Μέτρο του πολιτισμού είναι η ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Ο Δήμος μας περιορίζει την έννοια στις φιέστες που διοργανώνει και τον μετράει με τη μαζικότητα εκδηλώσεων που βασίζεται στην προβολή εκπροσώπων του εμπορικού θεάματος – ακροάματος, τύπου Ρουβά και Βίσση.
Κι όμως, χιλιάδες νέες και νέοι προσπαθούν να αποτυπώσουν την ψυχή τους στο χαρτί, στο πεντάγραμμο, στον καμβά. Στα περισσότερα σχολεία εμπνευσμένοι δάσκαλοι συντονίζουν εξαιρετικές καλλιτεχνικές δράσεις καταδικασμένες να παρουσιάζονται σε εγκαταλειμμένες αίθουσες «πολλαπλών χρήσεων», σε σχολεία με άθλιες υποδομές.
Απαιτούμε:
- άνετα και όμορφα σχολεία,
- χώρους πολιτιστικής έκφρασης,
- στήριξη των δραστηριοτήτων παιδιών και νεολαίας,
- προβολή της ερασιτεχνικής και εναλλακτικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, του λαϊκού πολιτισμού και της ανθρώπινης επικοινωνίας
- σε εντευκτήρια, ελεύθερους χώρους άθλησης, θεατρικές και κινηματογραφικές αίθουσες δωρεάν για όλες και όλους.
μια πόλη ανάποδα 