Όταν η αλήθεια είναι ότι
- Το σχολείο που αυτοί έφτιαξαν, χωρίζει αντί να ενώνει, απορρίπτει αντί να αποδέχεται, συμμορφώνει αλλά δεν μορφώνει, παπαγαλίζει αλλά δεν δημιουργεί, αγαπά τη ρουτίνα και απεχθάνεται τη φαντασία, είναι φθηνό για τα παιδιά μας αλλά κοστίζει πολύ ακριβά σε μας, είναι ανοιχτό σε κάθε είδους εμπόρους γνώσεων αλλά ερμητικά κλειστό στις παιδικές ανάγκες…
- Το σχολείο, είναι η κούραση, το άγχος και η γκρίζα καθημερινότητα που μετατρέπουν τα παιδικά χαμόγελα σε θορυβώδεις ήχους…
- Υπάρχουν τραγικές ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, κτίρια και υποδομές
Η κοινωνία που αυτοί έφτιαξαν αντιμετωπίζει τον εργαζόμενο ως πηγή κέρδους, πηγή ενέργειας μιας χρήσης…
Mας περιμένουν στη γωνία για να ληστέψουν την αδειανή τσέπη μας, η δόση του δανείου, το φροντιστήριο του παιδιού.
Όταν αυτοί χαμογελούν…
Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ΜΜΕ και οι υποψήφιοί τους χαμογελούν κυρίαρχοι πάνω στον πόνο μας.
Και..
Μας θεωρούν δεδομένους, ανίκανους να αντιδράσουμε, άβουλους και μοιραίους, έτοιμους να δεχτούμε τα πάντα.
Εμείς
Καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία να ακολουθήσουν το παράδειγμα του φοιτητικού κινήματος που με ενότητα και μαχητικότητα άφησε στα χαρτιά το νομοσχέδιο Γιαννάκου. Αυτές τις μέρες ο δρόμος του αγώνα περνά από τη στήριξη της απεργίας των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που αρχίζει τη Δευτέρα 18.9 με αιτήματα και συνθήματα υπέρ των μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
μια πόλη ανάποδα 