Δήλωση στήριξης της δημοτικής κίνησης ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ από την Αφροδίτη Κουκουτσάκη (*)
Έζησα τα νιάτα μου σε μια εποχή όπου η συλλογικότητα ήταν ο αυτονόητος όρος για να ακούμε την κοινωνία ζώντας μέσα σ’ αυτήν και όχι με τις εικόνες της και τις ετοιμοπαράδοτες κατασκευές των προβλημάτων της. Μεγαλώνοντας, τόσο εγώ όσο και άλλοι και άλλες φαντάζομαι, νοιώθαμε ν’ αποστεώνεται αυτό το κομμάτι μας που είχε ανάγκη τους άλλους για να μην χάσει την περπατησιά του μέσα στην κοινωνία. Μας βοήθησαν τότε οι καιροί; Μας παγίδευσαν αργότερα, πότε οι ευκολίες και πότε η αγριάδα των κοινωνικών, οικονομικών, πολιτικών εξελίξεων; Απάντηση δεν έχω και, εξάλλου, μια προσωπική μαρτυρία είναι τόσο πολιτική όσο καταφέρνει να περισαρκώνεται από συλλογικές εμπειρίες και δράσεις. Η σχέση μου με την δημοτική κίνηση Μια Πόλη Ανάποδα είναι παλιά και ξεκίνησε σε μια εποχή όπου τα γεγονότα σχεδόν μας έσυραν ξανά στους δρόμους, με κορυφαίο γεγονός την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που λειτούργησε σαν καταλύτης, βγάζοντας στην επιφάνεια παλιά και καινούργια ζητήματα. Το ζήτημα του δημόσιου χώρου αρχικά και της κοινωνικής αλληλεγγύης στη συνέχεια, στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν, παγίωσε τη σχέση μου με την Πόλη Ανάποδα. Άλλοτε συμμετέχοντας κι άλλοτε παρακολουθώντας, έζησα πάλι τον πλούτο της συλλογικότητας που επινοεί και οργανώνει δράσεις για την χειμαζόμενη κοινωνία, χωρίς αγκυλώσεις και με τέτοιο νεανικό κέφι που να ακυρώνει τις βιολογικές ηλικίες. Οι δραστηριότητες της Εργατικής Λέσχης, μαθήματα, ιατρείο, φαρμακείο, πολιτιστικές εκδηλώσεις υπήρξαν πλούτος για την πόλη και η πόλη το απέδειξε με μαζική συμμετοχή στις διάφορες δράσεις. Προσωπικά, από τις ωραιότερες εμπειρίες μου ήταν τα μαθήματα που έκανα σε κατάμεστη αίθουσα, στο πλαίσιο του κύκλου πανεπιστημιακών μαθημάτων. Προσωπική κατάθεση και πάλι –σε μικροκλίμακα θα έλεγα- η προθυμία και η αποτελεσματικότητα της βοήθειας που πρόσφεραν σε κρατούμενους κάθε φορά που το ζητούσα, όταν οι «επαγγελματίες» της αλληλεγγύης κώφευαν. Λυπάμαι ειλικρινά που, για προσωπικούς λόγους, δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ στην τιμή που μου έκαναν να μου ζητήσουν να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο και εύχομαι επιτυχία μεγάλη στις δημοτικές εκλογές, γιατί η πόλη έχει ανάγκη όχι μόνον από τις παρεμβάσεις αλλά και από αυτό που εκπροσωπεί η δημοτική κίνηση Μια Πόλη Ανάποδα.
(*) Επίκουρη καθηγήτρια εγκληματολογίας στο τμήμα κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
μια πόλη ανάποδα 