Η καραμέλα της «δημόσιας διαβούλευσης»
Η κυβέρνηση του ΓΑΠ μας εισάγει στην εποχή των «δημοσίων διαβουλεύσεων» και η δημαρχιακή παράταξη Κουτελάκη και του αντ’ αυτού Τζουλάκη ακολουθεί πιστά την ίδια γραμμή στο δήμο μας.
Αφού λοιπόν εκατομμύρια εργαζόμενοι διαβουλευτήκαμε ηλεκτρονικά με την κυβέρνηση για τα υπουργικά αυτοκίνητα, το σχέδιο Καλλικράτης κ.α. γιατί να μην διαβουλευτούνε και οι δημότες της Νέας Σμύρνη για την πόλη τους; Και μάλιστα με τον πλέον πρόσφορο τρόπο που εξασφαλίζει την ουσιαστική συμμετοχή και συζήτηση όλων των δημοτών.
Μάλιστα, η δημαρχιακή παράταξη είναι βήματα μπροστά. Πριν καλά – καλά οι άλλοι δήμοι καταλάβουν τι είναι ο Καλλικράτης, εμείς τον εφαρμόζουμε. Εγκαινιάζουμε άτυπα τα όσα ωραία περί «δημόσιας διαβούλευσης» στη λήψη αποφάσεων μας τάζει και βλέπουμε εικόνες του μέλλοντος.
Χαρακτηριστικά για το τι σημαίνει δημόσια διαβούλευση, αποτελούν ο τρόπος αλλά και η διάρκειά της: Δημοσιεύθηκαν στις 25/5 [http://www.neasmyrni.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1205&Itemid=218&lang=en] στο ίντερνετ (το οποίο όλοι οι εργαζόμενοι, ως γνωστόν, χρησιμοποιούν μετά μανίας…) 235 σελίδες ειδικού περιεχομένου, που χρειάστηκαν ένα ολόκληρο χρόνο για να γραφούν, συν άλλες 60 σελίδες για μια μελέτη για τους ποδηλατόδρομους, και λήγει στις 20/6!
Καλούνται λοιπόν όσοι δημότες το πάρουν είδηση, μέσα σε 25 μέρες να μελετήσουν, να καταλάβουν και να διατυπώσουν αντιπροτάσεις σε 300 εξειδικευμένες σελίδες για την πόλη.
Κατά τη γνώμη μας, πρόκειται για επίφαση «συμμετοχής των πολιτών», που μας πλασάρουν προσχηματικά προκειμένου να φτάσει χωρίς ψηφοθηρικό κόστος στον προορισμό του το ωραίο περιτύλιγμα με το άδειο επί της ουσίας πακέτο.
Άλλωστε, είναι πολύ πρόσφατες όλες οι βαρύγδουπες εξαγγελίες για το Τραμ και το ρόλο του στην πόλη, οι φαντεζί μακέτες της ενοποίησης του χώρου Πλατείας-Άλσους αλλά και η καθημερινή εμπειρία που όλοι βιώνουμε.
Δηλώνουμε ότι δεν θα πάρουμε μέρος στη ψευτοδιαβούλευση.
Όμως δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε ορισμένα στοιχεία που αποδεικνύουν τι πραγματικά επιδιώκεται μέσω της συγκεκριμένης μελέτης.
Το προεκλογικό «πρόγραμμα δράσης» Κουτελάκη – Τζουλάκη
Η δημοτική παράταξη των Τζουλάκη – Κουτελάκη ξεκινά την προεκλογική της περίοδο με την παράγραφο
«το παρόν αποτελεί το τοπικό πρόγραμμα δράσης για το περιβάλλον του Δήμου Νέας Σμύρνης, το οποίο καλύπτει το σύνολο περιβαλλοντικών θεμάτων που διαχειρίζεται ο Δήμος, όπως τα απορρίμματα και η ανακύκλωση, το νερό και η ενέργεια, η διαχείριση των μετακινήσεων και της κυκλοφορίας, το αστικό πράσινο.»
Το «παρόν», δεν αποτελεί τοπικό πρόγραμμα δράσης για το περιβάλλον του δήμου Νέας Σμύρνης αλλά όπως πολύ σωστά αναφέρει πιο κάτω στην σελίδα 13 «ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό πλαίσιο – οδηγός», με ό, τι έχει δημοσιευθεί και υλοποιηθεί στο πλαίσιο της «αειφόρου» ανάπτυξης της καπιταλιστικής πόλης. Για να γίνουμε κατανοητοί, το «πρόγραμμα δράσης» του δήμου είναι αντιγραφή από πολεοδομικά εγχειρίδια που διδάσκονται στο πολυτεχνείο από τη δεκαετία του 1980, τις προτάσεις των οποίων χρησιμοποιούν οι μελετητές ως πρωτοετείς φοιτητές και μας τις πλασάρουν σαν την σωτηρία του κόσμου. Το ίδιο «πρόγραμμα δράσης» είναι διαφημιστικός οδηγός βραβευμένων αντικειμένων πόλης (πλάκες πεζοδρομίου, κυβόλιθοι, κολονάκια, παγκάκια, φωτιστικά, κάδοι απορριμμάτων, στάσεις λεωφορείων, κ.α.), κυρίως από το εξωτερικό, τα οποία σίγουρα τα θέλουμε όλα και σωστά τοποθετημένα στην πόλη μας. Το ίδιο «πρόγραμμα δράσης» είναι επίσης οδηγός των ίδιων «πράσινων» προτάσεων για την πόλη, της υπουργού Μπιρμπίλη, οι οποίες κατά ένα μαγικό τρόπο μένουν στα χαρτιά. Στην κατάσταση που έχει φτάσει η πόλη μας (αλλά και ο πλανήτης όλος), δεν έχει σημασία αν όντως πχ οι κήποι στις ταράτσες, ή η αλλαγή κουφωμάτων θα επιφέρουν θετικές οικολογικές αλλαγές στην εικόνα της πόλης, γιατί είναι σίγουρο πως στο σύστημα των αγορών, καμιά ιδιωτική πρωτοβουλία (εταιρική ή ατομική) δεν αναλαμβάνει επενδύσεις (μικρές ή μεγάλες) για το κοινό καλό παρά μόνο για το καλό της τσέπης της, με το οποιοδήποτε μάλιστα αρνητικό για το κοινό καλό, κόστος. Τέλος το ίδιο «πρόγραμμα δράσης» είναι συλλογή από την διεθνή βιβλιογραφία (πυκνότατη μάλιστα και στο Ιντερνετ), από σύγχρονα συστήματα και εξοπλισμούς γύρω από την διαχείριση του νερού και των απορριμμάτων. Και βέβαια τα θέλουμε όλα (απορούμε μάλιστα γιατί πολλά απλά από όσα προτείνονται, δεν έχουν υλοποιηθεί) ακόμα και αν φτάνουν τα όρια της ουτοπίας-κοροϊδίας όπως η πνευματική μέθοδος αποκομιδής σκουπιδιών!
Εκεί βέβαια που οι μάσκες πέφτουν και ο δήμαρχος είναι γυμνός με το «πρόγραμμα δράσης» σε ρόλο φύλου συκής, είναι στον χρονικό προγραμματισμό. Εκεί πλέον, εμφανέστατα ανήμποροι να καταστρώσουν χρονικά πλάνα πάνω σε μια διαφημιστική προεκλογική μπροσούρα όπως το «πρόγραμμα δράσης», φοβούμενοι την λαϊκή οργή, στο τέλος της πενταετίας μιλάνε για «στόχους» υλοποίησης κάποιων μικρών παραδειγμάτων μήπως και πάρει η μηχανή μπροστά αργότερα. Π.χ. μας μιλάνε για εξυγίανση 20 δρόμων της πόλης από τις 100ντάδες που έχει, μας μιλάνε για 1500 τμ ταρατσόκηπων, δηλαδή καμιά 10αριά πολυκατοικίες, για αντικατάσταση 160 ενεργοβόρων κλιματιστικών ανάμεσα στα χιλιάδες και άλλα πολλά που μας δίνουν να καταλάβουμε πως το πλάνο δεν έχει σκοπό να κάνει την πόλη μας καλύτερη αλλά να εξυπηρετηθούν οικονομικά συμφέροντα. Πιο κάτω θα αναφερθούμε συγκεκριμένα σε αντιφάσεις και κοροϊδίες του προγράμματος.
Προεκλογικά τρικ: 1998, η μείωση του συντελεστή δόμησης – 2010, το «πρόγραμμα δράσης»
Το 1998, ο Γ. Κουτελάκης πήρε τη δημαρχία της πόλης, στηριζόμενος σε μια από τις μεγαλύτερες εξαπατήσεις που έχουν στηθεί σε τοπικό επίπεδο. Σύμφωνα με αυτήν, η δημοτική του παράταξη «Νέα Σμύρνη – ποιότητα ζωής», αν κέρδιζε τις εκλογές θα μείωνε το συντελεστή δόμησης της πόλης, ώστε να διασωθεί ο ιστορικός χαρακτήρας της, η κλίμακά της (χαμηλά κτίρια) και όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που την ακολουθούσαν. Ο Γ. Κουτελάκης κέρδισε τις εκλογές στηριζόμενος εξ ολοκλήρου σε αυτό το ψέμα. Το τι επακολούθησε είναι γνωστό. Η δημοτική αρχή δεν κατάφερε τίποτα (αν προσπάθησε) για να μειώσει τον συντελεστή δόμησης. Οι οικοπεδούχοι όμως, και μόνο στην λογική πως θα χάσουν τετραγωνικά μέτρα αν τύχει και αλλάξει προς τα κάτω ο συντελεστής, πήγαν και έδωσαν ό, τι οικόπεδο υπήρχε με μονοκατοικία στους κατασκευαστές για να τα κάνουν πολυκατοικίες με αντιπαροχή (τα ΣΔΙΤ πριν ακόμα τα ανακαλύψουν οι αγορές, με το δήμο σε ρόλο προξενήτρας) . Αποτέλεσμα αυτού ήταν η ολοκληρωτική αλλοίωση της φυσιογνωμίας της πόλης μας αλλά και των κατοίκων της (από τους πιο πυκνοκατοικημένους δήμους με αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο ίδια με αυτή της Κυψέλης και των Πατησίων) μέσα σε 15 χρόνια. Όλο αυτό το κακό, γιατί στήριξαν την μανία τους για να πάρουν την εξουσία πάνω σε ένα ολέθριο για το δήμο, αλλά πολύ επιτυχημένο διαφημιστικό τρικ.
Έρχονται λοιπόν σήμερα, οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι με τότε, σε μια χρονική στιγμή που η γενική σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος δεν μας αφήνει αμφιβολίες για την ποιότητα του συστήματος των αγορών που αντιπροσωπεύουν και ζητάνε να πάρουν ξανά την αναβαθμισμένη (λόγω Καλλικράτη) δημαρχία χρησιμοποιώντας το ίδιο σχεδόν κόλπο που χρησιμοποίησαν το 1998. Όπως τότε αφουγκραζόμενοι την ανησυχία του κόσμου πάτησαν πάνω «στην μείωση του συντελεστή δόμησης», έτσι και τώρα στηρίζουν το σχέδιο διατήρησης της εξουσίας αλλά και τις δεσμεύσεις τους στις «αγορές» στο τεράστιο ψέμα του «προγράμματος δράσης για το περιβάλλον». Όπως τότε είπαν στον κόσμο, θέλεις να σώσεις την πόλη σου που γεμίζει πολυκατοικίες, ψήφισε εμάς γιατί θα μειώσουμε το συντελεστή δόμησης, έτσι και τώρα λένε, θέλεις (αφού καταστρέψαμε την πόλη σου) να την δεις όπως οι πιο σύγχρονες, εξελιγμένες και φιλικές προς τον άνθρωπο και τη φύση πόλεις της Ευρώπης, ψήφισέ μας και εμείς θα υλοποιήσουμε ό, τι υπάρχει και μπορείς να θέλεις ή να φανταστείς μέσα σε 5 χρόνια.
Δεν είναι όμως μόνο η επανάληψη της ίδιας απάτης από τους ίδιους ανθρώπους που μας προβληματίζει και μας εξοργίζει, θέλουμε ακόμα να μάθουμε το ποσό που έδωσαν στην εταιρεία ΕΠΕΜ ΑΕ για να βγάλει φωτοτυπίες από πολυδημοσιευμένα βιβλία, να παρουσιάσει κυκλοφοριακά σκίτσα πάνω σε χάρτες της google, ή προμελέτες ήπιων διαδρομών, περιπάτων κ.α. τέτοιες που βιωματικά τις γνωρίζουν και όσοι περπατήσανε μια μόνο φορά στην πόλη.
Για τις επιμέρους «δράσεις»…
Ας σταθούμε όμως και σε κάποια επί μέρους ζητήματα μέσα από τις ίδιες τις «δράσεις για το περιβάλλον» έτσι όπως αυτές παρουσιάζονται στο πρόγραμμα.
Οργή μας πιάνει όταν στην περιγραφή για την τροποποίηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου, αφού αντιγράφουν την σελίδα του ΥΠΕΧΩΔΕ με τα βασικά περνούν στο ζουμί που τους αφορά και που βέβαια είναι τα «μεγάλα έργα». Έτσι στην σελίδα 27, μας λένε με ύφος αθώας περιστεράς πως σε μια περιοχή που δεν έχει παιδικό σταθμό πρέπει να γίνει αλλαγή στη χρήση του οικοπέδου που θα φιλοξενήσει τον νέο σταθμό. Αφού μας έκαναν να κλάψουμε στην αμέσως επόμενη γραμμή περνάνε στο ψαχνό και μας λένε πως το ίδιο πρέπει να συμβεί για το νέο δημαρχιακό μέγαρο, άλλα και για τις επιτρεπόμενες (με νόμο Σουφλιά μια μέρα πριν φύγει) συνοδευτικές χρήσεις για το νέο γήπεδο του Πανιωνίου. Καταλάβαμε όλοι τις ευγενικές διαθέσεις τους!
Είναι αλήθεια πως η πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση γίνεται στη μελέτη για τους ποδηλατόδρομους. Και βέβαια θα θέλαμε τους ποδηλατόδρομους όπως παρουσιάζονται, όμως έχουμε αντιρρήσεις και ερωτηματικά στην λογική που χρησιμοποιείται. Στην σελίδα 30 λένε πως «η κατασκευή των ποδηλατόδρομων δε θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως δευτερεύον έργο που έρχεται μετά την επίλυση του προβλήματος των σταθμευμένων οχημάτων στο πεζοδρόμιο, αλλά ως ένα δραστικό μέτρο που θα εξυγιάνει τους δρόμους της πόλης αφού θα διαχωρίσει σαφώς τις ζώνες κίνησης». Εμείς ρωτάμε, οι ζώνες κίνησης είναι ήδη διαχωρισμένες με τον πιο σαφή τρόπο μεταξύ δρόμου και πεζοδρομίου. Ο απίστευτα τεράστιος όμως αριθμός οχημάτων που έχουν συσσωρευθεί στην πόλη, κατήργησε κάθε έννοια διαχωρισμού ανάμεσα σε δρόμους οχημάτων και στα πεζοδρόμια των πεζών. Τι είναι εκείνο που κάνει τους μελετητές να πιστεύουν ότι χωρίς την απομάκρυνση των ΙΧ από την πόλη οι ιδιοκτήτες τους θα σεβαστούν τις χαράξεις των κινήσεων και δε θα αναγκαστούν με το χρόνο (που σε αυτές τις περιπτώσεις τρέχει με τρελούς ρυθμούς), να τις καταστρατηγήσουν, καβαλώντας και τους ποδηλατόδρομους όπως και τα πεζοδρόμια; Επίσης ρωτάμε, στους δρόμους που έχουν χαραχτεί οι ποδηλατόδρομοι, σχεδόν η μία στις δύο πολυκατοικίες έχει εισόδους εξόδους από υπόγεια γκαράζ ή γκαράζ στις πιλοτές. Έχουμε παραδείγματα (πάρα πάρα πολλά) που μιλάμε σε κάθε πολυκατοικία για 4 με 5 εισόδους εξόδους ΙΧ. Μιλάμε επί τις ουσίας για πυκνές διασταυρώσεις κίνησης πάνω στις «καθαρές» χαράξεις των ποδηλατόδρομων στα οικοδομικά τετράγωνα. Πώς λοιπόν οι μελετητές και οι δημοτικοί «άρχοντες» εγγυώνται την απρόσκοπτη είσοδο έξοδο των ΙΧ στις νόμιμες θέσεις στάθμευσης που υπάρχουν στις πολυκατοικίες (και οι οποίες οι ίδιοι οι μελετητές ζητάνε ν’ αυξηθούν), την συνεχή ροή των ποδηλάτων και κυρίως την αποφυγή ατυχημάτων, όταν μάλιστα γνωρίζουμε πόσο δύσκολα προσβάσιμες είναι οι περισσότερες από αυτές (οι θέσεις στάθμευσης), με μικρή ορατότητα ή με την όπισθεν ή με σημάδια. Επαναλαμβάνουμε, και βέβαια θέλουμε ποδηλατόδρομους. Ποδηλατόδρομους για να κάνουμε και τις βόλτες και τις δουλειές μας. Αυτό που δε θέλουμε είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο με την ταμπέλα «κατασκευή ποδηλατόδρομων….», το αποτέλεσμα του οποίου θα απαξιωθεί και θα εγκαταλειφθεί με τον πιο βίαιο τρόπο γιατί κάποιοι σκέφτηκαν πως καλύτερο είναι να ξεκινήσουμε από το τέλος χωρίς να δίνουμε σημασία στην αρχή που θα μας περιμένει πλέον τελειωμένους.
Η θέση μας για τα αυτοκίνητα, το κυκλοφοριακό και το πρόβλημα στάθμευσης είναι σαφής και διατυπωμένη επανειλημμένα. Ο αριθμός των αυτοκινήτων είναι τόσο μεγάλος που δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός τρόπος αποθήκευσής τους, παρά μόνο η σωστή ενημέρωση και η συντονισμένη προσπάθεια απομάκρυνσής τους από την πόλη.
Θα σταθούμε διάσπαρτα σε κάποιες «λύσεις» που μας προτείνουν και μας δημιουργούν θυμό και ευθυμία για την προχειρότητα και τα λάθη τους.
Στην «δράση για τη διαμόρφωση της Κοραή», οι άνθρωποι που θα δουν το σκίτσο μπορεί και να πουν τι υπέροχα που θα ήταν αν γινόταν. Όμως στις προτάσεις δεν έχουν λάβει υπόψη ούτε τις εισόδους εξόδους των γκαράζ των πολυκατοικιών και έχουν τοποθετήσει στην μία πρόταση 8 διαμορφωμένες νέες θέσεις στάθμευσης στα πεζοδρόμια και στην δεύτερη πρόταση 18 θέσεις στάθμευσης, όταν εμείς μετρήσαμε 138 αμάξια να σταθμεύουν στο ίδιο τμήμα. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες «δράσεις» διαμόρφωσης δρόμων. Πώς θα ξεπεραστούν τα εμπόδια αυτά; Μα βέβαια δε θα ξεπεραστούν. Το κόλπο όμως έχει επαναληφθεί, και επειδή λύση στο πρόβλημα δεν έδωσε, θα έδωσε σίγουρα άφθονο χρήμα στις τσέπες των διαπλεκομένων. Ποια είναι η λύση τους; Να γίνουν γκαράζ όλα τα πάρκα όλοι οι «ιεροί» πλέον χώροι πρασίνου του δήμου. Ποια είναι η απάντηση των κατοίκων; Θα μας βρουν μπροστά τους όπου και αν τολμήσουν να επιχειρήσουν κάτι τέτοιο.
Στο χάρτη στη σελίδα 63 βλέπουμε με πράσινο χρώμα τους δρόμους που θα γίνουν «ήπιας κυκλοφορίας». Ένας υλοποιημένος σήμερα δρόμος ήπιας κυκλοφορίας είναι στο άλσος η οδός Κορδελιού. Μετά από πακτωλό χρημάτων για την μετατροπή της πρόσφατα σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας, σήμερα η Κορδελιού είναι μονόδρομος και με τα δύο πεζοδρόμιά της κατειλημμένα με ΙΧ. Ποια η διαφορά λοιπόν ανάμεσα σε ένα δρόμο ήπιας κυκλοφορίας και έναν κανονικό δρόμο; Φυσικά καμία.
Διαβάζουμε ακόμη γενικές αρχές και διακηρύξεις για τον πολιτισμό που σέβεται τα ΑΜΕΑ και για «συνεχιζόμενη δράση» του δήμου προς αυτή την κατεύθυνση. Η πραγματικότητα όμως μέχρι σήμερα απέχει από τα πλάνα και τα σχέδια, και είναι πολύ σκληρή για πολλούς συμπολίτες μας. Πρέπει άμεσα ο Δήμος να κάνει το χρέος του αφήνοντας κατά μέρος τις προεκλογικές εξαγγελίες, και πρέπει οι πόρτες των γραφείων του Δήμου να είναι ανοιχτές στους φορείς των ΑΜΕΑ.
Στο κεφάλαιο με τις δράσεις για το πράσινο η παραδοχή τους πως ως πρότυπο μπορεί ο πολίτης να έχει το φρέσκο ανακαινισμένο και συνάμα αποψιλωμένο άλσος, δεν μας αφήνει καμία ελπίδα πως κάτι μπορεί να γίνει σε αυτήν την κατεύθυνση. Να θυμίσουμε πως η ανακαίνιση του άλσους από δάσος το μετέτρεψε σε πάρκο. Πάνω από διακόσια δένδρα έκοψαν, ενώ πρόσφατα μετρήσαμε αρκετά ακόμα κομμένα. Η απάντηση του δήμου είναι πως ήταν άρρωστα. Η αλήθεια είναι πως θέλει από δασική έκταση να το μετατρέψει σε πρόσωπο νομικού δικαίου και να το παραχωρήσει (όπως πχ όλη την πλατεία) σε ιδιώτη για εκμετάλλευση. Εμείς απλά να ρωτήσουμε γιατί δεν ξαναφυτεύτηκε τουλάχιστον ο ίδιος αριθμός δένδρων με τα κομμένα, αλλά στρώθηκε με χλοοτάπητες νερορουφήχτρες? Από κει και πέρα και βέβαια θέλουμε πράσινο στο τραμ (αλήθεια οι δεσμεύσεις για το ολυμπιακό πράσινο έγιναν και αυτές γκαζόν) στα πεζοδρόμια και κυρίως στα σχολεία που είναι πρότυπα τσιμεντένιων φυλακών.
Σε ό, τι αφορά στην ενοποίηση των ακάλυπτων των οικοδομικών τετραγώνων, σωστά βάζει τα προβλήματα που υπάρχουν για την υλοποίηση τέτοιων προσπαθειών και που αφορούν στο ιδιοκτησιακό καθεστώς τους. Ενώ όμως στο κεφάλαιο για το πράσινο μας λένε πως θα βοηθούσε η αξιοποίησή τους σε αυτή την κατεύθυνση, σε άλλο κεφάλαιο μας λένε πως καλό θα ήταν να βρούμε τρόπους για να βάλουμε θέσεις στάθμευσης μέσα στους ακάλυπτους.
Στο κεφάλαιο κυκλοφοριακά – συγκοινωνιακά, δεν θα πούμε όχι στην ανανέωση του στόλου και στις μελέτες για τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η προχειρότητα των προτάσεων για τη βελτίωση της κυκλοφορίας κάποιων δρόμων με τους μεγαλεπήβολους κυκλικούς κόμβους και τις αερογέφυρες, όπως αυτή στον κόμβο του Πατριάρχη, δηλώνουν την ανάγκη τους να γεμίσουμε σελίδες και ό, τι κάτσει. Από κει και πέρα τις λύσεις που προτείνουν για το πρόβλημα του παρκαρίσματος, που είναι ελεγχόμενη επί πληρωμή στάθμευση, αστυνόμευση για την τήρηση του νόμου και γκαράζ σε όλους τους εναπομείναντες ελεύθερους δημόσιους χώρους, ενώ ταυτόχρονα ασχολούνται σε ολόκληρο κεφάλαιο για το πως θα γίνει κερδοφόρο το ακριβό άχρηστο και άσχημο γκαράζ της polis park Καρύλλου, δεν μας αφήνει καμιά αμφιβολία πως στόχος δεν είναι η εξάλειψη του προβλήματος αλλά η εκποίηση δημόσιας γης σε ιδιώτες προς όφελος του κουμπαρά όλων των εμπλεκομένων.
Το κεφάλαιο για την ενέργεια και την κλιματική μεταβολή, είναι αντιγραφή και προπαγάνδα των προτάσεων της σοσιαλίστριας Μπιρμπίλη. Εμείς δε θα σταθούμε εδώ. Να σας θυμίσουμε πως και οι δικοί μας πολιτικοί συναποφασίζουν την οικολογική καταστροφή του πλανήτη σε εκείνα τα διεθνή φόρα, όπως πρόσφατα στην Κοπεγχάγη. Λέτε αν αλλάξουμε κλιματιστικά ή λάμπες να σωθούμε; Ποιος ξέρει, ίσως!
Στην διαχείριση του νερού, θεωρούμε απίστευτο πως προτείνουν π.χ. εγκατάσταση υδρομετρητών στους χώρους πρασίνου. Μα τέτοιους έχουν πολλά σπίτια σε κάθε φυτό. Τι θέλουν να μας πουν, πως δεν έχει μέχρι σήμερα ο δήμος; Από κει και πέρα, στις προτάσεις συγκομιδής νερού ή ανακύκλωσής του για συγκεκριμένες χρήσεις, έχουν αναφερθεί οι ινδιάνοι εκατοντάδες χρόνια πριν. Επιτέλους ήρθε η στιγμή και για τη Ν. Σμύρνη.
Για την διαχείριση των απορριμμάτων, θα συμφωνήσουμε με όλα τα εναλλακτικά που περιγράφονται για την ανακύκλωση. Πάντα όμως έχουμε την απορία ποιοι είναι αυτοί που «οικειοθελώς» τα συλλέγουν, πόσο τους στοιχίζει και πόσο κέρδος έχουν.
Σε ό, τι αφορά στο σταθμό μεταφόρτωσης, πάγιο αίτημα των κατοίκων ήταν και είναι η απομάκρυνσή του. Το «πρόγραμμα δράσης» μιλά για την αναβάθμισή του και όχι για την απομάκρυνσή του. Όσο όμορφα και να μας τα περιγράφει η μελέτη πως θα γίνουν τα πράγματα, εμείς δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε τι δουλειά έχει να μεταφορτώνονται απορρίμματα μέσα στον ιστό της πόλης; Γιατί είναι προτιμότερο να αναβαθμιστεί ο σταθμός, χωροθετώντας μια κρυμμένη νάρκη με σκουπίδια στην πόλη από το να απομακρυνθεί έξω από αυτήν.
Στην περιγραφή του πνευματικού τρόπου αποκομιδής απορριμμάτων απλά γελάσαμε. Θα σας κρατήσουμε σε αγωνία, απλά διαβάστε τι προτείνουν και θα καταλάβετε. Να πούμε μόνο πως στην Ισπανία που υλοποιήθηκε πρόσφατα ένα τέτοιο έργο, κάνανε ολυμπιακούς στη Βαρκελώνη την οποία από γκέτο την μετατρέψανε σε μεγαλούπολη – πρότυπο. Μήπως έχετε καταλάβει στους ολυμπιακούς της Αθήνας τι έγινε στην πόλη;
Τέλος στην οικονομική προσέγγιση των δράσεων χορτάσαμε εκατομμύρια. Οι ασάφειες είναι τέτοιες που μπορούν να επιφέρουν τεράστια κέρδη. Σε αυτό το συμπέρασμα φτάσαμε συγκρίνοντας κάποια στοιχεία (που βγάζουν μάτι). Πχ η μελέτη για την συγκρότηση δρόμων ήπιας κυκλοφορία και πεζοδρόμων, κοστολογείται στα 210.000 ευρώ τα 100 στρέμματα, δηλαδή 2.100 ευρώ το στρέμμα. Να πούμε πως η μελέτη αυτή περιέχει όλων των μορφών τις επεμβάσεις που μπορούμε να κάνουμε στα πεζοδρόμια και στους δρόμους. Αλλάζοντας κλίμακα και περνώντας στη διαμόρφωση συγκεκριμένων δρόμων, όπως πχ στην οδό Ομήρου η αμοιβή για την μελέτη γίνεται 135.000 ευρώ τα 18 στρέμματα δηλαδή 7500 ευρώ το στρέμμα, ή στην Μ. Αλεξάνδρου 54.000 ευρώ τα 5,8 στρέμματα δηλαδή 9.300 ευρώ το στρέμμα. Γιατί υπάρχουν αυτές οι τεράστιες οικονομικές διαφορές δεν είναι αναγκαίο να σας πούμε. Καταλαβαίνετε πως όπου υπάρχουν τέτοιου είδους αποκλίσεις τα περιθώρια κερδοσκοπίας είναι εξίσου τεράστια όπως και τα ποσά που με τόσο θράσος μας παραθέτουν. Πόσο αυθαίρετες είναι οι υπόλοιπες οικονομικές προσεγγίσεις και ποιανού την τσέπη θα εξυπηρετήσουν το ζούμε ήδη στους σκοτεινούς καιρούς της κρίσης.
Εν κατακλείδι,
το «πρόγραμμα δράσης για το περιβάλλον» (του πρώην και του νυν δημάρχου, όπως ορθότερα θα μπορούσε να ονομαστεί), αποτελεί έκθεση γενικών πολεοδομικών ιδεών: διάφορα που θα μπορούσαν να συμβούν, διάφορα που συμβαίνουν αλλού. Πώς όμως οι «ιδέες» αυτές προσγειώνονται στη Νέα Σμύρνη της εποχής του Καλλικράτη και του ΔΝΤ; Ποιος θα επωμιστεί το κόστος αυτών των επεμβάσεων;
Αυτό μένει να μας το πει «ο σχεδιασμός που θα προτείνεται στη σχετική μελέτη». Ποια η ουσία της πολιτικής που υλοποιούν, πέρα από τη διαφημιστική προεκλογική τους χρήση;
Είδαμε για παράδειγμα να «ξορκίζονται» τα αυτοκίνητα από τους δρόμους της πόλης, και μαγικές εικόνες ν’ αναδύονται από τα σχέδια. Στο προφανές ερώτημα όμως: «Και πού θα παρκάρουν όλοι αυτοί;», η απάντηση διαβάζεται δια μέσου των γραμμών: 5 νέα πάρκινγκ θα αποκεντρώσουν το πρόβλημα του (αναποτελεσματικού, όπως έμμεσα παραδέχεται το «πρόγραμμα») POLIS PARK, ενώ σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης θα επιβληθεί στους κεντρικούς δρόμους. «Αποτροπή της παράνομης στάθμευσης, ευκολότερη εύρεση θέσεων στάθμευσης». Με άλλα λόγια, θα παρκάρει όποιος έχει να πληρώσει στα αποκεντρωμένα POLIS ή στην φθηνότερη ελεγχόμενη στάθμευση, οι υπόλοιποι θα κάνουν την Νέα Σμύρνη ζούγκλα όπου θα πέφτουνε κορμιά για μια θέση διπλοπαρκαρίσματος(!), ενώ 5 ακόμη πλατείες θα χαριστούν στο κεφάλαιο. Και αυτό ονομάζεται απελευθέρωση των δημόσιων χώρων από το αυτοκίνητο!
Γενικές ιδέες και ευχολόγια: «…να μη συγχέονται οι λειτουργίες (κυρίως μεταξύ ποδηλάτων και αυτοκινήτων..)». Είδαμε τι αξία έχουν παρόμοια ευχολόγια στη συνύπαρξη αυτοκινήτου – τραμ… «Το πρόβλημα της σύγχυσης των χρήσεων εντοπίζεται: κυκλοφορία, στάθμευση, πεζοδρόμιο. Η συνηθέστερη μορφή όχλησης των πεζών έχει να κάνει με τη στάθμευση οχημάτων επί του πεζοδρομίου». Η συνηθέστερη, ναι, όχι όμως και η μόνη: η μελέτη δε μπόρεσε να διακρίνει ότι ο πεζός στη Νέα Σμύρνη καλείται να διέλθει και μέσα από καφετέριες! «Είναι βέβαιο παρ’ όλα αυτά ότι η κατάλληλη διαμόρφωση θα αποδώσει πίσω στην πόλη το χαμένο ζωτικό χώρο των πεζοδρομίων». Μόνο που δυστυχώς τα προβλήματα είναι πολιτικά και όχι τεχνοκρατικά: «Η πόλη» θα τα αξιοποιήσει αυτά τα πεζοδρόμια που θα της αποδοθούν για την επέκταση και άλλων καφετεριών, στο πλαίσιο της έντασης της εμπορευματικής χρήσης και εκμετάλλευσης του δημόσιου χώρου, πολιτικής που σφράγισε τις δημαρχίες των τελευταίων τετραετιών.
μια πόλη ανάποδα 