Για την πλατεία Νέας Σμύρνης

Η κεντρική πλατεία της Ν Σμύρνης είναι αρχιτεκτονικό και πολεοδομικό αριστούργημα.

Την μελέτη και την επίβλεψη του έργου έκαναν το 1968-1971 οι αρχιτέκτονες, Γ. Λεονάρδος και Λ. Καλαβύτης.

Αν μέτρο επιτυχής επέμβασης για μια πολεοδομική παρέμβαση όπως ο σχεδιασμός της πλατείας ΝΣ, είναι ο πλούτος χρήσης του δημόσιου και ελεύθερου χώρου της πλατείας από τους ανθρώπους, τότε σίγουρα η πλατεία ΝΣ έχοντας μεγαλώσει και σμίξει γενιές γενεών, ανθρώπους με ανθρώπους, χειμώνα καλοκαίρι, έχει κερδίσει μια θέση στο πάνθεον…

Αρχιτεκτονικά η μελέτη είναι μια σύνθεση τριών φυσικών υλικών, νερό, χώμα και σίδερο. Το γυαλί φτιάχνεται από νερό και χώμα, το μπετόν από υλικά του χώματος και σίδερο. Έξι λίμνες με καταρράκτες και γέφυρες, ενοποιούνται με τις επίπεδες παραλληλόγραμμες επιφάνειες δαπέδου από μπετόν. Περιμετρικά η πλατεία περιβάλλεται με νησίδες υψηλού πρασίνου που εισδύουν στο εσωτερικό της. Ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ το κεντρικό περίπτερο έχει γυάλινες όψεις και περιμετρική στοά. Ένα υπέροχο κτίριο προσανατολισμένο και ανοιχτό 100% στο εσωτερικό της πλατείας. Η οροφή από μπετόν έχει σχήμα ζιγκουράτ, δηλώνοντας την κεντρικότητα του ΓΑΛΑΞΙΑ στην κάτοψη της πλατείας ΝΣ. Σήμερα ως πολιτιστική αίθουσα με την ανακαίνιση του 2010 έχει μεταβληθεί σε ένα κακόγουστο κέλυφος από κλειστά παντζούρια.

Όπως φαίνεται από την φωτό μιλάμε για αποθέωση των υλικών ως αρχιτεκτονικά εργαλεία. Το δάπεδο από μπετόν είναι σχεδία που επιπλέει πάνω στο νερό.

Το υδραυλικό συνεχόμενο σύστημα κίνησης του νερού στις λίμνες ήταν πρωτοπορία για την εποχή του ενώ μέχρι σήμερα λειτουργεί ως καθρέφτης της πλατείας, παράγοντας ήχους δροσιάς και προστασίας από την βοή της πόλης.

Για το νερό ως αρχιτεκτονικό στοιχείο στην πλατεία ΝΣ καταλαβαίνουμε καλύτερα όταν το συγκρίνουμε με τα ολοκαίνουργια πολύχρωμα σιντριβάνια ντουζιέρες και τα ρυάκια της πλατείας Χρυσοστόμου Σμύρνης, καταλαβαίνουμε καλύτερα την απελπιστική κραυγή για προβολή της υποκουλτούρας της εξουσίας, ταπεινωμένη μπροστά στη γαλήνια και καθημερινή συνύπαρξη του νερού με τον άνθρωπο, όπως στην πλατεία ΝΣ.

Η πλατεία ΝΣ είναι η μόνη πλατεία στην Ελλάδα που δε χρειάζεται διευκρινιστικά τοπωνύμια ή ονόματα. Είναι απλά η πλατεία.

Η πλατεία έχει δεχτεί από δημάρχους και δημοτικές αρχές επεμβάσεις που πραγματικά βίασαν και βιάζουν το πολεοδομικό και αρχιτεκτονικό μεγαλείο της.

Η φωτό είναι από τη σημερινή κατάσταση με κάποιες επισημάνσεις για τις επεμβάσεις.

Μέχρι να την πάρουμε χαμπάρι είχαν βάλει πέτρινες πεζούλες και ζαρντινιέρες παντού. Αμάθεια για το έργο και βλαχομπαρόκ έμπνευση μπορούμε εύκολα να τους προσάψουμε. Καλύψανε με ζαρντινιέρες τις κερκίδες της πλατείας (φωτό από πάνω) για να διώξουν τις κακές παρέες και να σπρώξουν τον κόσμο στα καφέ…

Ο τέως δήμαρχος Γ. Κουτελάκης το 2001 ξεκίνησε την πεζοδρόμηση των δρόμων πέριξ της πλατείας. Μια πραγματικά σημαντική κίνηση ανάπτυξης της πλατείας. Έλα όμως που η σχέση του τέως δημάρχου Κουτελάκη με την αρχιτεκτονική και την πολεοδομία φτάνει μέχρι «τον γέρο με το τσιμπούκι» πάνω από την τηλεόραση.

Οι πεζόδρομοι όπως φαίνεται και στη φωτό από πάνω είναι ένα θλιβερό αρχιτεκτονικό καρναβάλι. Η πλατεία μέσα σε μια κορνίζα (πεζόδρομοι) που μόνο στα ανάκτορα του αρχιδήμαρχου Πατούλη μπορούμε να απολαύσουμε! Παρακμή μέσα στην πόλη, γύρω από τα τοίχοι….

Ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ έμεινε για χρόνια εγκαταλελειμμένος

 

 

Τον Δεκέμβρη του 2008 (δολοφονία Α. Γρηγορόπουλου) η κατάληψη του για εννέα μήνες από αγωνιστές και αλληλέγγυους έδωσε στον ΓΑΛΑΞΙΑ τον πραγματικό δημόσιο χαρακτήρα του μέσα στην πλατεία και την πόλη της Ν Σμύρνης. Το 2010 ο τέως δήμαρχος Κουτελάκης και ο τέως και νυν αντιδήμαρχος πολιτισμού Χατζατουριάν επεμβαίνουν στο κτίριο με σκοπό «αγαθό και ταπεινό» και φτιάχνουν τον πολιτιστικό χώρο Γαλαξίας. Το κτίριο μετατρέπεται σε αίθουσα παρουσιάσεων, καταστρέφεται η περιμετρική εξωτερική στοά με τους γυάλινους τοίχους και φυσικά το πολυεπίπεδο αμφιθεατρικό εσωτερικό του. Ντύνεται με πατζούρια μεταλλικού βαρέως τύπου που βάφονται με γκράφιτι «μάνα η Σμύρνη καίγεται» και χωράει εκατό και βάλε καθήμενους. Η οροφή σε σχήμα ζιγκουράτ, όπως φαίνεται στη φωτό έχει εξωτερικά καλυφθεί-εξαφανιστεί-μουτζουρωθεί με μαύρο ασφαλτόπανο.

Μαύρη τρύπα στην πλατεία.

Σήμερα πλέον σταθερές βαριές κατασκευές, τραπεζοκαθίσματα και ομπρέλες, χιαστί καγκελάκια, καφετερίες και φαγάδικα στις όψεις των κτιρίων έχουν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της πλατείας.

Η πλατεία Καρύλλου, που θα αναπτυσσόταν σε επαφή με την οδό 25^ης Μαρτίου είναι ένα ζωντανό παραμύθι. Δεν έγινε ποτέ! Όμως ο κόσμος έχει δικαίωμα να ζει στα όνειρα του. Στη θέση της πλατείας Καρύλλου, έγινε ένα πενταόροφο γκαράζ ιδιοκτησίας Μπόμπολα. Υπόγειο λένε… Στην ταράτσα του άχρηστου (άδειο είναι και ήταν) και τεράστιου έργου, κατασκευάστηκε μια τεράστια μπετονένια ζαρντινιέρα που προσομοιώνει σε πλατεία χωριού πέρα από τους μυθικούς Γαργαλιάννους! Αποκορύφωμα της επέμβασης το γιοφύρι της Αγίας Φωτεινής, που κατάστρεψε με την χοντράδα του την μοναδικής ομορφιάς οπτική φυγή που υπήρχε από το πρώην πάρκο του Παπά ως την εκκλησία της Αγίας Φωτεινής πάνω στο λόφο…

Η πλατεία με το βιασμό της γεννάει χρήμα.

 

Τι πρέπει να γίνει στην πλατεία

Η πλατεία και ο Γαλαξίας να επανέρθουν στην αρχική αρχιτεκτονική μορφή τους σύμφωνα με τα σχέδια των αρχιτεκτόνων Γ. Λεονάρδος και Λ. Καλαβύτης. Να ξηλωθούν όλες οι νέες επεμβάσεις των «βλαχοδημάρχων». Να απομακρυνθούν όλα τα τραπεζοκαθίσματα των επιχειρήσεων πάνω από την πλατεία. Κάθε επέμβαση στην πλατεία για χρηστικούς λόγους (πχ καθαριότητα λιμνών, νέα καθιστικά δημόσιας χρήσης, ελαφριά και ανακλώμενη στέγαση – σκίαση, θα πρέπει να γίνει με αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με αυστηρές προδιαγραφές για την προστασία και ανάδειξη του έργου στην αρχική του μορφή. Τόσο απλά.

Τι πρέπει να γίνει στους πεζόδρομους

Στη φωτό φαίνεται η σημερινή τους κατάσταση.

 

Έχουμε 14,80μ πλάτος πεζόδρομων εκ των οποίων με κάποιες γρήγορες μετρήσεις, δίνονται 4,00μ μπροστά στα καταστήματα, 4,50μ είναι ο δρόμος τροφοδοσίας, 4,50μ ζαρντινιέρες καθιστικά, 1,80μ μέχρι το πεζοδρόμιο που υπάρχει και έχει κατασκευαστεί από το αρχικό σχέδιο της πλατείας.

Το πεζοδρόμιο της πλατείας είναι πλάτους 3,80μ και δεν τρέχει γύρω από όλη την πλατεία λόγο υψομετρικών διαφορών στα επίπεδα της πλατείας (πχ στο χώρο μπροστά στο παλούκι).

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ από τα +-14,80μ πλάτος πεζόδρομου που υπάρχουν, να δοθούν 3,50μ στο δρόμο τροφοδοσίας όπως επίσης, σε πλάτος 4,50μ – 5,00μ μπορεί να κατασκευαστεί στους τρεις πεζόδρομους της πλατείας, μια ανοιχτή από όλες τις όψεις της πέργκολα-στοά, ένας στεγασμένος ανοιχτός χώρος που τόσο λείπει από τους πεζόδρομους. Σε αυτόν το στεγασμένο χώρο μπορεί να παραχωρηθεί η δυνατότητα να βάλουν τραπεζοκαθίσματα οι επιχειρήσεις, πάντα με μέτρο και όχι στο σύνολο του. Η χρήση των υπόλοιπων μέτρων των πεζόδρομων θα πρέπει να μοιραστούν ανάμεσα στα καταστήματα και σε χώρους κίνησης και πρασίνου.

Φυσικά άμα θέλουμε να μιλήσουμε συνολικά για ανάπλαση της πλατείας θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως αναπόσπαστο κομμάτι κάθε πλατείας είναι και τα κτίρια που την περιτριγυρίζουν και κυρίως οι όψεις τους. Η πλατεία μας περιστοιχίζεται από αδιάφορα θα λέγαμε αρχιτεκτονικά κτίρια. Πολυκατοικίες αντιπαροχής και διώροφα «ιστορικής» κυρίως σημασίας που μέσα από την ανθρώπινη κλίμακα τους, στέκονται φιλικά στο χώρο, επιτρέποντας στον ήλιο να περνάει μέσα στην πλατεία.

Και σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να γίνει ανοιχτός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για τη συνολική επανασχεδίαση και ανακατασκευή των πεζόδρομων.

Φυσικά ο χώρος που εκμεταλλεύονται οι επιχειρήσεις πάνω στην πλατεία περιορίζεται.

Ιδιοκτησία στο δημόσιο χώρο δεν μπορεί να υπάρχει γιατί απλά ο δημόσιος χώρος παύει να είναι δημόσιος.

Σύμφωνα με τα παραπάνω η πλατεία θα αποκτήσει ξανά το δημόσιο χαρακτήρα της, θα ελευθερωθεί από την εμπορευματική χρήση της που την καταστρέφει, θα αποδοθεί στους ανθρώπους της προσφέροντας τους το αιώνιο αγαθό του δημόσιου χώρου, του χώρου που κάθε επισκέπτης πρέπει να αναμετρηθεί με τις ανάγκες και τις επιθυμίες του συνάνθρωπου του, να γνωριστούν, να κάνουνε παρέες, να ερωτευθούν, να διασκεδάσουν, να διαδηλώσουν, να αποφασίσουν για το καλό τους και για το καλό όλων τους.

 

Υγ για το σκλαβοπάζαρο νεανικής εργασίας στην πλατεία από τα καφέ μπαρ θα μιλήσουμε σε άλλο κείμενο

Το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού ανήκει στο λαό!

Αεροδρόμιο Ελληνικού: ανοικτή εκδήλωση – συζήτηση την Παρασκευή 8/4, 6:00μμ στη Νομική

Στην ανοικτή εκδήλωση – συζήτηση καλούν οι δημοτικές κινήσεις:

Αμαρουσίου / Εκτός των Τειχών – Αριστερή Ριζοσπαστική Δημοτική Κίνηση, Βύρωνα / Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα, Γλυφάδας / Πρωτοβουλία Κατοίκων (ΠΡΩΚΑΤ), Νέας Ιωνίας / Εκτός Σχεδίου – Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση  στη Νέα Ιωνία, Νέας Σμύρνης / Μια Πόλη Ανάποδα – Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της Νέας Σμύρνης, Περιστερίου / Αριστερή Κίνηση Περιστερίου και Πετρούπολης / Ανυπότακτη Πετρούπολη.

ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ

Με την υλοποίηση του μνημονίου από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων και του λαού βρίσκονται καθημερινά στο απόσπασμα προς όφελος των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ακόμα περισσότερο, με την επιβολή του «4^ου μνημονίου» και του νέου «συμφώνου ανταγωνιστικότητας» της ΕΕ, επιδιώκεται από κυβέρνηση ΕΕ και ΔΝΤ μαζί με την εκμηδένιση του κόστους εργασίας, η «ρευστοποίηση» κάθε είδους «δημόσιας περιουσίας», είτε πρόκειται για την επιτάχυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων των ΔΕΚΟ, είτε για την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων, είτε πιο κλασσικά για ξεπούλημα δημόσιας γης, νησίδων, ορυκτού πλούτου, εγκαταστάσεων κ.α.

Σήμερα με τη διαδικασία του fast track όχι μόνο το αεροδρόμιο του Ελληνικού αλλά και άλλοι πολύτιμοι χώροι για τους κατοίκους της Αθήνας μπαίνουν στο στόχαστρο, όπως το παραλιακό μέτωπο του Σαρωνικού, τα «μπαρουτάδικα» στο Αιγάλεω, οι «αναξιοποίητες ολυμπιακές εγκαταστάσεις», ο χώρος της ΠΥΡΚΑΛ σε Δάφνη-Υμηττό καθώς και δεκάδες περιοχές ανά την Ελλάδα που κινδυνεύουν να αποδοθούν σε κάθε είδους τουριστική και κατασκευαστική «αξιοποίηση». Το fast track κλιμακώνει επικίνδυνα  τις σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές των τελευταίων δύο δεκαετιών σε σχέση με τη χωρική οργάνωση των οικονομικών δραστηριοτήτων, τη λειτουργία των αστικών συγκεντρώσεων και τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος.

Αυτή η πολιτική, που ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει τις συνέπειες της, βρίσκεται σε στενή διαπλοκή τόσο με τις διαδικασίες της καπιταλιστικής διεθνοποίησης στο εσωτερικό της Ο.Ν.Ε. όσο και με την οργάνωση της Ε.Ε. σε περιφερειακό επίπεδο. Είναι η ίδια πολιτική που οδηγεί στην ερήμωση της υπαίθρου με την καταστροφή της αγροτικής γης και την άνευ όρων παράδοση σε τουριστικές επενδύσεις (Π.Ο.Τ.Α., γήπεδα golf κ.α.). Στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, είτε με τη σταδιακή τσιμεντοποίηση, είτε με τις πυρκαγιές. Στην επιδείνωση των όρων ζωής των λαϊκών στρωμάτων στα αστικά κέντρα, με την παράδοση κάθε μικρού και μεγάλου ελεύθερου χώρου σε κάθε είδους εμπορική και κατασκευαστική δραστηριότητα. Στην ανταποδοτικότητα και την επιχειρηματικοποίηση κοινωνικών παροχών στην εκπαίδευση, στην υγεία, στη διαχείριση των απορριμμάτων κ.α. που επιβάλλει ο Καλλικράτης.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Αττική βρίσκεται στην «πρώτη γραμμή» της επίθεσης του κεφαλαίου. Ήδη από την περίοδο των ολυμπιακών αγώνων, η απόπειρα μετατροπής της σε  ανταγωνιστική μητρόπολη και η ανάγκη ενίσχυσης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας κυρίως του κατασκευαστικού, αλλά και συνολικά του κεφαλαίου, οδήγησε σε καταστροφικές επιλογές για τις συνθήκες ζωής των κατοίκων. Τεράστια οδικά έργα αποψίλωσαν τις εναπομείνασες δασικές εκτάσεις και όξυναν τα προβλήματα μετακίνησης. Η αστική διάχυση ιδιαίτερα προς την περιοχή των Μεσογείων, με τη χωροθέτηση του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» στην πεδιάδα, όξυνε τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Παράλληλα, στον υφιστάμενο οικιστικό ιστό, η δημιουργία νέων οδικών αξόνων, η μετατροπή ελεύθερων χώρων σε ολυμπιακές εγκαταστάσεις και η σταδιακή «εκκαθάριση» εκτεταμένων περιοχών με τη βοήθεια της αγοράς ακινήτων, συνέβαλαν στην όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και την υποβάθμιση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Αυτά αποτέλεσαν μια από τις αιτίες της όξυνσης του χρέους και των ελλειμμάτων,  αλλά και της κρίσης που ακολούθησε την αποκαθήλωση του οράματος της «ισχυρής Ελλάδας» των τελευταίων 20 ετών. Οράματος που βασίστηκε στη συντριβή των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, στην πλήρη προσαρμογή στην ΕΕ, στην «ανάπτυξη» με βάση το ισχυρό τραπεζικό σύστημα, τα μεγάλα έργα και το τερατούργημα της Ολυμπιάδας. Της συμβολικής «κορωνίδας» της γραμμής της «ισχυρής Ελλάδας», που πέταξε πάνω από 30 δισ. € στη μαύρη τρύπα των άχρηστων ολυμπιακών έργων και της ρεμούλας των κατασκευαστικών εταιρειών.

Ειδικά ο χώρος του πρώην αεροδρομίου βρίσκεται, εδώ και χρόνια, στο επίκεντρο αντιδραστικών σχεδιασμών του κράτους. Η διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων το μετέτρεψε στην κορωνίδα της εκσυγχρονιστικής προπαγάνδας, αποτελώντας το «Δούρειο Ίππο» ώστε τόσο οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις, όσο και συνολικά ο χώρος του πρώην αεροδρομίου να ενταχθούν σε ένα συνολικότερο «αναπτυξιακό» σχέδιο με στόχο την επιχειρηματική αξιοποίηση του χώρου κυρίως με τουριστικές και εμπορικές χρήσεις αλλά και την οικοπεδοποίησή του προς όφελος του κατασκευαστικού κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε τόσο το σχέδιο «αξιοποίησης» του αεροδρομίου που προέκυψε από το διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό το 2007 όσο και η απόπειρα κατασκευής των «νέων αυτοκινητόδρομων» στην ευρύτερη περιοχή της νότιας Αθήνας.

Σήμερα, λοιπόν, το πρώην αεροδρόμιο του ελληνικού, με τη διαδικασία του fast track, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των απαιτούμενων θυσιών, από την πολιτική της κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ για την «ανάγκη» εξεύρεσης 50δις € και την κάλυψη των αναγκών ρευστότητας του ελληνικού κεφαλαίου, ενώ αύριο θα έρθει η σειρά κάθε μικρού και μεγάλου ελεύθερου χώρου, που μαζί με τα σχολεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, τα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα θα θυσιαστούν, όπως οι εργαζόμενοι και η κοινωνική πλειοψηφία, για τις ανάγκες της αστικής τάξης.

Οι πραγματικές όμως λαϊκές ανάγκες δεν μπορούν να μπουν στο περιθώριο όσο και αν προσπαθούν οι «τσαμπατζήδες» της πολιτικής να πείσουν το λαό ότι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας είναι «αναπτυξιακό μέτρο». Αυτοί που θεωρούν τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους κατοίκους «εχθρό», είναι οι ίδιοι που ονομάζουν το εργατικό κίνημα «συντεχνία», τη διάλυση των σχολείων «παιδαγωγικό μέτρο» και την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων «φυσικό φαινόμενο», τη μείωση των μισθών «αποτελεσματική διαχείριση», τη μείωση των προσλήψεων «εξορθολογισμό» και τους φόρους «κοινωνική αλληλεγγύη».

Δεν χρειαζόμαστε όμως «παπαγαλάκια» για να πείσουν ή όχι για το αυτονόητο. Αυτή η πολιτική που διεκδικεί να καταργήσει κάθε είδος εργατικού δικαιώματος και λαϊκής κατάκτησης θα ηττηθεί στο δρόμο του αγώνα, από τους ανυποχώρητους αγώνες του λαϊκού κινήματος, από τους κατοίκους, τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Σήμερα ο αγώνας για το αεροδρόμιο δε μπορεί παρά να:

►      διεκδικήσει το κατοχυρωμένο στη συνείδηση του λαού αίτημα για μετατροπή του πρώην αεροδρομίου σε πάρκο υψηλού πρασίνου, χωρίς επιχειρηματικές δραστηριότητες, χωρίς οικοπεδοποίηση και οικιστική ανάπτυξη, απέναντι σε διαχειριστικές λογικές «αυτοχρηματοδότησης του πάρκου», «άλλης αξιοποίησης» ή ακόμα και «πράσινης ανάπτυξης» που επαναφέρουν από την πίσω πόρτα την κυρίαρχη πολιτική.

►      ακολουθήσει το ισχυρό χνάρι της λαϊκής αυτοοργάνωσης, των λαϊκών επιτροπών και συνελεύσεων, τις νέες μορφές κοινωνικής αντίστασης που γεννά η διογκούμενη κοινωνική οργή. Μόνο αν οι κάτοικοι πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους θα δημιουργηθούν οι όροι πραγματικής αντιπαράθεσης και ρήξης, θα δημιουργηθεί αυτή η δυναμική που απαιτείται για να δοθεί αυτή η μάχη με νικηφόρα προοπτική. Για αυτό και ο αγώνας δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στο πλαίσιο ενός πολιτικού μετώπου διαμαρτυρίας ετερόκλητων πολιτικών ή/και θεσμικών φορέων, παρέχοντας άλλοθι σε όσους στηρίζουν ή και υλοποιούν την κυρίαρχη πολιτική όλα αυτά τα χρόνια.

►      συναντήσει τον άκαμπτο αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, το κίνημα της ανυπακοής για τα εισιτήρια και τα διόδια, το κίνημα ενάντια στους αυτοκινητόδρομους αλλά και τους αγώνες για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και υγεία και την εντεινόμενη πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας για τα δικαιώματά τους, ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική.

►      αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και σημαντικό σταθμό της πάλης του λαού ενάντια στο μνημόνιο, που η επιτυχημένη της έκβαση θα συμβάλλει στην ανατροπή της κυβέρνησης και την ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική, ΕΕ και ΔΝΤ.

Το τι θα γίνει τελικά ο χώρος του αεροδρομίου εξαρτάται από το αν θα δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις την μάχη απέναντι σε όλα τα συμφέροντα που ετοιμάζονται να το «αξιοποιήσουν», απέναντι τελικά στους σχεδιασμούς που υπό το καθεστώς του μνημονίου, της κυβέρνησης και του κεφαλαίου προβλέπονται για όλη την Αθήνα και όχι από τυχόν «μελέτες» και εναλλακτικές προτάσεις διαχείρισης, που τα «αποτελέσματα» τους φαίνονται από τα φουγάρα του Θριασίου, στα κατεστραμμένα Μεσόγεια, στη «διπλή ανάπλαση» του Ελαιώνα, στο «Μητροπολιτικό Πάρκο» στο Γουδί…

Να απαιτήσουμε:

• Το πρώην Αεροδρόμιο του Ελληνικού να γίνει Πάρκο Φυσικού Πρασίνου, πάρκο του λαού και όχι του κεφαλαίου. Οι υπάρχουσες ή άλλες υποδομές να αποδοθούν στις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της Αθήνας (μαζικό αθλητισμό, πολιτιστικές δραστηριότητες κ.α.).
• Να κατοχυρωθεί άμεσα η ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο χώρο του πρώην αεροδρομίου, στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και την παραλία του Αγίου Κοσμά.
• Καμία οικοπεδοποίηση και οικιστική ανάπτυξη. Καμία εκχώρηση όλου ή τμήματος του χώρου σε ιδιώτες επιχειρηματίες για κανένα λόγο και με καμιά μορφή. Το κράτος – κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό – να αναλάβει το κόστος για την κατασκευή και τη συντήρηση του πάρκου, χωρίς καμία αύξηση τελών και φορολογίας. Οι εργαζόμενοι δεν θα πληρώσουν!
• Να απομακρυνθούν όλες οι χρήσεις και να απαγορευτούν όλες οι δραστηριότητες (πίστες αυτοκινήτων, εκθέσεις, εγκαταστάσεις κινηματογραφήσεων, στρατιωτικές και αστυνομικές εγκαταστάσεις, κάμερες κλπ), που υπονομεύουν τη μετατροπή του σε Πάρκο Φυσικού Πρασίνου.
• Καμία νέα λεωφόρος στην περιοχή. Δωρεάν μαζικές μεταφορές για τους κατοίκους. Απομάκρυνση των ξενυχτάδικων και κάθε ιδιωτικής εγκατάστασης από την παραλία.

Εμείς ως κινήσεις πόλεις, σχήματα γειτονιάς, παρεμβάσεις σε εργατικούς και κοινωνικούς χώρους θα συμβάλλουμε με όλες τις δυνάμεις μας σε αυτή την κατεύθυνση. Θεωρούμε επίσης κρίσιμη, κυρίως για το ζήτημα του αεροδρομίου αλλά και για τις μάχες που θα δοθούν ενάντια στην υλοποίηση του fast track όχι μόνο την κοινή δράση αλλά και την εν δυνάμει κοινή πολιτική συνεύρεση και συμπόρευση μας, θεωρώντας ότι αυτό θα συνεισφέρει τόσο στην ενίσχυση των λαϊκών διεκδικήσεων όσο και στην οικοδόμηση σε κάθε γειτονιά, σε κάθε περιοχή των αναγκαίων μορφών λαϊκής αυτοοργάνωσης και αγώνα, των αναγκαίων κοινωνικών όρων για την αποτροπή του fast track και του ξεπουλήματος της δημόσια περιουσίας, αλλά και γενικότερα για ένα κίνημα ρήξης και ανατροπής με τις αντιλαϊκές πολιτικές κυβέρνησης/ΕΕ/ΔΝΤ.

Στο πλαίσιο αυτό, καλούμε σε ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση

την Παρασκευή 8/4, 6:00μ.μ., στη Νομική

κυρίως όμως καλούμε το λαό της Αθήνας να πάρει την υπόθεση στα χέρια του!

Οι θέσεις της Αριστερής Παρέμβασης στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης – Μια Πόλη Ανάποδα για το «Πρόγραμμα δράσης για το περιβάλλον του Δήμου Ν. Σμύρνης»

Η καραμέλα της «δημόσιας διαβούλευσης»

Η κυβέρνηση του ΓΑΠ μας εισάγει στην εποχή των «δημοσίων διαβουλεύσεων» και η δημαρχιακή παράταξη Κουτελάκη και του αντ’ αυτού Τζουλάκη ακολουθεί πιστά την ίδια γραμμή στο δήμο μας.

Αφού λοιπόν εκατομμύρια εργαζόμενοι διαβουλευτήκαμε ηλεκτρονικά με την κυβέρνηση για τα υπουργικά αυτοκίνητα, το σχέδιο Καλλικράτης κ.α. γιατί να μην διαβουλευτούνε και οι δημότες της Νέας Σμύρνη για την πόλη τους; Και μάλιστα με τον πλέον πρόσφορο τρόπο που εξασφαλίζει την ουσιαστική συμμετοχή και συζήτηση όλων των δημοτών.

Μάλιστα, η δημαρχιακή παράταξη είναι βήματα μπροστά. Πριν καλά – καλά οι άλλοι δήμοι καταλάβουν τι είναι ο Καλλικράτης, εμείς τον εφαρμόζουμε. Εγκαινιάζουμε άτυπα τα όσα ωραία περί «δημόσιας διαβούλευσης» στη λήψη αποφάσεων μας τάζει και βλέπουμε εικόνες του μέλλοντος.

Χαρακτηριστικά για το τι σημαίνει δημόσια διαβούλευση, αποτελούν ο τρόπος αλλά και η διάρκειά της: Δημοσιεύθηκαν στις 25/5 [http://www.neasmyrni.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1205&Itemid=218&lang=en] στο ίντερνετ (το οποίο όλοι οι εργαζόμενοι, ως γνωστόν, χρησιμοποιούν μετά μανίας…) 235 σελίδες ειδικού περιεχομένου, που χρειάστηκαν ένα ολόκληρο χρόνο για να γραφούν, συν άλλες 60 σελίδες για μια μελέτη για τους ποδηλατόδρομους, και λήγει στις 20/6!

Καλούνται λοιπόν όσοι δημότες το πάρουν είδηση, μέσα σε 25 μέρες να μελετήσουν, να καταλάβουν και να διατυπώσουν αντιπροτάσεις σε 300 εξειδικευμένες σελίδες για την πόλη.

Κατά τη γνώμη μας, πρόκειται για επίφαση «συμμετοχής των πολιτών», που μας πλασάρουν προσχηματικά προκειμένου να φτάσει χωρίς ψηφοθηρικό κόστος στον προορισμό του το ωραίο περιτύλιγμα με το άδειο επί της ουσίας πακέτο.

Άλλωστε, είναι πολύ πρόσφατες όλες οι βαρύγδουπες εξαγγελίες για το Τραμ και το ρόλο του στην πόλη, οι φαντεζί μακέτες της ενοποίησης του χώρου Πλατείας-Άλσους αλλά και η καθημερινή εμπειρία που όλοι βιώνουμε.

Δηλώνουμε ότι δεν θα πάρουμε μέρος στη ψευτοδιαβούλευση.

Όμως δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε ορισμένα στοιχεία που αποδεικνύουν τι πραγματικά επιδιώκεται μέσω της συγκεκριμένης μελέτης.

Πάρκο ΕΥΔΑΠ: τσιμέντο, πέτρα, σίδερα και …μια δόση πράσινο

Άλλο ένα πάρκο, το οποίο για χρόνια έμενε ανεκμετάλλευτο – ποιος ξέρει το γιατί;- μετατρέπεται σε χώρο αναψυχής, αφού προηγουμένως απομακρύνθηκαν βίαια ορισμένα ενοχλητικά …δέντρα κι έπεσε κάμποσο μπετόν. Κλασική «κουτελακική» αρχιτεκτονική…

Ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα «Επίκαιρα»:

http://epikaira.files.wordpress.com/2009/10/f245_pages_1-5.pdf

Το θλιβερό θέαμα των ξεκοιλιασμένων δέντρων στο πάρκο της δεξαμενής της ΕΥΔΑΠ, στη συμβολή των οδών Νικομηδείας και Εθνικής Στέγης. «Ήταν ξερά και άρρωστα» υποστηρίζουν οι δράστες, εμείς πάντως διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις…

Για τις πυρκαγιές: ανακοίνωση αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ

Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

ΕΜΠΡΗΣΜΟΥΣ ΓΕΝΝΟΥΝ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ»

Και αυτό το καλοκαίρι ζούμε πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα. Υμηττός, Β.Α. Αττική, Εύβοια, Ζάκυνθος, Κιθαιρώνας, Πόρτο Γερμενό, … Δεν τις συνηθίσαμε, ούτε τις αποδεχόμαστε σαν αναπόφευκτο γεγονός. Δεν πρόκειται για έργο σε επανάληψη, αφού κάθε χρόνο οι συνέπειες τους σωρεύονται σε ένα πιο επιβαρυμένο φυσικό περιβάλλον, οι βλάβες που προξενούνται είναι δυσκολότερο να επανορθωθούν και οι επιδράσεις τους στη ζωή των ανθρώπων γίνονται πιο δραματικές. Οι συνθήκες ζωής και στην επαρχία, αλλά και ειδικά στο λεκανοπέδιο της Αττικής χειροτερεύουν.

Οι νέες πυρκαγιές δεν αποτελούν μια ακόμα φυσική καταστροφή, που συνέβη χωρίς ευθύνες και χωρίς αιτίες.

Όλα τα στοιχεία μαρτυρούν ότι το έδαφος για τις καταστροφικές πυρκαγιές και την αποψίλωση των δασών προετοιμάζεται μεθοδικά εδώ και χρόνια με την πολιτική που ασκείται: – Νόμοι, όπως ο Ν. 779/79 της Ν.Δ. και ο Ν. 1734/89 του ΠΑΣΟΚ για να αποχαρακτηρισθούν εκ. στρέμματα δάσους, Ν. 3208/2003 του ΠΑΣΟΚ που άλλαξε τον ορισμό της έννοιας του δάσους απαιτώντας την κάλυψη στο 25% της επιφάνειας με δασικά είδη αντί του προηγούμενου 15%, – Αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος το 2001 επί ΠΑΣΟΚ, ακολούθησε η προσπάθεια της Ν.Δ. για νέα αναθεώρηση παρότι δεν τα κατάφερε. – Έκτοτε με μια σειρά ρυθμίσεις, σχέδια και διατάξεις προωθεί τον αποχαρακτηρισμό και την εκμετάλλευση των δασών. – Η αναδάσωση δεν είναι πουθενά πάνω απ’ 10% των καμένων. – Από καμιά κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει η σύνταξη των δασικών χαρτών και του δασολόγιου. -Το «λιγότερο κράτος» που σήμαινε λιγότερες κοινωνικές δαπάνες ήταν στις προτεραιότητες των κυβερνήσεων και δημιούργησε τα κενά στο πρωταρχικό που είναι η πρόληψη (δασοπροστασία) και τις περικοπές των χρημάτων για πυρόσβεση, για χιλιάδες κενές θέσεις δασοπυροσβεστών και τεχνικά μέσα. Όλα δείχνουν ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση.

Από την άλλη η έκταση των πυρκαγιών, η επαναληπτικότητα τους και η ένταση των συνεπειών τους φανερώνουν ότι υπάρχει κάτι πιο βαθύ που δεν έχει να κάνει μόνο με τις τρέχουσες πολιτικές που ασκήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα, αλλά με το καπιταλιστικό μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας μας. Μια μαύρη κλωστή συνδέει την άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας εξαιτίας του φαινομένου του θερμοκηπίου και την ξηρασία, που έχει κάνει τα δάση έτοιμα να φουντώσουν με την πρώτη φιτιλιά, με το κοινωνικό σύστημα της ασύδοτης εκμετάλλευσης της φύσης και του ανθρώπου. Το κυνήγι του μέγιστου κέρδους, η ιδιοποίηση του πλούτου, το «αναπτυξιακό» μοντέλο που προωθείται στο όνομα της «αξιοποίησης» της γης, η απαξίωση του συλλογικής χρήσης του περιβάλλοντος έναντι της ατομικής ιδιοκτησίας οπλίζουν τα χέρια των εμπρηστών και βάζουν προσάναμμα στα δάση.

Τους δρόμους της φωτιάς χάραξαν οι πυρκαγιές στην Ηλεία και στον Υμηττό. Την χωροθέτητηση του ΧΥΤΑ στο Γραμματικό έδειξε η φετινή φωτιά που εξαπλώθηκε στη Β.Α. Αττική.

Γιατί πάνω από τους ανθρώπους και το περιβάλλον μπαίνουν τα κέρδη και οι επιχειρήσεις.

Από τη μια οι ιδιωτικές κατασκευαστικές εταιρείες, τα επιχειρηματικά συμφέροντα, οι οικοπεδοφάγοι, οι εμπρηστές, τα real estate, με την αλόγιστη δόμηση και από την άλλη το κράτος, η εκκλησία, ο στρατός, οι δήμοι, οι ΔΕΚΟ με τις ανεξέλεγκτες χρήσεις ασελγούν πάνω στη γη και στα δάση θεωρώντας τα ένα «πεδίο βολής φτηνό».

Κομμάτια του ίδιου παζλ αποτελούν η πολιτική της Ε.Ε., τα νέα σχέδια του ΥΠΕΧΩΔΕ για Εθνικό Χωροταξικό Σχεδιασμό, το Νέο Ρυθμιστικό Αττικής, η κατασκευή των νέων αυτοκινητόδρομων μέσα στον Υμηττό, οι καταπατήσεις, η νομιμοποίηση της αυθαιρεσίας, τα «αναψυκτήρια» τύπου Μαγγίνα, το αυθαίρετο Σουφλιά, οι βίλες μέσα στα δάση, η έλλειψη πόρων για αναδασώσεις-διάνοιξη ζωνών πυρασφάλειας-φροντίδα των δασών, η υποβάθμιση των κινδύνων, η έλλειψη οργάνωσης, προετοιμασίας και συντονισμού από τους αρμόδιους φορείς, το σχεδιαζόμενο Π.Δ. για τον Υμηττό.

Σήμερα, πριν είναι πολύ αργά, υπάρχει επιτακτική ανάγκη να ανατραπεί η περιβαλλοντοκτόνα πολιτική του κράτους και των ΟΤΑ και να μπουν οι βάσεις για τη αρμονική συμβίωση του ανθρώπου με τη φύση.

Απαιτείται άμεσα κινητοποίηση όλων των κατοίκων για τη ματαίωση των σχεδίων τους. Μόνο η ανάπτυξη ενός μαζικού-λαϊκού κινήματος με την ανεξάρτητη δράση των επιτροπών κατοίκων, των πρωτοβουλιών αγώνα, των μαζικών φορέων και η καταγγελία των ευθυνών των κρατικών και των δημοτικών αρχών μπορεί να βάλει φραγμό στα σχέδια τους.

Να πάρουμε την υπόθεση του αγώνα στα χέρια μας, χωρίς αυταπάτες για τις δήθεν οικολογικές ευαισθησίες των μεγάλων επιχειρηματιών που ελέγχουν ΜΜΕ και θέλουν την ανάθεση του συντονισμού των κινητοποιήσεων σε αυτούς. Να διεκδικήσουμε μαχητικά όσα μας ανήκουν. Να μην περιοριστούμε σε ανώδυνες και ελεγχόμενες σιωπηρές διαμαρτυρίες.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ τα νέα σχέδια της κυβέρνησης Ν.Δ. και όλου του συνασπισμού της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας τους για :

• Εμπορευματοποίηση – τσιμεντοποίηση του περιαστικού πράσινου και των ελεύθερων χώρων μέσα στον αστικό ιστό.

• Παράδοση της δημόσιας γης και των δασών στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

• Κατασκευή αυτοκινητόδρομων μέσα στα δάση.

• Εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό που θυσιάζει ακτογραμμή και δάση στο βωμό της εμπορικής εκμετάλλευσης.

• Εφαρμογή Ρυθμιστικού σχεδίου στην Αττική, που επεκτείνει την πόλη και τσιμεντοποιεί το λεκανοπέδιο.

• Ξεπούλημα της καμένης αγροτικής γης στην κατασκευαστική και τουριστική βιομηχανία,

• Οικονομική «αξιοποίηση» των δασών.

• Άρση ακόμα και των χαλαρών και διάτρητων διατάξεων για την προστασία των ορεινών όγκων της Πάρνηθας, του Υμηττού, της Πεντέλης, όπως επιχειρείται και με το νέο σχέδιο Π.Δ. για τον Υμηττό.

ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ :

—Να καταργηθούν οι «δασοκτόνοι» νόμοι.

—Χωρίς εξαιρέσεις κήρυξη όλων των καμένων εκτάσεων ως αναδασωτέων και άμεσο σχεδιασμό της αναδάσωσής τους.

—Άμεση χρηματοδότηση για τη λήψη μέτρων προστασίας των καμένων εκτάσεων από διάβρωση, καταπατήσεις, διεκδικήσεις, δόμηση.

—Επεξεργασία δασολογίου και δασικών χαρτών, που θα συμπεριλαμβάνουν τα δάση και τις δασικές εκτάσεις (θαμνώδη) με απαγόρευση κάθε άλλης χρήσης τους.

—Απαγόρευση της επέκτασης του σχεδίου πόλης στις δασικές περιοχές.

—Κατάργηση της ιδιοκτησίας ή της διεκδίκησης δασικών εκτάσεων από εκκλησία, τράπεζες, οικοδομικούς συνεταιρισμούς, καταπατητές και κάθε λογής ιδιωτικά συμφέροντα. Το δάσος ανήκει στο λαό.

—Γενναία χρηματοδότηση για την προστασία των δασών, με τις απαραίτητες υλικοτεχνικές υποδομές και μέσα και προσλήψεις του απαιτούμενου ανθρώπινου δυναμικού με μόνιμη και σταθερή εργασία.

—Αποζημίωση των πυροπαθών χωρίς φορολογική επιβάρυνση των εργαζομένων και να μην οικοδομηθεί ξανά τίποτα στις δασικές εκτάσεις (καμένες και μη).

—Περισσότερο πράσινο, ελεύθερους χώρους και ελεύθερες παραλίες και μέσα στον πολεοδομικό ιστό.

Μπροστά στην ακατάσχετη λεηλασία των εργαζόμενων και της φύσης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, που φέρνει πλάι στην παγκόσμια φτώχεια και τους πολέμους και το φάσμα μιας πρωτοφανέρωτης οικολογικής καταστροφής, μόνο η οργάνωση και ο αγώνας των εργαζόμενων και της νεολαίας μπορεί να βάλει φραγμό και να υπερασπίσει το μέλλον.

Την ανακοίνωση υπογράφουν:

Αγωνιστική Κίνηση «Αντιθέσεις» Αγ. Βαρβάρας, Αριστερή Κίνηση Περιστερίου, Αριστερή Παρέμβαση Καλλιθέας, Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα, Αριστερή Παρέμβαση στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης «Μια Πόλη Ανάποδα», Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία «Εκτός Σχεδίου», Αυτόνομη Αριστερή Συσπείρωση Χαλανδρίου, Αυτόνομη Πρωτοβουλία Αλίμου, Μαχόμενη Αριστερή Δάφνη, Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής, Ριζοσπαστική Δημοτική κίνηση Αμαρούσιου «Εκτός των Τειχών»

Οι διακοπές είναι ανάγκη – Το ελεύθερο κάμπινγκ είναι δικαίωμα!

Αυτό το καλοκαίρι όλο και λιγότεροι θα κάνουν διακοπές. Ας όψεται η κρίση, η λιτότητα, η αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, η ασυδοσία της τουριστικής βιομηχανίας.

Και οι περισσότεροι από τους «τυχερούς»  είναι αναγκασμένοι να χρυσοπληρώνουν κάκιστες «υπηρεσίες».

Κι όμως, οι διακοπές είναι ανάγκη και δικαίωμα των εργαζομένων. Η υπεύθυνη επαφή με τη φύση είναι επίσης δικαίωμα και ανάγκη.

Δυστυχώς, μια σειρά αντισυνταγματικών νόμων απογορεύουν την ελεύθερη κατασκήνωση, επικαλούμενοι την προστασία της φύσης από τη ρύπανση και τις πυρκαγιές. Όμως, όλοι γνωρίζουν ότι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές είναι οι φύλακες του φυσικού τοπίου.

Φέτος, όπως και τα τελευταία χρόνια, παρακολουθούμε τραγελαφικές σκηνές αστυνομικής καταστολής στις παραλίες όπου υπάρχουν ελεύθεροι κατασκηνωτές. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η καταστολή ενισχύει την τουριστική βιομηχανία όλων των διαβαθμίσεων, σε βάρος των αναγκών των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, επεκτείνει τον περιορισμό του ζωτικού χώρου και της ελευθερίας σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής, ακόμα και στις παραλίες και τις διακοπές.

Γι’ αυτό λέμε: Μην τραβάτε τη σκηνή στα άκρα – Η ελεύθερη κατασκήνωση είναι δικαίωμα μας – Οι διακοπές είναι ανάγκη των εργαζομένων

Ανάπτυξη και περιβάλλον

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο της Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης – Εργαζόμενοι Μηχανικοί

http://www.aristeri-kinisi.gr

Η έννοια της ανάπτυξης στην εποχή μας έχει αναμφισβήτητα καταστεί κεντρική ιδέα, αναπόσπαστο τμήμα της κυρίαρχης ιδεολογίας, ταυτιζόμενη με την πρόοδο και την κοινωνική εξέλιξη. Μια σύγχρονη μαρξιστική προσέγγιση των σχέσεων περιβάλλοντος και ανάπτυξης, περνάει από την αμφισβήτηση της ταύτισης ανάπτυξης και οικονομικής μεγέθυνσης.

Κλιματική αλλαγή: «πράσινα» κέρδη σε μολυσμένο φόντο (με αφορμή την συνάντηση των ηγετών των κρατών-μελών του ΟΗΕ στο Πόζναν της Πολωνίας και την παγκόσμια ημέρα δράσης για το κλίμα στις 6/12)

Τα τελευταία χρόνια, το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής αποκτά τραγικές διαστάσεις. Στην εποχή της οικονομικής κρίσης εμφανίζεται και περιβαλλοντική κρίση. Πολλές διασκέψεις πραγματοποιούνται για την κλιματική αλλαγή σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Έτσι και αυτή η διάσκεψη στις αρχές Δεκεμβρίου στο Πόζναν μοιάζει με έργο που έχουμε ξαναδεί. Οι πραγματικές εκπομπές αερίων αυξάνονται.

Ακρογωνιαίος λίθος της κυρίαρχης λογικής είναι «όποιος έχει να πληρώσει μπορεί άνετα να συνεχίσει να ρυπαίνει». Μια αρχή που βρήκε εφαρμογή στο Πρωτόκολλο του Κιότο, μέσα από το μηχανισμό «καθαρής» ανάπτυξης και την δημιουργία μιας αγοράς για την εμπορία δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν στη συγκεκριμένη σύμβαση-πλαίσιο.

Πίσω από τα κροκοδείλια δάκρυα τους για το περιβάλλον και το κλίμα, φουντώνει η αντιπαράθεση των ανεπτυγμένων χωρών για την χαλιναγώγηση και έλεγχο των αναπτυσσόμενων, με πρόσχημα την μεταφορά περιβαλλοντικής και αντι-ρυπαντικής τεχνογνωσίας. Πίσω από μεγαλεπήβολους όρους, όπως η «παγκόσμια περιβαλλοντική διακυβέρνηση», διεξάγεται η αντιπαράθεση για τη ρύθμιση ενός αναδυόμενου «πράσινου» καπιταλισμού με νέες αγορές, ειδικά στον ενεργειακό τομέα. Παράλληλα, αυξάνεται ο κύκλος εργασιών μιας ραγδαία αναπτυσσόμενης «πράσινης οικονομίας».

Η αγοραία αντίληψη που ευθύνεται για την επιβολή και ραγδαία επέκταση ενός καταστροφικού μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης, για την πλειονότητα των περιβαλλοντικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, υποδεικνύεται πάλι ως «μέτρο» για την αντιμετώπιση της εκπομπής ρύπων.

Σε αυτό το πλαίσιο, εμφανίζονται οι «καλοί και οι κακοί» των διεθνών διασκέψεων, οι περιβαλλοντολογικά ευαίσθητοι και οι οικολογικά ασυνείδητοι. Στη «συμμαχία των κακών», τοποθετούνται οι ΗΠΑ με την επίμονη άρνηση να ενταχτούν ακόμη και σε αυτό το  Πρωτόκολλο του Κιότο, αρνούμενες να λάβουν μέτρα που θα περιόριζαν ακόμα και στο ελάχιστο τη βιομηχανική τους παραγωγή, ειδικά τώρα μεσούσης της οικονομικής κρίσης.

Στη «συμμαχία των καλών» πλασάρεται η Ε.Ε., που παίζει το χαρτί του «ευαίσθητου» στα περιβαλλοντικά ζητήματα καπιταλισμού, υπερθεματίζοντας σε όλα τα ζητήματα που αφορούν ιδιαίτερα την κλιματική αλλαγή. Στην πραγματικότητα, όμως, προωθεί τη διαμόρφωση ενός μοντέλου αγοράς που ενσωματώνει και αξιοποιεί τις όποιες περιβαλλοντικές ανησυχίες, διαμορφώνοντας νέο πεδίο για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

«Καλοί και κακοί», ωστόσο, συγκαλύπτουν κατ’ εξακολούθηση το γεγονός ότι η ρίζα της τεράστιας οικολογικής κρίσης βρίσκεται στο σημερινό σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης. Καλλιεργούν την ψευδαίσθηση για μέτρα που πρέπει να παρθούν και δεν παίρνονται, για υπεύθυνους που πρέπει να πληρώσουν και δεν πληρώνουνε, για ατομικές στάσεις που αν δεν αλλάξουν θα μας καταστρέψουν.

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ: Η Ελλάδα συνυπεύθυνη και θύμα

Στην Ελλάδα των ανεξέλεγκτων χωματερών, της ανακύκλωσης «μαϊμού» των ιδιωτικών εταιριών, της απερήμωσης και καταστροφής τεράστιου μέρους του φυσικού περιβάλλοντος, οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής είναι ήδη ορατές. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έκαναν ότι περνάει από το χέρι τους για να ενισχύσουν αυτή την τάση. Συνεχής ανεξέλεγκτη αύξηση των εκπομπών καυσαερίων. Δόμηση κάθε ελεύθερου χώρου, υφαρπαγή δημόσιων χώρων για την Ολυμπιάδα, επέκταση της κυριαρχίας του αυτοκινήτου, κατασκευή νέων αυτοκινητόδρομων, εκτάσεις όπως αυτές του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού όπου αντί για μητροπολιτικά πάρκα παραχωρούνται στο εμπορικό και κατασκευαστικό κεφάλαιο, οι καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 που δεν αναδασώθηκε τίποτα, τα νέα χωροταξικά για τουρισμό και ενέργεια, οι επιλογές της ΔΕΗ για τις μονάδες λιθάνθρακα, η αναθεώρηση του άρθρου 24, είναι ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της πολιτικής.

Στις επετειακές εκδηλώσεις και χάπενινγκ για το περιβάλλον, στις υποκριτικές «ευαισθησίες» μερίδων του κεφαλαίου -του ίδιου που καταστρέφει το περιβάλλον-, στις αντιλήψεις που ανάγουν την κλιματική αλλαγή σε ατομική ευθύνη και υπόθεση, οφείλουμε να αντιτάξουμε τη συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση. Να αναδείξουμε τις πολιτικές ευθύνες και τους φορείς τους και να συγκρουστούμε με ένα σύστημα που είναι περιβαλλοντοκτόνο. Για την υπεράσπιση του φυσικού πλούτου, για την ποιότητα της δικής μας ζωής, αλλά και των επόμενων γενιών, ο αγώνας είναι μονόδρομος.

Ο κόσμος της αρμονίας του ανθρώπου με την φύση είναι το πραγματικό ζητούμενο. Ένα ζητούμενο που διαπλέκει όσο ποτέ τη θέση και τον ρόλο της εργαζόμενης πλειοψηφίας με την περιβαλλοντική διάσταση της καθημερινής μας ζωής. Οι επιλογές που έχουμε είναι ανάμεσα σε μια ζωή μεταφορικά και κυριολεκτικά μολυσμένη από τον ιό του κέρδους και σε μια ζωή απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση  και τον ανταγωνισμό μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και μεταξύ της φύσης και του ανθρώπου.

Διεκδικούμε:

-Ολοκληρωμένο ενεργειακό σχεδιασμό προσανατολισμένο στις κοινωνικές ανάγκες. Εισαγωγή  εναλλακτικών μορφών ενέργειας, στην κατεύθυνση μείωσης της χρήσης ορυκτών καυσίμων, στο πλαίσιο ενός δημόσιου συστήματος παραγωγής και δημόσιου δικτύου διανομής ενέργειας. Όχι στη σχεδιαζόμενη κατασκευή μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με λιθάνθρακα.

-Καμία συζήτηση για την παραγωγή ενέργειας από πυρηνικά εργοστάσια.

-Αναδάσωση όλων των καμένων εκτάσεων. Καμία εκχώρηση καμένης γης σε ιδιωτικά συμφέροντα, καμία αλλαγή στις χρήσεις γης των πυρόπληκτων περιοχών. Κατάργηση όλων των δασοκτόνων νόμων.

-Κατοχύρωση όλων των ελεύθερων χώρων πρασίνου στο Λεκανοπέδιο. Ούτε ένα τετραγωνικό παραχώρησης και δόμησης των ελεύθερων χώρων. Καμία εμπορική, κερδοσκοπική δραστηριότητα μέσα στους τελευταίους μεγάλους ελεύθερους χώρους. Να κλείσει η «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε.» και όλοι οι χώροι και τα ακίνητα που διαχειρίζεται να περιέλθουν στο δημόσιο για κοινωφελείς χρήσεις.

-Σύγχρονο, δημόσιο και δωρεάν σύστημα μεταφορών, δημιουργία υποδομών για τη διευκόλυνση της χρήσης του ποδηλάτου. Όχι στη δημιουργία των νέων μεγάλων αυτοκινητόδρομων. Όχι στην επέκταση και προώθηση της χρήσης του ΙΧ.

Λευκίμμη SOS. Ενάντια στην κρατική καταστολή και την περιβαλλοντική καταστροφή

Πέμπτη 12 Ιουνίου 6μμ στη Βουλή

Διαδήλωση ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή της Λευκίμμης Κέρκυρας και στη συνεχιζόμενη κρατική καταστολή απέναντι στους κατοίκους της, που είχε αποτέλεσμα τη δολοφονία μιας γυναίκας 43 ετών από τα ΜΑΤ.

Οι νέοι αυτοκινητόδρομοι διαλύουν τον Υμηττό, υποβαθμίζουν το Λεκανοπέδιο, εξαπλώνουν την Αθήνα

Ανακοίνωση της ΠΡΩτοβουλίας ΚΑΤοίκων στα Νότια αναφορικά με το σχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ για τους νέους αυτοκινητόδρομους:

http://prwkat.blogspot.com/2008/06/to.html

Μπράβοι εναντίον των κατοίκων στην παραλία του Ελληνικού

Μπράβοι των μαγαζιών που εμποδίζουν την πρόσβαση στην παραλία επιτέθηκαν σε κατοίκους που διεκδικούσαν ελεύθερη παραλία.

Διαβάστε τη συνέχεια:

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=870363

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=870183

Να γίνει το Ελληνικό πάρκο φυσικού πρασίνου, ελεύθερο για όλους

Η πολιτική που καίει τη χώρα και τη ζωή μας πρέπει να ανατραπεί

Καίγεται η Ελλάδα, καίγεται η ανάσα και η ζωή μας…Μάθαμε τη γεωγραφία του αφανισμού:

Χθες ήτανε η Πάρνηθα, η Πεντέλη, ο Γράμμος, η Πίνδος και το Πήλιο. Σήμερα ολόκληρη σχεδόν η Πελοπόννησος, ο Ταΰγετος και ο Πάρνωνας, η Εύβοια, η Ήπειρος. Και ο Υμηττός για δεύτερη φορά σε ένα καλοκαίρι.200 Πυρκαγιές, πάνω από 60 νεκροί, αμέτρητα χωριά, ζώα και καλλιέργειες, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους χάθηκαν στις φλόγες.

Όλοι όμως ξέρουν ότι προετοιμάζεται εδώ και δεκαετίες το ολοκαύτωμα: Ότι απ’ όλα τα καμένα δάση η αναδάσωση δεν ήταν πουθενά πάνω απ’ 10%…Ότι με το νόμο 779/79 η Ν.Δ. επιχειρούσε να αποχαρακτηρίσει 25 εκ. στρέμμ. δασικές εκτάσεις και με το νόμο 1734/89 το ΠΑΣΟΚ άλλα 45 εκ. στρέμμ. για να τα παραδώσουν στους κάθε λογής οικοπεδοφάγους …Ότι έχουν αποφύγει συστηματικά και οι δυο να συντάξουν δασικούς χάρτες και δασολόγιο…Ότι μετά την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος το 2001 επί ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. έχει και πάλι σήμερα ως προτεραιότητα άλλη μια αναθεώρησή του για να παραδώσει οριστικά τα δάση στην «ανάπτυξη»…Ότι με την απαξίωση του κοινωνικού κράτους, τις 4.500 κενές θέσεις δασοπυροσβεστών και την περικοπή των δαπανών για δασοπροστασία η Πελοπόννησος είναι κι’ αυτή όπως η Νέα Ορλεάνη παράδειγμα της ίδιας πολιτικής…

Να ρίξουμε τα κάγκελα του κέρδους