Προς την εφημερίδα Καθημερινή
“Μερικές δογματικές αγκυλώσεις δεν αλλάζουν που ο κόσμος να χαλάσει”, γράφει επιτελεστικά (Austin) ο έγκριτος δημοσιογράφος της εφημερίδας σας, κ.Πάσχος Μανδραβέλης[1]. Επειδή ανακατεύει, ωστόσο, το δημοτικό μας σχήμα (την Μια Πόλη Ανάποδα στη Νέα Σμύρνη), τους γιατρούς και τους πιστούς, σε τυπικό φιλελεύθερο αμάλγαμα, θα ζητούσαμε την παρούσα επανόρθωση από την εφημερίδα σας, για να συμβάλουμε περισσότερο στους προβληματισμούς σας.
Η προσπάθεια του κονδυλοφόρου σας, π.χ., να ταυτίσει τον δογματισμό των πιστών με την κοινωνία που αγωνίζεται για τις ανάγκες ενός δημόσιου συστήματος υγείας κινδυνεύει να χάσει σε εμβέλεια προσομοιαζόμενη διάφανα με συλλογισμούς τύπου “το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι”. Είναι κρίμα για τους χιλιάδες αναγνώστες που θα κινδύνευαν έτσι να αναρωτηθούν και αν αξίζει τα λεφτά του ο επιφανής ιδεολόγος του βαθέως κράτους και των ΜΜΕ, και να χάσουν τα πολλά και σημαντικά περαιτέρω:
Γιατί είναι φυσικά αλήθεια αυτό που γράφει ο έγκριτος δημοσιογράφος σας “για το δέος της κυβέρνησης προς την εκκλησία”, αν κρίνουμε από τις οδηγίες του εκπροσώπου της προς τους πιστούς, για το πώς να καταστρατηγήσουν τα κυβερνητικά μέτρα. Όμως, ούτως ή άλλως, αυτά ποτέ δεν ήταν για τα “δικά μας παιδιά”. Πράγματι, η αστυνομοκρατία από την αρχή δεν είχε σχέση ούτε με επιδημίες ούτε και με πιστούς. Από την αρχή είχε για στόχο μόνο αυτούς, τους γιατρούς, νοσοκόμους και λοιπούς εργαζόμενους, που επιμένουν δογματικά στον ορθό λόγο, αρνούμενοι να προσκυνήσουν τις διανοητικές βεβαιότητες του φιλελεύθερου θεού και, βέβαια, και την απαραίτητη υλική του προέκταση, που είναι το γκλομπ του κάθε αστυνομικού.
Ο τελευταίος, όχι ατομικά, αλλά κεντρικά καθοδηγούμενος από τους “σκληρούς Νίκους”, έχει αναλάβει να μετουσιώσει την επιτελεστική λειτουργία του κονδυλοφόρου σας, σε υλική πραγματικότητα -κατά του ίδιου του ιατρικού σώματος, π.χ. στον Ευαγγελισμό. Όμως, αυτό ήταν απλώς συμβολικό: στις διάφορες γειτονιές όπως και στη δική μας, κοντά στους συγκεκριμένους ανθρώπους, η αστυνομία επίσης συμβάλλει έμπρακτα στην επιδημία (κυρίως με την εφαρμογή των δικών της αντίμετρων, για συνωστισμό και φυσική προσέγγιση), μια που οι άνθρωποι, φαίνεται δυστυχώς, πήραν στα σοβαρά τα μέτρα περιορισμού της -ακόμα και μάσκες τόλμησαν ενίοτε να φορέσουν-, ξέροντας, άλλωστε, από ίδια πείρα πόσο φιλελεύθερα διαλυμένο είναι το σύστημα υγείας μας. Σε αυτό, mea culpa και εμείς, έστω και αν ακολουθώντας τις οδηγίες των υγειονομικών, δυσκολεύουμε έτσι τη χαρά της καταστολής και την υλικότητα των προστίμων -με τα οποία, επισήμως, θα μπορούσε να τονωθεί, έστω προσωρινά, ένα ξεχαρβαλωμένο σύστημα υγείας και να βγάλουν και το ψωμί τους και μερικοί κονδυλοφόροι. Αλλά και αυτό, προφανώς, δευτερεύον μάλλον είναι, ακόμα και αν προσθέταμε και όλες τις δυνατές χορηγίες που ζητιανεύει, πανηγυρικά, ο πρωθυπουργός μας.
Ο κονδυλοφόρος σας έχει, έτσι, δίκιο να μας κατηγορεί ότι δογματικά επιμένουμε να ακούμε για τα θέματα υγείας τους υγειονομικούς και όχι τους αστυνομικούς. Πράγματι, είναι πρόβλημα ότι εξακολουθούν ακόμα άνθρωποι, και συλλογικότητες όπως η δική μας, να πιστεύουν δογματικά στον ορθό λόγο, στα επιχειρήματα, στην επιστήμη, στην κριτική, στο διάλογο, στη δημοκρατία, στην έλλογη αμφισβήτηση. Και ακόμα χειρότερα: να θέλουν να το κάνουν διεκδικητικά πράξη, ακόμα και για τον χύδην όχλο, τον “δήμο”, όχι μόνο για τους αρίστους του κόσμου.
Και ακόμα έχει δίκιο και σε κάτι τελευταίο: όπως το απέδειξε έμπρακτα στην ιστορία η επίσημη χριστιανοσύνη, το “και όμως γυρίζει” δεν μπορεί να ακυρωθεί στο επίπεδο απλώς του λόγου. Δεν αρκούν οι παπάδες και οι μανδραβέληδες. Μόνο κατασταλτικά το “αόρατο χέρι της αγοράς”, η ανταγωνιστικότητα, η αριστεία, η ανοσία της αγέλης και, με μια λέξη, ο κανιβαλισμός, μπορεί να διαπρέψει. Δυστυχώς για τους φιλελεύθερους κονδυλοφόρους, δεν αρκεί να καταγγέλλονται ιεροεξεταστικά ως “αγκυλωμένοι” οι διάφοροι Γαλιλαίοι, που πάντα θα ξεπηδούν. Που θα ζητάνε την αλήθεια και θα διεκδικούν την υγεία των ανθρώπων και του πλανήτη. Και εμείς μαζί τους. Το ίδιο ένοχοι.
Η Μια Πόλη Ανάποδα
[1] .Πάσχος Μανδραβέλης “Το μοντέλο «Ευαγγελισμός»”, Καθημερινή, 11/4/2020
μια πόλη ανάποδα 