1) Η μικροαστική πόλη 2) Παραγκουπόλεις: ένα τυπικό καπιταλιστικό φαινόμενο 3) Η Αθήνα των μειονοτήτων
Ετικέτα: πόλη
Ανακοίνωση της ΠΡΩτοβουλίας ΚΑΤοίκων στα Νότια αναφορικά με το σχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ για τους νέους αυτοκινητόδρομους:
Αγώνας ενάντια στο ξεπούλημα του Ιπποδρόμου και της Παραλίας. Λαϊκή συνέλευση στην πλατεία Κύπρου:
Παρουσίαση από τον ΥΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιά του σχεδίου του για τους «Νέους Αυτοκινητόδρομους», σχέδιο διάλυσης του Υμηττού και των συνοικιών:
Κλήση «δι’ υπόθεσιν σας» στο Αστυνομικό Τμήμα Βύρωνα σε δύο μέλη της Αριστερής Παρέμβασης Βύρωνα με αφορμή κινητοποιήσεις ενάντια σε κεραίες κινητής τηλεφωνίας. Παρακολουθήσεις. Συλλήψεις. Απειλές:
http://aristeriparemvasivyrona.blogspot.com/2008/05/blog-post_30.html
Μπράβοι των μαγαζιών που εμποδίζουν την πρόσβαση στην παραλία επιτέθηκαν σε κατοίκους που διεκδικούσαν ελεύθερη παραλία.
Διαβάστε τη συνέχεια:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=870363
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=870183
Την κ. Καλφοπούλου και τον κ. Χαρμπάτση δεν τους ξέρετε, μας τους έκανε γνωστούς ο τοπικός τύπος. Για την ακρίβεια, μας γνωστοποίησε τον πόνο τους που ΔΕΝ έγινε καφετέρια ο «Μπούρμπουλας»! Η μεν κ. Καλφοπούλου, που υπογράφει περήφανα «υποψήφια δημοτική σύμβουλος» του συνδυασμού του δημάρχου, απογοητεύτηκε με τη «μιζέρια που αποπνέει» ο «Μπούρμπουλας», «σε αντίθεση με τις λουσάτες βιτρίνες και τις μοντέρνες καφετέριες που κάθε βράδυ φωτίζουν τις όχθες της πλατείας». Γι’ αυτό και θεώρησε ότι απλά «έγινε μια κίνηση από κοντινό μαγαζί να αναλάβει τον χώρο, να τον σουλουπώσει, να στρώσει τραπέζια και να τον λειτουργήσει σαν μπαρ-ρεστωράν-καφετέρια»! Κατά την εν λόγω κυρία, η δημοτική αρχή πρέπει να «υποστηρίζει τους επιχειρηματίες που δρουν θετικά, να κρατάει τις ισορροπίες ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο συμφέρον»!!! Μέσα στην αφέλεια της, η κ. Καλφοπούλου λέει όσα δεν μπορούν να πουν οι υπόλοιποι (αλλά κάνουν). Ας κοιμάται ήσυχη και ας ονειρεύεται λουσάτες βιτρίνες και μοντέρνες καφετέριες. Κανείς δεν θα βρεθεί να την κατηγορήσει για υπεράσπιση των δημόσιων χώρων. Ο δε κ. Χαρμπάτσης, μας εγκαλεί για την αφίσα που βγάλαμε για τον «Μπούρμπουλα» («αφετηρία ξυλοδαρμών» είναι σύμφωνα με τον κύριο το στέγαστρο) διότι αναφέρεται σε έναν αντιδήμαρχο, ο οποίος είναι «ευγενής, γελαστός, σοβαρός» (το σχόλιο κόβεται από τη λογοκρισία), συνεπώς δεν είναι «πολιτισμένη» και επιπροσθέτως κάνει τα παιδιά μας βίαια!.. Έκτακτα! Να μάθουμε και εμείς από σαβουάρ βιβρ για να χαμογελάμε σε «ευγενείς, γελαστούς και σοβαρούς» αντιδημάρχους την ώρα του ξεπουλήματος. Γιατί όχι άλλωστε; Αφού οι ελάχιστοι μη εμπορευματοποιημένοι δημόσιοι χώροι είναι οι τόποι του Κακού να τους κάνουμε μαγαζιά με καθωσπρέπει μπράβους ή να τους γεμίσουμε μπάτσους και συστήματα επιτήρησης του πληθυσμού. Κι αν θεωρείται πολιτισμός η ιδιωτικοποίηση των πάντων και οι κοινωνίες του ελέγχου, τότε λυπόμαστε που δεν κάνουμε για όλα τα γούστα, θα παραμείνουμε «απολίτιστοι».
Μετά από επεισοδιακή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου και αφού επανειλημμένα επιχειρήθηκε η φίμωση της φωνής των κατοίκων από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου κ. Τζουλάκη, εγκρίθηκε τελικά το ψήφισμα της λαϊκής συνέλευσης των κατοίκων για την μη εμπορευματοποίηση του «Μπούρμπουλα» και του «Γαλαξία» και την υπεράσπιση των δημοσίων χώρων της περιοχής. Ξέρουμε καλά ότι οι όποιες «φιλολαϊκές» αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων μένουν απλά ευχολόγια όταν δεν υπάρχει κίνημα να τις επιβάλει. Γι’ αυτό, δεν εφησυχάζουμε, αντίθετα επιδιώκουμε την ανάπτυξη ενός κινήματος διεύρυνσης του δημοσίου χώρου με βάση τις ανάγκες των κατοίκων, σε σύγκρουση με τη λογική του κέρδους και τις πολιτικές-τοπικές εξουσίες. Ο «Μπούρμπουλας» ήταν η αρχή…
Κάθε ελεύθερος χώρος της πόλης μας σιγά σιγά χάνεται.
Την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου ο δήμος της Νέας Σμύρνης με την υπογραφή του δημάρχου Κουτελάκη, αδειοδότησε καφετέρια της πλατείας να βάλει τραπεζοκαθίσματα στον «Μπούρμπουλα».
O «Μπούρμπουλας» είναι το μοναδικό στεγασμένο τμήμα της πλατείας, μεταξύ Βενιζέλου και 25ης Μαρτίου. Παραδοσιακός χώρος ανάπαυσης των μεγάλων σε ηλικία ανθρώπων αλλά τον τελευταίο καιρό έγινε και χώρος συνάντησης μεγάλου κομματιού νεολαίας που δεν θέλει να ξοδεύει χρήματα στις καφετέριες.
Η δημοτική αρχή έχει αποφασίσει να τα θυσιάσει όλα στο όνομα του κέρδους.
Η πλατεία έχει γεμίσει τραπεζοκαθίσματα μειώνοντας τον δημόσιο χώρο στο ελάχιστο. Οι καφετέριες έφτασαν σε τέτοιο σημείο εξάπλωσης που η πλατεία τους ανήκει. Φτιάξανε ιδιοκατασκευές παρεμβαίνοντας στον χώρο, κυνηγάνε τα μικρά παιδιά που παίζουν στην πλατεία ανάμεσα στις καρέκλες και θεωρούν παρασιτική την ύπαρξη ανθρώπων που επιλέγουν να μην καταναλώσουν αλλά να χαλαρώσουν σε ένα παγκάκι.
Η πλατεία μας ανήκει. Ανήκει σε όλους τους δημότες. Δεν μας κάνουν χάρη οι καφετέριες, εμείς ξεχειλώσαμε την ανοχή μας και κατέλαβαν το χώρο μας.
Είναι ώρα πια να διεκδικήσουμε το δημόσιο χώρο που μας κλέβουν στην πλατεία με τα τραπεζοκαθίσματα.
Να απαιτήσουμε το άλσος μας που πάνω από 30 δέντρα έχουν κοπεί και η ψευτοαναμόρφωσή του το μετατρέπει σε πάρκο.
Να ανακαταλάβουμε τα πεζοδρόμια των αυτοκινήτων και των καφετεριών, που δεν χωρούν οι πεζοί, τα παιδικά καροτσάκια και τα άτομα με κινητικά προβλήματα.
Να διεκδικήσουμε τον ξεχασμένο μας «Γαλαξία» για να μην γίνει άλλη μια καφετέρια αλλά χώρος πολιτισμού και έκφρασης για όλους τους νεοσμυρνιώτες.
Ο δήμαρχος Κουτελάκης το καλοκαίρι φωτογραφιζόταν με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην παραλία του Ελληνικού, την ώρα που απελευθερωνόταν η δημόσια παραλία από τις περιφράξεις νυχτερινών μαγαζιών. Σήμερα ξεπουλάει τους ελάχιστους ελεύθερους και δημόσιους χώρους της πόλης μας. Ο «Μπούρμπουλας» είναι ένας από αυτούς. Οι αντιδήμαρχοι Σουρβίνος και Δρακούλης είναι οι επιστάτες του εγκλήματος ενάντια στα συμφέροντα των νεοσμυρνιωτών εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των καφετεριών.
Καίγεται η Ελλάδα, καίγεται η ανάσα και η ζωή μας…Μάθαμε τη γεωγραφία του αφανισμού:
Χθες ήτανε η Πάρνηθα, η Πεντέλη, ο Γράμμος, η Πίνδος και το Πήλιο. Σήμερα ολόκληρη σχεδόν η Πελοπόννησος, ο Ταΰγετος και ο Πάρνωνας, η Εύβοια, η Ήπειρος. Και ο Υμηττός για δεύτερη φορά σε ένα καλοκαίρι.200 Πυρκαγιές, πάνω από 60 νεκροί, αμέτρητα χωριά, ζώα και καλλιέργειες, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους χάθηκαν στις φλόγες.
Όλοι όμως ξέρουν ότι προετοιμάζεται εδώ και δεκαετίες το ολοκαύτωμα: Ότι απ’ όλα τα καμένα δάση η αναδάσωση δεν ήταν πουθενά πάνω απ’ 10%…Ότι με το νόμο 779/79 η Ν.Δ. επιχειρούσε να αποχαρακτηρίσει 25 εκ. στρέμμ. δασικές εκτάσεις και με το νόμο 1734/89 το ΠΑΣΟΚ άλλα 45 εκ. στρέμμ. για να τα παραδώσουν στους κάθε λογής οικοπεδοφάγους …Ότι έχουν αποφύγει συστηματικά και οι δυο να συντάξουν δασικούς χάρτες και δασολόγιο…Ότι μετά την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος το 2001 επί ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. έχει και πάλι σήμερα ως προτεραιότητα άλλη μια αναθεώρησή του για να παραδώσει οριστικά τα δάση στην «ανάπτυξη»…Ότι με την απαξίωση του κοινωνικού κράτους, τις 4.500 κενές θέσεις δασοπυροσβεστών και την περικοπή των δαπανών για δασοπροστασία η Πελοπόννησος είναι κι’ αυτή όπως η Νέα Ορλεάνη παράδειγμα της ίδιας πολιτικής…
Κάθε μέρα οι δημόσιοι χώροι μειώνονται και κατακτώνται από κάθε είδος μαγαζάτορα. Κυβέρνηση, δήμοι – Α.Ε., εργολάβοι και επαγγελματοβιοτέχνες, συρρικνώνουν τη δωρεάν χρήση τους, διαλύουν την κοινωνική λειτουργία τους και επιτρέπουν την πρόσβαση στην εργαζόμενη πλειοψηφία και τη νεολαία μόνο με την καταβολή αντιτίμου.
Κυβέρνηση, δήμοι – Α.Ε., εργολάβοι και επαγγελματιοβιοτέχνες στοχεύουν τη δημόσια συλλογική συνεύρεση και επιτρέπουν μόνο την ιδιωτική κατανάλωση.
Μετά την αντεργατική επέλαση και την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων, ήλθε και η σειρά των ελεύθερων χώρων και της δημόσιας γης. Σε όλο το λεκανοπέδιο οι ειδήσεις για επίθεση στους ελεύθερους χώρους με πρόσχημα την ανάπλαση συνεχώς πυκνώνουν : Ελαιώνας, Γουδί, παραλία Ελληνικού & Καλλιθέας, Λιπάσματα Δραπετσώνας, είναι κάποιοι απ’ αυτούς που παραδίδονται στην καταστροφή, στην αγοραία χρήση και στην τελική εξαφάνιση.
Στην πόλη μας το ζούμε με την κατάκτηση της πλατείας από τα τραπεζοκαθίσματα, απονεκρώνοντας ακόμα και την πεζοδρόμηση της. Το ζούμε με την κατάληψη των πεζοδρομίων από τις καφετέριες κατά μήκος της γραμμής του τραμ. Το ζούμε με τα χιλιάδες αυτοκίνητα που καταλαμβάνουν κάθε σπιθαμή πεζοδρομίου. Το ζούμε από την επέκταση του τσιμέντου και στις τελευταίες σπιθαμές χώματος στο άλσος ή αλλού. Ζήσαμε όμως και την επανοικειοποίηση και την επανακατάληψη από τους πολίτες του «Γαλαξία». Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος.
Η παραλία του Ελληνικού είναι μόνο μία χοντροκομμένη περίπτωση αγοραίας κατάληψης του δημόσιου χώρου
Κάγκελα, μπετόν, νυχτερινά κέντρα, ιδιωτικές πλαζ, και πολλά άλλα συναντάει κανείς στην προσπάθειά του να κάνει μια βουτιά στη θάλασσα. Η παραλία φαίνεται να είναι «ανοιχτή» για τα συμφέροντα των επιχειρηματιών της νύχτας και της μέρας που επί χρόνια χτίζουν τα μαγαζιά τους πάνω στο κύμα «περιγελώντας» ακόμα και τους αστικούς κανόνες νομιμότητας, αλλά αντίθετα απροσπέλαστη για τους κατοίκους του λεκανοπεδίου. Αυθαιρεσίες, παρανομίες, «άδειες» άσχετες με τις πραγματικές επιχειρηματικές δραστηριότητες ή και καθόλου άδειες είναι στην ημερήσια διάταξη για τους επιχειρηματίες που άλλοτε με την ανοχή και άλλοτε με τη βοήθεια δημοτικών αρχών και κυβερνήσεων λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους εκεί.
αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΠΡΙΝ στις 10/12/2006,του Δημήτρη Χατζηπαναγιώτου για τους ελεύθερους χώρους στην Αθήνα.
Πατήστε το link http://www.prin.gr/prin/804/12_13saloni.htm
Σε μία πόλη με τραγικό πρόβλημα στάθμευσης και κυκλοφορίας, η λύση δεν είναι το γκαράζ στην πλατεία που θα πληρώνουν οι κάτοικοι. Η λύση θα είναι προσωρινή, και πολύ σύντομα θα χειροτερεύσει την κατάσταση. Αποτελεί γεγονός ότι οι χώροι στάθμευσης σε δημόσιους χώρους κατασκευάζονται, όχι για να φύγουν τα αυτοκίνητα και οι μηχανές από τα πεζοδρόμια, τις πλατείες, τους πεζόδρομους (στην πραγματικότητα αποτελούν, όπως λένε και οι συγκοινωνιολόγοι, πόλους πρόσθετης έλξης της μηχανοκίνητης κυκλοφορίας), αλλά για να δημιουργηθούν πρόσθετοι χώροι στάθμευσης για τα οχήματα. Γιατί αυτό που φταίει στην πραγματικότητα είναι ότι η εφαρμοζόμενη από τις κυβερνήσεις και τις δημοτικές αρχές εδώ και δεκαετίες πολιτική ενίσχυσης της μηχανοκίνητης κυκλοφορίας (αυτοκινήτων και μοτοσικλετών) εις βάρος της πεζοκίνησης και της ποδηλασίας συνεχίζεται στην πράξη. Έχει όμως αιτίες αυτή η πολιτική και είναι:
- Οι εισπρακτικές πρακτικές προς όφελος του δήμου επιχειρηματία ή του ιδιώτη που θα το εκμεταλλεύεται μέσα από τις συμπράξεις δημοσίου ιδιωτικού τομέα(ΣΔΙΤ)
- Η ενθάρρυνση γενικά της χρήσης του ΙΧ κάτω από τη πίεση των συμφερόντων της πετρελαϊκής βιομηχανίας, της αυτοκινητοβιομηχανίας και των τραπεζών
Τελικά όλα αυτά τα έργα αυτά τελικά αυξάνουν το δείκτη ιδιοκτησίας ΙΧ (οχήματα/ άτομο), έναν δείκτη που στην Ελλάδα κάποιοι ακόμα πιστεύουν ότι δεν έχουμε εξαντλήσει…
Ο Δήμος της Νέας Σμύρνης δεν παίρνει καμιά πρωτοβουλία για ανθρώπινα και λειτουργικά μέσα μαζικής μεταφοράς, δεν προωθεί την χρήση ποδηλάτου για μικρές ή και μεγαλύτερες αποστάσεις. Δεν καταλαβαίνει ότι η μετακίνηση είναι δικαίωμα για όλους τους πολίτες και πρέπει να προσφέρεται χωρίς αποκλεισμό.
Καλούμε τους πολίτες της Νέας Σμύρνης να διεκδικήσουν από το κράτος και το δήμο:
- Φθηνές, τεχνολογικά σύγχρονες, φιλικές στο περιβάλλον και λειτουργικές δημόσιες συγκοινωνίες με σκοπό τη δραστική μείωση των αυτοκινήτων στην πόλη.
- Ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς και κυρίως της σταθερής τροχιάς
- Δωρεάν συγκοινωνίες για τους εργαζόμενους για τις διαδρομές από και προς τον τόπο εργασίας τους και μείωση του εισιτηρίου για όλες τις κατηγορίες
- Να πυκνώσουν οι δωρεάν δημοτικές συγκοινωνίες
Να δώσουν μαθήματα αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης μειώνοντας τη χρήση του αυτοκινήτου, μην παρκάροντας στα πεζοδρόμια, μην κλείνοντας τις διόδους στα πεζοδρόμια για άτομα με ειδικές ανάγκες.
μια πόλη ανάποδα 