διεθνή – μια πόλη ανάποδα

ανταπόκριση της Μια Πόλης Ανάποδα από την εκδήλωση για τη Μαριναλέντα στο Νosotros

Η Μαριναλέντα είναι ένα χωριό της Ισπανίας 3000 κατοίκων στην περιοχή της Ανδαλουσία, κάπου ανάμεσα στην Σεβίλλη στην Γρανάδα και στην Κόρδοβα. Πριν λίγες μέρες επισκέφθηκε την Ελλάδα και μίλησε σε διάφορες εκδηλώσεις ο Δήμαρχος της Μαριναλέντα, Κορδίγιο (Juan Manuel Sanchez Gordillo).

Εμείς θα θέλαμε σε αυτό το σύντομο άρθρο να μεταφέρουμε ότι ακούσαμε από τον Κορδίγιο. Τα συμπεράσματα για την πόλη την κοινωνία και το βιοτικό επίπεδο της Μαριναλέντας δικά σας.

Μέχρι πριν 30 χρόνια (όπου ξεκίνησαν όλα), η Μαριναλέντα ήταν ένα από τα εκατοντάδες ξεροχώρια της Ισπανίας. Από αυτά που όπως σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο στην καλύτερη των περιπτώσεων διώχνουν τα παιδιά τους. Η ανεργία μαζί με όλο το κακό που φέρνει ήταν το κύριο χαρακτηριστικό καθώς δουλειά υπήρχε μόνο ένα μήνα το χρόνο, την περίοδο της συγκομιδής της ελιάς.

Η ανάγκη για επιβίωση οδήγησε τους κατοίκους μέσα από διαδικασίες αυτοοργάνωσης και λαικών συνελεύσεων, να αναζητήσουν απαντήσεις για το πως μπορούν να καλυτερέψουν το επίπεδο της ζωής τους στον ίδιο τους τον τόπο.

Συνειδητοποίησαν έτσι πως μόνο αν περάσει η γη της περιοχής τους στην κατοχή του λαού της Μαριναλέντα θα έβλεπαν καλύτερες μέρες. Η Ισπανία ήταν μια φεουδαρχική χώρα. Έτσι στην περιοχή της Μαριναλέντα όλοι την καλλιεργήσιμη γη και συγκεκριμένα έκταση 17000 εκταρίων την κατείχε ένας Δούκας παραπαπαπαπάρα, όπως ο ίδιος ο δήμαρχος αστειευόμενος είπε καθώς ο Δουκας είχε τίτλους περισσότερους και από το βασιλιά της Ισπανίας.

Ο αγώνας για να περάσει η γη του Δούκα στα χέρια των χωρικών ήταν μακροχρόνιος και δύσκολος. Τα γύρω χωριά μίλαγαν για τους τρελούς της Μαριναλέντα. 12 χρόνια συνεχών κινητοποιήσεων σε όλα τα επίπεδα (καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, αποκλεισμοί οδικών αρτηριών, αεροδρομίων και τρένων, απεργίες πείνας κα) έφεραν την δικαίωση και στα αστικά δικαστήρια. Η γη του Δούκα πέρασε στην κατοχή των κατοίκων.

Μέσα λοιπόν από ξεκάθαρες διαδικασίες πολιτικής άμεσης δημοκρατίας όπου οι αποφάσεις λαμβάνονταν και λαμβάνονται από τις γενικές λαϊκές συνελεύσεις (στις οποίες μπορεί να συμμετάσχει ακόμα και ο επισκέπτης της περιοχής) η Μαριναλέντα είχε τον πλούτο ώστε να στήσει και την οικονομική «δημοκρατία των φτωχών», δηλαδή ο πλούτος που έβγαινε από την περιοχή να μοιράζεται ισόποσα σε όλους τους κατοίκους και τα οικονομικά αποθέματα δεν θα συσσωρεύονται σε λίγους, αλλά θα επενδύονταν ξανά στην περιοχή ώστε να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας που με τη σειρά τους θα φέρουν επιπλέον ανάπτυξη για την περιοχή και το βιοτικό επίπεδο του λαού. Γρήγορα η γενική συνέλευση κατάλαβε πως μόνο από την καλλιέργεια της γης (την οποία καλλιεργούν με βιολογικές οικολογικές μεθόδους) ήταν αδύνατο να συντηρηθεί και να αναπτυχθεί η κοινωνία της Μαριναλέντα, οπότε αποφάσισε να επενδύσει φτιάχνοντας και μικρές βιομηχανίες επεξεργασίας των προϊόντων που παρήγαγαν, όπως ντομάτες, ελιές, λάδι, αγκινάρες, πιπεριές.

Πριν αναφέρουμε τα επιτεύγματα της κοινωνίας της Μαριναλέντας καλό είναι να μιλήσουμε σύντομα για το μοντέλο οργάνωσης λήψης αποφάσεων και υλοποίηση τους μέσα από το οποίο έγινε δυνατόν να γίνουν πραγματικότητα όσα θα αναφέρουμε. Ο Κορδίγιο αναφέρθηκε σε πολιτική και οικονομική «δημοκρατία των φτωχών», στην οποία τον πρώτο και καθοριστικό λόγο έχει η γενική συνέλευση στην οποία όπως ήδη αναφέραμε συμμετέχουν όλοι. Η συνέλευση προσπαθεί να αποφασίζει με ομοφωνία. Όταν τα περιθώρια εξαντλούνται και δεν υπάρχει ομοφωνία τότε αποφασίζουν πλειοψηφικά. Από τη συνέλευση προκύπτουν ομάδες εργασίας και επιτροπές όπου διαχειρίζονται ή επεξεργάζονται επιμέρους θέματα της πόλης. Τα οικονομικά αποθέματα αποφασίζει η συνέλευση πως θα επενδυθούν ώστε να αποφέρουν νέο όφελος αλλά και θέσεις εργασίας. Επίσης ανάλογα την περίοδο, οικονομικά ποσά περνάνε από γειτονιά σε γειτονιά ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες συντήρησης ή ανάπλασης των γειτονιών της πόλης.

Τι πέτυχαν λοιπόν μέχρι σήμερα?

Ανεργία στην Μαριναλέντα δεν υπάρχει. Όλοι εργάζονται και όλοι ανεξαίρετα από το που εργάζονται αμείβονται με 47 ευρώ την ημέρα. Το ωράριο εργασίας είναι 6μιση ώρες την ημέρα για όλους. Για όλους υπάρχει δωρεάν σύστημα υγείας, ασφάλισης και συνταξιοδότησης. Μάλιστα πέτυχαν πιέζοντας την κυβέρνηση και σε συνεργασία με τα γύρω χωριά να έχουν πολύ κοντά τους ένα καινούργιο γενικό νοσοκομείο. Η Μαριναλέντα επίσης έχει γηροκομείο που καλύπτει πλήρως της ανάγκες της. Ο βρεφονηπιακός σταθμός στοιχίζει 12 ευρώ το μήνα, ο οποίος παρέχει στα παιδιά και φαγητό. Έχουν δωρεάν σύστημα παιδείας (να αναφέρουμε πως στην Ισπανία τα βιβλία δεν δίνονται στους μαθητές δωρεάν), ενώ έχουν καταφέρει παράλληλα με το αστικό πρόγραμμα παιδείας της Ισπανίας να έχουν παράλληλα και ένα δικό τους σύστημα με βιβλία και μαθήματα της επιλογής πάντα της γενικής συνέλευσης.

Σε ότι αφορά το ζήτημα της στέγασης, το ενοίκιο για όλα τα σπίτια είναι 15 ευρώ. Στους νέους που έχουν ανάγκη για καινούργιο σπίτι οι γενική συνέλευση τους προσφέρει τη γη τα υλικά και τους εργάτες με μόνες απαιτήσεις, να δουλεύουν και αυτοί στην κατασκευή μέχρι την ολοκλήρωση της και να πληρώνουν επίσης ενοίκιο 15 ευρώ το μήνα. Τα σπίτια είναι 90τμ με 100 τμ κήπο.

Για τον αθλητισμό έχουν φτιάξει κλειστό γυμναστήριο γήπεδο ποδοσφαίρου και δύο κολυμβητήρια ένα κλειστό και ένα ανοιχτό. Για να αθλείται κάποιος σε αυτούς τους χώρους πληρώνει συνδρομή 3 ευρώ τον χρόνο. Επίσης έχουν δύο πάρκα 160 στρεμμάτων (σκεφτείτε πως το άλσος Ν. Σμύρνης είναι 40 στρέμματα). Έχουν τη δική τους τηλεόραση, ραδιόφωνο και ίντερνετ.

Στην Μαριναλέντα δεν υπάρχει αστυνομία γιατί απλούστατα σε μια κοινωνία που όλα ανήκουν σε όλους και όλοι συμμετέχουν στη διαδικασία λήψεων αποφάσεων επί ίσης με τους υπόλοιπους δεν υπάρχει βία και ανάγκη Αστυνομίας.

Σε ερώτηση για το ρόλο της γυναίκας στην Μαριναλέντα ο Κορδίγιο ήταν ξεκάθαρος. Τόσο στο επίπεδο των αγώνων όσο και στη λειτουργία μέχρι και σήμερα της κοινωνίας αν οι γυναίκες δεν είχαν θεμελιώδη ρόλο το εγχείρημα θα είχε αποτύχει. Μάλιστα ανάφερε ένα ανέκδοτο από έναν από τους πιο σημαντικούς αγώνες την περίοδο διεκδίκησης της γης. Είχαν κατέβει τρακόσιοι άνθρωποι σε απεργία πείνας για 13 ημέρες. Εμείς οι άντρες που κάναμε απεργία είπε χαρακτηριστικά, από την δεύτερη ημέρα είχαμε κουρνιάσει χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Όλα τα έκαναν οι γυναίκες απεργοί πείνας.

Όλοι αυτή την προσπάθεια (και πολλά άλλα που δεν προλαβαίνουμε να αναφέρουμε) εννοείται πως οι καπιταλιστική κυβέρνηση και τα αστικά κοινοβουλευτικά κόμματα της Ισπανίας προσπαθούν λυσσαλέα να τη συνθλίψουν. Το ότι δεν το έχουν κάνει οφείλεται, σύμφωνα με τον Κορδίγιο, στην ισχύ που τους δίνει η ενότητα που έχουν. Θυμάστε εκείνο το παλιό σύνθημα «λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος». Άλλωστε έχουν κάνει ξεκάθαρο πως σε περίπτωση κρατικής επέμβασης θα υπερασπιστούν την Μαριναλέντα με την ίδια τους τη ζωή.

Οι κάτοικοι της Μαριναλέντα μέσω του συνδικάτου τους προσπαθούνε να αναπαράγουνε το έργο της κολεκτίβας της Μαριναλέντα και σε άλλα χωριά της Κάντιζ, της Μάλαγα και της Σεβίλλης.

Το μήνυμα του Κορδίγιο στο τέλος συνέντευξης του σε μπλοκ (βαθύ κόκκινο) είναι αυτολεξεί.

«Το μήνυμά μου είναι πως η Ουτοπία δεν είναι κάτι άφταστο, αλλά είναι τα δικαιώματα και τα όνειρα της κολεκτίβας που μέσω του οργανωμένου αγώνα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Και τελικά, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, πως θα πρέπει να πολεμήσουμε τον καπιταλισμό που είναι ένα σύστημα βίας και απανθρωπιάς».

Κλείνοντας την παρουσίαση του στην εκδήλωση που παραβρεθήκαμε φώναξε, «ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ».

«ΖΗΤΩ Η ΟΥΤΟΠΙΑ».

Εμείς φεύγοντας από αυτήν την παρουσίαση της κουμουνιστικής κοινωνίας της Μαριναλέντα, περπατώντας στην Αθήνα του ΠΑΣΟΚ της ΕΕ του ΔΝΤ του Καλλικράτη, αναρωτηθήκαμε με ευθυμία πως και δεν εμφανίστηκε κανείς να ρωτήσει αν οι γυναίκες έχουν νάιλον καλτσόν ή αν υπάρχουν διάφορες μάρκες τζην παντελονιών και πολλών ειδών οδοντόκρεμες στην ελεύθερη και κουμουνιστική Μαριναλέντα.

βίντεο με την ομιλία του δημάρχου στην εκδήλωση στην κατάληψη στο βοτανικό κήπο την προηγούμενη μέρα από την εκδήλωση που παραβρεθήκαμε (υπάρχουν και άλλα βίντεο, τα βρίσκετε στα youtube)

Shortlink http://wp.me/pekj0-iq

Μια Πόλη Ανάποδα – Εκδήλωση για την Παλαιστίνη την Πέμπτη 24.6 στο Άλσος

Ο στόλος της Ελευθερίας βάζει πλώρη για τη Γάζα…

Όλα είναι εντάξει – Μια διαφορετική παρέμβαση στους δρόμους του Λονδίνου

Μια κοινότητα …χωρίς παπά και χωροφύλακα

Συναυλία «Ένα καράβι για τη Γάζα» την Πέμπτη 8/4

Πίσω φονιάδες!

Με την καρδιά στην Παλαιστίνη

Ένα τοπικό κοινωνικό κίνημα: Η «Άλλη Καμπάνια» στο ισπανόφωνο Χάρλεμ

Μετάφραση από τα αγγλικά.

Του RJ Maccani

Εμπνευσμένο από το Κόμμα Μαύρων Πανθήρων και τους Νεαρούς Κυρίους του Σικάγο, το Κόμμα Νεαρών Κύριων της Νέας Υόρκης ξεκίνησε μια απροσδόκητη πρώτη καμπάνια το καλοκαίρι του 1969. Αποκαλούμενη ως «η επίθεση των σκουπιδιών», η καμπάνια σχεδιάστηκε με τρόπο ώστε να αναγκάσει τις υγειονομικές αρχές του δήμου της Νέας Υόρκης να κάνουν περισσότερες αποκομιδές σκουπιδιών στο Ανατολικό Χάρλεμ (συχνά αναφερόμενο ως Ισπανόφωνο Χάρλεμ ή απλά «El Barrio»). Η «επίθεση των σκουπιδιών» κατέκτησε την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό των γειτόνων και εξασφάλισε στο Κόμμα των Νεαρών Κυρίων τοπική και εθνική ορατότητα. Παρότι εμπνεύστηκαν τη δράση τους από τα κοινοτικά προγράμματα των Μαύρων Πανθήρων, οι Νεαροί Κύριοι της Νέας Υόρκης δεν περίμεναν ότι θα μαζεύουν τα σκουπίδια όταν συζητούσαν τη δημιουργία ενός οργανισμού για να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής, κατά πρώτο λόγο της Πορτορικάνικης γειτονιάς. Ωστόσο, πριν ξεκινήσουν την πρώτη τους καμπάνια, οι Νεαροί Κύριοι πήγαν στους γείτονες τους για να εξακριβώσουν τι θα ήθελαν περισσότερο να αλλάξει. Η «επίθεση των σκουπιδιών» ήταν ο καρπός αυτού του διαλόγου, της επιθυμίας του λαού. Όντες περήφανοι για τους Μαύρους και Ισπανόφωνους γείτονες τους, το πιο σημαντικό κομμάτι απεύθυνσης των Νεαρών Κυρίων της Νέας Υόρκης ήταν Πορτορικάνικο (Πορτορικάνοι νεοϋορκέζοι) και η ανεξαρτησία της πατρίδας τους, του Πουέρτο Ρίκο, ήταν κεντρικό ζήτημα.

Περισσότερα από 35 χρόνια αργότερα, το El Barrio είναι το σπίτι για περισσότερους από 100.000 ανθρώπους, οι μισοί εκ των οποίων είναι Λατίνοι. Νέα κύματα μεταναστών από όλο τον κόσμο και τρέντυ λευκοί έχουν αλλάξει το πρόσωπο του El Barrio. Τα ισπανικά παραμένουν ακόμα η περισσότερο ομιλούμενη ξένη γλώσσα, ακολουθούμενη από τα κινέζικα και άλλες ασιατικές γλώσσες, τα αραβικά και διάφορες αφρικανικές γλώσσες. Ενώ το Ισπανόφωνο πρόσωπο του El Barrio ήταν πρωτίστως το Πορτορικάνικο, σήμερα είναι οι ολοένα και περισσότεροι μετανάστες από το Μεξικό ή αλλού, πολλοί εκ των οποίων στερούνται την αμερικανική ιθαγένεια (ή οποιαδήποτε σχετική νομική υπόσταση), εκείνοι που διαμορφώνουν τον ισπανόφωνο πληθυσμό. Σχεδόν το 40% των κατοίκων του El Barrio ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι εδώ, σε αυτό το μέρος και σε αυτή την περίοδο όπου το Κίνημα για Δικαιοσύνη στο El Barrio (MJB) αναδύεται. Το ριζοσπαστικό σημείο αναφοράς και έμπνευσης δεν είναι πια το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων αλλά οι μεξικάνοι Ζαπατίστας και η εθνική πρωτοβουλία της οποίας αποτελούν τμήμα, η Άλλη Καμπάνια.

Συνεχίστε την ανάγνωση