Μία οφειλόμενη απάντηση στους υποστηρικτές της πλατείας-καφετέρια και της δημοτικής αρχής

Την κ. Καλφοπούλου και τον κ. Χαρμπάτση δεν τους ξέρετε, μας τους έκανε γνωστούς ο τοπικός τύπος. Για την ακρίβεια, μας γνωστοποίησε τον πόνο τους που ΔΕΝ έγινε καφετέρια ο «Μπούρμπουλας»! Η μεν κ. Καλφοπούλου, που υπογράφει περήφανα «υποψήφια δημοτική σύμβουλος» του συνδυασμού του δημάρχου, απογοητεύτηκε με τη «μιζέρια που αποπνέει» ο «Μπούρμπουλας», «σε αντίθεση με τις λουσάτες βιτρίνες και τις μοντέρνες καφετέριες που κάθε βράδυ φωτίζουν τις όχθες της πλατείας». Γι’ αυτό και θεώρησε ότι απλά «έγινε μια κίνηση από κοντινό μαγαζί να αναλάβει τον χώρο, να τον σουλουπώσει, να στρώσει τραπέζια και να τον λειτουργήσει σαν μπαρ-ρεστωράν-καφετέρια»! Κατά την εν λόγω κυρία, η δημοτική αρχή πρέπει να «υποστηρίζει τους επιχειρηματίες που δρουν θετικά, να κρατάει τις ισορροπίες ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο συμφέρον»!!! Μέσα στην αφέλεια της, η κ. Καλφοπούλου λέει όσα δεν μπορούν να πουν οι υπόλοιποι (αλλά κάνουν). Ας κοιμάται ήσυχη και ας ονειρεύεται λουσάτες βιτρίνες και μοντέρνες καφετέριες. Κανείς δεν θα βρεθεί να την κατηγορήσει για υπεράσπιση των δημόσιων χώρων. Ο δε κ. Χαρμπάτσης, μας εγκαλεί για την αφίσα που βγάλαμε για τον «Μπούρμπουλα» («αφετηρία ξυλοδαρμών» είναι σύμφωνα με τον κύριο το στέγαστρο) διότι αναφέρεται σε έναν αντιδήμαρχο, ο οποίος είναι «ευγενής, γελαστός, σοβαρός» (το σχόλιο κόβεται από τη λογοκρισία), συνεπώς δεν είναι «πολιτισμένη» και επιπροσθέτως κάνει τα παιδιά μας βίαια!.. Έκτακτα! Να μάθουμε και εμείς από σαβουάρ βιβρ για να χαμογελάμε σε «ευγενείς, γελαστούς και σοβαρούς» αντιδημάρχους την ώρα του ξεπουλήματος. Γιατί όχι άλλωστε; Αφού οι ελάχιστοι μη εμπορευματοποιημένοι δημόσιοι χώροι είναι οι τόποι του Κακού να τους κάνουμε μαγαζιά με καθωσπρέπει μπράβους ή να τους γεμίσουμε μπάτσους και συστήματα επιτήρησης του πληθυσμού. Κι αν θεωρείται πολιτισμός η ιδιωτικοποίηση των πάντων και οι κοινωνίες του ελέγχου, τότε λυπόμαστε που δεν κάνουμε για όλα τα γούστα, θα παραμείνουμε «απολίτιστοι».