Θυμήσου τον Αλέξη, 15 χρονών, συμμαθητής μας, νεκρός
15 χρονών, συμμαθητές μας, μέσα στην απόγνωση της «γνώσης» που μας σερβίρουν
25 χρονών, αδερφός μας, άνεργος
25 χρονών, φίλος μας, ωρομίσθιος
30 χρονών, ανασφάλιστη των 400 ευρώ
35 χρονών, συμβασιούχος
40 χρονών, πληγωμένος άνεργος
45 χρονών, νεκρός εργάτης στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος
50 χρονών, απολυμένοι εργάτες
60 χρονών, χωρίς σύνταξη
70 χρονών, χωρίς περίθαλψη
Ένα χρόνο μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό της αστυνομίας, οι μνήμες απ’ την περσινή κοινωνική εξεγερτική έκρηξη αποκτούν νόημα και προοπτική στους νέους αγώνες ενάντια στην ακραία ταξική επίθεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του κεφαλαίου.
Η νεολαία και η εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα των stage, των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, την συρρίκνωση των μισθών και των συντάξεων, την «ελαστική απασχόληση» χωρίς δικαιώματα και μέλλον, την νέα επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση. Οι μαθητές και φοιτητές ασφυκτιούν μέσα στα σχολεία και τις σχολές της αγοράς και της υποταγής. Τα ΚΕΣ και η διαδικασία της Μπολόνια προωθούνται ενάντια στις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές ανάγκες των νέων.
Η αστυνομία του κ. Χρυσοχοίδη κάνει επιχειρήσεις «αρετής» με στόχο τη νεολαία, εκατοντάδες προληπτικές συλλήψεις εκφοβισμού στην πορεία του Πολυτεχνείου. Το κράτος ξαναδείχνει τα δόντια του στους ναυτεργάτες.
Απέναντι σ’ αυτήν την πραγματικότητα η μόνη απάντηση είναι: «Καμιά ανακωχή- καμιά αναμονή». Με τις διαδηλώσεις, τις καταλήψεις, τις μαζικές απεργίες μπορούμε να κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα για την ανάπτυξη ενός μαζικού πολιτικού κινήματος ανατροπής της νέας επίθεσης, να πετύχουμε ρήγματα στην αστική πολιτική σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
Χωρίς αυταπάτες για το ρόλο του κυβερνητικού, γραφειοκρατικοποιημένου και υποταγμένου συνδικαλισμού και των καθεστωτικών κομμάτων.
Ο Δεκέμβρης του 2008 αποτέλεσε μια πολύ σημαντική τομή για το μαζικό κίνημα. Εξέφρασε την οργή της νεολαίας, των εργαζόμενων, των μεταναστών, την αγανάκτηση για τη ζωή που μας επιφυλάσσουν. Έβγαλε μια ολόκληρη γενιά ξανά στους δρόμους και «χάραξε» στη συλλογική μνήμη απίστευτα δυνατές εμπειρίες.
Μας έδειξε τις δυνατότητες του συλλογικού αγώνα αλλά και την τεράστια απόσταση που έχουμε να βαδίσουμε για μια εναλλακτική απάντηση στον καπιταλισμό της εποχής μας. Έδειξε την τεράστια ανάγκη με μαχητικούς εργατικούς αγώνες, με κοινωνική πάλη σε κάθε μέτωπο της ζωής, με την παρέμβαση μας στα ζητήματα της πόλης και του δημόσιου χώρου, με την συμβολή μας στην συγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς να διαμορφώσουμε μια σύγχρονη αντικαπιταλιστική- απελευθερωτική απάντηση.
Για αυτό παλεύουμε:
– Να απαγορευτούν οι απολύσεις, να καταργηθούν οι «ευέλικτες» μορφές εργασίας, για 1400 ευρώ κατώτατο μισθό, για να ζούμε αξιοπρεπώς από μία δουλειά, για την μείωση των ωρών εργασίας με παράλληλη αύξηση των αποδοχών
– Να καταργηθούν όλοι οι αντι-ασφαλιστικοί νόμοι, για δραστική μείωση των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης
– Δημόσια δωρεάν και ποιοτική υγεία και παιδεία, ελεύθερη πρόσβαση στον πολιτισμό και την γνώση
– Ανθρώπινες συνθήκες ζωής στην πόλη. Πράσινο, δημόσιες συγκοινωνίες, πεζόδρομοι και ποδηλατόδρομοι παντού. Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοσίων χώρων
– Κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες – Όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης
– Όχι στους καμεροχαφιέδες και στο φακέλωμα. Να διαλυθούν τα ΜΑΤ – Να αφοπλιστεί η αστυνομία. Να καταργηθούν οι τρομονόμοι
Λιτότητα – ανεργία – καταστολή, αυτή η πολιτική μπορεί να ανατραπεί
Κόντρα σε κυβέρνηση – κεφάλαιο – Ε.Ε.
Για τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας
■ Σάββατο 5 Δεκέμβρη 17:00 συγκέντρωση που καλεί η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων στον τόπο της δολοφονίας του Αλέξη, Μεσολογγίου & Τζαβέλλα
■ Κυριακή 6 Δεκέμβρη 13:30 συγκέντρωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και πορεία στη Βουλή
■ Δευτέρα 7 Δεκέμβρη 12:00 πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου
μια πόλη ανάποδα 