Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εξευγενισμού

Για τα «έργα ανάπλασης» στη Νέα Σμύρνη

Εδώ και πάνω από έναν χρόνο στη Νέα Σμύρνη γίνονται τεράστιας σημασίας έργα πνοής. Η ανάπλαση και ‘’πεζοδρόμηση’’ της οδού Ομήρου ήταν η αρχή μιας από ότι δείχνουν τα πράγματα μακράς πορείας συστηματικής κοροϊδίας των ανθρώπων της γειτονιάς σχετικά με τον χαρακτήρα που έχει ή θα έπρεπε να έχει η πόλη τους. Ας μιλήσουμε όμως με στοιχεία.

Τελευταία επιτυχία του πλάνου ανοικοδόμησης της δημοτικής αρχής είναι η παράλογη και άχρηστη ‘’διαπλάτυνση’’ των πεζοδρομίων στην οδό Εφέσου και τα γύρω οικοδομικά τετράγωνα έως και την οδό Κράτητος. Τα έργα έχουν ξεκινήσει, περίπου, πριν το πρώτο lockdown τον Μάρτιο 2020, καταλαμβάνοντας έναν χώρο ως μόνιμο εργοτάξιο και κέντρο επιχειρήσεων στη συμβολή των οδών Θράκης, Βουρνόβα και Εφέσου. Με ορμητήριο την περίκλειστη έκταση ξεκίνησαν να σπάνε πεζοδρόμια ήδη από τον Απρίλιο 2020. Εννοείται πως το έργο προχώρησε με αργούς ρυθμούς τους πρώτους τρεις μήνες, όπως και ήταν λογικό και αναμενόμενο, δεδομένου του πρωτοφανούς εγκλεισμού που επιβλήθηκε τον Μάρτιο και το δικαιολογημένο μούδιασμα εργαζομένων, επιβλεπόντων και προμηθευτών. Μετά το άνοιγμα, και ως και σήμερα, που μιλάμε, οι εργασίες συνεχίζονται με ρυθμούς χελώνας με μία σειρά από τραγελαφικές αποφάσεις και διαδικασίες. Η λίστα είναι μακριά, αλλά δειγματοληπτικά θα αναφέρουμε τα εξής στιγμιότυπα:

-‘’Επισκευή’’ μέρους του πεζοδρομίου και εξίσωση με το οδόστρωμα στη συμβολή των οδών Αιγαίου και Ιωνίας με σκοπό την καλύτερη παροχέτευση των ομβρίων υδάτων η οποία ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2020. Τον Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 2020 αλλά και σε κάθε μικρή και μεγάλη βροχή έκτοτε το οδόστρωμα πλημμύριζε καθώς οι νέες αποχετεύσεις παραμένουν υπερυψωμένες σε σχέση με τον δρόμο. Η γωνία Ιωνίας και Αιγαίου παραμένει από τον Ιούλιο του 2020 έως και σήμερα περιφραγμένη πρόχειρα και με σπασμένο πεζοδρόμιο.

-Ασφαλτόστρωση της οδού Εφέσου η οποία διήρκησε 3,5 μήνες (!) κατά τους οποίους το ένα ή και τα δύο ρεύματα παρέμεναν κλειστά κατά τη διάρκεια όλης της μέρας. Η προηγμένη τεχνική της ασφαλτόστρωσης το βράδυ, όταν η κίνηση είναι μειωμένη και με βάση την οποία σε όλο τον κόσμο γίνονται οι ανάλογες εργασίες, συμπεριλαμβανομένης και της Αθήνας (βλέπε ασφαλτόστρωση της οδού Βασιλίσσης Σοφίας και Βασιλέως Κων/νου πριν μόλις ενάμιση χρόνο) διέφυγε από το επιτελείο. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα υλικά της αποξήλωσης της παλιάς ασφάλτου στοιβάχτηκαν και παρέμειναν στη συμβολή των οδών Αιγαίου, Βουρνόβα και Ιωνίας σε έναν παροιμιώδη λόφο ντροπής δύο ολόκληρους μήνες. Δεν χρειάζεται κανείς να είναι μηχανικός ή υπάλληλος της πολεοδομίας για να καταλάβει ότι η αποθήκευση υλικών κατεδαφίσεων και αποξηλώσεων χωρίς κάλυψη ή κανένα άλλο μέτρο είναι παράνομη, αλλά για τους μύστες της υπόθεσης παραπέμπουμε και στον νόμο 4685/2020 (ψηφισμένο 7/5/2020) για τη νεότερη νομοθεσία. Είναι απορίας άξιο, πώς ο κύριος ενός ιδιωτικού έργου έχει υποχρέωση να υπογράψει σύμβαση για τη διαχείριση και απομάκρυνση των στέρεων αποβλήτων που θα προκύψουν, για παράδειγμα, από μια απλή ανακαίνιση με πιστοποιημένη εταιρία, αλλά ο δήμος νέας Σμύρνης είναι καλυμμένος να παρατήσει κάτι παραπάνω από 100 τόνους (συγκεκριμένα γύρω στα 9 φορτηγά των 12 τόνων) στη μέση του δρόμου. Προχωράμε…

-Κατασκευή ποδηλατόδρομου συνολικού μήκους τεσσάρων (4!) ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων από τη συμβολή των οδών Αιγαίου και Ελευθερίου Βενιζέλου, έως και τη συμβολή των οδών Αιγαίου και Θράκης. Η αλήθεια είναι ότι μας έλειπαν αυτά τα κρίσιμα 200 μέτρα ποδηλάτου για την ευεξία και την υγεία μας και για να ανασάνουμε, βρε αδερφέ λίγο. Αφήνοντας την ειρωνεία προς στιγμήν πρέπει να σημειώσουμε την ενδεικτική αναισθησία με την οποία η κατασκευή του ποδηλατόδρομου έχει ξηλώσει ολόκληρο το πεζοδρόμιο μπροστά από πολυκατοικίες στις οποίες διαμένουν ΑΜΕΑ συγκεκριμένα στη συμβολή Αιγαίου και Θράκης πράγμα που έγινε γνωστό τοις πάσι μετά από επώνυμη διαμαρτυρία του ίδιου του ατόμου. Οι απαντήσεις που έλαβε σχετικά με το πώς θα μπορεί να κυκλοφορεί όσο καιρό διαρκούν τα έργα είναι τουλάχιστον εξοργιστική και ενδεικτική για το πόσο νοιάζεται η δημοτική αρχή και οι συνεργάτες της για την ποιότητα ζωής μας.

Πέρα από τα παραπάνω, συγκεκριμένα παραδείγματα, θα μπορούσαμε ακόμα να απαριθμήσουμε και άπειρες άλλες παρατυπίες, παρανομίες και παραλογισμούς που σχετίζονται με το ευρύτερο έργο. Οι πιο προφανείς είναι η ευρύτερη πρόσβαση των ΑΜΕΑ στην περιοχή με τα συνεχιζόμενα έργα, η ως δια μαγείας εξαφάνιση θέσεων στάθμευσης, μετά από τις διαβόητες διαπλατύνσεις, ο προκλητικά αργός ρυθμός υλοποίησης του έργου, ο συνεχής θόρυβος και το επικίνδυνο περιβάλλον για παιδιά, ηλικιωμένους, κατοικίδια ζώα που διαμορφώνεται γύρω από τα έργα, η αποτυχημένη παροχέτευση ομβρίων γενικώς, η κοπή μερικών δέντρων στο τσακίρ κέφι και γιατί όχι, άλλωστε, στο πάρκο Αιγαίου και Θράκης (signature move της δημοτικής αρχής εδώ και κάποια χρόνια). Όλα αυτά γίνονται ακόμα πιο προκλητικά και γελοία αν κανείς σκεφτεί τη στάση του δήμου σε άλλα αντίστοιχα θέματα του τελευταίου διαστήματος. Για παράδειγμα, ο δήμος αποδεχόμενος τις καταγγελίες κατοίκων για το θόρυβο στο πάρκο σκύλων της Δεξαμενής και με την πρόφαση ότι τα χέρια του παραμένουν δεμένα, ύστερα και από τη σχετική απόφαση της πολεοδομίας, έκλεισε το πάρκο μέχρι νεοτέρας και έχει παραπέμψει το θέμα σε δικηγόρο. Και πάλι δεν χρειάζεται να είναι κανείς μηχανικός , νομικός ή πολεοδόμος για να καταλάβει ότι ,εκτός ωρών κοινής ησυχίας, το πάρκο σκύλων έχει κάθε δικαίωμα να υπάρχει και να κάνει θόρυβο, αλλά αναφερόμενοι και στο τεχνικό του θέματος υπάρχει εύκολη λύση. Η τεχνική έκθεση της πολεοδομίας που κοινοποιήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο περιγράφει παράνομη περίφραξη και ορίζει την κατεδάφισή της, θέμα που λύνεται με μια απλή ρύθμιση αυθαιρέτων, όπως χιλιάδες άλλες, που γίνονται καθημερινά. Ως προς την ίδια τη χρήση του πάρκου σκύλων δεν υπάρχει πλαίσιο αδειοδότησης στην Ελλάδα, αλλά δεν τίθεται, επί της ουσίας, και τέτοιο θέμα μιας και είναι εκτός από συνταγματικό δικαίωμα και εντελώς αυτονόητο ότι τα σκυλιά θα μπορούν να κυκλοφορούν έξω και να γαυγίζουν γιατί αυτό κάνουν άλλωστε τα σκυλιά.

Πηγαίνοντας πέρα από τα συγκεκριμένα καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι δεν πρόκειται ούτε για μεμονωμένα περιστατικά, ούτε και για παραβλέψεις. Αντιθέτως, πρόκειται για μια συστηματική προσπάθεια ξηλώματος και αλλαγής του χαρακτήρα της γειτονιάς μας και του δημόσιου χώρου της. Από τη μορφή που θα έχει έως την εμπορική αξιοποίησή του και τον ασφυκτικό έλεγχο τον οποίο υφίσταται η κίνηση σε αυτόν. Αλλά και για τις εξαφανισμένες θέσεις στάθμευσης που θα ανεβάσουν την αξία των θέσεων του άχρηστου Polis Park, αλλά και των δεκάδων νεόδμητων 8όροφων που ξεπηδούν σε όλη την πόλη μας. Για τον εμπαιγμό περί νόμιμων διαδικασιών όταν δεν υπάρχει πολιτική βούληση και το τσαλάκωμα ακόμα και του στοιχειώδους σεβασμού και αξιοπρέπειας απέναντι στον χώρο και στο χρόνο του πολίτη, όταν υπάρχουν λεφτά στο τραπέζι. Η δημοτική αρχή δεν κάνει την παραμικρή προσπάθεια να κρύψει το τσιμπούσι που στήνει γύρω από τα έργα στο δήμο, αλλά ταυτόχρονα δεν τηρεί και κανένα άλλο πρόσχημα ως προς την αυτενέργεια και εξουσία της.

Βέβαια, όλα αυτά έχουν τη «βάση» τους από παλαιότερα: Οταν η χάραξη της γραμμής του Μετρό περιλάμβανε και το σταθμό Νέας Σμύρνης, τότε η τότε δημοτική αρχή των Κουτελάκη-Τζουλάκη αποφάσισε ότι το τραμ μάλλον θα ήταν πιο «συμφέρον» Μέσο Μαζικής Μεταφοράς.  Στον ίδιο χώρο, λοιπόν, που σήμερα υπάρχουν 2 κατευθύνσεις του τραμ και 4 συνολικά οδοστρώματα, υπήρχαν μόνο τα 4 οδοστρώματα, υπερδιπλάσια κατάφυτα πεζοδρόμια και νησίδες πρασίνου. Ας σκεφτούμε ποιοι πλήρωσαν το μάρμαρο.  Η Νέα Σμύρνη χωρίστηκε στα δυο, το μικροκλίμα άλλαξε και συνεχίζεται η επιβάρυνσή του μέχρι όσο αντέξει. Το άλσος αποψιλώθηκε κατά τα 2/3, από δέντρα και κυρίως από τους μεγάλους και πυκνούς θάμνους, άλλαξε χαρακτηρισμό από δασικό σε αστικό πράσινο, επιτρέποντας το μπετόν που θα χρειαστεί για τα έργα βιτρίνας που προγραμματίζονται. Επιπλέον, κάθε Ιούνη, στα περισσότερα πάρκα, αφήνονται δέντρα και γκαζόν απότιστα, για να στρώνεται νέος χλοοτάπητας τον Οκτώβριο. Αναρωτιέται κανείς, γιατί δεν σπέρνουν τριφύλλι ή αγριάδα που είναι ανθεκτικά, δεν θέλουν περιποίηση και πολύ νερό; Σε αυτή την μακρά προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν την πόλη μας σαν το εμπόρευμα και το παιχνιδάκι τους, να ελέγξουν τις ζωές μας και να κάνουν τους χώρους που ζούμε και αναπνέουμε βιτρίνες θα μας βρουν απέναντί τους.

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ: θα είμαστε παρούσες και παρόντες ΚΑΙ στις εκλογές της 19ης Μαΐου 2019.

Η «ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ – ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ»  εδώ και 21 χρόνια παρεμβαίνει στην πόλη και τα κινήματα με αριστερή, αντιδιαχειριστική και έξω από τα όρια του καπιταλιστικά εφικτού λογική. Διεκδικούμε τα δικαιώματα της εποχής μας, στην εργασία, την εκπαίδευση, την υγεία το περιβάλλον και τον πολιτισμό. Στηρίζουμε τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους μετανάστες και τη νεολαία, ενάντια στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και σε κάθε επίδοξο διάδοχο με ανάλογη πολιτική.

Οι δημοτικοί σύμβουλοι που εξέλεξε η «ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ-ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ» δεν έγιναν «παράγοντες».  Ήταν η φωνή των «από κάτω». Η φωνή των εργαζόμενων και των ανέργων, ενάντια στα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών της περιοχής και της πλατείας. Χωρίς αυταπάτες πως μπορεί να υπάρξει καλή «διαχείριση του δήμου», πρόταξαν  το όπλο της κινητοποίησης και αυτοοργάνωσης των πολιτών. Δεν θελήσαμε έναν υποψήφιο δήμαρχο αυριανό «πολιτευτή» αλλά σύμφωνα με τις δεσμεύσεις μας, εναλλάσσαμε τους δημοτικούς συμβούλους μας στη διάρκεια της θητείας.

Πήραμε μέρος σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζόμενων, των ανέργων, ενάντια στην κρατική καταστολή και τον εθνικισμό. Προσπαθήσαμε  οι γειτονιές της Νέας Σμύρνης να είναι αλληλέγγυες σε όσους το έχουν ανάγκη, σε ηλικιωμένους, νέους, παιδιά και μετανάστες. Οι γειτονιές μας να δίνουν τη μάχη ενάντια στον φασισμό και την ξενοφοβία.

Είμαστε η σταθερή αντιπολίτευση της μνημονιακής δημοτικής αρχής του Τζουλάκη και του μπλοκ των δυνάμεων που υλοποιούν την αντιλαϊκή πολιτική στο Δήμο. Εναντιωθήκαμε  στο δήμο-επιχείρηση, την παροχή υπηρεσιών με ανταποδοτικότητα, την εμπορευματοποίηση κάθε δραστηριότητας. Ενώσαμε τις δυνάμεις μας με τους συμβασιούχους του Δήμου για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Αντιταχθήκαμε στη ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου, στα υπέρογκα δημοτικά τέλη και την τσιμεντοποίηση της πόλης μας. Καταγγείλαμε τα πανάκριβα έργα βιτρίνας που είναι πέρα και έξω από τις ανάγκες των κατοίκων. Παλέψαμε για δωρεάν παιδικούς σταθμούς, για νέα σχολικά κτίρια, σε μια πόλη που προκάτ κτίσματα στις αυλές των σχολείων βαπτίζονται αίθουσες διδασκαλίας, για αύξηση της χρηματοδότησης της εκπαίδευσης,  από μια δημοτική αρχή που ενώ κομπάζει για τα οικονομικά της πλεονάσματα, αδιαφορεί για τη δημόσια δωρεάν παιδεία.

Στηρίξαμε την Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης, τις Αντιφασιστικές Πρωτοβουλίες, την Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας Νέας Σμύρνης και κάθε συλλογικότητα που γεννήθηκε στην πόλη μας.

Σας καλούμε να στηρίξετε τη «ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ – ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ» για να δυναμώσει η φωνή των «από κάτω» μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο. Απευθύνουμε κάλεσμα συσπείρωσης και συστράτευσης σε όλους και όλες που θέλουν να συμβάλλουν σε ένα κίνημα στην πόλη και συνολικά, ανατρεπτικό στην κυρίαρχη πολιτική, ενάντια στη αντιλαϊκή διαχείριση του δήμου.

Ας περπατήσουμε μαζί! Να τους χαλάσουμε τα σχέδια!

Γιατί δικαιούμαστε μια πόλη που να καλύπτει τις ανάγκες μας και να στηρίζει τις προσδοκίες μας!

Ενοικίαση κτιρίου ασφαλιστικής ΜΙΝΕΤΑ! Βρακί δεν έχει ο κώλος μας, γαρίφαλο στ’ αυτί μας…

---

---

Με έκπληξη ακούσαμε την ανακοίνωση του δήμαρχου Τζουλάκη ότι προτίθεται  να φέρει σε συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο της Νέας Σμύρνης πρόταση για ενοικίαση υπερπολυτελούς 7όροφου κτιρίου που βρίσκεται στην Λ. Συγγρού, για να στεγάσει εκεί το δημαρχείο, με ετήσιο ενοίκιο που ανέρχεται στο ποσόν  των 816.000€ ετησίως.

Η απόφαση αυτή του δημάρχου και της παράταξης του είναι ανήκουστη και προκλητική. Εδώ κολλάει το ρητό του λαού μας «Βρακί δεν έχει ο κώλος μας, γαρίφαλο στ’ αυτί μας». Σε μία εποχή που ο λαός της Νέας Σμύρνης εδώ και χρόνια  δοκιμάζεται από τα στραγγαλιστικά μέτρα λιτότητας που έχουν επιβάλει οι μνημονιακές κυβερνήσεις, ο δήμαρχος διακηρύσσει ναπολεόντεια σχέδια στέγασης του δημαρχείου του,  φυσικά πάνω στη πλάτη των κατοίκων, αφού αυτοί θα κληθούν να  καλύψουν  τα έξοδα για τα σχέδια της δημοτικής «αρχής»  αλλά και των γνωστών συνεργατών του.

Σήμερα, ο Δήμος Νέας Σμύρνης για να στεγάσει τις υπηρεσίες του, νοικιάζει 2.300 τ.μ. σε κτίρια της πόλης και πληρώνει 270.000€  για ενοίκια. Αυτό το ποσό είναι από μόνο του υπέρογκο. Τώρα, διεκδικεί την έγκριση του δημοτικού συμβουλίου για την ενοικίαση 4000 τ.μ. αντί 816.000€ επί της Συγγρού με την δικαιολογία πως θα μαζευτούν σε ένα κτίριο όλες οι υπηρεσίες του Δήμου.

Την ίδια στιγμή, η κατάσταση για τα σχολεία και τα νηπιαγωγεία της περιοχής, για την περίθαλψη, για την φροντίδα των ηλικιωμένων επιδεινώνονται, ενώ οι δημοτικές εισφορές δεν μεταβάλλονται προς τα κάτω ώστε να ωφεληθούν οι πολίτες.

Ο «πλεονασματικός» δήμος έτσι καταλαβαίνει την παρέμβαση του στην πόλη και στα προγραμματισμένα έργα του. Χιλιάδες οικογένειες και νοικοκυριά στα όρια της χρεοκοπίας, εκατομμύρια ευρώ σε έργα βιτρίνας και υπερκοστολογημένες αναπλάσεις.

Η ενοικίαση με τέτοιο αντίτιμο είναι ένα πραγματικό «σκάνδαλο», καθώς, 800.000€ το χρόνο θα μπορούσαν να αποσβέσουν οποιαδήποτε αγορά ακινήτου που θα έμενε και σαν περιουσία του Δήμου.

Η «Μία Πόλη Ανάποδα» καταγγέλλει τις μεθοδεύσεις του δημάρχου για την σκανδαλώδη κατασπατάληση των πόρων των πολιτών σε έργα βιτρίνας.

Καλούμε τους κατοίκους της πόλης μας να  αποτρέψουν τους  σχεδιασμούς της δημοτικής αρχής. Να διεκδικήσουμε συλλογικά τους πόρους και τις υποδομές που θα βελτιώσουν τις κοινωνικές, εκπαιδευτικές, υγειονομικές, αθλητικές, πολιτιστικές και περιβαλλοντικές ανάγκες μας.

Ιούλιος 2018

 

 

Για την πλατεία Νέας Σμύρνης

Η κεντρική πλατεία της Ν Σμύρνης είναι αρχιτεκτονικό και πολεοδομικό αριστούργημα.

Την μελέτη και την επίβλεψη του έργου έκαναν το 1968-1971 οι αρχιτέκτονες, Γ. Λεονάρδος και Λ. Καλαβύτης.

Αν μέτρο επιτυχής επέμβασης για μια πολεοδομική παρέμβαση όπως ο σχεδιασμός της πλατείας ΝΣ, είναι ο πλούτος χρήσης του δημόσιου και ελεύθερου χώρου της πλατείας από τους ανθρώπους, τότε σίγουρα η πλατεία ΝΣ έχοντας μεγαλώσει και σμίξει γενιές γενεών, ανθρώπους με ανθρώπους, χειμώνα καλοκαίρι, έχει κερδίσει μια θέση στο πάνθεον…

Αρχιτεκτονικά η μελέτη είναι μια σύνθεση τριών φυσικών υλικών, νερό, χώμα και σίδερο. Το γυαλί φτιάχνεται από νερό και χώμα, το μπετόν από υλικά του χώματος και σίδερο. Έξι λίμνες με καταρράκτες και γέφυρες, ενοποιούνται με τις επίπεδες παραλληλόγραμμες επιφάνειες δαπέδου από μπετόν. Περιμετρικά η πλατεία περιβάλλεται με νησίδες υψηλού πρασίνου που εισδύουν στο εσωτερικό της. Ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ το κεντρικό περίπτερο έχει γυάλινες όψεις και περιμετρική στοά. Ένα υπέροχο κτίριο προσανατολισμένο και ανοιχτό 100% στο εσωτερικό της πλατείας. Η οροφή από μπετόν έχει σχήμα ζιγκουράτ, δηλώνοντας την κεντρικότητα του ΓΑΛΑΞΙΑ στην κάτοψη της πλατείας ΝΣ. Σήμερα ως πολιτιστική αίθουσα με την ανακαίνιση του 2010 έχει μεταβληθεί σε ένα κακόγουστο κέλυφος από κλειστά παντζούρια.

Όπως φαίνεται από την φωτό μιλάμε για αποθέωση των υλικών ως αρχιτεκτονικά εργαλεία. Το δάπεδο από μπετόν είναι σχεδία που επιπλέει πάνω στο νερό.

Το υδραυλικό συνεχόμενο σύστημα κίνησης του νερού στις λίμνες ήταν πρωτοπορία για την εποχή του ενώ μέχρι σήμερα λειτουργεί ως καθρέφτης της πλατείας, παράγοντας ήχους δροσιάς και προστασίας από την βοή της πόλης.

Για το νερό ως αρχιτεκτονικό στοιχείο στην πλατεία ΝΣ καταλαβαίνουμε καλύτερα όταν το συγκρίνουμε με τα ολοκαίνουργια πολύχρωμα σιντριβάνια ντουζιέρες και τα ρυάκια της πλατείας Χρυσοστόμου Σμύρνης, καταλαβαίνουμε καλύτερα την απελπιστική κραυγή για προβολή της υποκουλτούρας της εξουσίας, ταπεινωμένη μπροστά στη γαλήνια και καθημερινή συνύπαρξη του νερού με τον άνθρωπο, όπως στην πλατεία ΝΣ.

Η πλατεία ΝΣ είναι η μόνη πλατεία στην Ελλάδα που δε χρειάζεται διευκρινιστικά τοπωνύμια ή ονόματα. Είναι απλά η πλατεία.

Η πλατεία έχει δεχτεί από δημάρχους και δημοτικές αρχές επεμβάσεις που πραγματικά βίασαν και βιάζουν το πολεοδομικό και αρχιτεκτονικό μεγαλείο της.

Η φωτό είναι από τη σημερινή κατάσταση με κάποιες επισημάνσεις για τις επεμβάσεις.

Μέχρι να την πάρουμε χαμπάρι είχαν βάλει πέτρινες πεζούλες και ζαρντινιέρες παντού. Αμάθεια για το έργο και βλαχομπαρόκ έμπνευση μπορούμε εύκολα να τους προσάψουμε. Καλύψανε με ζαρντινιέρες τις κερκίδες της πλατείας (φωτό από πάνω) για να διώξουν τις κακές παρέες και να σπρώξουν τον κόσμο στα καφέ…

Ο τέως δήμαρχος Γ. Κουτελάκης το 2001 ξεκίνησε την πεζοδρόμηση των δρόμων πέριξ της πλατείας. Μια πραγματικά σημαντική κίνηση ανάπτυξης της πλατείας. Έλα όμως που η σχέση του τέως δημάρχου Κουτελάκη με την αρχιτεκτονική και την πολεοδομία φτάνει μέχρι «τον γέρο με το τσιμπούκι» πάνω από την τηλεόραση.

Οι πεζόδρομοι όπως φαίνεται και στη φωτό από πάνω είναι ένα θλιβερό αρχιτεκτονικό καρναβάλι. Η πλατεία μέσα σε μια κορνίζα (πεζόδρομοι) που μόνο στα ανάκτορα του αρχιδήμαρχου Πατούλη μπορούμε να απολαύσουμε! Παρακμή μέσα στην πόλη, γύρω από τα τοίχοι….

Ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ έμεινε για χρόνια εγκαταλελειμμένος

 

 

Τον Δεκέμβρη του 2008 (δολοφονία Α. Γρηγορόπουλου) η κατάληψη του για εννέα μήνες από αγωνιστές και αλληλέγγυους έδωσε στον ΓΑΛΑΞΙΑ τον πραγματικό δημόσιο χαρακτήρα του μέσα στην πλατεία και την πόλη της Ν Σμύρνης. Το 2010 ο τέως δήμαρχος Κουτελάκης και ο τέως και νυν αντιδήμαρχος πολιτισμού Χατζατουριάν επεμβαίνουν στο κτίριο με σκοπό «αγαθό και ταπεινό» και φτιάχνουν τον πολιτιστικό χώρο Γαλαξίας. Το κτίριο μετατρέπεται σε αίθουσα παρουσιάσεων, καταστρέφεται η περιμετρική εξωτερική στοά με τους γυάλινους τοίχους και φυσικά το πολυεπίπεδο αμφιθεατρικό εσωτερικό του. Ντύνεται με πατζούρια μεταλλικού βαρέως τύπου που βάφονται με γκράφιτι «μάνα η Σμύρνη καίγεται» και χωράει εκατό και βάλε καθήμενους. Η οροφή σε σχήμα ζιγκουράτ, όπως φαίνεται στη φωτό έχει εξωτερικά καλυφθεί-εξαφανιστεί-μουτζουρωθεί με μαύρο ασφαλτόπανο.

Μαύρη τρύπα στην πλατεία.

Σήμερα πλέον σταθερές βαριές κατασκευές, τραπεζοκαθίσματα και ομπρέλες, χιαστί καγκελάκια, καφετερίες και φαγάδικα στις όψεις των κτιρίων έχουν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της πλατείας.

Η πλατεία Καρύλλου, που θα αναπτυσσόταν σε επαφή με την οδό 25^ης Μαρτίου είναι ένα ζωντανό παραμύθι. Δεν έγινε ποτέ! Όμως ο κόσμος έχει δικαίωμα να ζει στα όνειρα του. Στη θέση της πλατείας Καρύλλου, έγινε ένα πενταόροφο γκαράζ ιδιοκτησίας Μπόμπολα. Υπόγειο λένε… Στην ταράτσα του άχρηστου (άδειο είναι και ήταν) και τεράστιου έργου, κατασκευάστηκε μια τεράστια μπετονένια ζαρντινιέρα που προσομοιώνει σε πλατεία χωριού πέρα από τους μυθικούς Γαργαλιάννους! Αποκορύφωμα της επέμβασης το γιοφύρι της Αγίας Φωτεινής, που κατάστρεψε με την χοντράδα του την μοναδικής ομορφιάς οπτική φυγή που υπήρχε από το πρώην πάρκο του Παπά ως την εκκλησία της Αγίας Φωτεινής πάνω στο λόφο…

Η πλατεία με το βιασμό της γεννάει χρήμα.

 

Τι πρέπει να γίνει στην πλατεία

Η πλατεία και ο Γαλαξίας να επανέρθουν στην αρχική αρχιτεκτονική μορφή τους σύμφωνα με τα σχέδια των αρχιτεκτόνων Γ. Λεονάρδος και Λ. Καλαβύτης. Να ξηλωθούν όλες οι νέες επεμβάσεις των «βλαχοδημάρχων». Να απομακρυνθούν όλα τα τραπεζοκαθίσματα των επιχειρήσεων πάνω από την πλατεία. Κάθε επέμβαση στην πλατεία για χρηστικούς λόγους (πχ καθαριότητα λιμνών, νέα καθιστικά δημόσιας χρήσης, ελαφριά και ανακλώμενη στέγαση – σκίαση, θα πρέπει να γίνει με αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με αυστηρές προδιαγραφές για την προστασία και ανάδειξη του έργου στην αρχική του μορφή. Τόσο απλά.

Τι πρέπει να γίνει στους πεζόδρομους

Στη φωτό φαίνεται η σημερινή τους κατάσταση.

 

Έχουμε 14,80μ πλάτος πεζόδρομων εκ των οποίων με κάποιες γρήγορες μετρήσεις, δίνονται 4,00μ μπροστά στα καταστήματα, 4,50μ είναι ο δρόμος τροφοδοσίας, 4,50μ ζαρντινιέρες καθιστικά, 1,80μ μέχρι το πεζοδρόμιο που υπάρχει και έχει κατασκευαστεί από το αρχικό σχέδιο της πλατείας.

Το πεζοδρόμιο της πλατείας είναι πλάτους 3,80μ και δεν τρέχει γύρω από όλη την πλατεία λόγο υψομετρικών διαφορών στα επίπεδα της πλατείας (πχ στο χώρο μπροστά στο παλούκι).

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ από τα +-14,80μ πλάτος πεζόδρομου που υπάρχουν, να δοθούν 3,50μ στο δρόμο τροφοδοσίας όπως επίσης, σε πλάτος 4,50μ – 5,00μ μπορεί να κατασκευαστεί στους τρεις πεζόδρομους της πλατείας, μια ανοιχτή από όλες τις όψεις της πέργκολα-στοά, ένας στεγασμένος ανοιχτός χώρος που τόσο λείπει από τους πεζόδρομους. Σε αυτόν το στεγασμένο χώρο μπορεί να παραχωρηθεί η δυνατότητα να βάλουν τραπεζοκαθίσματα οι επιχειρήσεις, πάντα με μέτρο και όχι στο σύνολο του. Η χρήση των υπόλοιπων μέτρων των πεζόδρομων θα πρέπει να μοιραστούν ανάμεσα στα καταστήματα και σε χώρους κίνησης και πρασίνου.

Φυσικά άμα θέλουμε να μιλήσουμε συνολικά για ανάπλαση της πλατείας θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως αναπόσπαστο κομμάτι κάθε πλατείας είναι και τα κτίρια που την περιτριγυρίζουν και κυρίως οι όψεις τους. Η πλατεία μας περιστοιχίζεται από αδιάφορα θα λέγαμε αρχιτεκτονικά κτίρια. Πολυκατοικίες αντιπαροχής και διώροφα «ιστορικής» κυρίως σημασίας που μέσα από την ανθρώπινη κλίμακα τους, στέκονται φιλικά στο χώρο, επιτρέποντας στον ήλιο να περνάει μέσα στην πλατεία.

Και σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να γίνει ανοιχτός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για τη συνολική επανασχεδίαση και ανακατασκευή των πεζόδρομων.

Φυσικά ο χώρος που εκμεταλλεύονται οι επιχειρήσεις πάνω στην πλατεία περιορίζεται.

Ιδιοκτησία στο δημόσιο χώρο δεν μπορεί να υπάρχει γιατί απλά ο δημόσιος χώρος παύει να είναι δημόσιος.

Σύμφωνα με τα παραπάνω η πλατεία θα αποκτήσει ξανά το δημόσιο χαρακτήρα της, θα ελευθερωθεί από την εμπορευματική χρήση της που την καταστρέφει, θα αποδοθεί στους ανθρώπους της προσφέροντας τους το αιώνιο αγαθό του δημόσιου χώρου, του χώρου που κάθε επισκέπτης πρέπει να αναμετρηθεί με τις ανάγκες και τις επιθυμίες του συνάνθρωπου του, να γνωριστούν, να κάνουνε παρέες, να ερωτευθούν, να διασκεδάσουν, να διαδηλώσουν, να αποφασίσουν για το καλό τους και για το καλό όλων τους.

 

Υγ για το σκλαβοπάζαρο νεανικής εργασίας στην πλατεία από τα καφέ μπαρ θα μιλήσουμε σε άλλο κείμενο

Συνέντευξη Αλέκου Παπασπυρίδη στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, 19/4/14

Συνέντευξη στο ΠΡΙΝ, 19.4.2014

του Αλέκου Παπασπυρίδη
Επικεφαλής ψηφοδελτίου «Μία Πόλη Ανάποδα – Αριστερή Παρέμβαση στους Δρόμους της Ν. Σμύρνης»

«Χρήσιμη κοινωνικά πολιτική δύναμη
Για Ν. Σμύρνη … «καθαρή» από μνημόνια, τρόικα, Καλλικράτη, κεφάλαιο και φασίστες»

Έχετε θέσει ως στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής; Εξαντλήσατε τα περιθώρια για μια πλατιά συστράτευση στο στόχο αυτό;

Άμεσος στόχος μας είναι η ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης. Γι’ αυτό συντονιστήκαμε και παλέψαμε σε όλους τους αγώνες, καλώντας τις δυνάμεις της Αριστεράς να συναντηθούμε στο δρόμο του αγώνα και όχι μόνο. Στη «Μία Πόλη Ανάποδα» συμπορευόμαστε κοινωνικοί αγωνιστές της γειτονιάς, αγωνιστές από διαφορετικές πολιτικές καταβολές της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος, με κριτήριο την κοινή μας δράση στον αγώνα και ζητούμενο την αντικαπιταλιστική πρακτική. Συνεπώς θεωρώ ότι το κατέβασμα μας είναι πραγματικά πλατύ.

Με τις δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ…

Εμείς καταδικάζοντας τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, δεν συνεργαζόμαστε στις εκλογές με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Έχουμε διαφορετικά προγράμματα και πρακτικές. Έχουμε βγάλει επίσης αρνητικά συμπεράσματα από τις πολιτικές και την πρακτική του «αριστερού δημάρχου» εντός του «Καλλικρατικού» πλαισίου.

Από την μία πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί ψευδαισθήσεις. Τάζει τη δημιουργία φιλολαϊκού δήμου, χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ, το κεφάλαιο και το τοπικό κατεστημένο. Θέλει να κυβερνήσει -δήμο και χώρα – αλλά αδυνατεί να κάνει πρακτικά βήματα στην επίλυση καθημερινών προβλημάτων διαβίωσης.

Από την άλλη πλευρά οι δυνάμεις του ΚΚΕ υποβαθμίζουν την πολιτική και κοινωνική σημασία των επερχόμενων. Αντιπαρατίθενται κυρίως με την Αριστερά οδηγώντας σε απογοήτευση. Το ΚΚΕ καλεί τον κόσμο της δουλειάς και τη νεολαία να κάνουν υπομονή μέχρι να γίνει ισχυρό, αλλά ευτυχώς ο λαός δεν μπορεί να περιμένει άλλο.

«Μία Πόλη Ανάποδα»… Ωραίο όνομα με πλούσια δράση… αλλά γιατί κάποιος να σας ψηφίσει;

Εμείς δηλώνουμε παρών με κάλεσμα αγώνα, αριστερή αντικαπιταλιστική πολιτική πρόταση και καθημερινή δράση. Με την ώθηση του προηγούμενου εκλογικού μας ποσοστού, ήμασταν η πιο χρήσιμη κοινωνικά, πολιτική δύναμη στη γειτονιά.

Συμμετείχαμε σε όλους του μικρούς και μεγάλους αγώνες στη γειτονιά μας, αλλά και στα κινήματα ενάντια στα μνημονιακά μέτρα και τη δολοφονική πολιτική των ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου. Συγκρουστήκαμε ενάντια στα ακριβά, άσχημα, μη λειτουργικά δημόσια έργα υπερασπιζόμενοι τον δημόσιο δωρεάν χώρο. Κάναμε εναλλαγή στην έδρα μας γιατί δεν πιστεύουμε στους επαγγελματίες της πολιτικής και ξέρουμε ότι σήμερα υπάρχει ανάγκη για συλλογικότητα και όχι για αυτόκλητους σωτήρες.

Είναι σημαντικά αυτά. Η καθημερινότητα όμως της λαϊκής οικογένειας διαρκώς χειροτερεύει…

Με τις πρωτοβουλίες που αναλάβαμε αποδείξαμε ότι μπορεί να γίνει καθημερινή κοινωνική πολιτική στην εποχή της κρίσης από τους κάτω και με μόνο προαπαιτούμενο την ταξική αλληλεγγύη. Για παράδειγμα ιδρύσαμε μαζί με άλλους αγωνιστές την Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης και φέτος το Ιατρείο – Φαρμακείο Ταξικής Αλληλεγγύης. Για πρώτη φορά οι άνεργοι διεκδικούν τα δικαιώματα τους και εκεί που μένουν και στην εποχή της διάλυσης του κοινωνικού ιστού υπάρχει συνδικάτο στη γειτονιά, η Εργατική Λέσχη. Η πολιτική της «Μια Πόλη Ανάποδα» και οι πλούσιες εργατικές και άλλες δραστηριότητες της λέσχης αποδεικνύουν ότι υπάρχει άλλος ανατρεπτικός καθημερινός δρόμος για να ζήσουμε συλλογικά με αξιοπρέπεια και να λύσουμε έτσι καθημερινά προβλήματα.

Η στήριξη της «Μία Πόλης Ανάποδα» σημαίνει ότι ο λαός κάνει ένα βήμα για να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Παίρνει θέση για ένα μαζικό κίνημα ανατροπής, διεκδίκησης και αλληλεγγύης στη Ν. Σμύρνη αλλά και συνολικά. Αν δυναμώσει η παρουσία των δυνάμεων της μαχόμενης, ανατρεπτικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς μπορεί να λειτουργήσει ως φυτίλι στον παλλαϊκό αγώνα για την ανατροπή της νέας αυτής «Χούντας». Για Νέα Σμύρνη «καθαρή» πόλη από μνημόνια, τρόικα, Καλλικράτη, κεφάλαιο και φασίστες.

Το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού ανήκει στο λαό!

Αεροδρόμιο Ελληνικού: ανοικτή εκδήλωση – συζήτηση την Παρασκευή 8/4, 6:00μμ στη Νομική

Στην ανοικτή εκδήλωση – συζήτηση καλούν οι δημοτικές κινήσεις:

Αμαρουσίου / Εκτός των Τειχών – Αριστερή Ριζοσπαστική Δημοτική Κίνηση, Βύρωνα / Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα, Γλυφάδας / Πρωτοβουλία Κατοίκων (ΠΡΩΚΑΤ), Νέας Ιωνίας / Εκτός Σχεδίου – Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση  στη Νέα Ιωνία, Νέας Σμύρνης / Μια Πόλη Ανάποδα – Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της Νέας Σμύρνης, Περιστερίου / Αριστερή Κίνηση Περιστερίου και Πετρούπολης / Ανυπότακτη Πετρούπολη.

ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ

Με την υλοποίηση του μνημονίου από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων και του λαού βρίσκονται καθημερινά στο απόσπασμα προς όφελος των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ακόμα περισσότερο, με την επιβολή του «4^ου μνημονίου» και του νέου «συμφώνου ανταγωνιστικότητας» της ΕΕ, επιδιώκεται από κυβέρνηση ΕΕ και ΔΝΤ μαζί με την εκμηδένιση του κόστους εργασίας, η «ρευστοποίηση» κάθε είδους «δημόσιας περιουσίας», είτε πρόκειται για την επιτάχυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων των ΔΕΚΟ, είτε για την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων, είτε πιο κλασσικά για ξεπούλημα δημόσιας γης, νησίδων, ορυκτού πλούτου, εγκαταστάσεων κ.α.

Σήμερα με τη διαδικασία του fast track όχι μόνο το αεροδρόμιο του Ελληνικού αλλά και άλλοι πολύτιμοι χώροι για τους κατοίκους της Αθήνας μπαίνουν στο στόχαστρο, όπως το παραλιακό μέτωπο του Σαρωνικού, τα «μπαρουτάδικα» στο Αιγάλεω, οι «αναξιοποίητες ολυμπιακές εγκαταστάσεις», ο χώρος της ΠΥΡΚΑΛ σε Δάφνη-Υμηττό καθώς και δεκάδες περιοχές ανά την Ελλάδα που κινδυνεύουν να αποδοθούν σε κάθε είδους τουριστική και κατασκευαστική «αξιοποίηση». Το fast track κλιμακώνει επικίνδυνα  τις σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές των τελευταίων δύο δεκαετιών σε σχέση με τη χωρική οργάνωση των οικονομικών δραστηριοτήτων, τη λειτουργία των αστικών συγκεντρώσεων και τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος.

Αυτή η πολιτική, που ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει τις συνέπειες της, βρίσκεται σε στενή διαπλοκή τόσο με τις διαδικασίες της καπιταλιστικής διεθνοποίησης στο εσωτερικό της Ο.Ν.Ε. όσο και με την οργάνωση της Ε.Ε. σε περιφερειακό επίπεδο. Είναι η ίδια πολιτική που οδηγεί στην ερήμωση της υπαίθρου με την καταστροφή της αγροτικής γης και την άνευ όρων παράδοση σε τουριστικές επενδύσεις (Π.Ο.Τ.Α., γήπεδα golf κ.α.). Στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, είτε με τη σταδιακή τσιμεντοποίηση, είτε με τις πυρκαγιές. Στην επιδείνωση των όρων ζωής των λαϊκών στρωμάτων στα αστικά κέντρα, με την παράδοση κάθε μικρού και μεγάλου ελεύθερου χώρου σε κάθε είδους εμπορική και κατασκευαστική δραστηριότητα. Στην ανταποδοτικότητα και την επιχειρηματικοποίηση κοινωνικών παροχών στην εκπαίδευση, στην υγεία, στη διαχείριση των απορριμμάτων κ.α. που επιβάλλει ο Καλλικράτης.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Αττική βρίσκεται στην «πρώτη γραμμή» της επίθεσης του κεφαλαίου. Ήδη από την περίοδο των ολυμπιακών αγώνων, η απόπειρα μετατροπής της σε  ανταγωνιστική μητρόπολη και η ανάγκη ενίσχυσης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας κυρίως του κατασκευαστικού, αλλά και συνολικά του κεφαλαίου, οδήγησε σε καταστροφικές επιλογές για τις συνθήκες ζωής των κατοίκων. Τεράστια οδικά έργα αποψίλωσαν τις εναπομείνασες δασικές εκτάσεις και όξυναν τα προβλήματα μετακίνησης. Η αστική διάχυση ιδιαίτερα προς την περιοχή των Μεσογείων, με τη χωροθέτηση του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» στην πεδιάδα, όξυνε τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Παράλληλα, στον υφιστάμενο οικιστικό ιστό, η δημιουργία νέων οδικών αξόνων, η μετατροπή ελεύθερων χώρων σε ολυμπιακές εγκαταστάσεις και η σταδιακή «εκκαθάριση» εκτεταμένων περιοχών με τη βοήθεια της αγοράς ακινήτων, συνέβαλαν στην όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και την υποβάθμιση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Αυτά αποτέλεσαν μια από τις αιτίες της όξυνσης του χρέους και των ελλειμμάτων,  αλλά και της κρίσης που ακολούθησε την αποκαθήλωση του οράματος της «ισχυρής Ελλάδας» των τελευταίων 20 ετών. Οράματος που βασίστηκε στη συντριβή των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, στην πλήρη προσαρμογή στην ΕΕ, στην «ανάπτυξη» με βάση το ισχυρό τραπεζικό σύστημα, τα μεγάλα έργα και το τερατούργημα της Ολυμπιάδας. Της συμβολικής «κορωνίδας» της γραμμής της «ισχυρής Ελλάδας», που πέταξε πάνω από 30 δισ. € στη μαύρη τρύπα των άχρηστων ολυμπιακών έργων και της ρεμούλας των κατασκευαστικών εταιρειών.

Ειδικά ο χώρος του πρώην αεροδρομίου βρίσκεται, εδώ και χρόνια, στο επίκεντρο αντιδραστικών σχεδιασμών του κράτους. Η διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων το μετέτρεψε στην κορωνίδα της εκσυγχρονιστικής προπαγάνδας, αποτελώντας το «Δούρειο Ίππο» ώστε τόσο οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις, όσο και συνολικά ο χώρος του πρώην αεροδρομίου να ενταχθούν σε ένα συνολικότερο «αναπτυξιακό» σχέδιο με στόχο την επιχειρηματική αξιοποίηση του χώρου κυρίως με τουριστικές και εμπορικές χρήσεις αλλά και την οικοπεδοποίησή του προς όφελος του κατασκευαστικού κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε τόσο το σχέδιο «αξιοποίησης» του αεροδρομίου που προέκυψε από το διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό το 2007 όσο και η απόπειρα κατασκευής των «νέων αυτοκινητόδρομων» στην ευρύτερη περιοχή της νότιας Αθήνας.

Σήμερα, λοιπόν, το πρώην αεροδρόμιο του ελληνικού, με τη διαδικασία του fast track, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των απαιτούμενων θυσιών, από την πολιτική της κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ για την «ανάγκη» εξεύρεσης 50δις € και την κάλυψη των αναγκών ρευστότητας του ελληνικού κεφαλαίου, ενώ αύριο θα έρθει η σειρά κάθε μικρού και μεγάλου ελεύθερου χώρου, που μαζί με τα σχολεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, τα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα θα θυσιαστούν, όπως οι εργαζόμενοι και η κοινωνική πλειοψηφία, για τις ανάγκες της αστικής τάξης.

Οι πραγματικές όμως λαϊκές ανάγκες δεν μπορούν να μπουν στο περιθώριο όσο και αν προσπαθούν οι «τσαμπατζήδες» της πολιτικής να πείσουν το λαό ότι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας είναι «αναπτυξιακό μέτρο». Αυτοί που θεωρούν τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους κατοίκους «εχθρό», είναι οι ίδιοι που ονομάζουν το εργατικό κίνημα «συντεχνία», τη διάλυση των σχολείων «παιδαγωγικό μέτρο» και την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων «φυσικό φαινόμενο», τη μείωση των μισθών «αποτελεσματική διαχείριση», τη μείωση των προσλήψεων «εξορθολογισμό» και τους φόρους «κοινωνική αλληλεγγύη».

Δεν χρειαζόμαστε όμως «παπαγαλάκια» για να πείσουν ή όχι για το αυτονόητο. Αυτή η πολιτική που διεκδικεί να καταργήσει κάθε είδος εργατικού δικαιώματος και λαϊκής κατάκτησης θα ηττηθεί στο δρόμο του αγώνα, από τους ανυποχώρητους αγώνες του λαϊκού κινήματος, από τους κατοίκους, τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Σήμερα ο αγώνας για το αεροδρόμιο δε μπορεί παρά να:

►      διεκδικήσει το κατοχυρωμένο στη συνείδηση του λαού αίτημα για μετατροπή του πρώην αεροδρομίου σε πάρκο υψηλού πρασίνου, χωρίς επιχειρηματικές δραστηριότητες, χωρίς οικοπεδοποίηση και οικιστική ανάπτυξη, απέναντι σε διαχειριστικές λογικές «αυτοχρηματοδότησης του πάρκου», «άλλης αξιοποίησης» ή ακόμα και «πράσινης ανάπτυξης» που επαναφέρουν από την πίσω πόρτα την κυρίαρχη πολιτική.

►      ακολουθήσει το ισχυρό χνάρι της λαϊκής αυτοοργάνωσης, των λαϊκών επιτροπών και συνελεύσεων, τις νέες μορφές κοινωνικής αντίστασης που γεννά η διογκούμενη κοινωνική οργή. Μόνο αν οι κάτοικοι πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους θα δημιουργηθούν οι όροι πραγματικής αντιπαράθεσης και ρήξης, θα δημιουργηθεί αυτή η δυναμική που απαιτείται για να δοθεί αυτή η μάχη με νικηφόρα προοπτική. Για αυτό και ο αγώνας δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στο πλαίσιο ενός πολιτικού μετώπου διαμαρτυρίας ετερόκλητων πολιτικών ή/και θεσμικών φορέων, παρέχοντας άλλοθι σε όσους στηρίζουν ή και υλοποιούν την κυρίαρχη πολιτική όλα αυτά τα χρόνια.

►      συναντήσει τον άκαμπτο αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, το κίνημα της ανυπακοής για τα εισιτήρια και τα διόδια, το κίνημα ενάντια στους αυτοκινητόδρομους αλλά και τους αγώνες για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και υγεία και την εντεινόμενη πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας για τα δικαιώματά τους, ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική.

►      αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και σημαντικό σταθμό της πάλης του λαού ενάντια στο μνημόνιο, που η επιτυχημένη της έκβαση θα συμβάλλει στην ανατροπή της κυβέρνησης και την ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική, ΕΕ και ΔΝΤ.

Το τι θα γίνει τελικά ο χώρος του αεροδρομίου εξαρτάται από το αν θα δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις την μάχη απέναντι σε όλα τα συμφέροντα που ετοιμάζονται να το «αξιοποιήσουν», απέναντι τελικά στους σχεδιασμούς που υπό το καθεστώς του μνημονίου, της κυβέρνησης και του κεφαλαίου προβλέπονται για όλη την Αθήνα και όχι από τυχόν «μελέτες» και εναλλακτικές προτάσεις διαχείρισης, που τα «αποτελέσματα» τους φαίνονται από τα φουγάρα του Θριασίου, στα κατεστραμμένα Μεσόγεια, στη «διπλή ανάπλαση» του Ελαιώνα, στο «Μητροπολιτικό Πάρκο» στο Γουδί…

Να απαιτήσουμε:

• Το πρώην Αεροδρόμιο του Ελληνικού να γίνει Πάρκο Φυσικού Πρασίνου, πάρκο του λαού και όχι του κεφαλαίου. Οι υπάρχουσες ή άλλες υποδομές να αποδοθούν στις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της Αθήνας (μαζικό αθλητισμό, πολιτιστικές δραστηριότητες κ.α.).
• Να κατοχυρωθεί άμεσα η ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο χώρο του πρώην αεροδρομίου, στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και την παραλία του Αγίου Κοσμά.
• Καμία οικοπεδοποίηση και οικιστική ανάπτυξη. Καμία εκχώρηση όλου ή τμήματος του χώρου σε ιδιώτες επιχειρηματίες για κανένα λόγο και με καμιά μορφή. Το κράτος – κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό – να αναλάβει το κόστος για την κατασκευή και τη συντήρηση του πάρκου, χωρίς καμία αύξηση τελών και φορολογίας. Οι εργαζόμενοι δεν θα πληρώσουν!
• Να απομακρυνθούν όλες οι χρήσεις και να απαγορευτούν όλες οι δραστηριότητες (πίστες αυτοκινήτων, εκθέσεις, εγκαταστάσεις κινηματογραφήσεων, στρατιωτικές και αστυνομικές εγκαταστάσεις, κάμερες κλπ), που υπονομεύουν τη μετατροπή του σε Πάρκο Φυσικού Πρασίνου.
• Καμία νέα λεωφόρος στην περιοχή. Δωρεάν μαζικές μεταφορές για τους κατοίκους. Απομάκρυνση των ξενυχτάδικων και κάθε ιδιωτικής εγκατάστασης από την παραλία.

Εμείς ως κινήσεις πόλεις, σχήματα γειτονιάς, παρεμβάσεις σε εργατικούς και κοινωνικούς χώρους θα συμβάλλουμε με όλες τις δυνάμεις μας σε αυτή την κατεύθυνση. Θεωρούμε επίσης κρίσιμη, κυρίως για το ζήτημα του αεροδρομίου αλλά και για τις μάχες που θα δοθούν ενάντια στην υλοποίηση του fast track όχι μόνο την κοινή δράση αλλά και την εν δυνάμει κοινή πολιτική συνεύρεση και συμπόρευση μας, θεωρώντας ότι αυτό θα συνεισφέρει τόσο στην ενίσχυση των λαϊκών διεκδικήσεων όσο και στην οικοδόμηση σε κάθε γειτονιά, σε κάθε περιοχή των αναγκαίων μορφών λαϊκής αυτοοργάνωσης και αγώνα, των αναγκαίων κοινωνικών όρων για την αποτροπή του fast track και του ξεπουλήματος της δημόσια περιουσίας, αλλά και γενικότερα για ένα κίνημα ρήξης και ανατροπής με τις αντιλαϊκές πολιτικές κυβέρνησης/ΕΕ/ΔΝΤ.

Στο πλαίσιο αυτό, καλούμε σε ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση

την Παρασκευή 8/4, 6:00μ.μ., στη Νομική

κυρίως όμως καλούμε το λαό της Αθήνας να πάρει την υπόθεση στα χέρια του!

απάντηση της Μία Πόλη Ανάποδα στο ερωτηματολόγιο από τις/τους ΠΟΔΗΛΑΤισσΕΣ-ΝΟΤΙΑ (για ποια συγκοινωνία και μοντέλο ζωής πρέπει να παλέψουμε)

Το ερωτηματολόγιο μας δόθηκε από τις/τους ΠΟΔΗΛΑΤισσΕΣ-ΝΟΤΙΑ. Η ιστοσελίδα τους είναι http://www.podilates.gr/notia

ερώτηση 1: Θεωρείτε ότι ο χώρος που έχει αποδοθεί στα ΙΧ είναι υπερβολικός σε σχέση με το χώρο που έχει αποδοθεί στους ανθρώπους; Ποια είναι η άποψή σας για τη βιώσιμη κινητικότητα (ήπιες μορφές μετακίνησης:περπάτημα, ποδήλατο, μέσα μαζικής μεταφοράς);

Απάντηση στην ερώτηση 1: Ο  χώρος που αποδίδεται στα ΙΧ στην Ελλάδα είναι αδιανόητα υπερβολικός σε σχέση με τη θέση που καταλαμβάνουν πλέον τα ΙΧ σε εκατοντάδες πόλεις του εξωτερικού, ανεξάρτητα από τους πολιτικούς συσχετισμούς που επικρατούν εκεί. Οι πόλεις σήμερα δεν έχουν σχεδιασθεί για το άνθρωπο αλλά για τη ζωή του ανθρώπου σε άμεση συνάρτηση με το ΙΧ. Στη Νέα Σμύρνη το ζούμε καθημερινά. Εδώ φαίνεται πως το λάιφσταιλ γύρω από το αμάξι και τα «χαρίσματα» του ιδιοκτήτη τού έχει επικρατήσει ως κυρίαρχος τρόπος ζωής στην σημερινή κοινωνία. Απλά σήμερα από τη στιγμή που όλοι οι δρόμοι είναι μποτιλιαρισμένοι από τα ΙΧ, και τα πεζοδρόμια εξ ολοκλήρου κατειλημμένα από τα ΙΧ, δεν υπάρχει βιώσιμη κινητικότητα. Εμείς προκρίνουμε απόλυτα τα ήπια και μαζικά μέσα μεταφοράς, ενώ όσον αφορά την εξατομικευμένη μετακίνηση προκρίνουμε το περπάτημα, το ποδήλατο και τώρα πια τα PRT (Personal Rapid Transit) σε συνδυασμό πάντα με τα ΜΜΜ και ιδιαίτερα τα Μέσα Σταθερής Τροχιάς (Τραμ, Μετρό, Προαστιακός). Το ποδήλατο έχει εξελιχθεί σε κυρίαρχο μέσο μετακίνησης πλέον σε μητροπόλεις τεράστιας εμβέλειας, ήρθε η ώρα να γίνει και στη νέα Σμύρνη και στην Αθήνα. Επίσης, το ποδήλατο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα και ως εργαλείο δουλειάς, αρκεί κανείς να δει την ένταξη του ποδήλατου στην καθημερινότητα σε άλλες πόλεις. Τελικά εμάς ( Μία Πόλη Ανάποδα) μας ενδιαφέρει η κυκλοφορία των ανθρώπων και όχι των αυτοκινήτων. Η φθηνή οικολογική μετακίνηση είναι δικαίωμα των πολιτών και υποχρέωση του κράτους.

ερώτηση 2: Θεωρείτε ότι στο δήμο σας η μετακίνηση των πεζών, των ΑμεΑ και των γονέων με καροτσάκι μπορεί να γίνει με επαρκή ασφάλεια, άνεση και αξιοπρέπεια; Αν όχι τότε σε ποιες ενέργειες προτίθεστε να προβείτε για αυτό το θέμα;

Απάντηση στην ερώτηση 2: Ήδη  από την προηγούμενη ερώτηση κάναμε σαφές πως όχι μόνο δεν υπάρχει στο δήμο ασφαλής μετακίνηση των πεζών, των ΑμεΑ και των γονέων με καροτσάκι, αλλά και όσο επικρατεί το συγκεκριμένο μοντέλο κοινωνικής ανάδειξης και δήθεν ευκολίας μετακίνησης των κατοίκων μέσω του ιδιόκτητου ΙΧ δεν υπάρχει πρόταση που να είναι πραγματικά βιώσιμη. Πιο συγκεκριμένα δεν υπάρχει κανείς μα κανείς πεζόδρομος στη Ν. Σμύρνη που να μην έχει κανονική κυκλοφορία και στάθμευση από ΙΧ. Για τους πεζούς και τα ΑΜΚ (Άτομα Μειωμένης Κινητικότητας, δλδ. ανάπηροι, γονείς με καροτσάκι, ηλικιωμένοι κτλ) πρέπει να εκπονηθούν ολοκληρωμένες μελέτες ή όπου υπάρχουν να υλοποιηθούν άμεσα, ενώ θα πρέπει να υπάρξει επανασχεδιασμός των χρήσεων γης, Συντελεστών Δόμησης και ευρύτερης δομής της πόλης και του λεκανοπεδίου έτσι ώστε να μειωθούν οι αναγκαίες μετακινήσεις. Αυτά όλα φυσικά δεν μπορούν να γίνουν χωρίς κινηματική δράση των κατοίκων. Ταυτόχρονα πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια σε έργα που σπρώχνουν τα πράγματα προς αντίθετη κατεύθυνση όπως τα Ρυθμιστικά Σχέδια τύπου Σουφλιά, τα γκαράζ στα κέντρα των πόλεων (όπως της πλατείας Καρύλλου, που είναι άσχημο, ακριβό και μη λειτουργικό), τους νέους αυτοκινητόδρομους, τα νέα εμπορικά κέντρα κτλ

ερώτηση 3: Υπάρχει στο πρόγραμμά σας πολιτική προώθησης της χρήσης ποδηλάτου στο δήμο; Αν ναι με ποιους τρόπους; Θεωρείτε ότι οι υπάρχουσες υποδομές είναι επαρκείς για την ασφαλή μετακίνηση των ποδηλατών; Αν όχι τότε ποιες υποδομές σκοπεύετε να υλοποιήσετε για την ασφαλή μετακίνηση των ποδηλατών;

Απάντηση στην ερώτηση 3: Ναι υπάρχει στο πρόγραμμα μας πολιτική προώθησης της χρήσης ποδηλάτου στο δήμο. Πρέπει να υπενθυμίσω εδώ όμως, ότι ήδη  υπάρχει μελέτη για ποδηλατοδρόμους στη Νέα Σμύρνη. Μελέτη που ποτέ δεν υλοποιήθηκε αν και έγινε με την υποστήριξη της νυν δημοτικής αρχής (Τζουλάκη/ Κουτελάκη), της ίδιας δημοτικής αρχής  που έκανε σε 15 έτη τη Ν Σμύρνη από κηπούπολη στην πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της Αθήνας. Πολύ θα θέλαμε όλους τους ποδηλατοδρόμους μέσα στη Ν Σμύρνη. Φυσικά όταν στην Αθήνα και τη νέα Σμύρνη όλα τα πεζοδρόμια επί της ουσίας δεν είναι μόνο κατειλημμένα από ΙΧ, αλλά λειτουργούν ως  είσοδοι έξοδοι από τα γκαράζ των πολυκατοικιών υπάρχει θέμα. Συνεπώς πρέπει να περιοριστεί ριζικά η χρήση του αυτοκινήτου.  Επίσης να σημειώσω ότι με ένα εκτεταμένο δίκτυο πεζοδρόμων ή δρόμων ήπιας κυκλοφορίας (woonerf) σε δευτερεύοντες δρόμους μπορούν σε μεγάλο βαθμό να καλυφθούν οι ανάγκες ήπιας μετακίνησης των κατοίκων. Ίσως πρέπει να  μπει ο στόχος της επικράτησης της ήπιας μετακίνησης και στους κεντρικούς δρόμους για να προωθηθεί ακόμα περισσότερο η βιώσιμη μετακίνηση και να επικρατήσει έναντι του ΙΧ, πράγμα που πολιτικά είναι σωστό, εφόσον βέβαια ακολουθεί κάποιον σχεδιασμό και δεν γίνεται πελατειακά και ασυνάρτητα. Επίσης, πέρα από τα τοπικά δίκτυα πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων θα πρέπει να υπάρξει ανένδοτος αγώνας για την μεταφορά του ποδηλάτου στο ΜΕΤΡΟ για να μπορεί κάποιος να μετακινείται και εκτός Δήμου του, έτσι ώστε να μπορεί να αφήσει το ΙΧ στην άκρη μία και καλή.

ερώτηση 4: Θεωρείτε ότι η μέση ταχύτητα των οδικών μέσων μαζικής μεταφοράς (λεωφορείων και τρόλεϊ) είναι ικανοποιητική; Αν όχι τότε τι σκοπεύετε να κάνετε προκειμένου να αυξηθεί;

Απάντηση στην ερώτηση 4: Ούτε η μέση ταχύτητα, ούτε η αξιοπιστία, ούτε και η ευκολία χρήσης τους είναι ικανοποιητική, ενώ αίτημα μας   είναι οι δημόσιες, δωρεάν μαζικές και ήπιες μεταφορές. Φυσικά εμείς δε θέλουμε να φανούμε ψεύτες και να τάζουμε όπως άλλοι, ότι η νέα Σμύρνη με ευχολόγια θα γίνει Άμστερνταμ ή Βερολίνο σε dt. Χρειάζεται αγώνας της κοινωνικής πλειοψηφίας. Είμαστε ξεκάθαροι και λέμε πως τα ΙΧ δεν αποθηκεύονται. Πρέπει να ξεκινήσουν σε όλες τις γειτονιές συνελεύσεις, ενημερώσεις, διάλογος, για το πώς θα μειωθεί η συνολικά η χρήση και η αποθήκευση αυτοκινήτων στις γειτονιές. Σκεφτείτε πχ τα 10000000 ευρώ και βάλε, που δόθηκαν από το λαό της Ν Σμύρνης για να γίνει το τερατούργημα του γκαράζ στην πλατεία Καρύλλου να είχαν ξοδευτεί για τις ανάγκες ενημέρωσης και οργάνωσης για την απομάκρυνση των ΙΧ μέσα από την πόλη. Πιστεύουμε πως με αυτόν τον τρόπο θα είχαμε σίγουρα αδειάσει την πόλη από πάρα πολλά  ΙΧ και θα είχαμε βάλει τις υποδομές για μια σωστή  υλοποίηση, ήπιων και εναλλακτικών μορφών μετακίνησης.

Τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ από μόνα τους δεν μπορούν να λύσουν όλα τα προβλήματα μετακίνησης, Ειδικά αν δεν κινούνται σε λεωφορειόδρομους είναι υπονομευμένα έτσι κι αλλιώς. Επίσης δεν δέχονται ποδήλατα στην Αθήνα, πράγμα που είναι πρόβλημα και πρέπει να λυθεί με κινητοποιήσεις. Τέλος, δεν είναι (τα λεωφορεία εννοείται) τα πλέον ήπια μέσα, δεδομένου ότι έχουν εκπομπές ρυπογόνων ουσιών, ενώ είναι και πιο ανασφαλή από πλευράς οδικής ασφάλειας.  Καλά είναι αν δεν έχεις τίποτα άλλο, αλλά δεν θα στηρίζαμε  το σχέδιο μεταφορών μιας πόλης μόνο σε αυτά. Σε κάθε περίπτωση, όμως, στις περιοχές που δεν μπορούν άμεσα να αντικατασταθούν από Τραμ, Μετρό ή άλλα πιο ήπια μέσα, πρέπει να προωθηθεί η αναβάθμισή τους σε όλα τα επίπεδα, η μείωση των εισιτηρίων και η δυνατότητα μεταφοράς ποδηλάτου. Σε περιοχές με μεγάλες κλίσεις και στενούς δρόμους χρειάζεται αντικατάσταση των μεγάλων οχημάτων από mini-bus, κάτι που ήδη δουλεύει πολύ καλά στη Λισσαβόνα. Επίσης, πρέπει και η δημοτική συγκοινωνία να καλύψει τοπικές ανάγκες που οι γραμμές του ΟΑΣΑ δεν καλύπτουν.
Τελικά, θέλουμε να κάνουμε ξεκάθαρο ότι  στους δήμους του Καλλικράτη, της Ε.Ε. , του Δ.Ν.Τ. και του μνημονίου, κανένας εργαζόμενος, κανένας κάτοικος δεν μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες του μόνο στη ψήφιση κάποιου συνδυασμού και δημάρχου. Για να διώξουμε το αυτοκίνητο, για μια άλλη μετακίνηση, για μια άλλη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον του, για μια πόλη των αναγκών των δικαιωμάτων και των επιθυμιών χρειάζεται αγώνας των κατοίκων χρειάζεται ένας άλλος δρόμος ανατρεπτικός για την κοινωνική πλειοψηφία.

Shortlink: http://wp.me/pekj0-kT

ActuaLink:http://www.podilates.gr/?q=node/12279

Τα χέρια πάνω απ’ την πόλη: εμπορευματοποιημένοι χώροι, χώροι ελεγχόμενοι*

Γράφει η  Αφροδίτη Κουκουτσάκη

*το κείμενο αυτό θα φιλοξενηθεί στην εφημερίδα μας Μία Πόλη Ανάποδα στο Τεύχος 13

Η εισβολή εμπορικών δραστηριοτήτων στους κάποτε ελεύθερους χώρους μιας πόλης, συναρθρώνεται ποικιλοτρόπως με προτάγματα του ήθους της παγκοσμιοποίησης. Πέρα από το εμφανές στοιχείο που αφορά την οικονομική δραστηριότητα καθεαυτή και η οποία εκτοπίζει άλλες χρήσεις των χώρων, σε παρεμβάσεις τέτοιου είδους ενδημεί ένα, λίγο πολύ αφανές, κομμάτι βίας το οποίο αφορά συνολικά τη ζωή της πόλης αν όχι και ευρύτερων συνόλων. Η δόμηση και οι χρήσεις μιας πόλης δεν είναι μόνον τεχνικά ζητήματα, καθώς σιωπηρά εκπέμπουν μηνύματα γύρω από ένα πλήθος θεμάτων, όπως το τι ορίζεται φυσιολογικό σε σχέση με τη δουλειά,  τον ελεύθερο χρόνο, την ίδια την ασφάλεια και αυτούς που την απειλούν. Θυμάμαι, πρόχειρα, το παράδειγμα του Μπούρμπουλα και τη σχεδιαζόμενη παραχώρηση του σε παρακείμενη καφετέρια, την οποία σταμάτησαν ενεργοί πολίτες.  Μάθαμε, λοιπόν τότε, δια στόματος Δημάρχου και δημοτικών συμβούλων της συμπολίτευσης, ότι ο επιχειρηματίας θα αναλάμβανε το κοινωνικό έργο να επεκταθεί προκειμένου να εκδιωχθούν οι «περίεργοι νεαροί» και τα «περιθωριακά στοιχεία» που συχνάζουν εκεί παρενοχλώντας τους περαστικούς! Μάθαμε, κατ’ επέκταση, ότι η απειλή ενεδρεύει  σε ελεύθερους χώρους και ότι οι χώροι ασφαλούς αναψυχής είναι οι χώροι πληρωμένης ή/και καθ’ οιονδήποτε τρόπο  ελεγχόμενης αναψυχής. Πρόχειρα επίσης, θυμάμαι τα δυνατά φώτα στο κατακρεουργημένο Άλσος, τον πρώτο καιρό μετά την λεγόμενη ανάπλασή του, απωθητικά κίτρινα φώτα που θύμιζαν φυλακές. Θυμάμαι κυρίως το κλίμα «ηθικού πανικού» που δημιουργήθηκε με αφορμή την κατάληψη του Γαλαξία η οποία τον έθεσε έξω από κάθε θεσμικό ή εμπορικό έλεγχο, όταν και μόνο η ιδέα της αυτοδιαχείρησης πυροδότησε φοβικά αντανακλαστικά.

Ο δημόσιος χώρος, ως πεδίο διαχείρισης του φόβου, η οικολογία του φόβου, είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στον Λόγο για την «ασφαλή πόλη» στο περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης όπου ο Λόγος περί εγκλήματος καταλήγει να συνοψίζει το σύνολο των κοινωνικών προβλημάτων και των δομικών συνθηκών που τα παράγουν. Κι όσο επιδεινώνονται οι οικονομικές συνθήκες, τόσο το πρόταγμα του φόβου τείνει να νομιμοποιεί  και τις επινοήσεις μιας αρχιτεκτονικής που κατασκευάζει πόλεις-φρούρια, χώρους που ταξινομούν τις κοινωνικές ομάδες ανάλογα με το βιοτικό επίπεδο και την αγοραστική τους ικανότητα, δημόσιους χώρους έτοιμους ανά πάσα στιγμή να μεταβληθούν σε χαράκωμα  απέναντι σε αυθόρμητες, άρα εξ ορισμού εκτός ελέγχου δράσεις. Η πόλη ήσυχα κοιμάται…

Αυτόν τον προβληματισμό μοιράστηκα με τους ανθρώπους της δημοτικής κίνησης Αριστερή Παρέμβαση στους Δρόμους της Πόλης. Όχι ενόψει εκλογών, πολύ παλιότερα, χρόνια πριν, η  Πόλη Ανάποδα κι εγώ συναντηθήκαμε στους δρόμους της πόλης μας, της Νέας Σμύρνης που είχε ήδη αρχίσει να παίρνει χαρακτήρα τσιμεντούπολης με ό, τι αναπόδραστα συνοδεύει μια τέτοια εξέλιξη: Ευτυχής συνάντηση στη διεκδίκηση δημόσιων χώρων και όχι μόνον.

Έτσι, η τιμητική πρόταση που μου έγινε να  συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο της παράταξης δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία αλλά η συνέχεια διαδρομών που διασταυρώθηκαν τόσες φορές ώστε να γίνουν και δικό μου σημείο αναφοράς κάθε φορά που οι δημοτικές πολιτικές μας ανάγκαζαν να διεκδικήσουμε το δικαίωμα μας να ζούμε στην πόλη μας χωρίς να πρέπει να δικαιολογούμε την παρουσία μας στους αφιλόξενους, παραβιασμένους, εμπορευματοποιημένους χώρους της.

και η πηγή της αρχικής δημοσίευσης:

crime vs social control

shortlink : http://wp.me/pekj0-iD

Οι θέσεις της Αριστερής Παρέμβασης στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης – Μια Πόλη Ανάποδα για το «Πρόγραμμα δράσης για το περιβάλλον του Δήμου Ν. Σμύρνης»

Η καραμέλα της «δημόσιας διαβούλευσης»

Η κυβέρνηση του ΓΑΠ μας εισάγει στην εποχή των «δημοσίων διαβουλεύσεων» και η δημαρχιακή παράταξη Κουτελάκη και του αντ’ αυτού Τζουλάκη ακολουθεί πιστά την ίδια γραμμή στο δήμο μας.

Αφού λοιπόν εκατομμύρια εργαζόμενοι διαβουλευτήκαμε ηλεκτρονικά με την κυβέρνηση για τα υπουργικά αυτοκίνητα, το σχέδιο Καλλικράτης κ.α. γιατί να μην διαβουλευτούνε και οι δημότες της Νέας Σμύρνη για την πόλη τους; Και μάλιστα με τον πλέον πρόσφορο τρόπο που εξασφαλίζει την ουσιαστική συμμετοχή και συζήτηση όλων των δημοτών.

Μάλιστα, η δημαρχιακή παράταξη είναι βήματα μπροστά. Πριν καλά – καλά οι άλλοι δήμοι καταλάβουν τι είναι ο Καλλικράτης, εμείς τον εφαρμόζουμε. Εγκαινιάζουμε άτυπα τα όσα ωραία περί «δημόσιας διαβούλευσης» στη λήψη αποφάσεων μας τάζει και βλέπουμε εικόνες του μέλλοντος.

Χαρακτηριστικά για το τι σημαίνει δημόσια διαβούλευση, αποτελούν ο τρόπος αλλά και η διάρκειά της: Δημοσιεύθηκαν στις 25/5 [http://www.neasmyrni.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1205&Itemid=218&lang=en] στο ίντερνετ (το οποίο όλοι οι εργαζόμενοι, ως γνωστόν, χρησιμοποιούν μετά μανίας…) 235 σελίδες ειδικού περιεχομένου, που χρειάστηκαν ένα ολόκληρο χρόνο για να γραφούν, συν άλλες 60 σελίδες για μια μελέτη για τους ποδηλατόδρομους, και λήγει στις 20/6!

Καλούνται λοιπόν όσοι δημότες το πάρουν είδηση, μέσα σε 25 μέρες να μελετήσουν, να καταλάβουν και να διατυπώσουν αντιπροτάσεις σε 300 εξειδικευμένες σελίδες για την πόλη.

Κατά τη γνώμη μας, πρόκειται για επίφαση «συμμετοχής των πολιτών», που μας πλασάρουν προσχηματικά προκειμένου να φτάσει χωρίς ψηφοθηρικό κόστος στον προορισμό του το ωραίο περιτύλιγμα με το άδειο επί της ουσίας πακέτο.

Άλλωστε, είναι πολύ πρόσφατες όλες οι βαρύγδουπες εξαγγελίες για το Τραμ και το ρόλο του στην πόλη, οι φαντεζί μακέτες της ενοποίησης του χώρου Πλατείας-Άλσους αλλά και η καθημερινή εμπειρία που όλοι βιώνουμε.

Δηλώνουμε ότι δεν θα πάρουμε μέρος στη ψευτοδιαβούλευση.

Όμως δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε ορισμένα στοιχεία που αποδεικνύουν τι πραγματικά επιδιώκεται μέσω της συγκεκριμένης μελέτης.

Τι σημαίνει το «Σχέδιο Καλλικράτης»: Αναλυτικό σημείωμα από 5 αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ για τις δυνάμεις της αγοράς –

(ι)ΚΤΗΝΟΣ για την εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία

Το πρόγραμμα «Καλλικράτης» με το σχετικό νομοσχέδιο, που κατατέθηκε για τη διοικητική «μεταρρύθμιση» στη λειτουργία του κράτους, αποτελεί πλευρά του οδοστρωτήρα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, που προωθεί το πολιτικό σύστημα. Με πρόσχημα και αφορμή το ζήτημα της οικονομικής κρίσης, μαζί με την πρωτοφανή επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη του ΛΑΟΣ και της Ν.Δ., μέσω της συμφωνίας με Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ., ανοίγει το σύνολο των μετώπων, επιχειρώντας μια συνολική μεταβολή στην κοινωνική κατάσταση προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος των εργαζομένων. Πολυνομοσχέδιο για την παιδεία, αλλαγές στην υγεία, νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο στην Αθήνα κ.α. συνδέονται στενά μεταξύ τους εξυπηρετώντας τους ίδιους σκοπούς. Ιδιαίτερη θέση σε αυτή την αντιλαϊκή βεντάλια έχει το σχέδιο Καλλικράτης για τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση.

Με το πρόσχημα της «αποκέντρωσης» και της «αποτελεσματικότερης λειτουργίας» του κράτους επιχειρείται μια σαρωτική αναδιάρθρωση της διοικητικής δομής της χώρας σε όλα τα επίπεδα και σοβαρή μεταβολή προς το χειρότερο της ζωής των εργαζομένων και της νεολαίας. Οι αλλαγές είναι τέτοιες που αλλάζουν την όψη της «τοπικής αυτοδιοίκησης», διαμορφώνουν ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο για τις κοινωνικές υπηρεσίες που κανονικά θα έπρεπε να είναι δημόσιες και δωρεάν, δημιουργούν νέους μηχανισμούς φορολογικής αφαίμαξης των εργαζομένων σε τοπικό επίπεδο, σαρώνουν τις εργασιακές σχέσεις στο δημόσιο τομέα.

Δελτίο τύπου αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης για την ψήφιση του σχεδίου «Καλλικράτης»

Οι υπογράφουσες κινήσεις πόλης, μετά από συναντήσεις μας, καταλήξαμε σε ορισμένες κοινές εκτιμήσεις για το σχέδιο διοικητικής μεταρρύθμισης που φέρει το όνομα Καλλικράτης και σε μια σειρά ενεργειών για τη έκφραση της αντίθεσης μας σε αυτό και την ενημέρωση των κατοίκων.

Συγκεκριμένα εκτιμούμε ότι το σχέδιο Καλλικράτης για τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση είναι κομμάτι στην αντιλαϊκή βεντάλια των καθολικών αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην ελληνική κοινωνία. Από τα ΜΜΕ παρουσιάζεται απλά ως μια αναγκαία διαδικασία συνενώσεων και νοικοκυρέματος του χώρου της τοπικής αυτοδιοίκησης, έτσι ώστε να περικοπούν δημόσιες δαπάνες από τη μια και να καταπολεμηθούν φαινόμενα διαφθοράς από την άλλη. Παράλληλα, τα ΜΜΕ παρουσιάζουν μόνο αντιδράσεις που έχουν να κάνουν με συνενώσεις δήμων. Και όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.

Το σχέδιο Καλλικράτης αποτελεί μια σημαντική τομή στη διάρθρωση και το ρόλο του κράτους. Αποσκοπεί στην προσαρμογή του κράτους στις απαιτήσεις του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος, ενώ σχετίζεται με την καπιταλιστική κρίση που βιώνουμε και την προσπάθεια υπέρβασής της σε βάρος των εργαζομένων με το συγκεκριμένο σχέδιο που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη συμπαράσταση ΝΔ- ΛΑΟΣ επιλέγει να υλοποιήσει. Το σχέδιο Καλλικράτης χαρακτηρίζεται από δύο κύριες κατευθύνσεις. Η πρώτη είναι η μεταφορά αρμοδιοτήτων προς τους δήμους και τις περιφέρειες, αρμοδιότητες σημαντικές τόσο σε εύρος, όσο και σε ποιότητα, που συνοδεύεται από την απαίτηση η τοπική «αυτοδιοίκηση» να γίνει πιο «ευρηματική» στην εξεύρεση πόρων η ίδια και ταυτόχρονα να αποκτά όλο και πιο συνολικά επιχειρηματικά χαρακτηριστικά. Η δεύτερη είναι ένας νέος τρόπος πιο συγκεντρωτικής και αντιδημοκρατικής διακυβέρνησης.

Οι πρωτοβάθμιοι ΟΤΑ, επωμίζονται πλέον μια τεράστια γκάμα αρμοδιοτήτων που αφορούν την καθημερινότητα του δημότη (πολεοδομικές ρυθμίσεις, υγεία-πρόνοια, ανέγερση σχολείων, κοινωνική πολιτική, υγειονομικός έλεγχος, κ.α.), με επιδίωξη οι πόροι για την άσκησή τους να προέλθουν από την ενίσχυση της ανταποδοτικής σφαίρας των υπηρεσιών, την μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη σύνδεση με τις επιχειρήσεις και την αύξηση της τοπικής φορολογίας. Όλο και περισσότερες υπηρεσίες που κανονικά θα έπρεπε να παρέχονται δωρεάν θα τιμολογούνται και θα γίνονται ανταποδοτικές.

Τα παραπάνω οδηγούν σε διάλυση του όποιου κοινωνικού κράτους έχει απομείνει, σε διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, σε αύξηση των απολύσεων. 35000 απολύσεις έχουν ήδη ανακοινωθεί, ενώ ο συντονιστής του κυβερνητικού έργου κ. Πάγκαλος, φροντίζει να μας θυμίζει συχνά, ότι ακόμα και οι μόνιμοι υπάλληλοι δύναται να απολυθούν χωρίς συνταγματικές επιπλοκές, στο βαθμό που η θέση τους καταργηθεί.

Όσον αφορά την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση με την αναβαθμισμένη σχέση της με την ΕΕ και μέσω των Περιφερειακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων διαμορφώνονται ευνοϊκότεροι όροι για τις αγορές προτάσσοντας έργα και υπηρεσίες σύμφωνα με το κυρίαρχο μοντέλο ανάπτυξης. Συνολικά ο «Καλλικράτης» επιφέρει:

• Μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση για τους εργαζόμενους μέσω της ανταποδοτικότητας στην παροχή υπηρεσιών, της ενίσχυσης της φορομπηξίας των δήμων, της περαιτέρω μείωσης των κοινωνικών δαπανών.

• Περαιτέρω συρρίκνωση του δημόσιου τομέα σε κρίσιμους κοινωνικούς τομείς (παιδεία, υγεία, πρόνοια κ.α), και περαιτέρω μετάλλαξη του χαρακτήρα τους με την διαμόρφωση των αναγκαίων όρων σύνδεσης τους με τις επιχειρήσεις, και την προσαρμογή τους στους κανόνες της αγοράς.

• Πλήρη εναρμόνιση και υποταγή των υποδομών στην πόλη – περιβάλλον και των υπηρεσιών της τοπικής αυτοδιοίκησης στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στις απαιτήσεις του κεφαλαίου και όχι στις ανάγκες κατοίκων και εργαζομένων, και ταυτόχρονα μεγαλύτερη εκμετάλλευση της φύσης και του περιβάλλοντος από το κεφάλαιο.

• Δυσκολότερη παρέμβαση κινημάτων, ενίσχυση της συγκέντρωσης εξουσιών, προσπάθεια χειραγώγησης και ελέγχου κινηματικών διαδικασιών.

Οι κινήσεις πόλης που υπογράφουμε δηλώνουμε ότι η καθολική μας άρνηση στον «Καλλικράτη» δεν σημαίνει υπεράσπιση της σημερινής κατάστασης στους δήμους. Σημαίνει άρνηση στην εντεινόμενη εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της καθημερινότητάς μας, στην ιδιωτικοποίηση και υποβάθμιση μιας σειράς κοινωνικών υπηρεσιών, παροχών και έργων, στην ένταση των ταξικών ανισοτήτων. Γι’ αυτό, ως κινήσεις θα συμβάλλουμε στην διαμόρφωση μιας συνολικής πολιτικής απάντησης, ενός άλλου τρόπου ζωής, στη δημιουργία μορφών λαϊκής συσπείρωσης και δράσης, ανταγωνιστικών στους αστικούς θεσμούς, από τη σκοπιά των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας.

Για τις παραπάνω θέσεις μας θα κάνουμε καμπάνια ενημέρωσης με 2σέλιδη ανακοίνωση και αναλυτικό 4σέλιδο. Επίσης, θα διοργανώσουμε συγκέντρωση τη μέρα που θα το φέρουν προς ψήφιση στη Βουλή.

8/5/2010

Αγωνιστική Κίνηση Αντί-ΘΕΣΕΙΣ Αγία Βαρβάρα

Αριστερή Κίνηση Περιστερίου

Αριστερή Παρέμβαση Βύρωνα

Εκτός Σχεδίου- Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία

Μια Πόλη Ανάποδα – Αριστερή Παρέμβαση στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης

 

Για το εμπορικό κέντρο της Ραιδεστού/Συγγρού και τη μερική ιδιωτικοποίηση της Ραιδεστού

Σήμερα εγκαινιάζεται το εμπορικό κέντρο Agora στη συμβολή Ραιδεστού και Συγγρού. Όπως είναι γνωστό, το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να παραχωρηθεί το τμήμα της Ραιδεστού μεταξύ Πλαστήρα και Συγγρού στον ιδιώτη-επιχειρηματία. Διαβάστε το κείμενο που δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας «Μια Πόλη Ανάποδα»:

Πάρκο ΕΥΔΑΠ: τσιμέντο, πέτρα, σίδερα και …μια δόση πράσινο

Άλλο ένα πάρκο, το οποίο για χρόνια έμενε ανεκμετάλλευτο – ποιος ξέρει το γιατί;- μετατρέπεται σε χώρο αναψυχής, αφού προηγουμένως απομακρύνθηκαν βίαια ορισμένα ενοχλητικά …δέντρα κι έπεσε κάμποσο μπετόν. Κλασική «κουτελακική» αρχιτεκτονική…

Ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα «Επίκαιρα»:

http://epikaira.files.wordpress.com/2009/10/f245_pages_1-5.pdf

Το θλιβερό θέαμα των ξεκοιλιασμένων δέντρων στο πάρκο της δεξαμενής της ΕΥΔΑΠ, στη συμβολή των οδών Νικομηδείας και Εθνικής Στέγης. «Ήταν ξερά και άρρωστα» υποστηρίζουν οι δράστες, εμείς πάντως διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις…

Γκαράζ στη Νέα Σμύρνη: Άσχημο, άχρηστο και ακριβό

Ένα από τα μεγαλύτερα έργα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στη Νέα Σμύρνη, το υπόγειο παρκιγκ στην πλατεία του Ταχυδρομείου και η πεζογέφυρα πάνω από την οδό Αγίας Φωτεινής, βαίνει προς το τέλος του, αφού εγκαινιάστηκε από τον ΥΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιά. Έργο πανάκριβο, έργο αμφισβητούμενο, έργο κατ΄ επίφαση δημόσιο. Έργο πάνω στο οποίο αντικατοπτρίζονται οι παθογένειες της ελληνικής πραγματικότητας.

Με αφορμή το υπόγειο γκαράζ της πρώην πλατείας Καρύλου  το οποίο θα διαχειρίζεται πλέον η ιδιωτική εταιρεία Polis Plaza, έχουμε διατυπώσει και στο παρελθόν την άποψη μας για τον πολιτισμό του αυτοκινήτου και τις επιπτώσεις του στη ζωή μας και στο περιβάλλον.

 

Το ‘κόλπο’ των γκαράζ

Τα γκαράζ εξυπηρετούν την ύπαρξη των Ι.Χ. Όμως είναι κοινά αποδεκτό πως ο ελάχιστος ελεύθερος χώρος των πόλεών μας έχει καταληφθεί από τα Ι.Χ. ή τους αναγκαίους χώρους για την λειτουργία τους (θέσεις στάθμευσης). Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς ο δημόσιος χώρος στις πόλεις της Ελλάδας και τη Ν. Σμύρνη ασφαλώς, είναι απόλυτα ταυτισμένος με τους δρόμους, την άσφαλτο και τους λοιπούς αναγκαίους χώρους για τη λειτουργία του. Ας αναλογιστούμε απλώς το μέγεθος της επιφάνειας (σε τετραγωνικά μέτρα) των ‘δημόσιων’ άσφαλτο-δρόμων σε σχέση με την επιφάνεια των δημόσιων χώρων πρασίνου (π.χ. τα πάρκα).

Σα να μην φτάνει αυτό, έχουμε φτάσει στο σημείο το Ι.Χ. να μην καλύπτει πλέον ούτε το βασικό λόγο ύπαρξής του, δηλ. την γρήγορη μετακίνηση. Όλες οι μελέτες καταμαρτυρούν πως όσους δρόμους και αν φτιάξουμε, σε βάρος πάντα του πράσινου και της ποιότητας της ζωής μας, η αύξηση των Ι.Χ. είναι τόσο δυσανάλογα μεγάλη που μέχρι το 2010 κάθε Ι.Χ. μέσα στην πόλη θα κινείται με ταχύτητα μικρότερη και από αυτή των πεζών (σήμερα κατά μέσο όρο κινείται με ταχύτητα μικρότερη του ποδηλάτου). Το γεγονός της υπερσυσσώρευσης Ι.Χ. μέσα στην πόλη καθιστά ανέφικτη την ‘αποθηκευτική’ τους δυνατότητα. Και εξηγούμεθα για το αστείο, αλλά ταυτόχρονα και πονηρό του εγχειρήματος κατασκευής μέγα χώρων αποθήκευσης των Ι.Χ., σε ελεύθερους δημόσιους χώρους.

Το …κόλπο λοιπόν εμφανίζεται επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, το 2000, που όπως διαβάζουμε στο Βήμα [13/2/2000], ο τότε υπουργός οικονομίας Γιάννος  Παπαντωνίου με τον υφυπουργό Χρήστο Βερελή – ο οποίος σήμερα βρίσκεται στο μάτι ενός ακόμα ‘κυκλώνα’ σκανδάλου-  ανακοινώνουν μεγαλειώδες σχέδιο 15.000 νέων θέσεων στάθμευσης στην Αθήνα έως το 2005 σε 20 νέα υπόγεια γκαράζ. Μεταξύ των περιοχών που συζητείται η κατασκευή υπόγειων πάρκινγκ είναι και η πλατεία Καρύλου δίπλα στην κεντρική πλατεία της Ν. Σμύρνης.

Σύμφωνα όμως με τα στοιχεία  των τελευταίων ετών, από το 2000 εισέρχονται στην Αθήνα ετησίως πλέον των 12.0000 νέων Ι.Χ.  (χωρίς να υπολογίζουμε τα μεταχειρισμένα), με ετήσια αύξηση της τάξης του 5%, φτάνοντας το 2007 να έχουμε 175.000 νέα Ι.Χ., ενώ το 2008, χρονιά οικονομικής κρίσης, μπήκαν στην πόλη 168.000 νέα Ι.Χ., ενώ για το 2009 έχουν ήδη αντισταθμιστεί οι αρχικές απώλειες πωλήσεων με σειρά κυβερνητικών μέτρων. Πόσο αλήθεια κουτούς μας θεωρούν όταν το 2000 πρότειναν 15.000 νέες θέσεις στάθμευσης σε ελεύθερους δημόσιους χώρους, για να λύσουν δήθεν το πρόβλημα της στάθμευσης στην Αθήνα, εκ των οποίων μάλιστα μέχρι σήμερα έχουν υλοποιηθεί οι 6.000! Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι το εξής: όταν από το 2000 μέχρι σήμερα έχουν μπει στην πόλη τουλάχιστον 800.000  νέα Ι.Χ., τα υπόλοιπα 794.000 Ι.Χ. που παρκάρουν;

Είναι δηλαδή πασιφανές πως ένας από τους κύριους λόγους κατασκευής υπόγειων γκαράζ (πάντα σε ελεύθερους δημόσιους χώρους) και της λυσσαλέας προπαγάνδισης του ‘ιερού, για το κοινό καλό’ της λειτουργίας τους, δεν είναι τίποτα άλλο από μία μαφιόζικου τύπου πριμοδότηση των πωλήσεων των Ι.Χ.. Λένε λοιπόν ξεκάθαρα στους δυνητικούς αγοραστές: «πάρτε όσα αμάξια θέλετε, εμείς λύνουμε όσα προβλήματα δημιουργούν».

 

Η περίπτωση της Ν. Σμύρνης

Επανερχόμαστε στους αριθμούς και στα συγκεκριμένα, αληθινά, μεγέθη στη περίπτωση της Ν. Σμύρνης, τα 650 αμάξια χωρητικότητας του υπόγειου πάρκινγκ, αποτελούν στα 168.000 Ι.Χ. που μπήκαν στην πόλη της Αθήνας μόνο το 2008, ποσοστό΄της τάξης  του 0,38%. Άραγε πιστεύει κανένας ότι τα Ι.Χ. της  εύρωστης οικονομικά κοινωνίας της Ν. Σμύρνης, τα οποία μπαίνουν στην κυκλοφορία (σε ένα μόνο χρόνο μάλιστα), αντιστοιχούν  στο ποσοστό του 0,38%; Για να γίνουμε ακόμα πιο σαφείς, αξίζει να τονίσουμε ότι το υπόγειο πάρκινγκ της Νέας Σμύρνης θα μπορούσε να δώσει λύσει στο θέμα στάθμευσης μόνο για ένα έτος, αν τα Ι.Χ.  που μπήκαν στη Ν. Σμύρνη είναι στο ελάχιστο ( και μάλλον απίθανο)  ποσοστό του 0,38%, δηλαδή περίπου 650 Ι.Χ. στο σύνολο των 168.000 νέων Ι.Χ. που πουλήθηκαν το 2008 στην Αθήνα! Ψύλλος στα άχυρα…Το συγκεκριμένο έργο δε δίνει καμία λύση για τα υπάρχοντα μέχρι το 2008 Ι.Χ. της Ν. Σμύρνης (που δεν έχουν καταλάβει μόνο τα πεζοδρόμια κοντεύουν να ανέβουν στα δέντρα…). Το μόνο που μπορεί να προσφέρει – με τους καλύτερους όρους για κάποια χρηστική λειτουργικότητα-, είναι ‘ανακούφιση για ένα χρόνο το πολύ. Μέχρι να ολοκληρωθεί  θα έχει διογκωθεί τόσο το πρόβλημα της στάθμευσης που το συγκεκριμένο υπόγειο πάρκινγκ θα λειτουργεί μόνο ως κερδοφόρος επιχείρηση που δεν προσφέρει καμία ουσιαστική καμία υπηρεσία.

Την ίδια στιγμή αμφισβητείται πλέον και η δυνατότητα πληρότητας αυτών των έρημων 650 θέσεων, λόγω των πανάκριβων κομίστρων για τα οποία ακούγονται πολλά.  Καταρρίπτοντας το μύθο της λειτουργικότητας του υπόγειου γκαράζ ας περάσουμε στις περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις ενός έργου που πριμοδοτεί τη χρήση των Ι.Χ..

Έργο που γεννά προβλήματα

Σε ότι αφορά λοιπόν στο Ι.Χ. και τις επιπτώσεις στο περιβάλλον από τη χρήση  τους, να αναφέρουμε επιγραμματικά τα μείζονα προβλήματα: άσφαλτος, μπετόν, νέφος, όξινη βροχή, τρύπα του όζοντος, φαινόμενο του θερμοκηπίου, ηχορρύπανση, τροχαία ατυχήματα, πληθώρα παθολογικών πνευμονολογικών καρδιακών κ.ά. παθήσεων, άγχος κ.λπ.

Σε ότι αφορά την περιβαλλοντολογική συμπεριφορά του ίδιου του έργου, είναι γεγονός πως ο δήμαρχος και το επιτελείο του έχουν άγνοια της έννοιας του ‘μικροκλίματος’ και της λειτουργίας του μέσα στην πόλη. Να αναφέρουμε σε συνδυασμό με το φαινόμενο της αντιπαροχής, πως αυτές τις μέρες και μετά από  έξι ολόκληρες δεκαετίες ασυδοσίας, κατατέθηκε νόμος για τον έλεγχο των περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων των πολυκατοικιών και της σωστής λειτουργίας τους σε αυτόν τον τομέα (όπως χρειάστηκαν αρκετές δεκαετίες να παραδεχθεί το κατεστημένο τις βλάβες στην υγεία από το τσιγάρο, το ναρκωτικό LSD και τόσα άλλα παρόμοια ‘σκοτεινά’ σημεία στην ιστορία).

Για το συγκεκριμένο λοιπόν έργο, ο Γιώργος Κουτελάκης,  μάς είπε πως έχει γίνει πρόβλεψη για υψηλή βλάστηση στην οροφή του. Δεν τον αμφισβητούμε, για κάποια σημεία τουλάχιστον. Ποιος όμως είναι ο αντισταθμιστικός παράγοντας της ύπαρξης υψηλού πράσινου σε κάποια σημεία της οροφής, όταν από κάτω υπάρχουν σε πλήρη κάλυψη του υπογείου πέντε ορόφων από μπετόν σε τοιχώματα και πλάκες στο εσωτερικό των οποίων φιλοξενούνται μηχανήματα Ι.Χ. των οποίων μάλιστα οι ρύποι τα πρώτα λεπτά λειτουργίας τους είναι πολλαπλάσιοι και με τα χειρότερα χαρακτηριστικά τους στοιχεία; Αλήθεια, τι λένε οι μελέτες των εταιρειών που εμπιστεύθηκε ή το επιτελείο της τεχνικής υπηρεσίας που με πάθος υπερασπίζεται αυτή τη ‘φλεγόμενη γάστρα’ στο στομάχι πραγματικά της Ν. Σμύρνης.

Τι έχουνε να μας πούνε για την υδρογεωλογική συμπεριφορά της περιοχής και την αντικατάστασή της από στεγανούς μονωμένους τοίχους από μπετόν; Ποια η συμπεριφορά του ρέοντος νερού, ποια η νέα αποθηκευτική του δυνατότητα, ποια τα υδραυλικά του μικρο-χαρακτηριστικά, ποια  η δυνατότητα απορρόφησης και εξάτμισής του; Είναι όλα εκείνα που στη θετική τους πλευρά είναι τόσο αναγκαία για την πόλη μας και τα μαθαίναμε από το δημοτικό στο μάθημα της …πατριδογνωσίας.

Όπως αναφέρθηκε τα Ι.Χ. κατά την λειτουργία τους παράγουν θανατηφόρο αέριο κοκτέιλ που αποτελείται από μονοξείδιο του άνθρακα, οξείδια του αζώτου, υδρογονάνθρακες, διοξείδιο του θείου καθώς και σωματίδια μικρότερης διαμέτρου από 10 μικροχιλιοστά, μεγάλες συγκεντρώσεις όζοντος, βενζόλιο, μόλυβδο, ράδιου κ.α. Ρωτάμε ποια πρόβλεψη υπάρχει ώστε αυτό το καρκινογόνο κοκτέιλ να μην ελευθερώνεται στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης, εκεί που συναντιόμαστε, διασκεδάζουμε, τρώμε, πίνουμε και παίζουν τα παιδιά μας;

Κακό και άσχημο έργο

Σε ότι αφορά τη λειτουργικότητα της οροφής αλλά και την αισθητική της είναι ίσως το μόνο αρχιτεκτονικό παράδειγμα παγκοσμίως στο οποίο μπορούμε να ασκήσουμε κριτική χωρίς να έχουμε δει καν τα σχέδια αλλά και χωρίς να έχει ολοκληρωθεί. Ας θυμηθούμε οτι βασική σκέψη της δημοτικής αρχής ήταν η ενοποίηση του άλσους με την πλατεία πάνω από την οδό της Αγ. Φωτεινής.

Τι να πούμε λοιπόν για τα αναγκαία για τη λειτουργία του κακοχυμένα μεγαλοεξογκώματα (είσοδοι, έξοδοι πεζών και Ι.Χ., κλιμακοστάσια, ασανσέρ, φουγάρα – εξαερισμοί, διαφημιστικές ταμπέλες) τα οποία, ως πιστές αντιγραφές που υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στην Αθήνα, ήρθαν και φορέθηκαν στο κέντρο της πόλης μας.

Τι να πούμε για την γέφυρα, το μέγεθός της, το υλικό που επιλέχθηκε για την κατασκευή της. Μια μέγα- κατασκευή από μπετόν, είναι η ‘πεζογέφυρα’ η οποία  περνάει πάνω από την Αγ. Φωτεινής και ενοποιεί τα δύο τμήματα του γκαράζ. Από το μέγεθος της κατασκευής (σε σχέση και με τη χρηστικότητά της) δύο απλές σκέψεις μόνο μπορούμε να κάνουμε. Πρώτον ότι για λόγους οικονομίας χρησιμοποιήθηκαν τα ίδια σχέδια με τη γέφυρα του Ρίου- Αντιρρίου (και έτσι …ξέφυγε λίγο σε μέγεθος) και δεύτερον ότι όπου στη Ψωροκώσταινα ‘πέφτει’ άφθονο μπετόν κάποιος εργολάβος θησαυρίζει.  Τι να πούμε όμως και για το απόκοσμο γκέτο που ήδη έχει δημιουργηθεί κάτω από την γέφυρα επί της Αγ. Φωτεινής, σε συνδυασμό με τους στεγασμένους χώρους που αυτή δημιουργεί (αλήθεια τι θα γίνουν οι στεγασμένες εσοχές της που έχουν και μεγάλη επιφάνεια λόγω βεβαίως του μεγέθους της;) και τις απόκοσμες και άκρως επικίνδυνες εισόδους- εξόδους για τα Ι.Χ.. Ο δήμαρχος κατάφερε να εντάξει την αισθητική της λεωφόρου Κηφισού στο κέντρο της πόλης μας…

Απέναντι στους ιδιώτες, οι πολίτες

Επιχειρησιακά το έργο επιλέχθηκε να πραγματοποιηθεί με ΣΔΙΤ, δηλαδή από ιδιώτη με άφθονο δημόσιο χρήμα και σε δημόσιο, ελεύθερο, χώρο (πλατεία Καρύλου). Δημοπρατήθηκε το 2004 και έπρεπε να παραδοθεί σε 540 ημέρες. Έχουν περάσει 2,000 ημέρες και ακόμα ο ιδιώτης (όχι το δημόσιο) πραγματοποιεί εργασίες. Μέσα σε αυτές τις ατελείωτες 2.000 μέρες μάθαμε ως πραγματικοί μυστικοί πράκτορες ότι η εταιρεία μαμούθ που το είχε αναλάβει πτώχευσε (ασχολιόταν βλέπετε και επένδυε σε έργα όπως το γνωστό πολεμικό λιμάνι του Αστακού). Σήμερα αν εξετάσουμε  τις εταιρείες που βρίσκονται πίσω από την φερόμενη ως ιδιοκτήτρια, αναγνωρίζουμε  με θαυμασμό τις ‘πτωχευμένες’ να έχουν …αναστηθεί και να παίζουν βασικό ρόλο. Ποια, λοιπόν, η συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων των ιδιωτικών εταιρειών αλλά και των τοπικών προεστών που επιλέγουν τα ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου & Ιδιωτικού Τομέα) για να διαχειριστούν δημόσιο χρήμα αλλά κυρίως δημόσια αγαθά όπως οι ελάχιστοι πλέον ελεύθεροι χώροι της πόλης; Τα υπόγεια γκαράζ σε ελεύθερους δημόσιους χώρους είναι κλασικό παράδειγμα λεηλασίας των τελευταίων ελεύθερων χώρων μέσα στην πόλη από το μεγάλο κεφάλαιο για εμπορική χρήση, με εξέχουσα συμμετοχή στη λοβιτούρα, αλλά και υπόδειγμα διαπλοκής, υποταγής και ανοησίας, των δημοτικών αρχών, που ‘χαρίζουν’ αυτούς τους χώρους στο όνομα της δήθεν λύσης του προβλήματος στάθμευσης. Τι προτείνουμε; Μαζικές δημόσιες συγκοινωνίες από τη Νέα Σμύρνη προς όλα τα σημεία του ορίζοντα, καμπάνιες διαλόγου, ενημέρωσης ακόμα και εκπαίδευσης για την απομάκρυνση των Ι.Χ. μέσα από τις πόλεις και αναζήτηση τρόπων αναπλήρωσης των θέσεων εργασίας στη παγκόσμια παραγωγή που θα χαθούν από την ελάττωση της χρήσης του Ι.Χ.

Αιτία: η αντιπαροχή…

Δύο είναι οι λόγοι  στους οποίους οφείλεται η, κατά κοινή ομολογία αρνητική συνολικά, κατάσταση της σύγχρονης ελληνικής μεγαλούπολης. Ο πρώτος λόγος είναι η μοναδική παγκοσμίως, ελληνική πατέντα της αντιπαροχής. Αυτό που αξίζει να κρατήσουμε είναι ότι  μέσα από τη συγκεκριμένη μέθοδο οικοδόμησης αφέθηκε εξ` ολοκλήρου ο σχεδιασμός και η ανοικοδόμηση της πόλης στην εξυπηρέτηση  αναγκών των μικροϊδιοκτητών και των εργολάβων, πάντα βέβαια με γνώμονα την εκλογική ψηφοθηρία και την ‘τακτοποίηση’ των στεγαστικών αναγκών των κατοίκων της πόλης. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι και σήμερα, τα παΙ.Χ.νίδια με την οικοδομή είναι μεγάλα, όπως μας έδειξε η πρόσφατη περίπτωση των ρυθμίσεων για τους ημιυπαίθριους χώρους. Παράπλευρη απώλεια του σχέδιου της αντιπαροχής, μέσα από την αναγκαία για την αντιπαροχή δυνατότητα της κατεδάφισης κτιρίων και αντικατάστασης αυτών με νέα πολλαπλάσια σε επιφάνεια και όγκο από τα κατεδαφισθέντα, ήταν και η εξ` ολοκλήρου εξαφάνιση του ιστορικού ιστού σε όλες τις γειτονιές της πόλης. Κι όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό για τη μνήμη, την κλίμακα, το τοπίο, το χαρακτήρα, την αισθητική και ιστορική συνέχεια, τη σχέση με τη φύση και την οικολογική συμπεριφορά μιας πόλης

Βέβαια πρέπει να αναφέρουμε πως με την αντιπαροχή το πολιτικό κατεστημένο πέτυχε την απεμπλοκή του κρατικού μηχανισμού από την λύση του οικιστικού προβλήματος και τη μετάθεση της επίλυσής του στην ιδιωτική εκμετάλλευση. Για το καπιταλιστικό σύστημα θεωρείται επιτυχία ο μεγάλος αριθμός μικρών ιδιοκτησιών (κατανομή ιδιόκτητης κατοικίας ανά οικογένεια) που δημιουργήθηκαν μέσα στο χρόνο. Είναι και αυτό ένα κατόρθωμα της ελληνικής ιδιωτικής ‘πρωτοβουλίας’ στον οικιστικό τομέα που δυστυχώς μόνο με παραδείγματα διαχείρισης δημόσιου πλούτου από τον Τρίτο Κόσμο μπορεί να συγκριθεί.

Αυτή η μικρή αναφορά δε γίνεται τυχαία αλλά για να υπενθυμίσουμε πως ο σημερινός δήμαρχος της Νέας Σμύρνης Γιώργος Κουτελάκης,  κέρδισε τη δημαρχία από μια σάπια προηγούμενη δημοτική αρχή με κύριο σύνθημά του τη μείωση του συντελεστή δόμησης και την ταυτόχρονη απαξίωση του συστήματος της αντιπαροχής! Τον πολιτικό νανισμό του ίδιου και όσων τον στήριξαν τον αποδεικνύει, δυστυχώς, η σημερινή κατάσταση της ίδιας της πόλη μας που από κηπούπολη (μονοκατοικίες με κήπους) κατάντησε μέσα στα χρόνια της δημαρχίας του  ένα εφταώροφο συνεχές από μπετόν με κάθετες ρωγμές για την κίνηση των αυτοκινήτων.

Εδώ λοιπόν και ο δεύτερος καθοριστικός λόγος του απάνθρωπου χαρακτήρα της σύγχρονης ελληνικής μεγαλούπολης. Το αυτοκίνητο.

Γ. Α.