Απάντηση στην τοπική εφημερίδα «Επίκαιρα» για τα ρεπορτάζ αναφορικά με το Γαλαξία και τη Μια Πόλη Ανάποδα

Τα δύο τελευταία φύλλα της τοπικής εφημερίδας «Επίκαιρα» αναφορικά με το Γαλαξία και τη Μια Πόλη Ανάποδα:

http://epikaira.files.wordpress.com/2009/11/f247_pages_1-5.pdf

http://epikaira.files.wordpress.com/2009/11/f248_pages_1-5.pdf

Η απάντηση της Αριστερής Παρέμβασης στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης:

Κύριε διευθυντά,

Σε σχέση με όσα γράφτηκαν στα φύλλα αρ. 247-248 της εφημερίδας σας για την κατάληψη του Ελεύθερου Γαλαξία και την εμπλοκή μας στις εξελίξεις σαν Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της Νέας Σμύρνης – Μια Πόλη Ανάποδα, θέλουμε να δηλώσουμε την έκπληξη και την αγανάκτησή μας για το εύρος της σκόπιμης διαστρέβλωσης.

Πάρκο ΕΥΔΑΠ: τσιμέντο, πέτρα, σίδερα και …μια δόση πράσινο

Άλλο ένα πάρκο, το οποίο για χρόνια έμενε ανεκμετάλλευτο – ποιος ξέρει το γιατί;- μετατρέπεται σε χώρο αναψυχής, αφού προηγουμένως απομακρύνθηκαν βίαια ορισμένα ενοχλητικά …δέντρα κι έπεσε κάμποσο μπετόν. Κλασική «κουτελακική» αρχιτεκτονική…

Ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα «Επίκαιρα»:

http://epikaira.files.wordpress.com/2009/10/f245_pages_1-5.pdf

Το θλιβερό θέαμα των ξεκοιλιασμένων δέντρων στο πάρκο της δεξαμενής της ΕΥΔΑΠ, στη συμβολή των οδών Νικομηδείας και Εθνικής Στέγης. «Ήταν ξερά και άρρωστα» υποστηρίζουν οι δράστες, εμείς πάντως διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις…

Ανακοίνωση της «Μια Πόλη Ανάποδα – Αριστερή Παρέμβαση στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης» για τη λάσπη που ρίχνει το τοπικό ΚΚΕ στην κίνηση μας

Στην τοπική εφημερίδα «Επίκαιρα» (1.11) δημοσιεύτηκε ανακοίνωση της ΚΟΒ Ν. Σμύρνης για τα τροφεία στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, όπου, μεταξύ άλλων, χαρακτηρίζεται η «Μια Πόλη Ανάποδα» ως «αριστεριστές-αλεξιπτωτιστές». http://epikaira.files.wordpress.com/2008/10/f195_pages_6-11.pdf

Το σχόλιο μας έχει ως εξής:

Πρέπει να έχουν πολύ θράσος οι ηγήτορες του τοπικού ΚΚΕ για να κατηγορούν τη «Μια Πόλη Ανάποδα» ως «αλεξιπτωτιστές-αριστεριστές». Που ήταν τόσα χρόνια στην πόλη, σε ποια αγωνιστική κινητοποίηση συμμετείχαν, με ποιον συγκρούστηκαν; Από τότε που ανέλαβε ο κ. Κουτελάκης ήταν απόντες από οτιδήποτε κινηματικό υπήρξε στη Νέα Σμύρνη (για να μη μιλήσουμε για πιο πριν, όταν στήριζαν Μπεχλιβανίδη το 1990 και όταν ασχολιόντουσαν με τα «υπαρξιακά» τους που ανέκυπταν από τη συμμετοχή τους στη συγκυβέρνηση Τζαννετάκη και την Οικουμενική). Βολευόντουσαν στην επιβεβλημένη από τα «πάνω» -και ταπεινωτική γι’ αυτούς- σύμπραξη με το ΔΗΚΚΙ του κ. Καρούμπα, στην ύποπτη «αντιπολίτευση» της υπνηλίας και των διαχειριστικών προτάσεων. Και τώρα που ο κ. Καρούμπας και το ΔΗΚΚΙ επιλέγουν ΣΥΡΙΖΑ αντί για ΚΚΕ, αποφασίζουν να ενεργοποιηθούν αυτοτελώς για να κάνουν ένα κύκλο γύρω από τον εαυτό τους και τις αντιφάσεις τους. Γιατί, τι άλλο συνιστά το «συντονιστικό μαζικών φορέων» πέρα από το άθροισμα των οργανώσεων-σφραγίδων του ΚΚΕ, με τους ίδιους ανθρώπους να αλλάζουν απλά ταμπέλα; Τι άλλο πέρα από αντίφαση είναι η αριστερή ρητορεία από τη μια και η διαχειριστική πρακτική από την άλλη εκεί όπου κατέχουνε τον δήμο; Η  «Μια Πόλη Ανάποδα – Αριστερή Παρέμβαση στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης» δεν θα αφήσει καμιά πρόκληση αναπάντητη, αλλά δεν θα επιδοθεί και σε ένα άγονο ενδοαριστερό εμφύλιο, υψώνοντας σινικά τείχη ανάμεσα σε όσους θέλουν να αγωνιστούν. Επιδιώκει σταθερά εδώ και 10 χρόνια την προώθηση αγώνων ενάντια στον «δήμο-επιχείρηση» και τους διαχειριστές του, δεν ζητά από κανένα αγωνιζόμενο ή αριστερό πιστοποιητικά αλλά κοινή αντι-διαχειριστική συμπόρευση, δεν βρίσκει προνομιακούς συνομιλητές στα καθεστωτικά κόμματα, είναι ανοικτή και δημοκρατική συνένωση οργανωμένων και ανέντακτων της αριστεράς.

Ξανά για την έφορο μουσείων της «Εστίας»

Η έφορος μουσείων της Εστίας κ. Θέμιδα Παπαδοπούλου προκαλεί ξανά. Σε νέο άρθρο της στα «Επίκαιρα» (27.9), υμνολογεί τα δημιουργήματα του χουντικού αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, τα «Σπίτια Γαλήνης». Τι γράφει η κ. Παπαδοπούλου; Καταρχάς, εκθειάζει έναν άνθρωπο που ετέθη πραξικοπηματικά στην κεφαλή της εκκλησίας από τους χουντικούς. Αυτός ο σκοτεινός κύριος, που όπως μας λέει η κ. Παπαδοπούλου, έδινε συνέχεια αγάπη (!), στήριξε ενεργά την επταετή δικτατορία του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, καθεστώς που δεν φημιζόταν ιδιαίτερα για την αγάπη με την οποία περιέβαλλε τους πολιτικούς του αντιπάλους, την ελευθερία του λόγου και των συναθροίσεων κ.λπ. Ήταν «ευλογημένα χρόνια, χωρίς γκρίνιες και μεμψιμοιρίες», μας λέει η κ. Παπαδοπούλου αναίσχυντα. Κατά δεύτερο λόγο, προβάλλει σήμερα, σε εποχή λιτότητας, ένα μοντέλο εκκλησιαστικής «φιλανθρωπίας» που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα ακριβώς λόγω της απουσίας «κοινωνικού κράτους». Προφανώς, οι «φιλανθρωπίες» της εκκλησίας ήταν και είναι ψίχουλα από την αμύθητη περιουσία της, αλλά αυτό που μένει είναι ότι «η εκκλησία βοηθάει». Είναι αυτές οι «φιλανθρωπίες» το άλλοθι του παπαδαριού, η έξωθεν καλή μαρτυρία του, το διαβατήριο για την είσοδο του στη δημόσια ζωή. Όμως, σε μια εποχή σκληρής λιτότητας, δεν έχουμε ανάγκη από την κάλπικη και ιδιοτελή «φιλανθρωπία», αλλά από υψηλότερους μισθούς, καλύτερες εργασιακές συνθήκες, ζωή με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Πράγματα που απαιτούν τη σύγκρουση με την πολιτική των κυβερνήσεων και της Ε.Ε. και όχι την συνδιαλλαγή μαζί τους, όπως κάνει η εκκλησία (τα πρόσφατα σκάνδαλα είναι, όπως πάντα, η κορυφή του παγόβουνου). Ταυτόχρονα, αναδεικνύεται η ανάγκη να δημιουργήσει το λαϊκό κίνημα τις δικές του μορφές ταξικής και κοινωνικής αλληλεγγύης που θα μετατρέπουν τους ανθρώπους από ξεμοναχιασμένα όντα (και συνεπώς επιρρεπή στους διαπλεκόμενους εμπόρους μιας μεταφυσικής ελπίδας) σε πρωταγωνιστές της καθημερινότητας και της ιστορίας.

Εμφυλιοπολεμικές κραυγές από την έφορο των Μουσείων της Εστίας

Σε συνέντευξη της στην εφημερίδα «Επίκαιρα» (20.7), η κ. Θέμιδα Παπαδοπούλου, έφορος των Μουσείων της Εστίας, εξιστορώντας την περιπέτεια της οικογενείας της στην Κηφισιά της δεκαετίας του 1940, προέβει σε απαράδεκτες αξιολογικές κρίσεις εις βάρος των ανταρτών του ΕΛΑΣ (τον οποίο από άγνοια αναφέρει ως «Δημοκρατικό Στρατό»). Ας έχει υπόψη της ότι ο ΕΛΑΣ, παρόλα τα λάθη και τις ακρότητες που διεπράχθησαν σε καιρό πολέμου, αποτέλεσε τον ένοπλο βραχίονα μιας παλλαϊκής Αντίστασης, τόσο απέναντι στις δυνάμεις του Άξονα, όσο και απέναντι στους Βρετανούς, που εισέβαλαν για να σώσουν το άγιο αστικό μας καθεστώς και την απελπιστικά μειοψηφική «κοινωνική αφρόκρεμα» της κάθε Κηφισιάς. Όταν σε μια εξαθλιωμένη Ελλάδα οι «καλές οικογένειες» πλούτιζαν συνεργαζόμενες με τον κατακτητή, η ένοπλη αριστερή Αντίσταση έσωζε την τιμή των απλών ανθρώπων αυτού του τόπου. Κι αυτό είναι μάθημα υψίστης σημασίας για το σήμερα, πολύ πιο ουσιαστικό από τις ντεμοντέ εθνορομαντικές αφηγήσεις της κ. Παπαδοπούλου. Ας περιοριστεί στον θεσμικό της ρόλο η κ. Παπαδοπούλου ή μήπως ο θεσμικός της ρόλος ως στέλεχος της συντηρητικής καμαρίλας της Εστίας της επιβάλλει να δίνει ανιστόρητα μαθήματα αντικομμουνισμού;

Συνέντευξη Παπαδοπούλου στα «Επίκαιρα»:

http://epikaira.files.wordpress.com/2008/09/f189_pages_6-11.pdf

Μία οφειλόμενη απάντηση στους υποστηρικτές της πλατείας-καφετέρια και της δημοτικής αρχής

Την κ. Καλφοπούλου και τον κ. Χαρμπάτση δεν τους ξέρετε, μας τους έκανε γνωστούς ο τοπικός τύπος. Για την ακρίβεια, μας γνωστοποίησε τον πόνο τους που ΔΕΝ έγινε καφετέρια ο «Μπούρμπουλας»! Η μεν κ. Καλφοπούλου, που υπογράφει περήφανα «υποψήφια δημοτική σύμβουλος» του συνδυασμού του δημάρχου, απογοητεύτηκε με τη «μιζέρια που αποπνέει» ο «Μπούρμπουλας», «σε αντίθεση με τις λουσάτες βιτρίνες και τις μοντέρνες καφετέριες που κάθε βράδυ φωτίζουν τις όχθες της πλατείας». Γι’ αυτό και θεώρησε ότι απλά «έγινε μια κίνηση από κοντινό μαγαζί να αναλάβει τον χώρο, να τον σουλουπώσει, να στρώσει τραπέζια και να τον λειτουργήσει σαν μπαρ-ρεστωράν-καφετέρια»! Κατά την εν λόγω κυρία, η δημοτική αρχή πρέπει να «υποστηρίζει τους επιχειρηματίες που δρουν θετικά, να κρατάει τις ισορροπίες ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο συμφέρον»!!! Μέσα στην αφέλεια της, η κ. Καλφοπούλου λέει όσα δεν μπορούν να πουν οι υπόλοιποι (αλλά κάνουν). Ας κοιμάται ήσυχη και ας ονειρεύεται λουσάτες βιτρίνες και μοντέρνες καφετέριες. Κανείς δεν θα βρεθεί να την κατηγορήσει για υπεράσπιση των δημόσιων χώρων. Ο δε κ. Χαρμπάτσης, μας εγκαλεί για την αφίσα που βγάλαμε για τον «Μπούρμπουλα» («αφετηρία ξυλοδαρμών» είναι σύμφωνα με τον κύριο το στέγαστρο) διότι αναφέρεται σε έναν αντιδήμαρχο, ο οποίος είναι «ευγενής, γελαστός, σοβαρός» (το σχόλιο κόβεται από τη λογοκρισία), συνεπώς δεν είναι «πολιτισμένη» και επιπροσθέτως κάνει τα παιδιά μας βίαια!.. Έκτακτα! Να μάθουμε και εμείς από σαβουάρ βιβρ για να χαμογελάμε σε «ευγενείς, γελαστούς και σοβαρούς» αντιδημάρχους την ώρα του ξεπουλήματος. Γιατί όχι άλλωστε; Αφού οι ελάχιστοι μη εμπορευματοποιημένοι δημόσιοι χώροι είναι οι τόποι του Κακού να τους κάνουμε μαγαζιά με καθωσπρέπει μπράβους ή να τους γεμίσουμε μπάτσους και συστήματα επιτήρησης του πληθυσμού. Κι αν θεωρείται πολιτισμός η ιδιωτικοποίηση των πάντων και οι κοινωνίες του ελέγχου, τότε λυπόμαστε που δεν κάνουμε για όλα τα γούστα, θα παραμείνουμε «απολίτιστοι».