H «εικονική πραγματικότητα» των υποψηφίων δημάρχων είναι εδώ. Πόση σχέση έχει όμως με την πόλη που ζούμε και την καθημερινότητά μας ως εργαζόμενοι, ημιαπασχολούμενοι, άνεργοι, σπουδαστές;
Ελλάδα 2006
Η επίθεση των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους διανύει ήδη τον εικοστό χρόνο από το πρώτο πρόγραμμα λιτότητας. Η σημερινή κυβέρνηση συνεχίζει το «έργο» των προκατόχων της εις βάρος της κοινωνίας. Όλα τα κοινωνικά, πολιτικά, περιβαλλοντικά και πολιτιστικά προβλήματα οξύνονται. Οι μισθοί παραμένουν μικροί και συμπιέζονται περισσότερο από την αύξηση των τιμών, τη μείωση των κρατικών παροχών για την παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση, όπως επίσης και από την αύξηση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας. Καταργείται τυπικά η οκτάωρη σταθερή εργασία και οι συλλογικές συμβάσεις. H εργασία είναι πλέον επισφαλής για τους περισσότερους εργαζομένους και ιδιαίτερα για τους νέους: από τους ανειδίκευτους μέχρι τους κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων, ολοένα και περισσότερος κόσμος μπαινοβγαίνει στην αγορά εργασίας με όρους που διαρκώς χειροτερεύουν. Η μόρφωση ταυτίζεται με την κατάρτιση μίας χρήσης, εμπορευματοποιείται. Ο ελεύθερος χρόνος αποτελεί πολυτέλεια. Ζούμε τις ημέρες της εργοδοτικής δικτατορίας, του ολοκληρωτισμού των Μέσων Μαζικής «Ενημέρωσης», της επιχείρησης απαγόρευσης των διαδηλώσεων. Οι ίδιοι που δίνουν τα πάντα στο κεφάλαιο δηλώνουν χωρίς ντροπή ότι «οι πολίτες δεν θέλουν παροχές που δεν αντέχει η οικονομία». Βέβαια, την ίδια ώρα, η Ελλάδα συμμετέχει στο ιμπεριαλιστικό εκστρατευτικό σώμα στο Λίβανο, όπως και σε άλλα 18 εκστρατευτικά σώματα σε ολόκληρο τον κόσμο, με κόστος 30 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Η σύγχρονη πόλη μετατρέπεται σε εμπόρευμα
■ Ο δημόσιος χώρος συρρικνώνεται και εμπορευματοποιείται: οι ελεύθεροι χώροι καταλαμβάνονται από εμπορικές δραστηριότητες, το πράσινο είναι πνιγηρά λιγοστό, οικοδομείται κάθε σπιθαμή γης, τα Ι.Χ. είναι παντού.
■ Οι γειτονιές ως χώροι ζωής και κοινωνικοποίησης των ανθρώπων θυσιάζονται υπέρ των «ιδιωτικών έργων», τα οποία κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στις κοινωνικές ανάγκες.
■ Η υγεία των κατοίκων επιβαρύνεται ως συνέπεια της εμπορευματοποίησης. Κεραίες κινητής τηλεφωνίας κρυφές και φανερές ακόμη και δίπλα σε σχολεία και παιδικούς σταθμούς, ρύποι από τη βιομηχανία και τα Ι.Χ., νέφος «τρίτης γενιάς» από τα έργα της Ολυμπιάδας.
Η Ολυμπιάδα επιτάχυνε τον (επανα)σχεδιασμό του Λεκανοπέδιου όχι με μέλημα τις ζωτικές ανάγκες των ανθρώπων, αλλά με σκοπό την αγοραπωλησία του.
Νέα Σμύρνη 2006
Η πόλη μας κατέχει δύο «πρωτιές»: πρώτη στις τιμές όζοντος στην ατμόσφαιρα και στη χαμηλότερη ποιότητα ζωής συγκριτικά με τα υπόλοιπα προάστια της Αθήνας (αποτελέσματα από πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα του Πανεπιστημίου Αθήνας).
Δήμοι Α.Ε. εναντίον κατοίκων
Οι δήμοι μετατρέπονται σε τοπικά κράτη, λειτουργούν σαν επιχειρήσεις, αλλά και υπέρ των επιχειρήσεων. Προτάσσουν το ιδιωτικό κέρδος έναντι του κοινωνικού συμφέροντος και αποξενώνουν περαιτέρω τους κατοίκους, αντιμετωπίζοντάς τους σαν πελάτες. Συμβάλλουν, με άλλα λόγια, στην επιδείνωση της καθημερινότητας και της ποιότητας ζωής ενώ, παράλληλα, αποθαρρύνουν τους κατοίκους να ασχοληθούν με τις δημόσιες υποθέσεις.
Το κράτος εκχωρεί στους δήμους μια σειρά από κοινωνικές λειτουργίες χωρίς όμως παροχή των αναγκαίων πόρων, γεγονός που οδηγεί στην ενίσχυση του ανταποδοτικού τρόπου λειτουργίας των δήμων ή στη μεταβίβαση των λειτουργιών αυτών στον ιδιωτικό τομέα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρόγραμμα «Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα», με το οποίο ιδιωτικοποιείται το σύνολο των κοινωνικών έργων υποδομής, όπως τα σχολεία, τα νοσοκομεία, ο πολιτισμός. Κοινώς, πληρώνουμε ακριβά για υπηρεσίες που θα έπρεπε να παρέχονται δωρεάν.
Όλα τα έργα και τα προγράμματα κοινωνικής, πολιτιστικής και περιβαλλοντικής πολιτικής υπόκεινται αμεσότερα στον ασφυκτικό κρατικό σχεδιασμό και τον σχεδιασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι κάθε λογής αποφάσεις λαμβάνονται εντός ολοένα και πιο κλειστών και αδιαφανών μηχανισμών, ανέπαφων από τη λαϊκή επίδραση.
Νέα Σμύρνη 2006: Τι έχει συμβεί στην πόλη μας τα τελευταία χρόνια;
1. Συντελεστής δόμησης
Με ευθύνη του δημάρχου δεν ανεστάλη η έκδοση οικοδομικών αδειών και δεν μειώθηκε ο συντελεστής δόμησης. Σήμερα, η Νέα Σμύρνη έχει πλημμυρίσει από χιλιάδες νέα διαμερίσματα και Ι.Χ..
2. Δημοτικά τέλη και κοινωνική πολιτική
Ενώ οι αυξήσεις στα δημοτικά τέλη είναι από τις υψηλότερες σε όλη την Ελλάδα (12% αύξηση φέτος και 45% από το 1998), οι κοινωνικές υπηρεσίες που παρέχονται από τον Δήμο είναι κακής ποιότητας και ανταποδοτικές.
3. Κεραίες κινητής τηλεφωνίας
Κεραίες, κρυφές και φανερές, «νόμιμες» και παράνομες κατακλύζουν τη Νέα Σμύρνη. Η κινητοποίηση των κατοίκων των Λουτρών για την απομάκρυνση των κεραιών από τα σχολεία του Ασυρμάτου βρίσκει το δήμαρχο απέναντί της. Θυμίζουμε ότι οι κεραίες που βρίσκονται κοντά σε σχολεία -όπως αυτές στους πυλώνες του ποδοσφαιρικού γηπέδου του Πανιωνίου- εκτός από επιβλαβείς για τη δημόσια υγεία είναι και παράνομες.
4.. Κινηματογράφοι
Αγοράζονται οι κινηματογράφοι «Φιλίπ» και «Σπόρτινγκ» με δάνειο ύψους 6,5 εκατομμυρίων ευρώ χωρίς να έχει γίνει καμία μελέτη και πρόταση για την αξιοποίησή τους και χωρίς φυσικά να ερωτηθούν οι δημότες τόσο για τα χρήματα όσο και για τις πολιτιστικές τους ανάγκες. Τελικά, οι κινηματογράφοι εκχωρούνται σε ιδιωτική εταιρεία. Η εξυπηρέτηση του δανείου στοιχίζει στον Δήμο δύο φορές περισσότερο από το ενοίκιο που εισπράττει.
5. Πλατεία
Η πλατεία και οι γύρω χώροι αναδιαμορφώνονται με κριτήριο την παραπέρα εμπορευματοποίησή τους. Το χώμα εκμηδενίζεται και το τσιμέντο κυριαρχεί, οι ελεύθεροι χώροι της μειώνονται σε όφελος των τραπεζοκαθισμάτων.
6. «Γαλαξίας»
Η πολιτιστική του αξιοποίηση αναβάλλεται διαρκώς, οδηγείται στην εγκατάλειψη και την απαξίωση με στόχο το «ξεπούλημά» του. Η κινητοποίηση των κατοίκων το αποτρέπει. Το στοίχημα για το μέλλον του παραμένει.
7. Γκαράζ
Το πρόβλημα της στάθμευσης είναι απόρροια του συνολικότερου τρόπου ανάπτυξης της πόλης, για τον οποίο έχουν ευθύνη όλες οι δημοτικές αρχές και κυβερνήσεις. Αντιμετωπίζεται δε στη λογική της περαιτέρω επιβάρυνσης των κατοίκων. Ο χώρος παραχωρείται από το Δήμο σε ιδιώτη για 30 χρόνια, ο οποίος έχει την πλήρη διαχείριση και τον καθορισμό της τιμολογιακής πολιτικής.
8. Άλσος
Τα «έργα ανάπλασης» που ξεκίνησαν στο Άλσος θα έπρεπε να αποτελέσουν αντικείμενο δημόσιου διαλόγου. Αντίθετα, ο Δήμος δεν δημοσιοποιεί τα σχέδια, τα υλικά και τις λειτουργίες του υπό ανάπλαση Άλσους. Αυτή η σιωπή γεννάει εύλογα ερωτήματα για τη χρησιμότητα του έργου, τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται, το εύρος της τσιμεντοποίησης, την ύπαρξη ή μη βλέψεων για εμπορικές δραστηριότητες.
8. Τραμ
Το Τραμ κατασκευάζεται έχοντας ως προτεραιότητα την κάλυψη των αναγκών της Ολυμπιάδας και όχι τις συγκοινωνιακές ανάγκες των κατοίκων και των εργαζομένων στην περιοχή. Ο Δήμος συναινεί στην κατασκευή, υπακούοντας στο «εθνικό όραμα» της Ολυμπιάδας. Η επιλογή της κυβέρνησης να μην προωθεί ούτε τα στοιχειώδη πλεονεκτήματα («πράσινο κύμα» κ.λπ.) ακόμη και ενός τέτοιου σχεδιασμού, αποτελεί αφορμή για την απαξίωση των ήπιων μέσων μεταφοράς. Ο Δήμος στέκεται θεατής.
9. Επιτήρηση / καταστολή
Ο Δήμος, κινούμενος στη λογική επιτήρηση – καταστολή – νεοφιλελεύθερη διαχείριση προβαίνει στη δημιουργία δημοτικής αστυνομίας, μελλοντικά οπλοφορούσας. Συγχρόνως, στρέφεται κατά της πολιτικής αντίθεσης και κινητοποίησης, απαγορεύοντας τις πολιτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες στην πλατεία (μεταξύ άλλων και προς εξασφάλιση της ηρεμίας των επιχειρηματιών στους οποίους την έχει απλόχερα παραχωρήσει) και επιβάλλοντας την ελεγχόμενη ανάρτηση πολιτικών πανό (τη στιγμή που οι ίδιοι ανέχονται τις αντιαισθητικές εμπορικές ταμπέλες που κατακλύζουν το βλέμμα). Η αντιδημοκρατική τομή είναι σαφής.
10. Σχέση ΠΑΕ Πανιωνίου-Δήμου
Κανένας πολίτης δεν γνώριζε με ακρίβεια τη νομική, αλλά και την ουσιαστική σχέση Δήμου-ΠΑΕ. Το θέμα το χειρίστηκε προσωπικά ο δήμαρχος, χωρίς να ρωτήσει και να ενημερώσει κανέναν. Το κόστος της ομιχλώδους αυτής σχέσης για τον Δήμο είναι 8,3 δις, τμήμα των οποίων επιδικάστηκε στον κ. Μπέο. Ποιος θα απολογηθεί;
11. Εργασιακές σχέσεις στο Δήμο
Οι συμβασιούχοι κατακλύζουν τις δημοτικές υπηρεσίες (ζήσε κι εσύ ολίγον), ενώ ο δήμαρχος στάθηκε αντίπαλος στις δίκαιες απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην καθαριότητα.
Οι ανάγκες μας δεν χωράνε στους συνδυασμούς των υποψηφίων δημάρχων
Οι κ.κ. Κουτελάκης, Κατσέλη και Κούπας έχουν δευτερεύουσες διαφορές μεταξύ τους. Και οι τρεις τους είναι εκφραστές της ίδιας πολιτικής, σε τοπικό και γενικό επίπεδο.
Ο κ. Κουτελάκης διαχειρίστηκε την προς το χειρότερο μετάλλαξη της πόλης. Παρότι υπήρξε εκλεκτός των κυβερνήσεων Σημίτη, ανασύρει τελευταία το αριστερό του παρελθόν για να θολώσει τα νερά.
Η κ. Κατσέλη, ως βουλευτής και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, υπήρξε συμμέτοχος στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, συναίνεσε στη μετατροπή των δήμων σε επιχειρήσεις, υποστήριξε την ανάληψη της Ολυμπιάδας και την εμπορευματοποίηση της πόλης. Εμφανίστηκε ξαφνικά στα δημοτικά πράγματα της Νέας Σμύρνης, ενώ απουσίαζε όταν η πόλη άλλαζε προς το χειρότερο.
Ο κ. Κούπας, υποψήφιος της ΝΔ, είναι δεσμευμένος στην υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος κατεδάφισης των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, βρισκόταν στην παράταξη που διοικούσε τον Δήμο επί δημαρχίας Σιότροπου, οραματίζεται την αστυνομία πανταχού παρούσα και την εκκλησία τοποτηρητή των ηθών.
Η παράταξη του κ. Καρούμπα ήταν απούσα από οτιδήποτε αγωνιστικό εμφανίστηκε στην πόλη το προηγούμενο διάστημα. Αρκείται σε μια αριστερή ρητορεία, αδυνατώντας όμως από τη μια να συμβάλλει στην ανάπτυξη αγώνων που θα ανατρέπουν την κυρίαρχη κατάσταση και προκρίνοντας απλά την αλλαγή των συσχετισμών σαν λύση στα προβλήματα.
Από την άλλη, εκείνη η αριστερά που στηρίζει τον κ.Κουτελάκη βολεύεται σε «καρέκλες», δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα και γίνεται καρικατούρα
Η διαχείριση είναι μέρος του προβλήματος
Είτε πράσινη, γαλάζια, «υπερκομματική» ή «αυτοδιοικητική», η διαχείριση του νεοφιλελεύθερου πλαισίου επιχειρείται να επιβληθεί ως η μόνη ρεαλιστική πολιτική πρόταση. Στην πράξη, όμως, ο «ρεαλισμός» αυτός είναι παντελώς ανυπόληπτος και οπισθοδρομικός: στη Νέα Σμύρνη αποδείχτηκε ότι οποιαδήποτε λογική διαχείρισης της υπάρχουσας κατάστασης, ακόμη και η πλέον καλόβουλη, δεν αναστρέφει τη σταδιακή επιδείνωση των συνθηκών ζωής. Στην εργασία, στις σπουδές, στην ψυχαγωγία, στην ενημέρωση, σε όλα τα πεδία της ζωής, η λογική του «εφικτού» δικαιολογεί τη χειροτέρευση της πραγματικότητας. Ταυτόχρονα, κλείνει τον δρόμο σε αυτό που θα μπορούσε να υπάρξει προς όφελος του κόσμου της εργασίας.
Οι αγώνες είναι μέρος της λύσης
Αντίθετα, η δυνατότητα αλλαγής της ζωής και της καθημερινότητάς μας γίνεται απείρως πιο ρεαλιστική αν αντιπολιτευθούμε μαζικά τις πολιτικές της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του κεφαλαίου. Αν οι εργαζόμενοι, οι ημιαπασχολούμενοι, οι άνεργοι απαιτήσουν τον κλεμμένο πλούτο και τον χαμένο ελεύθερο χρόνο. Αν δημιουργούνται κινήματα στην πόλη που θα διεκδικούν ελεύθερους χώρους και περισσότερο πράσινο, θα αντιστέκονται στην ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση, θα συγκρούονται με λογικές «τσιμέντο να γίνει» και «ας βολευτούμε», θα ζητάνε ποιοτικές και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες (παιδεία, άθληση, υγεία, συγκοινωνίες, πολιτισμός). Αν, τέλος, υπάρξει μια νέα ανατρεπτική αριστερά, αντίπαλο δέος στο σύστημα και φορέας μιας κοινωνίας πέραν του καπιταλισμού.
Οι αγώνες των εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι ναυτεργάτες, το κίνημα των κατοίκων της δυτικής Αθήνας εναντίον της χωματερής ανέδειξαν τη δυνατότητα. Οι αγώνες των νέων στη Γαλλία και η μαζική φοιτητική κινητοποίηση του καλοκαιριού απέδειξαν ότι η δυνατότητα μπορεί να γίνει πράξη.
Δικαίωμα στην πόλη και τη ζωή
■ Κατάργηση των αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενίσχυση των δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Όχι συμβασιούχοι στον Δήμο και το ΚΕΠ, όχι στα προγράμματα ανασφάλιστης και κακοπληρωμένης εργασίας. Μόνιμη δουλειά για όλους, μείωση των ωρών εργασίας και αύξηση των αποδοχών, να ζούμε με αξιοπρέπεια από μία μόνο δουλειά.
■ Εναντιωνόμαστε στην ιδιωτικοποίηση των δήμων και στη λειτουργία των υπηρεσιών τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Να παρέχονται πλήρεις, ποιοτικές και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες από τους δήμους (παιδικοί σταθμοί, άθληση, υγεία, συγκοινωνίες, πολιτισμός). Να δοθούν στους δήμους τα χρήματα που τους χρωστάει το κράτος. Κανένα πρόγραμμα «Σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα» στον Δήμο. Αυξημένη φορολογία στις τοπικές επιχειρηματικές δραστηριότητες και ιδιαίτερα στις μεγάλες, με ταυτόχρονη μείωση των δημοτικών φόρων για τους μισθωτούς. Να μην πληρώνουν δημοτικά τέλη οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι.
■ Μείωση του συντελεστή δόμησης, αποκατάσταση κάθε μορφής πολεοδομικής παρανομίας, έλεγχος των χρήσεων γης. Αναπλάσεις που να μειώνουν τον δομημένο χώρο και να αυξάνουν τον ελεύθερο χώρο. Να αυξηθεί ο ελεύθερος χώρος της κεντρικής πλατείας -να επανακαταλάβουμε τις πλατείες. Δημόσιος διάλογος για το Άλσος, όχι στον αστικό καθωσπρεπισμό του.
■ Αλλαγή του καταναλωτικού προτύπου, λειτουργία της οικονομίας και της βιομηχανίας με κριτήριο τον άνθρωπο και τη φύση. Να απομακρυνθούν οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας από σχολεία και σπίτια. Σύγχρονη και φιλική στο περιβάλλον διαχείριση των απορριμμάτων. Πλήρης ανακύκλωση. Ενίσχυση του αστικού πρασίνου.
■ Φθηνές, τεχνολογικά σύγχρονες, οικολογικές και πυκνές συγκοινωνίες, με σκοπό τη δραστική μείωση της χρήσης ιδιωτικών αυτοκινήτων στις πόλεις. Ενίσχυση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και κυρίως των σταθερής τροχιάς, μείωση της τιμής του εισιτηρίου, δωρεάν χρήση 6-9 το πρωί. Να πυκνώσουν οι δωρεάν δημοτικές συγκοινωνίες.
■ Όχι στο δημαρχοκεντρικό μοντέλο. Ας παλέψουμε για τη λειτουργία του δήμου από δημοκρατικές λαϊκές συνελεύσεις και πολύπλευρα δίκτυα δράσης των κατοίκων. Σχεδιασμός με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και όχι την πολιτική και τις αποφάσεις του κεντρικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυνατότητα ανάκλησης του δημοτικού συμβουλίου, καθιέρωση βέτο για τοπικά ζητήματα από συνελεύσεις κατοίκων, πλήρης διαφάνεια και δυνατότητα κοινωνικού και εργατικού ελέγχου στον σχεδιασμό και την εκτέλεση κάθε δημόσιου έργου. Δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες, καθιέρωση της απλής αναλογικής. Όχι στο 42% για την εκλογή δημάρχου.
■ Όχι στην κοινωνία big brother. Κατάργηση των μηχανισμών καταστολής, ενίσχυση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Να καταργηθεί η δημοτική αστυνομία, να απομακρυνθούν από τους δρόμους και το γήπεδο του ΠΓΣΣ οι κάμερες παρακολούθησης των ανθρώπων, να ανακληθεί η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου που απαγορεύει τις πολιτικές/πολιτιστικές εκδηλώσεις στην κεντρική πλατεία.
■ Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση με ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της. Να ανατραπεί η ιδιωτικοποίηση-επιχειρηματικοποίηση της εκπαίδευσης και ο νόμος-πλαίσιο της Γιαννάκου, να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος, να μην ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Κατάργηση του προεδρικού διατάγματος που ποινικοποιεί τις μαθητικές κινητοποιήσεις. Ειδικά για την πόλη μας: Άμεση επίλυση των προβλημάτων υποδομής στους παιδικούς σταθμούς και τα σχολεία. Είμαστε αντίθετοι στον περιορισμό των σχολικών αυλών και στην εμπορευματοποίηση (διαφημιστικές ταμπέλες, προγράμματα εταιρειών) των σχολείων.
■ Προώθηση εναλλακτικών τρόπων οργάνωσης του χώρου και του χρόνου. Δημόσιοι, ελεύθεροι, αντί-εμπορευματικοί χώροι. Ο «Γαλαξίας» να γίνει χώρος πολιτισμού και επικοινωνίας, υπό τον άμεσο και ουσιαστικό έλεγχο της συνέλευσης των κατοίκων-χρηστών του. Να πάρει ο Δήμος τους κινηματογράφους πίσω και να προωθήσει έναν άλλο πολιτισμό. Στήριξη της αυτόνομης δράσης των ομάδων πολιτών από τον Δήμο χωρίς χειραγώγησή τους (σύλλογοι, στέκια νέων, θεατρικές ομάδες, κινηματογραφικές λέσχες, έντυπα). Ενίσχυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού, να παρέχεται δωρεάν και να μην κατασκευάζει ντοπαρισμένους υπεράνθρωπους.
Ένα κίνημα στην πόλη δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο μέσα στις υπάρχουσες μορφές οργάνωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης
Είναι απαραίτητο να κινείται σε τρεις ταυτόχρονα κατευθύνσεις:
Μέσα, για να εκφράζεται και στο δημοτικό συμβούλιο η δυναμική του αγωνιστικού ρεύματος. Για να αποκαλύπτονται και στον βαθμό που είναι δυνατόν να μπλοκάρονται τα αντιλαϊκά μέτρα.
Έξω, γιατί οι σύγχρονοι αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας συνιστούν τον πιο αποφασιστικό τρόπο διεκδίκησης και κατάκτησης όσων μας ανήκουν. Γιατί η δυναμική των δικών τους μορφών συσπείρωσης και δράσης δεν χωράει στα δημοτικά συμβούλια.
Εναντίον κάθε απόφασης του δημοτικού συμβουλίου που βάλλει κατά της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Μία Πόλη Ανάποδα – Αριστερή παρέμβαση στους δρόμους της πόλης
Η «Μία Πόλη Ανάποδα – Αριστερή παρέμβαση στους δρόμους της πόλης» είναι ένα αριστερό αντικαπιταλιστικό σχήμα το οποίο δραστηριοποιείται στην περιοχή τα τελευταία οκτώ χρόνια και έχει αναπτύξει πολύμορφη δράση για ζητήματα που αφορούν τους εργαζόμενους και τους κατοίκους της Νέας Σμύρνης.
Αυτή η προσπάθεια έχει φανεί με τη συμμετοχή μας :
► στη διεκδίκηση ελεύθερων χώρων
► στην κινητοποίηση ενάντια στην εμπορευματοποίηση του «Γαλαξία»
► στην προσπάθεια για τον σχεδιασμό του τραμ με βάση τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων και των εργαζομένων και όχι τις ανάγκες της Ολυμπιάδας
► στην παρέμβαση για τη μη ιδιωτικοποίηση των δημοτικών κινηματογράφων
► στην πάλη για την απομάκρυνση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας
► στην αποκάλυψη των αμαρτωλών σχέσεων Δήμου-Πανιώνιου-τοπικών εργολάβων
► στη συγκρότηση της Αντιπολεμικής Πρωτοβουλίας Νέας Σμύρνης
► στη δράση ενάντια στην Ολυμπιάδα
► στους αγώνες ενάντια στην απελευθέρωση του ωραρίου εργασίας στα εμπορικά καταστήματα
► στο κίνημα ενάντια στην εμπορευματοποίηση της παιδείας
► στον αγώνα ενάντια στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων
► στην έκδοση της εφημερίδας «Μία Πόλη Ανάποδα», ενός μέσου αποκάλυψης, έκφρασης όσων αντιστέκονται στην κυρίαρχη πολιτική, συντονισμού των διεκδικήσεων μας
Η συμμετοχή μας στις δημοτικές εκλογές είναι συνέχεια της μέχρι τώρα δράσης μας, η οποία βέβαια δεν εξαντλείται στις 15 Οκτωβρίου. Θεωρούμε αποτυχημένο το «δημαρχοκεντρικό» μοντέλο, γι’ αυτό και δεν έχουμε «υποψήφιο δήμαρχο». Τις λύσεις δεν θα τις προσφέρει ο ένας ή ο άλλος δήμαρχος και τα κλειστά κλαμπ αποφάσεων, αλλά θα τις επινοήσουν οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι, μέσα από «θεσμούς» αυτοοργάνωσης που θα προωθούν τη συμμετοχή, τον κοινωνικό έλεγχο και τη δημοκρατία στη λήψη αποφάσεων. Ενδεχόμενη έδρα μας στο δημοτικό συμβούλιο θα είναι στη διάθεση των επιτροπών αγώνα των κατοίκων, ενώ η εκπροσώπησή μας εκεί θα είναι ανακλητή και αιρετή από τη συνέλευση της τοπικής κίνησης, ούτως ώστε να αποδυναμωθεί έμπρακτα το μοντέλο του «πεφωτισμένου» παράγοντα και να ενισχύεται η συλλογική και αμεσοδημοκρατική συνεργασία και δράση.
Καλούμε τους εργαζόμενους/ ες, τους ανέργους/ ες, τους σπουδαστές/ τριες:
-Να στηρίξουν ενεργητικά τη «Μία Πόλη Ανάποδα – Αριστερή Παρέμβαση στους Δρόμους της Πόλης» στην πορεία μέχρι τις εκλογές και πολύ περισσότερο μετά από αυτές
-Να καταδικάσουν τον Δήμο-επιχείρηση, τις πολιτικές που μετατρέπουν την πόλη σε εμπόρευμα, τους υποψήφιους δημάρχους-μάνατζερς
-Να αποδοκιμάσουν την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, την κάλπικη αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης
-Να συμβάλουν στη δημιουργία μαζικής λαϊκής αντιπολίτευσης
-Να προωθήσουν λαϊκές συνελεύσεις των κατοίκων σε κάθε γειτονιά για τα ζητήματα που τους αφορούν
Η «Μία Πόλη Ανάποδα – Αριστερή Παρέμβαση στους Δρόμους της Πόλης» δεν είναι μία ακόμη «υπερκομματική» παράταξη. Τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα, αλλά εκείνοι που τα δημιούργησαν έχουν. Χρώμα έχουν και οι λύσεις. Για να επιτευχθούν όμως λύσεις προς όφελος των εργαζομένων και των νέων απαιτούνται ρήξεις με τη λογική του καπιταλιστικού κέρδους, την «ανταγωνιστικότητα», τη δικτατορία της αγοράς. Αυτή η αναγκαιότητα μπορεί να υλοποιηθεί από μαχητικούς κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες και από μια νέα Αριστερά που θα μιλάει και, κυρίως, θα πράττει στο όνομα του κοινωνικά αναγκαίου. Γι’ αυτό, μαζί με πολλά τοπικά, εργατικά και φοιτητικά σχήματα σε όλη την Ελλάδα, θέλουμε να συμβάλλουμε στη συγκρότηση μιας τέτοιας Αριστεράς στην ελληνική κοινωνία. Για να αναγεννηθεί στους ανθρώπους η πεποίθηση ότι η ζωή μπορεί να αλλάζει μέσω της συλλογικής δράσης, για να πάρουμε το μερτικό μας από τη χαρά.
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ – ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ
ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ – ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
μια πόλη ανάποδα 