Κάθε μέρα οι δημόσιοι χώροι μειώνονται και κατακτώνται από κάθε είδος μαγαζάτορα. Κυβέρνηση, δήμοι – Α.Ε., εργολάβοι και επαγγελματοβιοτέχνες, συρρικνώνουν τη δωρεάν χρήση τους, διαλύουν την κοινωνική λειτουργία τους και επιτρέπουν την πρόσβαση στην εργαζόμενη πλειοψηφία και τη νεολαία μόνο με την καταβολή αντιτίμου.
Κυβέρνηση, δήμοι – Α.Ε., εργολάβοι και επαγγελματιοβιοτέχνες στοχεύουν τη δημόσια συλλογική συνεύρεση και επιτρέπουν μόνο την ιδιωτική κατανάλωση.
Μετά την αντεργατική επέλαση και την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων, ήλθε και η σειρά των ελεύθερων χώρων και της δημόσιας γης. Σε όλο το λεκανοπέδιο οι ειδήσεις για επίθεση στους ελεύθερους χώρους με πρόσχημα την ανάπλαση συνεχώς πυκνώνουν : Ελαιώνας, Γουδί, παραλία Ελληνικού & Καλλιθέας, Λιπάσματα Δραπετσώνας, είναι κάποιοι απ’ αυτούς που παραδίδονται στην καταστροφή, στην αγοραία χρήση και στην τελική εξαφάνιση.
Στην πόλη μας το ζούμε με την κατάκτηση της πλατείας από τα τραπεζοκαθίσματα, απονεκρώνοντας ακόμα και την πεζοδρόμηση της. Το ζούμε με την κατάληψη των πεζοδρομίων από τις καφετέριες κατά μήκος της γραμμής του τραμ. Το ζούμε με τα χιλιάδες αυτοκίνητα που καταλαμβάνουν κάθε σπιθαμή πεζοδρομίου. Το ζούμε από την επέκταση του τσιμέντου και στις τελευταίες σπιθαμές χώματος στο άλσος ή αλλού. Ζήσαμε όμως και την επανοικειοποίηση και την επανακατάληψη από τους πολίτες του «Γαλαξία». Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος.
Η παραλία του Ελληνικού είναι μόνο μία χοντροκομμένη περίπτωση αγοραίας κατάληψης του δημόσιου χώρου
Κάγκελα, μπετόν, νυχτερινά κέντρα, ιδιωτικές πλαζ, και πολλά άλλα συναντάει κανείς στην προσπάθειά του να κάνει μια βουτιά στη θάλασσα. Η παραλία φαίνεται να είναι «ανοιχτή» για τα συμφέροντα των επιχειρηματιών της νύχτας και της μέρας που επί χρόνια χτίζουν τα μαγαζιά τους πάνω στο κύμα «περιγελώντας» ακόμα και τους αστικούς κανόνες νομιμότητας, αλλά αντίθετα απροσπέλαστη για τους κατοίκους του λεκανοπεδίου. Αυθαιρεσίες, παρανομίες, «άδειες» άσχετες με τις πραγματικές επιχειρηματικές δραστηριότητες ή και καθόλου άδειες είναι στην ημερήσια διάταξη για τους επιχειρηματίες που άλλοτε με την ανοχή και άλλοτε με τη βοήθεια δημοτικών αρχών και κυβερνήσεων λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους εκεί.
Το μέλλον της παραλίας προδιαγράφεται ακόμη χειρότερο. Η κυβέρνηση, συνεχίζοντας στο δρόμο του ΠΑΣΟΚ προχωράει αποφασιστικά το σχέδιο της για πλήρη εμπορευματοποίηση του χώρου από το Φάληρο ως το Ελληνικό. Οι πρώην ολυμπιακές εγκαταστάσεις η μια μετά την άλλη παραχωρούνται στα ιδιωτικά συμφέροντα και μαζί τους και ότι ελεύθερη σπιθαμή γης υπάρχει. Ξενοδοχεία, μαρίνες πολυτελών σκαφών, συνεδριακά κέντρα και διασκεδαστήρια υψηλού επιπέδου θα καταλάβουν όλη την παραλία. Η παραλία κλείνει ακόμη πιο ερμητικά για τους κατοίκους του λεκανοπεδίου και παραχωρείται σε οτιδήποτε υπηρετεί τη «βιώσιμη ανάπτυξη» της βιομηχανίας διασκέδασης και τουρισμού.
Όπως κάθε φυσικός πόρος ξεπουλιέται και ιδιωτικοποιείται. Και η τωρινή και η προηγούμενη κυβέρνηση διαχειρίζονταν και διαχειρίζονται ως μετοχές και εμπορεύματα τις παραλίες, τα δάση, τα βουνά, το νερό, τους ελεύθερους χώρους.
Η Ολυμπιάδα ήταν η αρχή… Η υπουργός τουρισμού, η υπερνομάρχης Αττικής, νυν και πρώην κυβερνητικά και κρατικά στελέχη επισκεπτόμενα τον απεργό πείνας Χ. Κορτζίδη, δε λένε κουβέντα για τα εγκλήματα της Ολυμπιάδας. Ξεχνούν ότι η απαρχή του ξεπουλήματος της παραλίας στο Ελληνικό έγινε την εποχή της Ολυμπιάδας, με την παραχώρηση του αθλητικού κέντρου Αγ. Κοσμά για Ολυμπιακές χρήσεις. Δεν λένε κουβέντα για το μελλούμενο ξεπούλημα που ξεκίνησε επί ΠΑΣΟΚ με τις αμαρτωλές εταιρίες ΕΤΑ και Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε. και συνεχίζεται πιο εντατικά από τη ΝΔ.
Φυσάει κόντρα στο Ελληνικό και σε ολόκληρη την Αττική
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου αγανακτούν όλο και περισσότερο. Αγανακτούν γιατί βλέπουν χρόνο με τον χρόνο την κατάσταση να χειροτερεύει. Αγανακτούν γιατί η εργασία τους είναι κακοπληρωμένη και οι εργασιακές σχέσεις του είναι επιπέδου γαλέρας. Το εισόδημά τους δεν φτάνει για την αγορά οποιασδήποτε υπηρεσίας, αναγκαίας ή κατασκευασμένης. Η ανάγκη τους για ξεκούραση, αναψυχή και δημιουργία δεν χωρά στα απέραντες διασκεδασουπόλεις του καπιταλισμού. Βλέπουν ότι το μπάνιο τους, η βόλτα τους, ο χρόνος τους μετριούνται μόνο με βάση το κέρδος. Αγανακτούν γιατί τους κλέβουν τις ελεύθερες παραλίες για να κάνουν μπάνιο, τους ελεύθερους χώρους για να αθληθούν και να συν ευρεθούν με τους γείτονές τους, την πρόσβαση στο βουνό που μπορεί ακόμα να προσφέρει μια καθαρή ανάσα. Γιατί στον ελάχιστο χρόνο που τους απομένει απ’ την πολύωρη εργασία τους πρέπει να πληρώσουν για να αισθανθούν ότι ζουν.
Στις 24/04/07 το θράσος των επιχειρηματιών της παραλίας ξεπέρασε κάθε όριο χτυπώντας δύο αντιδημάρχους του δήμου Ελληνικού με στόχο να εκφοβίσουν όλον τον αγωνιζόμενο κόσμο του Ελληνικού. Η απάντηση από τον κόσμο που κατέκλυσε το επόμενο δημοτικό συμβούλιο ήταν άμεση και δυναμική. Ο δήμαρχος Ελληνικού Χρήστος Κορτζίδης από τις 18/05/07 βρίσκεται σε απεργία πείνας προσπαθώντας να αυξήσει την πίεση προς την κυβέρνηση για ανοιχτή παραλία για τους κατοίκους Εμείς είμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε αγωνιζόμενο. Καλούμε την εργαζόμενη πλειοψηφία να βγει στο προσκήνιο, να πάρει τον αγώνα στα χέρια της, να επιβάλλει ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες, να «επανακαταλάβει» κάθε ελεύθερο – δημόσιο χώρο.
Το μέτωπο αλληλεγγύης, συμπαράστασης και διεκδίκησης του δήμου Ελληνικού με άλλους δήμους και κοινωνικούς φορείς πρέπει να διευρυνθεί με επιτροπές αγώνα, πρωτοβουλίες και συνελεύσεις κατοίκων.
Χρειάζεται ένα πολύμορφο κοινωνικό δίκτυο για ενημέρωση του αττικού λαού, για σπάσιμο της σιωπής και της παραπληροφόρησης των ΜΜΕ, για τη δημιουργία και άλλων εστιών αντίστασης. Η κινητοποίηση των κατοίκων και η συμμετοχή τους στις μικρές και τις μεγάλες αποφάσεις του αγώνα, αποτελούν τον αποφασιστικό παράγοντα για να νικήσουμε, αποτελούν το αποφασιστικό εμπόδιο στην κυβέρνηση και κάθε επιχειρηματική προσπάθεια για οριστική ιδιωτικοποίηση των παραλιών, για να ανατραπούν οι συσχετισμοί. Ο αγώνας πρέπει να περάσει στα χέρια των κατοίκων. Οι δικές τους ανάγκες και επιθυμίες τους καθοδηγούν στον αγώνα, οι δικές τους αποφάσεις να συντονίσουν και να κλιμακώσουν τον αγώνα. Ο αγώνας αυτός δεν μπορεί παρά να είναι νικηφόρος για τον εργαζόμενο κόσμο του Ελληνικού, είναι σημαντικός για όλους μας και για αυτό στεκόμαστε από την αρχή στο πλάι τους με όλες μας τις δυνάμεις! Η νίκη σήμερα στο Ελληνικό, σημαίνει ουσιαστική καλυτέρευση των όρων διεξαγωγής κάθε μικρής και μεγάλης διεκδίκησης για τους ελεύθερους χώρους στην Αττική.
Αγωνιζόμαστε για:
- Ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία.
- Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα (κρατική, δημοτική ή ιδιωτική στην παραλία). Όχι στην παραλία εμπόρευμα.
- Αποκατάσταση της παραλίας στη φυσική της μορφή.
- Δωρεάν μαζικό λαϊκό αθλητισμό και δραστηριότητες ελεύθερης μη εμπορευματικής πολιτιστικής έκφρασης στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Αγ. Κοσμά.
- Ελεύθερους δημόσιους χώρους, ανοιχτούς σε όλους, χωρίς εμπορευματική χρήση.
μια πόλη ανάποδα 