Ευχαριστούμε τους Νεοσμυρνιώτες και τις Νεοσμυρνιώτισσες, που σ’ αυτή την εκλογική μάχη στήριξαν και ψήφισαν τη ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ, από τη σκοπιά της αντίστασης στις πολιτικές των «από πάνω». Ευχαριστούμε κι αυτούς που μας έκριναν και απαιτούν περισσότερα στην καθημερινή παρουσία και δράση, στους αγώνες και τα κινήματα, για την υπεράσπιση των συμφερόντων των «από κάτω».
Οι δύο δημοτικοί σύμβουλοι που εκλέξαμε και θα μας εκπροσωπήσουν στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεσμεύονται να είναι η φωνή κάθε κινήματος αντίστασης, κάθε προοδευτικής διεκδίκησης των κατοίκων και των εργαζόμενων, στο δήμο και τους χώρους εργασίας. Δεσμεύονται ότι θα στηρίξουν την αντιφασιστική δράση, την αλληλεγγύη στους φτωχούς, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, θα σταθούν απέναντι στον εθνικισμό, το ρατσισμό, την έμφυλη βία και τον σεξισμό. Θα αντιπαλέψουν τον «πολιτισμό» και την υποκουλτούρα των «ελίτ» με τη στήριξη των πρωτοβουλιών και των μορφών του λαϊκού και ερασιτεχνικού πολιτισμού στην πόλη. Θα τους ελέγχει η συνέλευση της συλλογικότητας που τους ανέδειξε αλλά και όλοι εσείς που μας στηρίξατε, μέσα από διαδικασίες άμεσης συζήτησης και απόφασης.
Δέσμευσή μας είναι η εναλλαγή στη θέση του δημοτικού συμβούλου ανά χρόνο για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Δέσμευσή μας ήταν και είναι η οργάνωση και η στήριξη των αγώνων, για την πόλη των αναγκών, των επιθυμιών και των δικαιωμάτων μας, για την πόλη της ταξικής αλληλεγγύης, ενάντια σε φασίστες, κεφάλαιο, ΕΕ.. Θα υπερασπιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις τα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα και τις ελευθερίες.
Στο δεύτερο γύρο καταψηφίζουμε και τους δύο εκπροσώπους της κυρίαρχης πολιτικής. Είναι οι διαχειριστές των αντιλαϊκών επιλογών στην πόλη. Ψηφίζουμε ΑΚΥΡΟ και κάνουμε ΑΠΟΧΗ. Λέμε όχι στους Τζουλάκηδες και τους Κουτελάκηδες. Απορρίπτουμε τα ταξίματα και τις συναλλαγές τους. Τους ξέρουμε καλά αφού έχουν διοικήσει για χρόνια μαζί την πόλη μας και δε διαφέρουν.
Ετοιμαζόμαστε για την αριστερή αντιπολίτευση των «από κάτω», σ’ όλη τη γραμμή του μετώπου, την επόμενη μέρα των εκλογών, στην πόλη και συνολικά.
Σε αυτή την προοπτική, σας καλούμε να βαδίσουμε μαζί τους δρόμους των αγώνων της επόμενης μέρας.
Δυναμικό παρών έδωσαν πολλοί Νεοσμυρνιώτες που παραβρέθηκαν στην προεκλογική συγκέντρωση της «ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ», παρά το δύσκολο της ημέρας λόγω της γιορτής Κωνσταντίνο και Ελένης.
Πρώτος μίλησε ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Γιάννης Φραγκούλης που παρουσίασε σε αδρές γραμμές το πρόγραμμά του σχήματος.
Στη συνέχεια μίλησε η υποψήφια δημοτική σύμβουλος Ιωάννα Βρεττού για τα ζητήματα που αφορούν τη νεολαία και ενάντια στο φασισμό.
Σύντομο χαιρετισμό εκ μέρους της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική απεύθυνε ο Στέλιος Μαρίνης
Μετ;a τις ομιλίες η πλατεία ξεχείλισε από τον πλούσιο ήχο των συγκροτημάτων ΤΡΙΤΩΝΕΣ KAI ransakrat
Δήλωση στήριξης της δημοτικής κίνησης ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ από την Αφροδίτη Κουκουτσάκη (*)
Έζησα τα νιάτα μου σε μια εποχή όπου η συλλογικότητα ήταν ο αυτονόητος όρος για να ακούμε την κοινωνία ζώντας μέσα σ’ αυτήν και όχι με τις εικόνες της και τις ετοιμοπαράδοτες κατασκευές των προβλημάτων της. Μεγαλώνοντας, τόσο εγώ όσο και άλλοι και άλλες φαντάζομαι, νοιώθαμε ν’ αποστεώνεται αυτό το κομμάτι μας που είχε ανάγκη τους άλλους για να μην χάσει την περπατησιά του μέσα στην κοινωνία. Μας βοήθησαν τότε οι καιροί; Μας παγίδευσαν αργότερα, πότε οι ευκολίες και πότε η αγριάδα των κοινωνικών, οικονομικών, πολιτικών εξελίξεων; Απάντηση δεν έχω και, εξάλλου, μια προσωπική μαρτυρία είναι τόσο πολιτική όσο καταφέρνει να περισαρκώνεται από συλλογικές εμπειρίες και δράσεις. Η σχέση μου με την δημοτική κίνηση Μια Πόλη Ανάποδα είναι παλιά και ξεκίνησε σε μια εποχή όπου τα γεγονότα σχεδόν μας έσυραν ξανά στους δρόμους, με κορυφαίο γεγονός την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που λειτούργησε σαν καταλύτης, βγάζοντας στην επιφάνεια παλιά και καινούργια ζητήματα. Το ζήτημα του δημόσιου χώρου αρχικά και της κοινωνικής αλληλεγγύης στη συνέχεια, στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν, παγίωσε τη σχέση μου με την Πόλη Ανάποδα. Άλλοτε συμμετέχοντας κι άλλοτε παρακολουθώντας, έζησα πάλι τον πλούτο της συλλογικότητας που επινοεί και οργανώνει δράσεις για την χειμαζόμενη κοινωνία, χωρίς αγκυλώσεις και με τέτοιο νεανικό κέφι που να ακυρώνει τις βιολογικές ηλικίες. Οι δραστηριότητες της Εργατικής Λέσχης, μαθήματα, ιατρείο, φαρμακείο, πολιτιστικές εκδηλώσεις υπήρξαν πλούτος για την πόλη και η πόλη το απέδειξε με μαζική συμμετοχή στις διάφορες δράσεις. Προσωπικά, από τις ωραιότερες εμπειρίες μου ήταν τα μαθήματα που έκανα σε κατάμεστη αίθουσα, στο πλαίσιο του κύκλου πανεπιστημιακών μαθημάτων. Προσωπική κατάθεση και πάλι –σε μικροκλίμακα θα έλεγα- η προθυμία και η αποτελεσματικότητα της βοήθειας που πρόσφεραν σε κρατούμενους κάθε φορά που το ζητούσα, όταν οι «επαγγελματίες» της αλληλεγγύης κώφευαν. Λυπάμαι ειλικρινά που, για προσωπικούς λόγους, δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ στην τιμή που μου έκαναν να μου ζητήσουν να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο και εύχομαι επιτυχία μεγάλη στις δημοτικές εκλογές, γιατί η πόλη έχει ανάγκη όχι μόνον από τις παρεμβάσεις αλλά και από αυτό που εκπροσωπεί η δημοτική κίνηση Μια Πόλη Ανάποδα.
(*) Επίκουρη καθηγήτρια εγκληματολογίας στο τμήμα κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Την Τρίτη 21/5, 8.00 μ.μ. στην Κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ θα μιλήσουν ο επικεφαλής και υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι του σχήματος.
Θα ακολουθήσει συναυλία. Μη λείψει κανείς και καμιά.
Ο
δήμος Νέας Σμύρνης αρνείται την εφαρμογή της δημόσιας υποχρεωτικής δίχρονης
προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης.
H
θεσμοθέτηση της υποχρεωτικής, δίχρονης προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης για
όλα τα νήπια 4 έως 6 ετών, αποκλειστικά στο δημόσιο νηπιαγωγείο, είναι αποτέλεσμα
αγώνων και διεκδικήσεων εκπαιδευτικών και γονέων. Είναι σημαντική τομή
επέκτασης της δημόσιας δωρεάν υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Με την ψήφιση του
άρθρου 33 του ν. 4521/2018 (Α΄ 38) καθιερώθηκε η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική
εκπαίδευση σταδιακά εντός τριετίας σε όλους τους δήμους της χώρας,
ξεκινώντας από το σχολικό έτος
2018-2019. Συνολικά, από τους 325 δήμους της χώρας, 298 δήμοι έχουν ήδη
ενταχθεί στη δίχρονη προσχολική εκπαίδευση, οι 184 το πρώτο σχολικό έτος
εφαρμογής του νόμου (2018-2019) και 114 επιπλέον για το σχολικό έτος 2019-2020.
Οι υπόλοιποι, πρέπει οπωσδήποτε να εφαρμόσουν τη δίχρονη προσχολική αγωγή και
εκπαίδευση το 2020-21.
Όμως,
στον πλούσιο δήμο της Νέας Σμύρνης, από τη θεσμοθέτηση μέχρι την εφαρμογή,
είναι μακρύς ο δρόμος!
Η διαχρονική
αδιαφορία των δημοτικών αρχόντων, έχει δημιουργήσει ένα ιδιαίτερα έντονο κτιριακό
πρόβλημα σε όλα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Είναι
χαρακτηριστικό, ότι η Νέα Σμύρνη, ένας από τους πιο πυκνοκατοικημένους Δήμους
του λεκανοπέδιου, έχει μόνο 11 δημόσια νηπιαγωγεία, που φυσικά δεν φτάνουν. Οι
μετακινήσεις νηπίων από το ένα νηπιαγωγείο στο άλλο έχουν γίνει πλέον καθεστώς.
Σε κάποια από αυτά, ιδιαίτερα στην Άνω Νέα Σμύρνη, δεν χωράνε ούτε τα Νήπια που
ανήκουν στα όριά τους. Κάθε χρόνο, τα περισσότερα προνήπια, «καταφεύγουν» είτε
στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, που ούτε αυτοί είναι αρκετοί, είτε σε ιδιωτικά
Νηπιαγωγεία είτε ακόμα και σε άλλους Δήμους.
Για να
εφαρμοστεί η δημόσια υποχρεωτική δίχρονη προσχολική αγωγή και εκπαίδευση στο
Δήμο Νέας Σμύρνης χρειάζεται περίπου διπλασιασμός των υπαρχουσών υποδομών. Χρειάζονται
τουλάχιστον 15 νέες αίθουσες δηλαδή 8 νέα Νηπιαγωγεία. Ο στόχος αυτός είναι
εφικτός αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση,
να διατεθούν χρήματα για την παιδεία, να αγοραστούν οικόπεδα για να φτιαχτούν
σχολεία, ακόμη και να ενοικιαστούν κτίρια σαν προσωρινή λύση.
Όμως, η τακτική
της δημοτικής αρχής, δείχνει ότι δεν υπάρχει καμιά τέτοια πρόθεση. Αντίθετα,
υπάρχει διαχρονική αδιαφορία να κινηθεί σε οποιαδήποτε κατεύθυνση επίλυσης του
χρόνιου κτιριακού προβλήματος της Πρωτοβάθμιας Δημόσιας Εκπαίδευσης και απόλυτη
απροθυμία να εφαρμοστεί ο νόμος για τη δίχρονη δημόσια υποχρεωτική προσχολική
αγωγή και εκπαίδευση.
Δεν είναι τυχαίο ότι η μόνη πρόταση στην οποία υπάρχει
από την πλευρά τους, είναι να «φυτευτούν» ΠΡΟΚΑΤ στα ήδη ανεπαρκή προαύλια των
νηπιαγωγείων και των δημοτικών σχολείων. Είναι φανερό ότι η απερχόμενη δημοτική
αρχή, συντάσσεται με την ΚΕΔΕ και τον Πατούλη, που έχει το θράσος να ζητά
αναστολή της υποχρεωτικής δίχρονης, αφού με την εφαρμογή του νόμου οι Δήμοι θα χάσουν πελατειακές
σχέσεις, τα εκατομμύρια ζεστού χρήματος προερχόμενα από τις επιδοτήσεις των
προγραμμάτων ΕΣΠΑ για τη φοίτηση παιδιών ηλικίας 0 – 5 ετών στους Δημοτικούς
Βρεφονηπιακούς σταθμούς, αλλά και πολλά χρήματα από τα μηνιαία τροφεία που
καταβάλουν οι γονείς των βρεφών και νηπίων που φοιτούν στους Δημοτικούς
Βρεφονηπιακούς Σταθμούς.
Το εκπαιδευτικό και γονεϊκό κίνημα, είναι αυτό που
μπορεί να υποχρεώσει το Δήμο Νέας Σμύρνης να εφαρμόσει τη δίχρονη υποχρεωτική
προσχολική αγωγή και εκπαίδευση. Θα είναι μεγάλη κοινωνική κατάκτηση, τομή για
την επέκταση της δημόσιας δωρεάν παιδείας.
Θα είναι βήμα για τη λύση και του μεγάλου και δίκαιου
κοινωνικού αιτήματος, να γίνουν δεκτά όλα τα παιδιά 0-4 χρόνων (που οι γονείς
τους το επιθυμούν) σε δημόσιους/δημοτικούς δωρεάν παιδικούς/βρεφονηπιακούς
σταθμούς.
Τασσόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των εκπαιδευτικών
και των γονέων για την εφαρμογή της δίχρονης δημόσιας υποχρεωτικής αγωγής και
εκπαίδευσης και στο Δήμο μας. Τασσόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργαζόμενων
στην Τ.Α. για προσλήψεις μόνιμου και όλου του αναγκαίου για τη λειτουργία
προσωπικού σε βρεφονηπιακούς/παιδικούς σταθμούς.
Με ψηφοδέλτιο αποτελούμενο από 50 αγωνιστές και αγωνίστριες, εργαζόμενους,
άνεργους, νέους και νέες δίνουμε τη μάχη των δημοτικών εκλογών.
Αγωνιστές διαφορετικών γενιών, πρωτοπόροι στους αγώνες της πόλης αλλά και
συνολικά, συμμετέχουμε και στηρίζουμε το ψηφοδέλτιο της «ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ». Είμαστε
μια συλλογική
προσπάθεια διεκδίκησης και αγώνα κι όχι ένα δημοτικό προεκλογικό ψηφοδέλτιο που
θα πάρει μέρος στο μοίρασμα της λείας από την διαχείριση της δημοτικής
εξουσίας.
Τα προηγούμενα
χρόνια, πήραμε μέρος σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα για τα δικαιώματα των
εργαζόμενων και των ανέργων. Προσπαθήσαμε
οι γειτονιές της Νέας Σμύρνης να είναι αλληλέγγυες σε όσους το έχουν
ανάγκη, σε ηλικιωμένους, νέους, παιδιά και μετανάστες. Συμβάλλαμε ώστε η
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ να γίνει φάρος αλληλεγγύης και σημείο αναφοράς για
τους κοινωνικούς αγώνες. Δώσαμε τη μάχη
ενάντια στην κρατική καταστολή και τον εθνικισμό και καταφέραμε, μαζί με άλλες
συλλογικότητες, οι γειτονιές μας να δίνουν τη μάχη ενάντια στον φασισμό
και την ξενοφοβία. Υπερασπιστήκαμε τους ελεύθερους και δημόσιους χώρους
αποκαλύπτοντας τα σχέδιά του Δήμου, της περιφέρειας και του κεφαλαίου.
Δεν έχουμε αυταπάτες «φιλολαϊκής διαχείρισης»,
δεν προσβλέπουμε σε αυτόκλητους σωτήρες. Πιστεύουμε στη δύναμη των εργαζόμενων,
στα κινήματα και στην ικανότητα των «από κάτω», να σκέφτονται, να οργανώνονται,
να παλεύουν και να δημιουργούν τους κόσμους που χωρούν τις ανάγκες τους.
Στηρίζουμε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα, για την ανατροπή της σύγχρονης
βαρβαρότητας στο δρόμο και στο δημοτικό συμβούλιο.
Σας
καλούμε να στηρίξετε τη «ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ – ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ» για να δυναμώσει η φωνή των «από κάτω» μέσα και έξω από το
δημοτικό συμβούλιο.
Γιατί δικαιούμαστε μια πόλη που να καλύπτει τις
ανάγκες μας και να στηρίζει τις προσδοκίες μας!
Στις εκλογές του Μαΐου στηρίζουμε | ψηφίζουμε,
ΜΙΑ
ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ
ΑΡΙΣΤΕΡΗ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Ο ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ασφαλιστικός σύμβουλος, μέλος
της Εργατικής Λέσχης Νέας Σμύρνης και δημοτικός σύμβουλος, θα είναι επικεφαλής
σε αυτή τη μάχη, ίσος μεταξύ ίσων, καθώς μας υποχρεώνει ο νόμος να ορίσουμε
πρόσωπο που θα ηγηθεί του ψηφοδελτίου μας
Τον
τελευταίο καιρό μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει για την μεταστέγαση του Δημαρχείου
της Νέας Σμύρνης στο κτίριο ΜΙΝΕΤΤΑ στη Λεωφόρο Συγγρού με το αστρονομικό
ετήσιο ενοίκιο των 816.000 ευρώ. Εμείς απαιτούμε να επανέλθει στα χέρια του
Δήμου Νέας Σμύρνης και των κατοίκων της πόλης το κτίριο της «ΓΕΧΑ» στην Ελ.
Βενιζέλου ώστε να χτιστεί εκεί νέο δημαρχείο.
Στον δήμο
μας δεν έχουν μείνει ελεύθεροι χώροι για την οικοδόμηση νέου δημαρχείου και
αυτοί που υπάρχουν είναι πολύτιμοι. Αυτή
τη στιγμή ο Δήμος Νέας Σμύρνης για να στεγάσει τις υπηρεσίες του, νοικιάζει
2.300 τ.μ. σε κτίρια της πόλης και πληρώνει περισσότερα από 270.000 ευρώ
ετησίως για ενοίκια. Το δημοτικό συμβούλιο απέρριψε την πρόταση του δημάρχου
Τζουλάκη για την ενοικίαση του κτιρίου ΜΙΝΕΤΤΑ ως πολύ ακριβή για τα οικονομικά
δεδομένα του δήμου και της περιόδου που διανύουμε. Η δημοτική αρχή του Τζουλάκη
όμως ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Γνώστες της κουτοπονηριάς οι κεφαλές του δήμου
μας, αποφάσισαν να προτείνουν την τμηματική μεταφορά υπηρεσιών του δήμου στο
κτίριο ΜΙΝΕΤΤΑ με το ανάλογο ενοίκιο κι όχι όλων των υπηρεσιών, αφού αυτό
απορρίφθηκε. Μας κοροϊδεύουν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους και
αδιαφορούν για τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της πόλης.
Το
κτίριο-φάντασμα της «ΓΕΧΑ» που βρίσκεται απέναντι από το δημαρχείο στην Ελ.
Βενιζέλου ανήκει στον Δήμο Νέας Σμύρνης. Είχε παραχωρηθεί στην Πανελλήνια Ένωση
Γονέων «Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ) από το 1956 και στεγάζει τη «ΓΕΧΑ» μέχρι
σήμερα. Το κτίριο είναι συνεχώς άδειο, με τις πόρτες κλειστές. Στέκει άψυχο και
γκρί, ένα μεγάλο τσιμεντένιο κτίριο φάντασμα στο κέντρο της πόλης. Δεν ξέρουμε
πόσο «χριστιανικό» είναι να μην το επιστρέφει η «ΓΕΧΑ» στον Δήμο της Νέας
Σμύρνης και τους κατοίκους της πόλης για τις πραγματικές ανάγκες που υπάρχουν.
Δεν ξέρουμε τι θέση έχει για το θέμα της ουσιαστικής κατάληψης του κτιρίου από
τη «ΓΕΧΑ» που ανήκει σε παρεκκλησιαστική οργάνωση, η Μητρόπολη Νέας Σμύρνης. Το γεγονός είναι
ότι αν και στο παρελθόν είχε προταθεί η λύση να παραχωρηθεί από το δήμο νέο
κτίριο στη “ΓΕΧΑ” αυτή αρνήθηκε.
Ο Δήμος Νέας
Σμύρνης καταβάλλει υπέρογκα ποσά για ενοίκια στέγασης των υπηρεσιών του και η
δημοτική αρχή του Τζουλάκη θέλει να αυξήσει ακόμα περισσότερο το καταβαλλόμενο
ποσό με τις επιλογές της, αύξηση που θα πέσει για
άλλη μια φορά στις πλάτες των κατοίκων με την αύξηση δημοτικών τελών. Η ενοικίαση με αντίτιμο 816.000 ευρώ είναι ένα
πραγματικό «σκάνδαλο». Θα μπορούσε να χτιστεί ένα νέο σύγχρονο δημαρχείο 3.500
τ.μ. στο συγκεκριμένο οικόπεδο με κόστος που να είναι ίσο με πέντε χρόνια
ενοικίων στο κτίριο ΜΙΝΕΤΤΑ. Την ίδια στιγμή η κατάσταση για τα σχολεία και τα
νηπιαγωγεία της περιοχής, για την περίθαλψη, για την φροντίδα των ηλικιωμένων
επιδεινώνονται ενώ οι δημοτικές εισφορές δεν μεταβάλλονται προς τα κάτω ώστε να
ωφεληθούν οι πολίτες.
Δυστυχώς, οι
δήμαρχοι που πέρασαν από την πόλη μας, ο Τζουλάκης και ο Κουτελάκης, δεν
θέλησαν να έρθουν σε σύγκρουση με την εκκλησία για ψηφοθηρικούς λόγους,
μεταφέροντας το οικονομικό βάρος στις πλάτες των κατοίκων. Ως πότε θα το
επιτρέπουμε;
Η «ΜΙΑ ΠΟΛΗ
ΑΝΑΠΟΔΑ» καλεί τους κατοίκους της Νέας Σμύρνης να διεκδικήσουν μαζί της το
αυτονόητο, την πόλη των δικαιωμάτων, των αναγκών και των επιθυμιών μας.
Η ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ σας καλεί σε πάρτι στην Εργατική Λέσχη Ν. Σμύρνης την Παρασκευή 10/5/2019 στις 9.30 μ.μ. Θα πιούμε, θα τραγουδήσουμε, θα χορέψουμε, θα μαζέψουμε δυνάμεις για την εκλογική μάχη και χρήματα για να καλυφθούν τα υπέρογκα έξοδα που επιβάλλει η εκλογική νομοθεσία (παράβολα, εκτύπωση και διανομή ψηφοδελτίων).
Μέτρο του πολιτισμού είναι η ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Ο Δήμος μας περιορίζει την έννοια στις φιέστες που διοργανώνει και τον μετράει με τη μαζικότητα εκδηλώσεων που βασίζεται στην προβολή εκπροσώπων του εμπορικού θεάματος – ακροάματος, τύπου Ρουβά και Βίσση.
Κι όμως, χιλιάδες νέες και νέοι προσπαθούν να αποτυπώσουν την ψυχή τους στο χαρτί, στο πεντάγραμμο, στον καμβά. Στα περισσότερα σχολεία εμπνευσμένοι δάσκαλοι συντονίζουν εξαιρετικές καλλιτεχνικές δράσεις καταδικασμένες να παρουσιάζονται σε εγκαταλειμμένες αίθουσες «πολλαπλών χρήσεων», σε σχολεία με άθλιες υποδομές.
Απαιτούμε:
άνετα και όμορφα σχολεία,
χώρους πολιτιστικής έκφρασης,
στήριξη των δραστηριοτήτων παιδιών και νεολαίας,
προβολή της ερασιτεχνικής και εναλλακτικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, του λαϊκού πολιτισμού και της ανθρώπινης επικοινωνίας
σε εντευκτήρια, ελεύθερους χώρους άθλησης, θεατρικές και κινηματογραφικές αίθουσες δωρεάν για όλες και όλους.
Οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε τον χουντοδήμαρχο Σκυλίτση στον Πειραιά να στρώνει με πλαστικό χαλί – απομίμηση χόρτου παραθαλάσσια πεζοδρόμια του Δήμου Πειραιά, ενώ την ίδια εποχή πνίγονταν τα Ταμπούρια με δυο παραπάνω σταγόνες νερό.
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θεωρούσαν τον Σκυλίτση
επιτυχημένο Δήμαρχο, όπως, δυστυχώς, δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν
επιτυχημένο τον Τζουλάκη ή τον Κουτελάκη. Άλλες βέβαια οι εποχές, άλλο και το
επίπεδο των «κατορθωμάτων».
Έχουμε τώρα «Polis Park»,
γιατί πώς γίνεται να μείνει απέξω από φαγοπότι ο Μπόμπολας, το πάρκο του
Πατριάρχη –το έχετε δει ποτέ με κόσμο; – την Ομήρου που αναπλάστηκε για να
λύνουν κουίζ οι οδηγοί ποια από τις δύο λουρίδες θα μπλοκάρει.
Το νέο μεγαλεπήβολο σχέδιο είναι το κλειστό Γυμναστήριο στην
Αρτάκης. Κλειστό αρχικά για μερικά χρόνια μέχρι να τελειώσει το έργο. Ύστερα
κλειστοί θα είναι οι δρόμοι της περιοχής όταν έχει ματς. Κλειστή θα είναι και η
θέα που θα εμποδίζεται από το ογκώδες μεγαθήριο, κλειστή η πρόσβαση των νέων σε
χώρους άθλησης αφού το μπάτζετ του έργου απορροφά τεράστια κονδύλια που θα
μπορούσαν να βελτιώσουν τις υπάρχουσες αθλητικές εγκαταστάσεις και να
δημιουργήσουν καινούργιες.
Κι ένα στοίχημα: Πόσα επιπλέον του προϋπολογισμού χρήματα θα
τσεπώσουν οι εργολάβοι ανακαλύπτοντας «απρόβλεπτα προβλήματα»; Αν θέλετε να το
χάσετε, ψηφίστε τους ίδιους.
Το χρυσό κλουβί – Το μεταμνημονιακό κοινωνικό συμβόλαιο και η πόλη
Στις 8 Απριλίου 2018 το δικαστήριο αποφάσισε παρά την
εισήγηση της εισαγγελέως να καταδικάσει σε 4 μήνες φυλάκιση με αναστολή για
φθορά δημόσιας περιουσίας, δύο νέους στα είκοσι-κάτι οι οποίοι συνελήφθησαν λίγες
μέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα
να γράφουν με γκράφιτι στους τοίχους ενός σχολείου της Νέας Σμύρνης
κάλεσμα για την αντιφασιστική πορεία με αφορμή τη δολοφονία αυτή.
Μερικές εβδομάδες νωρίτερα στην κεντρική πλατεία Νέας
Σμύρνης, στο μεγάλο σιντριβάνι δίπλα στον Μπούρμπουλα, όπως οι ντόπιοι λέμε το
υπόστεγο στο πάνω μέρος της πλατείας απέναντι από τη στάση του τραμ,
τοποθετήθηκε ένα γλυπτό. Το γλυπτό, μια ανάγλυφη στήλη στην αισθητική άλλων
παρόμοιων όπως αυτά που αποσύρθηκαν από το πάρκο του Πατριάρχη, τοποθετήθηκε ανορθόδοξα,
σε μια μικρή μπετονένια νησίδα που βρίσκεται μέσα στα όρια της πισίνας του σιντριβανιού.
Τη νησίδα εκείνη όλα τα παιδιά που μεγάλωσαν στη Νέα Σμύρνη θυμούνται να βάζουν
στοίχημα ότι μπορούν να φτάσουν με ένα άλμα από την πλατφόρμα της πλατείας,
κάποιες φορές όταν το σιντριβάνι είναι άδειο ή για τους πιο παράτολμους και
παράτολμες από τον Μάιο και μετά που το σιντριβάνι είναι γεμάτο νερό. Το άλμα
μικρό αλλά το ρίσκο μεγάλο, να γίνεις λούτσα στα νερά του σιντριβανιού, μια
σίγουρη κατσάδα, μια ντροπιαστική γύρα στην πλατεία βρεγμένος μέχρι τη μέση.
Τώρα το γλυπτό βρίσκεται εκεί που ο τολμηρός άλτης θα μπορούσε να προσγειωθεί.
Έτσι το άλμα γίνεται μια υπόθεση ακόμα μεγαλύτερου θάρρους.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως οι δύο αυτές ιστορίες δεν
έχουν τίποτα κοινό, εκτός από μια ανεκδοτολογική διάθεση κάποιου νοσταλγικού
Νεοσμυρνιώτη. Όμως, εκτός από αυτό σκιαγραφούν μια συνεκτική εικόνα της όμορφης
Νέας Σμύρνης: Μιας πόλης της οποίας οι πλατείες, οι τοίχοι, τα πεζοδρόμια, οι
νησίδες, τα σιντριβάνια, τα δέντρα και οτιδήποτε άλλο αποτελούν ένα περιβάλλον
δεδομένο, ένα τοπίο κλειστό σε ερμηνεία και χρήση, έναν δημόσιο χώρο με
πρωτόκολλο λειτουργίας αυστηρό και δεδομένο. Ένα χρυσό κλουβί.
Αυτός είναι ένας τρόπος να δούμε σήμερα το ζήτημα του
χώρου στην πόλη, που θα μπορούσε ίσως να μας βγάλει από αδιέξοδα τεχνικών
συζητήσεων και διαφωνιών σε ένα πεδίο γραφειοκρατικού και διαχειριστικού λόγου.
Ο συντελεστής δόμησης είναι τάδε, η νομοθεσία λέει το δείνα… Φυσικά μια
τέτοια προσέγγιση κάθε άλλο παρά απλώς τεχνική είναι. Φανερώνει μια ευρύτερη
πολιτική πρόθεση και καταδεικνύει τις προτεραιότητες που έχει μια πολιτική
ηγεσία ενός δήμου, μια κυβέρνηση ή οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός παράγοντας.
Αλλά και η χρήση του λόγου αυτού αξιοποιείται πολιτικά από τους δημιουργούς
του, το νομικό σύστημα, το κράτος και τους εκπροσώπους τους, δημιουργώντας ένα
πεδίο αυστηρό στην έκφρασή του, δύσβατο για όσους δεν μπορούν να πλοηγηθούν σε
αυτό και τελικά περιορισμένο στην αντιπαράθεση περισσότερο ή λιγότερο ειδικών. Ο χώρος όμως είναι περισσότερο από όλα αυτό
το »εκεί που ζούμε» και η πόλη είναι η πιο διαδεδομένη μορφή που η ζωή
παίρνει σήμερα. Με αυτό το σκεπτικό το να προσεγγίζει κανείς το ζήτημα της
πολιτικής στην πόλη και στη γειτονιά είναι ίσως ο πιο γενικός τρόπος που μπορεί
κανείς να μιλήσει για πολιτική σήμερα. Πρόκειται περισσότερο από όλα για την
πολιτική της καθημερινής ζωής, για την πολιτική του εδώ και τώρα.
Έτσι, κεντρικό χαρακτήρα για να διαβάσουμε τις αλλαγές
που συμβαίνουν στον συνεχώς εξελισσόμενο αστικό χώρο γύρω μας, στη Νέα Σμύρνη
αλλά και γενικότερα λαμβάνει μια αξιολόγηση της εμπειρίας του καθενός και της
καθεμίας. Η εμπειρία της Νέας Σμύρνης και των νοτίων προαστίων τα τελευταία
χρόνια έχει με διάφορους τρόπους τα χαρακτηριστικά ενός λουστραρίσματος, ενός
σουλουπώματος, ενός »βάζω τα καλά μου» ή ενός »όταν μεγαλώσω θα γίνω
κυριλέ».
Ίσως το μεγαλύτερο και κυριότερο έργο που εγκαινίασε αυτή
τη λογική στη Νέα Σμύρνη που έχει γίνει εδώ και περίπου 10 χρόνια, ήταν η
παρέμβαση στη μια από τις δύο δίδυμες συμβολικές »καρδιές» της πόλης, το
Άλσος. Κόψιμο δέντρων, σαφής διαχωρισμός των διαδρομών από τη φυτεμένη έκταση,
εγκατάσταση νέου εξοπλισμού γυμναστικής και παιχνιδιού, σχεδιασμός του
κεντρικού χώρου με τρόπο που να μπορεί να περιλάβει πολύ πιο ομαλά επίσημες
εκδηλώσεις, συναυλίες και γιορτές, επισκευή και επέκταση της περίφραξης,
ορισμός αυστηρού προγράμματος ωρών επίσκεψης. Το Άλσος έγινε »κυριλέ» και μας
κάλεσε όλους μαζί του να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του γιατί δεν γίνεται σε ένα κυριλέ Άλσος να συχνάζουν μη-κυριλέ πολίτες.
Έτσι, σιγά σιγά, η απλή αθλητική φόρμα αντικαταστάθηκε από τελευταίας τεχνολογίας
κολάν με δεν-ξέρω-και-γω-τι-ίνες-για-καλύτερη-αιμάτωση-του-μυ, το σκυλί πήρε το
λουράκι του και κίνησε προς άλλη παραλία και τα παρεάκια εφήβων που κάθονταν
»στα σκοτεινά» πήγαν να βρουν καμιά σκοτεινή γωνιά γιατί το νέο άλσος είναι
κατάφωτο μέχρι την ώρα που κλειδώνει, στις 10:30.
Μετά από λίγο μόνο καιρό ακολούθησε το polis park και η
διαμόρφωσή της πλατείας από πάνω του που έδωσε αυτή την ιδιαίτερη νότα
ευρωπαϊκού Pocket park που
τόσο χρειαζόταν. Το τρίγωνο στο οποίο όλα τα παιδιά της Νέας Σμύρνης έχουν σε
κάποια φάση σκαρφαλώσει έγινε κομμάτι μιας μικρής παιδικής χαράς που
εξασφαλίζει ότι τα παιδιά θα παίζουν ήρεμα και όπως πρέπει και λίγο αργότερα η
βάση του … περιφράχτηκε ώστε να μην ανεβαίνει κανείς πάνω και χτυπήσει.
Η πιο σημαδιακή από όλες αυτές της χειρονομίες στα Νότια
είναι το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, ή αλλιώς ΚΠΙΣΝ ή
αλλιώς, απλώς »Ο Νιάρχος». Ο Νιάρχος, λοιπόν, για να γράψουμε όπως μιλάμε,
πρόκειται για ένα τεράστιο πάρκο, ένα τεράστιο κτήριο και τις αντίστοιχες
υποδομές, που κάνουν πράξη σε κλίμακα Βερσαλλιών το περιεχόμενο της πινακίδας
»μην πατάτε το γκαζόν» που μπορεί κανείς να δει σε κάθε κυριλέ πάρκο που
σέβεται τον εαυτό του. Ο Νιάρχος προσφέρει διασκέδαση και ψυχαγωγία, προσφέρει
πράσινο, βόλτα, καφέ, θέα, αρκεί να τα καταναλώσεις όλα αυτά με τον τρόπο που
και τις παραμέτρους που σου ορίζει. Δεν πατάμε τα παρτέρια, μετακινούμε τις καρέκλες
αλλά μόνο στα αποδεκτά σημεία, απολαμβάνουμε τη θέα από το μοναδικό σημείο που
την παρέχει, παρακολουθούμε την παράσταση και πάμε σπίτι μας.
Κάπου εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια μικρή παύση στον ειρμό
και να κοντραριστούμε με ένα ερώτημα ισχυρό και αυτονόητο που σίγουρα γεννιέται
στο μυαλό του αναγνώστη: »Και αυτό γιατί είναι κακό; Πού είναι το πρόβλημα σε
έναν ωραίο χώρο ακόμα και αν έχει κάποιους κανόνες; Πού είναι το κακό με τους
κανόνες γενικά; Δηλαδή καλύτερα είναι να είναι γεμάτα σκουπίδια τα πάρκα;» και
άλλα παρόμοιας υφής. Το πρόβλημα δεν είναι στους κανόνες εν γένει, ούτε κανείς
προτιμά μια βρώμικη πόλη από μια καθαρή, όμως δεν είναι ποτέ αυτό το δίλημμα. Αντίθετα το δίλημμα για τον δημόσιο
χώρο όπως τίθεται από κάθε λογής επενδυτές και καθεστωτικές πολιτικές ηγεσίες
στη Νέα Σμύρνη, στο Νιάρχο, στο Ελληνικό και αλλού είναι το εξής: »Ή όπως θέλω εγώ ή όπως θέλω εγώ». Το
ζήτημα δεν είναι αν θα έχουμε μια καθαρή ή μια βρώμικη πόλη, αλλά αν εμείς που
ζούμε σε αυτή, εμείς που μας ανήκει έχουμε το δικαίωμα να την μεταχειριστούμε,
να την αλλάξουμε, να την κάνουμε δική μας, ίσως και να τη λερώσουμε λίγο σε
αυτή τη διαδικασία. Όπως λέει και μια διαφήμιση απορρυπαντικού σε μια ιδιοφυώς
κυνική στιγμή αξιοποίησης της έννοιας της ελευθερίας για κέρδος: »Λερωθείτε!
Κάνει καλό».
Αν δούμε όλα τα παραπάνω από μια πιο αυστηρή ματιά,
μιλάμε για ένα ευρύτερο σχέδιο εξυγίανσης και εξευγενισμού, ενός «gentrification» σε διεθνή ορολογία. Τί ακριβώς όμως είναι το gentrification; Όταν μιλάμε για gentrification εννοούμε την ανάπλαση ή της διεξαγωγή εκτεταμένων έργων υποδομών ή και
πολυτελείας σε μια περιοχή με σκοπό την αύξηση της αξίας της γης και την
αναβάθμιση των ιδιοκτησιών ως εμπορικών προϊόντων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα
εξευγενισμού στην Αθήνα αποτελεί το Γκάζι, το Μεταξουργείο, το Κουκάκι, τα
Πετράλωνα και άλλα, ενώ τα Νότια ευρύτερα και η Νέα Σμύρνη σαν μέρος τους
βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας για τον επόμενο κύκλο εργασιών.
Τo gentrification δεν αποτελεί καθόλου αθώο υπόθεση και καθόλου ζήτημα που αφορά μια ελίτ.
Αντίθετα αποτελεί εργαλείο ελέγχου του χώρου και της πόλης και ιστορικά δεν
έχει στοχεύσει γειτονιές πλουσίων αλλά αντίθετα γειτονιές φτωχές ή ανάμεικτες
(όπως η Νέα Σμύρνη) με σκοπό να περιθωριοποιήσει μερίδες των κατοίκων και να
εδραιώσει την κυριαρχία άλλων. Η εξυγίανση της Νέας Σμύρνης θα σημαίνει
μεγαλύτερη ψαλίδα μεταξύ αδύναμων και δυνατών οικονομικά στρωμάτων και σταδιακή
εξώθηση των πρώτων στο περιθώριο ή και σε άλλες γειτονιές εξ’ ολοκλήρου. Η
σταδιακή επέκταση των τραπεζοκαθισμάτων στην κεντρική πλατεία Νέας Σμύρνης
εκτός από την χυδαιότητα των μεγαλομαγαζατόρων στην αντιμετώπιση του δημόσιου
χώρου, διαμορφώνει και ένα κεκτημένο, ότι δεν
μπορείς πια εύκολα να κάτσεις στην πλατεία αν δεν κάθεσαι σε καφετέρια.
Ακριβώς όπως το άλμα από τη μια νησίδα του σιντριβανιού στην άλλη γίνεται
υπόθεση όλο και λιγότερων, όλο και πιο τολμηρών, έτσι και οποιαδήποτε
διαφορετική χρήση της πλατείας γίνεται όλο και πιο περιθωριακή στα μάτια του κόσμου.
Όλα αυτά όμως δεν είναι απλώς μια πολεοδομική συζήτηση ή
μια συζήτηση σχετικά με τον δημόσιο χώρο και τα φαινόμενά του. Είναι μια
συζήτηση πολιτική, για τις συγκρούσεις και τις μάχες που κυοφορούνται μέσα στον
δημόσιο χώρο ως το πεδίο της βιωμένης εμπειρίας της πόλης. Κάθε κυβέρνηση που
διαχειρίζεται το κράτος και τους μηχανισμούς του σχεδιάζει και διαμορφώνει τον
τρόπο με τον οποίο θα επιβάλει την κυριαρχία της στους από κάτω, στη νεολαία,
στους εργαζόμενους, στους μετανάστες. Αν το δόγμα των χρόνων της βαθιάς κρίσης
ήταν το δόγμα του σοκ, της μηδενικής ανοχής και του απόλυτου αυταρχισμού, το
δόγμα της μεταμνημονιακής εποχής είναι εκείνο της συναίνεσης, ενός νέου
κοινωνικού συμβολαίου, μιας ησυχίας οικειοθελούς και εξαγορασμένης. Όλη η
πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ κινείται γύρω από αυτή τη λογική και στοχεύει στην ενσωμάτωση
παρά στη σύγκρουση, και το gentrification είναι απολύτως συνεργικό με την διαδικασία αυτή. »Πάρκα δε θέλατε; Ορίστε
το Άλσος!», »Τέχνη και πολιτισμό δε θέλατε; Ορίστε ένα υπέροχο γλυπτό στο σιντριβάνι
μας!», »Αλλά από εδώ και μπρος ήσυχα ε!»
Την ίδια στιγμή που η εξυγίανση της Νέας Σμύρνης
προσπαθεί να χτίσει ενός είδους συναίνεση γύρω από την ησυχία, την τάξη, την
καθαριότητα, την ασφάλεια, τα ενοίκια ανεβαίνουν και η νεολαία που γεννήθηκε
και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη, η νεολαία που όταν ήταν σχολείο έκανε κατάληψη για
τον Γρηγορόπουλο εξωθείται σε άλλες λιγότερο »οικογενειακές» γειτονιές, ένα
άσχημο ξεβόλεμα στο οποίο όμως σίγουρα τα επιδόματα »αλληλεγγύης» του ΣΥΡΙΖΑ
μπορούν να βοηθήσουν. Ο αδύναμος οικονομικά κάτοικος της Νέας Σμύρνης (και υπάρχουν
πολλοί τέτοιοι παρά τη διαφήμιση) γίνεται αντικείμενο ελεημοσύνης και πρόνοιας,
εξαρτημένος από τον δήμο. Ο μετανάστης καλό θα ήταν να αρχίσει να κοιτάζει
σπίτια στην Καλλιθέα, καθώς εκεί μπορεί να είναι »πιο του στιλ του» αλλά και
»πιο της τσέπης του». Αλλά και τα »κόμματα» καλό θα ήταν να μη μας χαλάνε
την ησυχία με προκηρύξεις, κείμενα, μοιράσματα, ντουντούκες, άσε που το
περίπτερό τους δείχνει και άσχημο στην πλατεία μας. Ίσως ο κύκλος επιχειρημάτων
που έχουμε διαγράψει να είναι λίγο μεγάλος αλλά βρισκόμαστε και πάλι κοντά στο
αρχικό ερώτημα: Τί σημαίνει σε αυτές τις συνθήκες πολιτική στη γειτονιά;
Πολιτική στη γειτονιά πρώτα από όλα σημαίνει να αντιληφθούμε τους
μηχανισμούς που λειτουργούν για να αποσπάσουν τη συναίνεση μας ενώ ταυτόχρονα
μας εκτοπίζουν. Σημαίνει να αντιληφθούμε πως στα πλαίσια της
μεταμνημονιακής Ελλάδας της ανάπτυξης, «σένια» πόλη σημαίνει συμβόλαιο κοινής
ησυχίας στη διεκδίκηση, στον αγώνα αλλά και στη διαφορετικότητα. Σημαίνει να
αντιληφθούμε πώς το σπάσιμο της κανονικότητας και ο αγώνας για να ζήσουμε τη
ζωή μας όπως θέλουμε και ονειρευόμαστε περνάει μέσα από τη σύγκρουση με το
οποιοδήποτε καθεστώς οικοδόμησης συναίνεσης και των έργων που επιστρατεύει για
την επίτευξή της.
Δεύτερον, πολιτική στη γειτονιά σημαίνει οικειοποίηση του
χώρου μας, ώστε να μπορέσουμε, όχι μόνο να τον νιώσουμε δικό μας, αλλά και να
τον διεκδικήσουμε επί της ουσίας και με υλικούς όρους απέναντι στον κάθε
μαγαζάτορα, επιχειρηματία, επίδοξο επενδυτή, πουλημένο δήμαρχο ή και σε πιο
ακραίες περιπτώσεις »εξοργισμένο πολίτη» εθνικιστικών φρονημάτων. Η
οικειοποίηση εκείνου που με αργά, σταθερά και μελετημένα βήματα μας έχει γίνει
ξένο και μακρινό, κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση είναι. Είναι ζήτημα ανοιχτό, και
περνά μέσα από τους τρόπους με τους οποίους θα καταφέρουμε ή όχι να βρεθούμε
όλοι οι πληττόμενοι από τις παλιές και τωρινές πολιτικές, από το μνημόνιο αλλά
και το μεταμνημόνιο, μαζί, σε χώρους τους οποίους θα ορίζουμε εμείς. Σε χώρους
που θα έχουμε ελευθερία κινήσεων και θα μπορούμε όλοι και όλες να εκφραστούμε,
να δημιουργήσουμε και να διεκδικήσουμε από τους κοινούς μας εχθρούς, την
εκμετάλλευση, την καταπίεση, τον φασισμό, το κεφάλαιο και το κράτος και όλους
όσους τα διευκολύνουν και τα υπηρετούν.
Η «Μια Πόλη Ανάποδα» σαν σχήμα που υπάρχει και δρα στη
Νέα Σμύρνη εδώ και 21 χρόνια παλεύουμε σε αυτή την κατεύθυνση και καλούμε τον
καθένα και την καθεμία που νιώθει καθημερινά τη βία του αφεντικού, της
αστυνομίας, του ρατσισμού, της φτώχειας να βρεθούμε μαζί για να φτιάξουμε ένα
κοινό χώρο στον οποίο θα λερώσουμε, θα καθαρίσουμε, θα παλέψουμε και θα ζήσουμε
όπως ονειρευόμαστε.
Η «Μια Πόλη Ανάποδα –
Αριστερή Παρέμβαση στους Δρόμους της Νέας Σμύρνης» ιδρύθηκε πριν από 21 χρόνια
από οργανωμένους και ανένταχτους αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς της
πόλης μας. Στόχος μας ήταν και είναι να υπάρξει πραγματική αντίσταση και πάλη
στις επιλογές των «από πάνω» στα ζητήματα της πόλης, του χώρου και του
περιβάλλοντος, διεκδικώντας ριζοσπαστικές απαντήσεις.
Ξέρουμε
καλά ότι τα πράγματα δεν κρίνονται μόνο τοπικά. Συμμετέχουμε στην πάλη των
εργαζόμενων και του λαού σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα. Από την υπεράσπιση των
απολυμένων ως την αντιπολεμική πάλη, από την αντιφασιστική δράση ως την
υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, από την διεκδίκηση καλύτερης παιδείας, υγείας
για όλους και το δικαίωμα του φτωχού σε αξιοπρεπή ζωή ως την σύγκρουση με τα
μνημόνια και τις κυβερνήσεις τους. Διεκδικούμε να συμβάλουμε με τον δικό μας
τρόπο στην συγκρότηση μιας νέας ανατρεπτικής αριστεράς στην εποχή μας.
Υπάρχουμε
στην πόλη 21 χρόνια, χωρίς να διεκδικούμε το αλάθητο, χωρίς αυταπάτες καλής
«διαχείρισης του δήμου», αλλά με όπλο την κινητοποίηση και την αυτοοργάνωση των
πολιτών. Χτίζοντας μια κίνηση δημοκρατική, με όλες τις αποφάσεις να λαμβάνονται
από τη συνέλευσή της. Χωρίς υποψήφιο δήμαρχο αυριανό «πολιτευτή», αλλά
εναλλάσσοντας τους δημοτικούς συμβούλους στη διάρκεια της θητείας. Είμαστε μια
συλλογική προσπάθεια διεκδίκησης και αγώνα κι όχι ένα δημοτικό προεκλογικό
ψηφοδέλτιο που θα πάρει μέρος στο μοίρασμα της λείας από τη διαχείριση της
δημοτικής εξουσίας.
Σήμερα
που η μνημονιακή και αντιλαϊκή πολιτική μοιάζει πανίσχυρη, ο λαός και μαζί του
η αριστερά, πρέπει τολμηρά να βρει νέους δρόμους κοινωνικής αντίστασης και
ανατροπής. Να στοχαστούμε με ποιους τρόπους θα ξαναστηθεί η κοινωνία στα πόδια
της συλλογικά και αλληλέγγυα.
Παλεύουμε
για γειτονιές και πόλεις χωρίς ανέργους, άστεγους και πεινασμένους, που θα
έχουν όλοι και όλες αξιοπρεπή μισθό, ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη,
συλλογική πρόσβαση στον πολιτισμό, την παιδεία, την τέχνη.
«μεταμνημονιακή» βαρβαρότητα
Παλεύουμε για μία άλλη
κοινωνία με αυτοοργάνωση και συλλογική διαχείριση.
Μετά
το καλοκαίρι του 2018 βρισκόμαστε σε «μεταμνημονιακή» περίοδο με όλους τους
μνημονιακούς νόμους σε πλήρη ισχύ. Η συνέχιση των θυσιών στο όνομα της
ανάπτυξης και της προσέλκυσης επενδυτών συνεχίζεται. Τεράστιοι φόροι, ανεργία
για τους νέους και το σύνολο της κοινωνίας, φτωχοποίηση, νέα μετανάστευση.
Κατασχέσεις λογαριασμών, πλειστηριασμοί, κτύπημα των δημόσιων υπηρεσιών και των
κοινωνικών δικαιωμάτων, αρπαγή και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, με
στόχο την κερδοφορία του ντόπιου και του διεθνούς κεφαλαίου, των τραπεζών και
των τοκογλύφων – δανειστών.
Δεν πρόκειται για μια πολιτική που έπεσε από τον
ουρανό, δεν είναι φυσικός νόμος ή θεομηνία, ούτε μονόδρομος. Είναι μια διεθνής
και ευρωπαϊκή επιδρομή του κεφαλαίου για να ξεπεράσει την βαθιά δομική
καπιταλιστική κρίση σε βάρος μας. Αποτέλεσμα; Φτώχεια και ανεργία, πόλεμοι και
προσφυγιά, ρατσισμός, εθνικισμός, φασισμός, αντιδημοκρατικά μέτρα παντού και
μετατροπή του κοινοβουλευτισμού σε επικυρωτικό μηχανισμό διαχείρισης των
αντιλαϊκών πολιτικών.
Πρόκειται
για πολιτική επιλογή με υπευθύνους τις μνημονιακές κυβερνήσεις από τον
Παπανδρέου και τον Παπαδήμο ως τον Σαμαρά και τον Τσίπρα. Μαζί τους είναι και
οι ακροδεξιοί, ο Λεβέντης, αλλά και οι φασίστες δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής και
οι διάφορες μεταλλάξεις τους.
Η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει και εμβαθύνει την πολιτική του κεφαλαίου. Αντί να
«σκίσει» τα μνημόνια, καταπατά τα εργατικά δικαιώματα. Παίζει με τη φωτιά του
ιμπεριαλισμού και του εθνικισμού. Έχει προσδεθεί ολοκληρωτικά στον αμερικάνικο
παράγοντα με προσδοκίες για μερίδιο στη Βαλκανική ενδοχώρα αλλά και στις ΑΟΖ
της Μεσογείου με τον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Μα πιο πολύ από
όλα παλεύει να χτίσει συναίνεση στην πολιτική της, να κλείσει με το καλό και με
τη βία το ρήγμα που άνοιξε η κρίση στην καρδιά της ελληνικής κοινωνίας, το
ρήγμα που έδειξε την απόσταση που έχουν οι μισθωτοί, η νεολαία, οι άνεργοι και
οι συνταξιούχοι με τις κυβερνήσεις, τα μνημόνια, τις τράπεζες και την ΕΕ.
ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ στην εποχή της κρίσης και της «επιχειρηματικής» ασυδοσίας
Τα
νοικοκυριά της Ν. Σμύρνης έχουν πληγεί και συνεχίζουν να πλήττονται από τις πολιτικές
που εφαρμόζονται με τα μνημόνια τα τελευταία 10 χρόνια. Οι φτωχοί της πόλης
γίνονται φτωχότεροι και εξωθούνται όλο και περισσότερο στο περιθώριο ενώ η Νέα
Σμύρνη σχεδιάζεται και πουλιέται σαν μια ‘’καλή γειτονιά’’ για λίγους και
εκλεκτούς.
Οι τελευταίοι δημόσιοι
ελεύθεροι χώροι γίνονται έρμαιο των επιχειρηματικών σχεδίων της σημερινής
δημοτικής αρχής με την εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών
τους. Οι αθλητικοί χώροι δεν επαρκούν, δίνονται κυρίως στις ομάδες και
μισθώνονται από ιδιώτες με αποτέλεσμα η χρήση τους από τον απλό κόσμο να είναι
ακριβή, μόνο επί πληρωμή. Η ανεξέλεγκτη εξάπλωση των τραπεζοκαθισμάτων στην
πλατεία και στα πεζοδρόμια, η άρνηση της δημοτικής αρχής για λαϊκή χρήση του
ΓΑΛΑΞΙΑ η έλλειψη χώρων για στέγαση εκδηλώσεων ερασιτεχνικής καλλιτεχνικής
δημιουργίας υποβαθμίζει δραματικά την ποιότητα ζωής για τη νεολαία, τους
ανέργους, τους μισθωτούς.
Τρομακτική
είναι η αύξηση του κόστους κατοικίας και των ενοικίων. Το πλάνο
τουριστικοποίησης της Νέας Σμύρνης δεν έχει χώρο για όλους μας. Η φτώχεια και η
κακοπληρωμένη εργασία δεν «πουλάνε» όσο τα μοδάτα πάρκα και τα γυαλιστερά
εστιατόρια που διαρκώς «φυτρώνουν» στη γειτονιά μας αλλά και σε όλα τα νότια
προάστια, από το δέλτα του Φαλήρου και το κτήριο του Νιάρχου ως το νέο Ελληνικό.
Αυτό αποτελεί στρατηγική πολιτική επιλογή του κεφαλαίου και του μοντέλου της
«ανάπτυξης».
Οι
παροχές Υγείας και οι μονάδες ΕΟΠΥΥ υποβαθμίζονται και ο κόσμος αναγκάζεται να
βάζει το χέρι βαθιά στην τσέπη για την εξυπηρέτησή του στον ιδιωτικό τομέα. Η
δημόσια περίθαλψη στις ψυχικές παθήσεις είναι ανύπαρκτη σε μία περίοδο που τα
κοινωνικά αδιέξοδα είναι σε έξαρση.
Στους
δημοτικούς παιδικούς σταθμούς κάθε χρόνο μένουν απ’ έξω όλο και περισσότερα
παιδιά ενώ ο Δήμος εφησυχάζει …μοιράζοντας voucher-επιδότηση σε ιδιωτικούς
παιδικούς σταθμούς. Στα 11(!) νηπιαγωγεία της Νέας Σμύρνης, υπάρχει χώρος για
ελάχιστα προνήπια. Στα σχολεία της περιοχής ολοένα και αυξάνεται η έλλειψη
χώρων και υποδομών. Η ανεπαρκής χρηματοδότηση των λειτουργικών δαπανών και η
ελλιπής συντήρηση φορτώνει μεγάλο κόστος στους γονείς που καλούνται να
βουλώσουν τις «τρύπες» της κρατικής και δημοτικής αδιαφορίας.
Οι
γέροντες, άποροι, φτωχοί και ανασφάλιστοι είναι ουσιαστικά ανυπεράσπιστοι, αφού
δεν υπάρχει καμιά οργανωμένη υπηρεσία-δομή στο δήμο για να καταγράψει, να
προστατεύσει, να αποκαταστήσει και να φροντίσει όσους έχουν ανάγκη. Η δημοτική
αρχή, ακόμα και όταν απευθύνεται στην τρίτη ηλικία (και όχι μόνο) χειρίζεται το
πρόβλημα με πελατειακό και ρουσφετολογικό τρόπο.
Η
πρόσφατη θεσμοθέτηση του ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που αφορά στο μοντέλο
λειτουργίας των δήμων και περιφερειών, είναι συνέχεια των προηγούμενων
νομοθετημάτων του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ και του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ. Ήρθε για να προωθήσει την
επιχειρηματικότητα, την ανταποδοτικότητα και την ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών
των δήμων, μετατρέποντας την πάλαι ποτέ τοπική αυτοδιοίκηση σε ένα σκληρό
τοπικό κράτος. Με τον ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ οι δήμοι καλούνται να λειτουργήσουν ως
αποκεντρωμένες επιχειρηματικές μονάδες, με λιγότερη χρηματοδότηση από το κράτος
αλλά και ολομέτωπη μετατροπή της γειτονιάς σε οργανικό χώρο προώθησης της
επιχειρηματικότητας. Επιχειρηματικότητα βέβαια όπως το έχουμε δει όλα αυτά τα
χρόνια των αλλεπάλληλων success story δε σημαίνει τίποτα άλλο από ελαστικές
σχέσεις εργασίας, μισθολογική ανασφάλεια και μηδενική ευθύνη από το δήμο και το
κράτος, σημαίνει εργαζόμενοι στο έλεος των πλάνων εμπορευματοποιημένης
ανάπτυξης. Σημαίνει δήμο σε ρόλο επιχειρηματία-manager και πολίτες/κατοίκους σε
ρόλο πελάτη, αιμοδότη των επιχειρηματικών σχεδίων μέσω της δημοτικής φορολογίας
και της αγοράς των ακριβών δημοτικών κοινωνικών αγαθών.
Η
απλή αναλογική στο ασφυκτικό πλαίσιο του ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ, είναι «αδειανό πουκάμισο».
Αποκλειστικός τους στόχος είναι να χρησιμοποιηθεί για τη διεύρυνση των
συναινέσεων της συνενοχής για την επιβολή αυτής της αντιλαϊκής και αγοραίας
πολιτικής.
Εργαζόμενοι
και άνεργοι, όλο και περισσότερο αντιμετωπίζουμε την προοπτική του εκτοπισμού
από την ίδια μας τη γειτονιά.
Η νεολαία της Νέας Σμύρνης να ζήσει στην πόλη της!
Η
νεολαία της πόλης από την αρχή της κρίσης, του 2008 αλλά και στην περίοδο της
‘’ανάπτυξης’’ έχει πληρώσει περισσότερο από κάθε άλλη κοινωνική ομάδα το
κόστος.
Η
εργασία γίνεται με όρους γαλέρας για ένα μισθό- χαρτζιλίκι, χωρίς ασφάλιση. Οι
σπουδές απαιτούν πλήρες ωράριο και αλίμονο αν χρειάζεται κανείς επιπλέον
χρήματα για να τα βγάλει πέρα. Οι περισσότεροι στηρίζονται στο ΚΕΑ (Κοινωνικό
Επίδομα Αλληλεγγύης), στο επίδομα ενοικίου και σε άλλα παρόμοια για να
επιβιώσουν. Το μέλλον δε φαίνεται να κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από
ό,τι τα προηγούμενα χρόνια.
Αρκεί
να κάνει κανείς μια βόλτα στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, στην Ομήρου και στα
γύρω μεγάλα καταστήματα για να καταλάβει ποια είναι η καθημερινότητα ενός νέου
που εργάζεται στην πόλη μας. Ατελείωτες βάρδιες, χαμηλοί μισθοί, αυστηρή
επίβλεψη από τον επιβλέποντα του μαγαζιού. Πολύ σύντομα δε θα μπορέσουμε να
ζήσουμε εδώ, αφού τα ενοίκια γίνονται απλησίαστα και ενοικιαζόμενα σπίτια
ελάχιστα. Η πολιτική στρατηγική του δήθεν εξευγενισμού των περιοχών μας και ανεβάσματος
της αξίας όλων των νοτίων προαστίων και του παραλιακού μετώπου έχει συνέπειες
και για τη νεολαία.
Θέλουμε να μείνουμε
στην πόλη που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε και όχι να «εξοριζόμαστε» λόγω υψηλού
κόστους ζωής.
Θέλουμε
μια πόλη με δημόσιο χώρο στον οποίο θα μπορούμε να εκφραστούμε, να γυμναστούμε,
να διασκεδάσουμε, να ζήσουμε. Όχι ακριβή πλατεία που μοναδική επιλογή έχει το
να καταναλώσεις ακριβά με όρους lifestyle.
Θέλουμε
Νέα Σμύρνη που με συλλογικό τρόπο θα καλύπτουμε τις ανάγκες μας και θα φτιάχνουμε
τη καθημερινότητά μας όπως μας αξίζει.
Δε
θέλουμε να ξοδεύουμε όλη μας τη ζωή σε αναζήτηση ελαστικής εργασίας γύρω από
βιογραφικά και πλάνα πλουτισμού εργοδοτών, δημάρχων και εταιρειών.
Ενάντια στο φασισμό το ρατσισμό, τον εθνικισμό
Η
καπιταλιστική κρίση και η διάλυση «κράτους πρόνοιας» στρώνουν το έδαφος για το
φασισμό της εποχής μας. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός και η “δημοκρατική” ΕΕ
επωάζουν εδώ και πολλά χρόνια το αυγό του φιδιού. Η λιτότητα, η αντιπροσφυγική
πολιτική των κλειστών συνόρων και των στρατοπέδων συγκέντρωσης η συρρίκνωση των
δημοκρατικών ελευθερίων και δικαιωμάτων και οι πόλεμοι αποτελούν στρατηγικές
επιλογές του κεφαλαίου. Η ακροδεξιά ανεβαίνει και απειλεί τα δικαιώματα και τις
κατακτήσεις μας. Η πρόσφατη σκληρή καταστολή του Μακρόν κατά του παλλαϊκού
κινήματος των «κίτρινων γιλέκων», η ρατσιστική πολιτική του Σαλβίνι στην
Ιταλία, ο Μπολσονάρου στη Βραζιλία, ο Ούρμπαν στην Ουγγαρία, είναι μερικά μόνο
παραδείγματα που φανερώνουν ότι ο αυταρχισμός και η επίθεση σε όλα τα
δικαιώματα, είναι αναπόσπαστο μέρος της στρατηγικής των αρχουσών τάξεων σε
διεθνές επίπεδο.
Στην
Ελλάδα η δράση του αντιφασιστικού κινήματος, ειδικά μετά τη δολοφονία του
Παύλου Φύσσα, είχε περιορίσει σε μεγάλο βαθμό τη συμμορίτικη δράση της Χρυσής
Αυγής και άλλων ναζιστικών ομάδων. Αξιοσημείωτες νίκες ήταν το κύμα αλληλεγγύης
στη διάρκεια των μεγάλων προσφυγικών ροών, το κλείσιμο πολλών γραφείων της ΧΑ
ανά την Ελλάδα, και η αποτυχία εκδίωξης των προσφυγόπουλων από τα σχολεία χάρη
στον αγώνα και το πείσμα εκπαιδευτικών και τοπικών αντιφασιστικών κινήσεων. Η
εξέλιξη όμως της δίκης της ΧΑ που καθυστερεί να τελειώσει, αλλά και η πρόσφατη
κατευθυνόμενη εθνικιστική υστερία για το μακεδονικό που στόχευε ιδιαίτερα στη
νεολαία ώστε να αποδεχτεί την προοπτική ότι μπορεί να γίνει «κρέας για κανόνια»
σε περιπτώσεις μελλοντικών πολεμικών εξορμήσεων του ελληνικού κεφαλαίου,
έβγαλαν επιθετικά στο προσκήνιο τα τάγματα εφόδου της ΧΑ και των παρακλαδιών
της μετά από καιρό απουσίας.
Δεν
ξεχνάμε την φασιστική επίθεση σε μαθητή στο Νέο Κόσμο πριν από λίγους μήνες, τη
δολοφονική επίθεση στον μαθητή Φοίβο, στο Π. Φάληρο παλαιότερα, τα φασιστικά
συνθήματα στα σχολεία της Καλλιθέας την Πρωτομαγιά του 2018, την επίθεση στην
Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης και σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους όπως το Συνεργείο
στην Ηλιούπολη, η Φαβέλα στον Πειραιά και το ΠΙΚΠΑ στα Πετράλωνα. Τις
εθνικιστικές καταλήψεις για το μακεδονικό ζήτημα, τις λέσχες εφέδρων στην
μαθητική παρέλαση της Αργυρούπολης τον Οκτώβριο του 2018, τις αγκαλιές του
ΣΥΡΙΖΑ με τον Παππά και τον Κασιδιάρη στο Καστελόριζο το Μάιο του 2016, τους
ξυλοδαρμούς σε αριστερούς συμπολίτες μας το 2012-2013, τη δολοφονία Σαχζάτ
Λουκμάν, τη δολοφονία Φύσσα.
Βέβαια το “τέρας”
σήμερα δεν εκφράζεται μόνο με σβάστικες και το βάδισμα της χήνας. Το τελευταίο
διάστημα, οξύνονται οι ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες -πρόσφυγες. Η έμφυλη
και πατριαρχική βία είναι απροκάλυπτη: τους τελευταίους μήνες, διαδηλώσαμε για
τη δολοφονία του Ζακ, τη δολοφονία της Ελένης στη Ρόδο, τη δολοφονία του
Αλβανού εργάτη Πετρίτ στη Λευκίμμη Κέρκυρας, τη δολοφονία της Αγγελικής από τον
πατέρα της στην Κέρκυρα επειδή διατηρούσε σχέση με έναν Αφγανό. Συναντάμε
φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού. Μαθαίνουμε για νεκρούς μετανάστες σε αστυνομικά
τμήματα και κέντρα κράτησης, για νεκρούς κρατούμενους στις φυλακές. Για
εργοδότες που χρησιμοποιούν μπράβους για να εκφοβίσουν εργαζόμενους όταν
διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Στη γειτονιά που μεγαλώσαμε, τη Νέα
Σμύρνη μπορεί να μη βλέπουμε ανθρωποκυνηγητό στους δρόμους, γιατί έχουν
φροντίσει γι’ αυτό οι άνθρωποι που αγωνίζονται στη γειτονιά, οι Πάνθηρες, η
Εργατική Λέσχη, οι αντιφασιστικές συλλογικότητες, αντιφασίστες-τριες. Αλλά στην
Καλλιθέα και το Φάληρο, οι νεοναζί της Ελληνικής Αυγής έχουν το θράσος να
κατεβαίνουν στις Δημοτικές Εκλογές σπέρνοντας ρατσιστικό δηλητήριο.
Η
δική μας απάντηση απέναντι στο μίσος πρέπει και θα είναι πολιτική και
οργανωτική. Η Νέα Σμύρνη είναι πόλη που φτιάχτηκε από πρόσφυγες και είδε τα
παιδιά της να φεύγουν μετανάστες. Εμείς δεν χωρίζουμε τους φτωχούς σε ντόπιους
και ξένους. Ξέρουμε ότι η ανεργία, ο αποκλεισμός από την οικονομική ζωή, η
εξαθλίωση, η πείνα, η καταπίεση και ο φόβος, υπονομεύουν την ενότητα και την
αλληλεγγύη μέσα στην εργατική τάξη και τη νεολαία. Η ακροδεξιά και οι δεξιές
πολιτικές χρειάζονται αποδιοπομπαίους και καλλιεργούν συστηματικά τη συνείδηση
ότι για όλα φταίνε οι μετανάστες. Εμείς επιμένουμε ότι η αιτία για όλα αυτά
είναι η κρίση του καπιταλισμού και η ανάγκη της άρχουσας τάξης να την ξεπεράσει
τσακίζοντας τις ελευθερίες και τα δικαιώματα όλων μας. Ότι οι φασίστες και οι
νεοναζί της ΧΑ, επιδιώκουν εμφύλιο των φτωχών για να υποτάσσονται και να
αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τη μετατροπή τους σε σύγχρονους «δούλους», ρίχνοντας
το φταίξιμο στους «άλλους», τους «ξένους» τους «διαφορετικούς».
Υποσχόμαστε ότι οι φασίστες θα πάρουν
αυτό που τους αξίζει- εισιτήριο χωρίς επιστροφή για το παρελθόν. Δεν έχουμε
αυταπάτες ούτε προσδοκίες από κράτος και κυβερνήσεις. Γιατί ο φασισμός
τσακίζεται δυναμώνοντας τους χώρους της αλληλεγγύης, του πολιτισμού και της
συλλογικότητας, με τη μαζική συμμετοχής στα κινήματα και τους εργατικούς αγώνες
και τελικά στο δρόμο.
Η Νέα Σμύρνη της μνημονιακής διακυβέρνησης Τζουλάκη δεν μας αξίζει!
Ποιος είναι λοιπόν ο
-πολυδιαφημισμένος σε πανάκριβα ιλουστρασιόν φυλλάδια – απολογισμός της σημερινής
δημοτικής αρχής;
Μηδενική στήριξη στα τεράστια κοινωνικά
προβλήματα.
Υψηλά δημοτικά τέλη παρά τη φιλολογία
για τα πλεονάσματα.
Διακοπή της χρηματοδότησης των
κοινωνικών δομών Άμεσης Αντιμετώπισης της φτώχειας. Από
τον
Μάρτη του 2017 έκλεισε το κοινωνικό συσσίτιο.
Στα Νηπιαγωγεία μας, ελάχιστα προνήπια
βρίσκουν θέση, ενώ ο Δήμαρχος αρνείται σταθερά και απροκάλυπτα να προετοιμάσει
τις υποδομές για την εφαρμογή του νόμου για τη δίχρονη υποχρεωτική προσχολική
αγωγή και εκπαίδευση.
Στα Δημοτικά Σχολεία, ενώ η πόλη είχε
ένα από τους υψηλότερους μέσους όρους πανελλαδικά, 23 μαθητές/τριες ανά τμήμα,
δεν υπάρχει καν αποδοχή του προβλήματος από το Δήμο και κανένας σχεδιασμός για
οικοδόμηση νέου σχολείου.
Στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, αντί για
συντήρηση και επέκταση των υποδομών της, επιχειρείται η απόσπαση αιθουσών ή και
κτιρίωντης. Τελευταίο παράδειγμα η απαράδεκτη πρόταση της Δημοτικής αρχής για
συγχώνευση των δύο ΕΠΑΛ για να χρησιμοποιηθεί ό,τι περισσέψει για τις ανάγκες
της πρωτοβάθμιας στη λογική του «διαιρεί και βασίλευε».
Την ίδια στιγμή, ο δήμος Νέας Σμύρνης
υλοποιεί το πρόγραμμα “SPUR” στον πυρήνα του οποίου βρίσκονται οι «εθελοντές»,
οι «χορηγίες και δωρεές του ιδιωτικού τομέα» με το αζημίωτο φυσικά της έκπτωσής
τους απ’ τη φορολογία.
Και βέβαια, λεφτά υπάρχουν για τους
εργολάβους για έργα βιτρίνας και κερδοφόρες «αναπλάσεις».
3 εκ. ευρώ για την ανάπλαση στην πλατεία
του «Παπά» που ολοκληρώθηκε το Σεπτέμβρη του 2017.
3,2 εκ ευρώ για την ανάπλαση της
«Ομήρου» για 1.300 μέτρα, (!!!)
7 εκ. ευρώ για αναπλάσεις στα Λουτρά και
18 εκ. ευρώ της περιφέρειας για το
γήπεδο της Αρτάκης.
400.000 ευρώ σε ιδιώτη για τον ΑΤΤΑΛΟ,
ένα κινηματογράφο που δεν έχει άδεια λειτουργίας και τόσα χρόνια λειτουργούσε
χωρίς άδεια), αντί να απαιτήσει τη χρήση του για τις ανάγκες της πόλης.
Ο
«οικονομικά αυτοδύναμος Δήμος» είναι μία απάτη. Αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι
5μηνίτες εργαζόμενοι και οι υπό απόλυση δημοτικοί υπάλληλοι. Προσλαμβάνει κόσμο
μέσω των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ και δεν διεκδικεί την κάλυψη των αναγκών του
δήμου με μόνιμο προσωπικό με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Το
όραμά τους είναι ένας δήμος με γυαλιστερή βιτρίνα, φιλικός για τους
επιχειρηματίες, τους χορηγούς των «πολιτιστικών» events, τα γεμάτα πορτοφόλια,
αφιλόξενος και εχθρικός στους φτωχούς, τους άνεργους, τους νέους, σε όλους
όσους χαλάνε την βιτρίνα.
Από τη ‘συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση’ στη ‘συμπολίτευση’;
Ο
πρώην δήμαρχος κ. Κουτελάκης διεκδικεί την πατρότητα του οράματος «τσιμέντο να
γίνουν όλα». Τα έργα που αποφασίστηκαν στη διάρκεια της θητείας του
υλοποιούνται σήμερα μέσα σε σύννεφο αδιαφάνειας και εργολαβικών «πάρτυ». Όποιο
και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, θα συγκυβερνήσει το Δήμο αξιοποιώντας
τα περιθώρια του ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ για διεύρυνση της «συμμετοχής» στο πάρτυ της
δημοτικής διαχείρισης. «Πουλάει» πινελιές αριστερού προφίλ με ευαισθησίες στο
κατά τα άλλα μνημονιακής πολιτικής πρόγραμμά του. Κάνει κριτική για
κακοδιαχείριση και σπατάλες γιατί η σημερινή δημοτική αρχή δεν έχει «όραμα»!
Τζουλάκης
και Κουτελάκης είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Δεν είναι τυχαίο ότι 16
ολόκληρα χρόνια, βρίσκονταν μαζί στην εξουσία του δήμου. Τους στηρίζουν οι
μνημονιακοί, οι εργολάβοι. Οι φτωχοί και οι αξιοπρεπείς Νεοσμυρνιώτες δεν έχουν
να κερδίσουν τίποτα από την επανεκλογή και νέα συγκυβέρνησή τους.
Λαρίσης, η νέα συμμετοχή στο Game of Thrones
Ο
νέος Νεοδημοκράτης υποψήφιος πουλάει ακριβώς το ίδιο set με άλλο περιτύλιγμα.
Σαν τον προηγούμενο εκπρόσωπο της ΝΔ κ. Στέφο, θέλει να μαζέψει κάποιους
ψηφοφόρους της ΝΔ ώστε να διαπραγματευτεί μετά κάποιο πόστο στη νέα δημοτική
αρχή.
Οι
πολιτικοί του προϊστάμενοι, ο Μητσοτάκης και ο νέα ακροδεξιά, προβάλλουν ξανά
ως πανάκεια τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Νέες περικοπές στις
κοινωνικές δαπάνες, νέες οριζόντιες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, πλήρη
ιδιωτικοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών, ισοπέδωση των κοινωνικών
αντιστάσεων. Μπορούμε να
καταλάβουμε
πολύ καλά τι σημαίνουν όλα αυτά σε επίπεδο δήμου, ακόμα κι αν ο υποψήφιος της
ΝΔ κρύβει -προς το παρόν- το πολιτικό του πρόγραμμα.
«Στροφή» -ΣΥΡΙΖΑ: επιμένουν ευρωπαϊκά και διαχειριστικά
Στις
προηγούμενες εκλογές δημιουργήθηκε μετά βαΐων και κλάδων διεκδικώντας να είναι
σχήμα της Αριστερός με δράση στα κινήματα και με παρέμβαση στα τοπικά ζητήματα.
Σύντομα ο φέρελπις πρώην επικεφαλής διορίστηκε στην ΜΟΔ για τις ανάγκες της
κεντρικής διαχείρισης της μνημονιακής, φιλο-ΕΕ και super φιλο-νατοϊκής
κυβέρνησης της κατ’ όνομα αριστεράς. Ένας νέος υποψήφιος του ίδιου marketing
style έρχεται να εκπροσωπήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν περιμένουμε τίποτα απ’ αυτούς που
στα μάτια των εργαζόμενων διέσυραν την Αριστερά και έγιναν οι κήρυκες και οι
καλύτεροι, πιο επιδέξιοι, διαχειριστές των αντιλαϊκών μονόδρομων. Δεν
περιμένουμε τίποτα καλύτερο με την «ανανέωση» και το νέο κομματικό επικεφαλής.
«Λαϊκή συσπείρωση» – ΚΚΕ: διακηρύξεις και περιχαράκωση μέχρι τη λαϊκή
εξουσία
Είναι
αλήθεια, δυστυχώς, ότι έλειπαν από τους αγώνες της γειτονιάς. Από την πάλη
ενάντια στους εργολάβους μέχρι τον αντιφασιστικό αγώνα και τη μάχη ενάντια στο
χαράτσι.
Είναι
αλήθεια, δυστυχώς, ότι αδιαφορούν συστηματικά για τα κύτταρα αλληλεγγύης και
αυτοοργάνωσης που γεννιούνται στην πόλη μας όπως είναι η Εργατική Λέσχη, η
Λαϊκή Συνέλευση, το Κοινωνικό Ιατρείο.
Είναι
αλήθεια, δυστυχώς, ότι αρνούνται συστηματικά τον κοινό βηματισμό σε επιμέρους
στόχους και κινήματα δημιουργώντας πολλές φορές «υγειονομική ζώνη ιδεολογικής
καθαρότητας».
Μπορεί
να διακηρύσσουν την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου με ανακοινώσεις για την
λαϊκή εξουσία, αλλά υποτιμούν την σημερινή, καθημερινή λαϊκή πάλη.
Πρέπει
να το πούμε καθαρά: η άρνηση άμεσων μάχιμων πολιτικών στόχων, η περιχαράκωση
στις κομματικές αλήθειες, η περιφρόνηση της ανατρεπτικής κοινής δράσης
δυσκολεύουν τη λαϊκή πάλη και γεννούν απογοήτευση. Απογοήτευση γεννά και η
εμμονή να ανακαλύπτουν τους βασικούς εχθρούς στην υπόλοιπη αριστερά. Έτσι
αποδυναμώνει την πάλη του λαού απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο.
Το ΚΚΕ στην πραγματικότητα καλεί τον κόσμο της δουλειάς και τη νεολαία να κάνουν υπομονή μέχρι να γίνει ισχυρό, αλλά ο λαός δεν μπορεί να περιμένει άλλο.
Η ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ η μόνη
πραγματική αντιπολίτευση!
ενάντια στην αντιλαϊκή διαχείριση του
δήμου,
για τα συμφέροντα των όλων των κατοίκων
της Νέας Σμύρνης
Σταθήκαμε
απέναντι στο κλείσιμο του σχολείου της ΕΣΤΙΑΣ και τα καταφέραμε.
Ανοίξαμε το θέμα των αναγκών της
παιδείας της πόλης με την στήριξή μας στους αγώνες και τα αιτήματα
εκπαιδευτικών και γονέων για επαρκή οικονομική στήριξη των σχολείων, για την
ανέγερση νέων δημοτικών σχολείων και νηπιαγωγείων, ενάντια στο στοίβαγμα των παιδιών
σε αίθουσες ΠΡΟΚΑΤ. Για την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής
αγωγής και εκπαίδευσης, για την ελεύθερη πρόσβαση σε παιδικούς σταθμούς.
Σταθήκαμε ξεκάθαρα δίπλα σε κάθε
εργαζόμενο
που
είχε την ανάγκη μας στην γειτονιά με πρόσφατο παράδειγμα τους εργαζόμενους στον
πολιτισμό και τα εξευτελιστικά δημοτικά προγράμματα αναδεικνύοντας τα
προβλήματα ενός δήμου που λειτουργεί με το 50% του προσωπικού με ελαστικές
σχέσεις εργασίας.
Στηρίξαμε
το Ιατρείο Αλληλεγγύης που τόσο κόσμο βοήθησε στην γειτονιά μας.
Συμβάλαμε στη δημιουργία της Εργατικής
Λέσχης, που έχει ακολουθήσει τον δικό της ξεχωριστό και ανεξάρτητο, αλλά πολύ
σπουδαίο ρόλο, στα μαθήματα αλληλεγγύης, στον πολιτισμό, στις εργατικές
διεκδικήσεις, στην αντιφασιστική δράση, στην υπεράσπιση και την στήριξη των
προσφύγων και των μεταναστών.
Μαζί με τους κατοίκους παλέψαμε ενάντια στην δημοτική αρχή, όταν πετσόκοβαν το
πάρκο του Πατριάρχη που σε αυτές τις εκλογές θα πουληθεί σαν εξευγενισμός και
αναβάθμιση.
Με πρωτοβουλία μας εκδόθηκε ψήφισμα από το δημοτικό συμβούλιο υπέρ του Νίκου
Ρωμανού.
Η κριτική μας για το έργο στην Ομήρου επιβεβαιώθηκε 100%, καθώς
αποδείχθηκε μια υπερκοστολογημένη και αναποτελεσματική παρέμβαση, χωρίς καμιά
χρησιμότητα, που επιδεινώνει μάλιστα ακόμα περισσότερο το πρόβλημα στάθμευσης.
Λέμε όχι στην ανέγερση του κλειστού στην Αρτάκης που θα επιβαρύνει τρομακτικά
οικονομικά και περιβαλλοντικά την πόλη και τους κατοίκους.
Απορρίψαμε την σκανδαλώδη πρόθεση
ενοικίασης του κτιρίου ΜΙΝΕΤΤΑ με 800.000 ευρώ ενοίκιο το μήνα για νέο
δημαρχείο, τις πολιτιστικές φιέστες με προϋπολογισμούς πρόκληση για τους
πολίτες.
Oι στόχοι, οι διεκδικήσεις και οι δεσμεύσεις της Πόλης Ανάποδα
Είμαστε
μέρος του λαϊκού-εργατικού κινήματος που παλεύει καθημερινά για την ανατροπή
αυτής της άθλιας κατάστασης. Ενός κινήματος ρήξης και ανατροπής για την
υπεράσπιση των άμεσων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων της εργατικής τάξης και
των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Είμαστε
μέρος του οργανωμένου λαού που δεν επιλέγει «διαχειριστή» της φτώχιας και της
μιζέριας
σε ένα ισοπεδωμένο, γκρίζο μέλλον αλλά αντεπιτίθεται για να πάρει πίσω όσα του
ανήκουν.
Συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις:
Για την κατάργηση όλων των μνημονίων, των εφαρμοστικών τους νόμων και των
δανειακών συμβάσεων.
Για παύση πληρωμών και διαγραφή του
ληστρικού – τοκογλυφικού χρέους. Για κρατικοποίηση των Τραπεζών, των μεγάλων
επιχειρήσεων, των επιχειρήσεων που κλείνουν και της εκκλησιαστικής περιουσίας
χωρίς αποζημίωση, με εργατικό έλεγχο.
Για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Επίδομα ανεργίας και δωρεάν ασφάλιση για
όλους τους άνεργους. Μείωση των ωρών εργασίας και των χρόνων συνταξιοδότησης,
δουλειά για όλους.
Για να βγούμε από τη φυλακή του ευρώ και της Ε.Ε. που θέλει να μας επιβάλει
μνημόνια, να τσακίσει ελευθερίες και δικαιώματα
Για ειρήνη και φιλία με τους λαούς των
Βαλκανίων και της Μ. Ανατολής.
Για να φράξουμε το δρόμο στο φασισμό. Θέλουμε
τη Νέα Σμύρνη των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων, των μεταναστών, γειτονιά
των κατοίκων της και όχι «τουριστικό πόλο» με ακριβά ενοίκια, μοδάτες
καφετέριες, αποστειρωμένα πάρκα και πλατείες.
Διεκδικούμε την κατάργηση του Κλεισθένη
και κάθε άλλου νόμου που μετατρέπει το δήμο σε σκληρό αλαζονικό τοπικό κράτος
για τους πολίτες του.
Είμαστε αντίθετοι στην καταστροφική
λογική της λεγόμενης ανταποδοτικότητας δηλαδή της λειτουργίας των κοινωνικών
υπηρεσιών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όπως οι επιχειρήσεις.
Απαιτούμε την προστασία των κατοίκων από κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, μείωση ή
και πλήρη κατάργηση των δημοτικών τελών και φόρων για τα λαϊκά νοικοκυριά.
Οικοδόμηση ή άμεση ενοικίαση των 18 αιθουσών (9 νηπιαγωγείων) που απαιτούνται.
Κατάργηση των «προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας». Μονιμοποίηση όλων των
εργαζομένων του δήμου που είναι όμηροι, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Προσλήψεις με σταθερές σχέσεις εργασίας για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες των
δημοτών/ κατοίκων. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπή μισθό.
Ανοιχτή διαχείριση των οικονομικών του
Δήμου, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, δημόσιοι προϋπολογισμοί, ισολογισμοί,
απολογισμοί, με έλεγχο μέσα από δομές άμεσης δημοκρατίας, με Γενικές
Συνελεύσεις Δημοτών, Τοπικές Συνελεύσεις γειτονιών με αποφασιστικό χαρακτήρα.
Αναλυτικοί και δημόσιοι οικονομικοί απολογισμοί των Σχολικών Επιτροπών, του
Πολιτιστικού Οργανισμού κλπ
Νερό και ρεύμα σε κάθε σπίτι ανεξαιρέτως.
Δημιουργία νέων σχολικών συγκροτημάτων και συντήρηση των υπαρχόντων με
κάλυψη του κόστους από το κρατικό προϋπολογισμό. Δημόσιος έλεγχος των έργων
συντήρησης που γίνονται με αυτοχρηματοδότηση για να μην καταλήγουν στην
ενίσχυση των μεγαλοεργολάβων.
Άμεση εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής
αγωγής και εκπαίδευσης με εξασφάλιση όλων των παιδιών.
Βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί χωρίς τροφεία για το σύνολο των παιδιών των
εργαζομένων και των ανέργων, με κατάλληλες υποδομές και μόνιμο προσωπικό. Όχι
άλλα voucher για την ενίσχυση των ιδιωτών. Δημόσιες δωρεάν δομές για όλα τα
παιδιά!
Δημοτικά γηροκομεία με δωρεάν διαμονή
απόρων και φτωχών γερόντων – Μέριμνα για δωρεάν σίτιση απόρων κατοίκων.
Πρωτοβάθμιες Μονάδες Υγείας που να καλύπτουν
τις ανάγκες του πληθυσμού και αναβάθμιση των υπηρεσιών τους.
Κοινωνική φροντίδα και μέριμνα για
ευπαθείς ομάδες. Δομές υποστήριξης και αλληλεγγύης σε τοξικομανείς, άτομα με
αναπηρία, ψυχικά ασθενείς. Παροχή δωρεάν βοήθειας στο σπίτι όπου είναι
απαραίτητο.
Φρένο στο Airbnb, την εκτόξευση των
ενοικίων και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού των γειτονιών που φέρνει. Επιδότηση
ενοικίου για ανέργους και οικονομικά αδύναμους.
Καμιά κατάσχεση – πλειστηριασμός- έξωση
κατοικίας όσων έχουν πάρει δάνειο και έχουν χάσει τη δουλειά τους, είναι
απλήρωτοι ή τους έχουν μειώσει μισθό και σύνταξη.
Μείωση και διαγραφή των δανείων των
λαϊκών νοικοκυριών ανάλογη με τη μείωση του εισοδήματος και τη μείωση της τιμής
της κατοικίας.
Να απαλλοτριωθούν άδειες κατοικίες και
κλειστές ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις για την
άμεση
στέγαση των άστεγων και άπορων.
Προστασία του περιβάλλοντος, υπεράσπιση
των δημόσιων χώρων, ενάντια στην καταστροφική αγοραία «ανάπτυξή» τους.
Ελεύθεροι χώροι ανοιχτοί για όλους,
δωρεάν, ποιοτικοί, πράσινοι.
Επανασχεδιασμός για τη συλλογή, τη
διαχείριση και τη διάθεση/απόθεση των απορριμμάτων.
Βελτίωση του συστήματος διαλογής. Όχι
στις ιδιωτικές εταιρείες διαχείρισης των απορριμμάτων.
Να εφαρμοστούν και να αναπροσαρμοστούν
οι κανόνες για την (μη) εγκατάσταση των σταθμών εκπομπών (κεραιών) των
εταιρειών κινητής τηλεφωνίας. Να γίνουν Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και
να τηρούνται οι αποστάσεις εγκατάστασης από τους χώρους που χρήζουν ιδιαίτερης
προστασίας (σχολεία, παιδικοί σταθμοί, νοσοκομεία, κατοικίες).
Σχεδιασμός αποτελεσματικής και δωρεάν
δημόσιας συγκοινωνίας.
Να απαντήσουμε στο πρόβλημα της
στάθμευσης και της κυκλοφορίας όχι με ιδιωτικά parking αλλά με συχνά και δωρεάν
τοπικά λεωφορεία.
Να δημιουργηθούν χώροι πολιτισμού και
καλλιτεχνικής έκφρασης σε κάθε γειτονιά. Να εξασφαλιστούν χώροι για στέκια της
νεολαίας και των μεταναστευτικών κοινοτήτων.
Να περάσουν στα χέρια του δήμου για
δωρεάν δημόσια χρήση για όλους οι χώροι Σπόρτιγκ, Φιλίπ, Άτταλος κλπ.
Να προστατευτεί η ελεύθερη καλλιτεχνική
δημιουργία με στήριξη πειραματικών χώρων
έκφρασης
σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους, ελεύθερα θέατρα, ζωγραφική, γκράφιτι και
μουσική στο δρόμο.
Δημιουργία ανοικτών αθλητικών
εγκαταστάσεων με δωρεάν και ελεύθερη πρόσβαση των νέων σε κάθε αθλητική
δραστηριότητα. Ενίσχυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού.
Ελευθερίες και πλήρη εργασιακά, πολιτικά
και δημοκρατικά δικαιώματα σε όλους και όλες, ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία,
χρώμα, φύλο και σεξουαλική προτίμηση, ελεύθερη λειτουργία χώρων θρησκευτικής
λατρείας για όλες τις θρησκείες ή δόγματα και των χώρων πολιτιστικής έκφρασης.
Δικαίωμα συμμετοχής στις δημοτικές και
περιφερειακές εκλογές για τους μόνιμα εγκατεστημένους μετανάστες.
Να στεγαστούν οι πρόσφυγες σε σπίτια
μέσα στον αστικό ιστό.
Να δοθεί ιθαγένεια στα παιδιά των
μεταναστών.
Να νομιμοποιηθούν οι μετανάστες, να
δοθεί άσυλο στους πρόσφυγες – θύματα του ιμπεριαλισμού, των πολέμων, των
δικτατοριών, της ακραίας φτώχειας και των περιβαλλοντικών καταστροφών.
Κανένας συμβιβασμός με τον υποταγμένο συνδικαλισμό Όχι στον διορισμό διοικήσεων από τα δικαστήρια Συνδικάτα και αγώνες στα χέρια των εργαζομένων
Την Τετάρτη 17.4.2019 εκδόθηκε προσωρινή διαταγή (σε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων) του Πρωτοδικείου Αθηνών για διορισμό προσωρινής διοίκησης στη ΓΣΕΕ μετά την παρωδία του 37ου συνεδρίου. Είναι η πρώτη φορά από το 1985, με το διορισμό του Ραυτόπουλου, όπου η ΓΣΕΕ έχει δοτή διοίκηση.
Για τον διορισμό διοίκησης στην ΓΣΕΕ προσέφυγαν 61 Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες που ελέγχονται από τις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ ζητώντας να μη συμμετέχει το ΠΑΜΕ στη διοίκηση. Σε κάθε περίπτωση ζητούσαν να διοριστεί διοίκηση ακόμα και με την συμμετοχή του ΠΑΜΕ. Ανταίτηση κατέθεσαν 19 δευτεροβάθμιες οργανώσεις που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ και ζητούσαν διορισμό διοίκησης χωρίς την συμμετοχή νόθων και εργοδοτών και χωρίς την συμμετοχή των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ- ΕΑΚ(ΣΥΡΙΖΑ).
Όπως ήταν αναμενόμενο η διοίκηση που διόρισε το δικαστήριο έχει σύνθεση ίδια και απαράλλακτη σε πρόσωπα και συσχετισμό με την προηγούμενη διοίκηση που είχε προκύψει από το 36ο συνέδριο και που η θητεία της έληξε στις 11.4. Η οριστική συζήτηση για τα ασφαλιστικά μέτρα θα γίνει στις 6.5, όπου -κατά πάσα πιθανότητα- θα επιβεβαιωθεί ο διορισμός της ίδιας διοίκησης για να προετοιμάσει το συνέδριο μέσα σε ένα εξάμηνο.
Ο διορισμός διοίκησης από τα δικαστήρια είναι ένα ακόμα σκηνικό της σήψης και του εκφυλισμού που κυριαρχεί στην διοίκηση της ΓΣΕΕ, ενώ μετατίθενται για μετά τις εκλογές μια νέα απόπειρα νόθου συνεδρίου.
Η στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΕΑΚ) δεν εκπλήσσει κανέναν. Όλα αυτά τα χρόνια έχοντας κάνει σημαία τον «κοινωνικό εταιρισμό» με την εργοδοσία και το κράτος, έχει απαξιωθεί πλήρως και λοιδορείται από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για το ρόλο και τη στάση της. Η παρουσία των εργοδοτών και των μεγαλοδιευθυντικών στελεχών στα συνδικάτα, η μετατροπή της ΓΣΕΕ σε εταιρεία διαχείρισης ευρωπαϊκών, επιχειρηματικών και κρατικών κονδυλιών εκατομμυρίων, αποδεικνύουν την απροκάλυπτα φιλοεργοδοτική της στάση.
Σοβαρές ευθύνες έχει και το ΠΑΜΕ που προσέφυγε στα αστικά δικαστήρια, όπως ακριβώς και οι εργοδοτικές – κυβερνητικές πλειοψηφίες και συμμετέχει στην δοτή διοίκηση μαζί με τον Καραγεωργόπουλο και τους νόθους. Ίδια ήταν η στάση του στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, όπου μάλιστα προσέφυγε στα δικαστήρια πριν ακόμα και από τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού! Πανηγυρίζει μάλιστα γιατί “απέτυχε η προσπάθεια της πλειοψηφίας της ηγεσίας της ΓΣΕΕ να αποκλείσει τη ΔΑΣ”. Για τις εξελίξεις στην ΓΣΕΕ και τον διορισμό της διοίκησης συνεδρίασε στις 17.04 το Δ.Σ. του ΕΚΑ.
Η ΑΤΕ-ΕΚΑ με τις θέσεις και τις ανακοινώσεις της πριν από το 37ο συνέδριο της ΓΣΕΕ (εδώ), στο συνέδριο της ΟΙΥΕ (εδώ), αλλά και με ανακοινώσεις των εκλεγμένων αντιπροσώπων της έχει καταγγείλει τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις της γραφειοκρατικής-εργοδοτικής ηγεσίας της ΓΣΕΕ σε Καλαμάτα και Ρόδο (εδώ & εδώ).
Στη συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΕΚΑ οι παρατάξεις που ελέγχουν το προεδρείο (ΕΑΚ-ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) πρότειναν από κοινού το ΕΚΑ να προχωρήσει σε «πρόσθετη παρέμβαση» στο δικαστήριο στις 6.5 υπέρ του διορισμού διοίκησης με την ίδια ακριβώς σύνθεση για να προετοιμάσει και διεξάγει το συνέδριο. Ισχυρίστηκαν μάλιστα ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να γίνει το συνέδριο. Σχετικά με τις καταγγελίες για τους νόθους αντιπροσώπους, συμπεριλαμβανομένων και μελών της τελευταίας διοίκησης της ΓΣΕΕ, δήλωσαν αόριστα ότι θα τοποθετηθεί το συνέδριο. Λες και δεν υπήρχαν σαφείς καταγγελίες για την ύπαρξη στα συνδικάτα, νόθων, εργοδοτών και διευθυντών.
Η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) διαφώνησε με την «πρόσθετη παρέμβαση» του ΕΚΑ στο βαθμό που θα ζητούσε να διοριστεί διοίκηση ίδια με την προηγούμενη. Ήθελε η διορισμένη διοίκηση να μην περιλαμβάνει τους 2 νόθους (Καραγεωργόπουλος-εργοδότης και Στοϊμενίδης-δημόσιος υπάλληλος) και τους 3 επικεφαλής της ηγετικής ομάδας ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΕΑΚ (Παναγόπουλος-Κιουτσούκης-Βασιλόπουλος). Η ΔΑΣ αφού μπήκε στην συζήτηση για την σύνθεση της εγκάθετης διοίκησης στο τέλος περιόρισε την απαίτησή της στην εξαίρεση των 2 νόθων.
Η όλη στάση των δυνάμεων της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) αποδεικνύεται υποκριτική και αδιέξοδη. Από τη μια καταγγέλλουν και σωστά τις νοθείες στις διαδικασίες αντιπροσώπευσης και διεξαγωγής συνεδρίου, από την άλλη όμως αποδέχονται διορισμό από το κράτος και τους δικαστές, στον οποίο συμμετέχουν, μαζί με τους νόθους και τους εργοδότες, αναγνωρίζοντάς τους. Όμως ο ταξικός συσχετισμός δεν αλλάζει μέσω της αστικής δικαιοσύνης. Παράλληλα το ΠΑΜΕ με την στάση του νομιμοποιεί τις κρατικές και δικαστικές παρεμβάσεις στα συνδικάτα. Επιβεβαιώνεται η κριτική που ασκούμε στο ΠΑΜΕ για το γεγονός ότι η γραμμή του δεν μπορεί να υπερβεί τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, αλλά εξυπηρετεί κυρίως την αναπαραγωγή της κομματικής επιρροής του ΚΚΕ στα συνδικάτα. Το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ θέλει ο λαός να «βγάλει συμπεράσματα» μπροστά στην κάλπη (4 εκλογές έχουμε φέτος). Θέλει επίσης να συσπειρώσει την βάση του παρουσιάζοντας μια πιο δυναμική στάση απέναντι στην ηγεσία της ΓΣΕΕ, καθώς το προηγούμενο διάστημα δεν αμφισβήτησε έμπρακτα βασικές επιλογές της. Μάλιστα σε κρίσιμες περιστάσεις σύρθηκε πίσω από τις επιλογές αυτές (π.χ. ασφαλιστικό Κατρούγκαλου, κοινωνική συμμαχία, διασπαστική δράση της ΓΣΕΕ στην απεργία του Νοέμβρη). Πολλές φορές συνδιαμόρφωσε το ημερολόγιο εκτόνωσης της ΓΣΕΕ μαζί με τους εκπροσώπους του υποταγμένου συνδικαλισμού. Στο δημοψήφισμα το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ παρέμεινε άβουλο την ώρα που η ΓΣΕΕ συντάσσονταν με το ΝΑΙ της ΕΕ και των βιομηχάνων. Η τακτική που υιοθετεί τώρα οδηγεί σε ένα ακόμα συνέδριο αναπαραγωγής του υποταγμένου συνδικαλισμού. Παράλληλα, δεν προτείνει κανένα απολύτως αγωνιστικό σχέδιο υπέρβασης του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Μόνη επωδός είναι η συσπείρωση γύρω από το ΠΑΜΕ με κάποιες γενικολογίες.
Η ΑΤΕ-ΕΚΑ στην τοποθέτησή της στο ΔΣ του ΕΚΑ κατήγγειλε σαν απαράδεκτη κάθε μεθόδευση για δικαστική παρέμβαση στα συνδικάτα από θέση αρχής. Απέρριψε την πρόταση της πλειοψηφίας για πρόσθετη παρέμβαση κατά την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων για τον διορισμό διοίκησης της ΓΣΕΕ και δεν μπήκε σε καμία συζήτηση για την σύνθεσή της. Πρότεινε να υπάρξουν πρωτοβουλίες στη βάση των σωματείων με Γενικές Συνελεύσεις για πλήρη εκκαθάριση των μητρώων και εκλογές αντιπροσώπων χωρίς νοθείες και εργοδοτικές ή κρατικές παρεμβάσεις. Αντίστοιχες διαδικασίες να γίνουν στα δευτεροβάθμια όργανα για να υπάρξουν προϋποθέσεις για ένα γνήσιο, αντιπροσωπευτικό εργατικό συνέδριο, με πραγματική εργατική δημοκρατία.
Η παράταξη ΕΝΟΤΗΤΑ-Ν. Πορεία αντιτάχθηκε στην «πρόσθετη παρέμβαση» επικαλούμενο ότι η ΓΣΕΕ ήδη «απεβίωσε» μετά από 100 χρόνια. Η παράταξη αυτή έχει καταθέσει πρόταση αλλαγής της ΓΣΕΕ σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Επίσης το ΕΜΕΙΣ διαφώνησε με την πρόταση επικαλούμενο και το γεγονός ότι δεν έχει διαπαραταξιακή αποδοχή.
Στο τέλος της συνεδρίασης η παράταξη ΕΑΚ απέσυρε τη στήριξή της στην πρόταση για «πρόσθετη παρέμβαση» γιατί δεν εξασφάλιζε διαπαραταξιακή συναίνεση και η συνεδρίαση έληξε χωρίς ψηφοφορία και απόφαση για το θέμα.
Η ΑΤΕ-ΕΚΑ έχει μόνιμο μέτωπο στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και όχι μόνο σε προεκλογικές περιόδους ή όταν «δεν βγαίνουν τα κουκιά». Επίσης δεν αναγνωρίζει την δυνατότητα των δικαστηρίων, της κυβέρνησης και του κράτους να διορίζουν τις διοικήσεις των συνδικάτων και θεωρεί ότι καμία ταξική δύναμη δεν πρέπει να συμμετέχει στις δοτές διοικήσεις. Η θέση αυτή ακολουθείται με συνέπεια διαχρονικά. Έτσι η ΑΤΕ-ΕΚΑ κατήγγειλε τη δικαστική ακύρωση του συνεδρίου του ΕΚΑ το 2016 και δεν συμμετείχε στη διορισμένη διοίκηση. Την ίδια στάση κράτησε τότε και η ΔΑΣ-ΠΑΜΕ. Τώρα τι άλλαξε;
Απέναντι στις δικαστικές και εργοδοτικές παρεμβάσεις στα συνδικάτα και στα ενδεχόμενα «παζάρια» της συνδικαλιστικής ηγεσίας, οι πρωτοπόροι εργαζόμενοι και οι ταξικές δυνάμεις πρέπει να παλέψουν για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος μέσα στα σωματεία, στις συνελεύσεις, στην ίδια την εργατική βάση. Για συνδικάτα και αγώνες στα χέρια των εργαζόμενων, με πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία από το κράτος, την εργοδοσία και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αγώνες των εργαζόμενων πρέπει να ενισχυθούν και να πολλαπλασιαστούν και με νέες μορφές συντονισμού και συσπείρωσης από τα κάτω. Η κοινή δράση όσων δυνάμεων και αγωνιστών θέλουν να βαδίσουν σε διαφορετική κατεύθυνση, με αυτοτέλεια από τον υποταγμένο συνδικαλισμό, μπορεί να δώσει σημαντική ώθηση στην εργατική πάλη. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για την μαζικοποίηση και τη νίκη των αγώνων, αλλά και για την υπέρβαση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Η Αγωνιστική Ταξική Ενότητα καταγγέλλει τον διορισμό διοικήσεων από τα δικαστήρια στην ΓΣΕΕ και την ΟΙΥΕ. Κανένα ταξικό συνδικαλιστικό ρεύμα δεν πρέπει να συμμετέχει στις διορισμένες διοικήσεις.
Καλούμε τα σωματεία, τους ταξικούς συνδικαλιστές και τους εργαζόμενους να οργανώσουν τους επόμενους αγώνες από τα κάτω, αποφασιστικά, μαζικά, ταξικά! Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να κάνουν επόμενο σταθμό αγώνα την Εργατική Πρωτομαγιά σε όλη την χώρα. Η ΑΤΕ-ΕΚΑ θα βρεθεί μαζί με τα πρωτοβάθμια σωματεία που διοργανώνουν την πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση στις 10:30 πμ στο Πολυτεχνείο.
Καταγγέλλουμε την προωθούμενη αλλαγή του ορισμού του βιασμού στον Ποινικό Κώδικα της χώρας, η οποία όχι μόνο δεν λαμβάνει υπόψη της τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις του φεμινιστικού κινήματος και των συλλογικοτήτων, αλλά τροποποιεί τον ισχύοντα ορισμό (άρθρο 336 του Ποινικού Κώδικα) σε αντιδραστική κατεύθυνση.
Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει ακέραια την πολιτική ευθύνη για την επιλογή των μελών της επιτροπής η οποία συνέταξε αυτό το εκτρωματικό σχέδιο του νέου Ποινικού Κώδικα. Συγκεκριμένα, η επιτροπή, η οποία συστάθηκε από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για την αναδιαμόρφωση του Ποινικού Κώδικα, στο σχέδιο που έχει παραδώσει, προτείνει την αλλαγή του νομικού ορισμού του βιασμού, στο άρθρο 336 του Ποινικού Κώδικα, προς το χειρότερο. Ο ορισμός που προτείνεται βασίζεται αποκλειστικά στην ύπαρξη ή απειλή σωματικής βίας, περιορίζοντας δραματικά τις περιπτώσεις που θα χαρακτηρίζονται ως βιασμοί.
Ο ισχύων ΠΚ,
στο άρθρο 336, ορίζει τον βιασμό ως εξής:
Παρ. 1:
Όποιος με σωματική βία ή με απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου εξαναγκάζει
άλλον σε συνουσία ή σε άλλη ασελγή πράξη ή σε ανοχή της τιμωρείται με κάθειρξη.
Όμως ο νέος
ΠΚ στο άρθρο 336, προβλέπει:
Παρ. 1: Όποιος με σωματική βία ή με απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής ή σωματικής ακεραιότητας εξαναγκάζει άλλον σε επιχείρηση ή ανοχή γενετήσιας πράξης τιμωρείται με κάθειρξη.
Και τούτο, ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα θύματα, πρωτίστως γυναίκες, αλλά και άνδρες, δεν βρίσκονται αναγκαστικά υπό τη χρήση βίας αλλά και υπό συνθήκες ψυχολογικού εκβιασμού (π.χ. απόλυση ή δημόσια γνωστοποίηση μιας βιντεοσκοπημένης σεξουαλικής συνεύρεσης) ή υπό συνθήκες απώλειας συνείδησης λόγω χορήγησης από τους δράστες χημικών ουσιών (π.χ. χάπι βιασμού). Μια τέτοια αντιδραστική αναδιατύπωση του ορισμού θα καταστήσει τα θύματα ή τα υποψήφια θύματα περισσότερο ευάλωτα και θα τα αποθαρρύνει ακόμα περισσότερο από το να καταγγέλλουν το γεγονός. Κι αυτό, ενώ, ήδη, γνωρίζουμε ότι o αριθμός των γυναικών που βιάζονται αλλά δεν καταγγέλλουν το βιασμό είναι υψηλός και πως οι άντρες που βιάζονται σιωπούν εντελώς.
Απαιτούμε από την κυβέρνηση να υιοθετήσει τον ορισμό του βιασμού έτσι όπως διατυπώνεται στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία έχει κατακυρωθεί με το Ν. 4531/2018 και στο άρθρο 36 της οποίας γίνεται λόγος για εκούσια συγκατάθεση των ατόμων σε οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη ή συμπεριφορά, η οποία θα πρέπει να είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης. Συγκεκριμένα σύμβαση της Κωνσταντινούπολης προβλέπει:
«Άρθρο 36-
Σεξουαλική βία συμπεριλαμβανομένου του βιασμού
1.Τα Μέρη λαμβάνουν τα αναγκαία
νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί η ποινικοποίηση των
ακόλουθων εκ προθέσεως συμπεριφορών:
α. διάπραξη μη συναινετικής κολπικής,
πρωκτικής ή στοματικής διείσδυσης σεξουαλικού χαρακτήρα στο σώμα άλλου ατόμου
με τη χρησιμοποίηση οποιουδήποτε οργάνου του σώματος ή αντικειμένου.
β. διάπραξη άλλων μη συναινετικών
πράξεων σεξουαλικού χαρακτήρα με άτομο.
γ. ο εξαναγκασμός άλλου ατόμου να συμμετέχει σε μη συναινετικές πράξεις σεξουαλικού χαρακτήρα με τρίτο άτομο.
2. Η συναίνεση πρέπει να παρέχεται εκουσίως, ως αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησης του ατόμου η οποία αξιολογείται στο
πλαίσιο των περιστάσεων.
3.Τα Μέρη λαμβάνουν τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι διατάξεις της παραγράφου 1 εφαρμόζονται επίσης αναφορικά με πράξεις οι οποίες διεπράχθησαν κατά των πρώην ή νυν συζύγων ή συντρόφων όπως διαλαμβάνεται στην εσωτερική νομοθεσία».
Η «Μια πόλη Ανάποδα» Απαιτεί:
Να αναγνωριστεί νομικά η γυναικοκτονία καθώς και το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοάμυνα απέναντι σε κάθε μορφή έμφυλης βίας.
Να λειτουργήσουν στον Δήμο μας επαρκείς δομές στήριξης (ψυχολογικής και νομικής) των θυμάτων.
Ξέρουμε, βέβαια, καλά πως η υιοθέτηση ενός ορισμού που να θέτει ως βασική
προϋπόθεση την εκούσια συγκατάθεση των ατόμων σε οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη δεν
θα εξαλείψει το φαινόμενο ούτε τις νοοτροπίες που οδηγούν στη συγκάλυψή του. Ο
βιασμός είναι στοιχείο της κυρίαρχης καπιταλιστικής και πατριαρχικής
κουλτούρας. Όμως, από καλύτερες θέσεις το φεμινιστικό και τα άλλα κοινωνικά
κινήματα θα μπορούν να ενθαρρύνουν τα θύματα να καταγγείλουν το βιασμό και να
τους συμπαραστέκονται μέσα στις αίθουσες του αντιδραστικού αστικού δικαστικού συστήματος!
μια πόλη ανάποδα 